Έψιλον Μικροσκοπίου
| ε Μικροσκοπίου | ||
|---|---|---|
| Αστερισμός: | Μικροσκόπιον | |
| Συντεταγμένες (εποχή 2000.0): | α = 21h:17m:56,3s[1] , δ = −32°.10′21,15″[1] | |
| Φαινόμενο μέγεθος: | 4,71[2] | |
| Φασματικός τύπος: | A1 V[3] | |
| Απόλυτο μέγεθος: | +0,97[2] | |
| Απόσταση από τη Γη: | 166 ± 5 έτη φωτός | |
| Ονομασίες σε καταλόγους | BD−32° 16498, HD 202627, HIP 105140, HR 8135, SAO 212874, GC 29774 | |
Ο ε (έψιλον) Μικροσκοπίου (Epsilon Microscopii, συντομογραφικώς ε Mic) είναι ο δεύτερος φωτεινότερος (όπως φαίνεται από τη Γη) αστέρας του νότιου αστερισμού Μικροσκόπιον. Ως αστέρας 4ου-5ου μεγέθους (φαινόμενο μέγεθος +4,71)[2], είναι ορατός με γυμνό μάτι από την Ελλάδα (και τη νότια Ευρώπη γενικότερα) σε σκοτεινές τοποθεσίες τις ασέληνες καλοκαιρινές νύχτες, χαμηλά προς τον νότιο ορίζοντα. Βρίσκεται στο βορειοανατολικό μέρος του αστερισμού του.
Μέχρι σήμερα δεν φαίνεται να έχει κάποιον συνοδό αστέρα.[4] Η ετήσια αστρική ηλιοκεντρική παράλλαξη του ε Μικροσκοπίου είναι 19,7054 χιλιοστά του δευτερολέπτου της μοίρας[1], τιμή που δίνει μια απόσταση από τη Γη περί τα 166 έτη φωτός.
Ο αστέρας έχει φασματικό τύπο A1 V[3], δηλαδή είναι ένας νάνος αστέρας της Κύριας Ακολουθίας. Το χρώμα του είναι «καθαρό» λευκό, με δείκτη χρώματος[5] (B-V) = +0,06. Επιπλέον το φάσμα του φωτός του υποδεικνύει μια αυξημένη περιεκτικότητα πυριτίου στην ατμόσφαιρά του[6], ενώ η περιεκτικότητα σε σίδηρο είναι ίση με την ηλιακή.[7]
Ο ε Μικροσκοπίου έχει μάζα ίση[8] με 2,18 ηλιακές μάζες και διάμετρο ίση με 2,2 ηλιακές διαμέτρους.[8] Η ηλικία του αστέρα εκτιμάται στα 525 εκατομμύρια έτη περίπου.[9] Το απόλυτο μέγεθος του ε Mic είναι +0,97, που σημαίνει ότι η φωτιστική ισχύς του είναι περίπου 35,6 φορές μεγαλύτερη της ηλιακής[2]. Η επιφάνειά του (φωτόσφαιρα) έχει ενεργό θερμοκρασία[9] 9.126 K.
Ο ε Μικροσκοπίου απομακρύνεται από τη Γη και το Ηλιακό Σύστημα με ταχύτητα 7,20 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο (25.900 χιλιόμετρα την ώρα).[10]
Ιστορικά, ο αστέρας βρισκόταν μέσα στα όρια του μη αποδεκτού σήμερα αστερισμού Αερόστατον (Globus Aerostaticus), τον οποίο είχε επινοήσει ο Γάλλος αστρονόμος Ζερόμ Λαλάντ, και μάλιστα ήταν ο φωτεινότερος αστέρας εκείνου του αστερισμού.[11]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Van Leeuwen, F. (2007). «Validation of the new Hipparcos reduction». Astronomy and Astrophysics 474 (2): 653-664. doi:. Bibcode: 2007A&A...474..653V. Vizier catalog entry
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Anderson, E.; Francis, Ch. (2012). «XHIP: An extended hipparcos compilation». Astronomy Letters 38 (5): 331. doi:. Bibcode: 2012AstL...38..331A. στον κατάλογο Vizier
- ↑ 3,0 3,1 Hoffleit, D.; Warren, W.H. (1995). «VizieR Online Data Catalog: Bright Star Catalogue, 5η αναθεωρημένη έκδ. (Hoffleit+, 1991)». VizieR On-line Data Catalog: V/50 5050. Bibcode: 1995yCat.5050....0H.
- ↑ Eggleton, P.P.; Tokovinin, A.A. (Σεπτέμβριος 2008). «A catalogue of multiplicity among bright stellar systems». Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 389 (2): 869-879. doi:. Bibcode: 2008MNRAS.389..869E.
- ↑ Mallama, A. (2014). «Sloan Magnitudes for the Brightest Stars». The Journal of the American Association of Variable Star Observers 42 (2): 443. Bibcode: 2014JAVSO..42..443M.Vizier catalog entry
- ↑ Renson, P.; Manfroid, J. (Μάιος 2009), «Catalogue of Ap, HgMn and Am stars», Astronomy and Astrophysics 498 (3): 961-966, doi:, https://zenodo.org/record/890529
- ↑ Gontcharov, G.A. (2012). «Dependence of kinematics on the age of stars in the solar neighborhood». Astronomy Letters 38 (12): 771-782. doi:. Bibcode: 2012AstL...38..771G. στον κατάλογο Vizier
- ↑ 8,0 8,1 Allende Prieto, C.; Lambert, D.L. (1999). «Fundamental parameters of nearby stars from the comparison withe volutionary calculations: Masses, radii and effective temperatures». Astronomy and Astrophysics 352: 555-562. Bibcode: 1999A&A...352..555A. στον κατάλογο Vizier
- ↑ 9,0 9,1 David, Trevor J.; Hillenbrand, Lynne A. (2015). «The Ages of Early-Type Stars: Strömgren Photometric Methods Calibrated, Validated, Tested, and Applied to Hosts and Prospective Hosts of Directly Imaged Exoplanets». The Astrophysical Journal 804 (2): 146. doi:. Bibcode: 2015ApJ...804..146D.
- ↑ Gontcharov, G.A. (2006). «Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system». Astronomy Letters 32 (11): 759-771. doi:. Bibcode: 2006AstL...32..759G.
- ↑ Ian Ridpath's Star Tales - Globus Aerostaticus