Έβα Παχούτσκα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Έβα Παχούτσκα
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1936[1][2]
Λούμπλιν[2]
Θάνατος28  Ιουλίου 2020
Καστρ
Εκπαίδευση και γλώσσες
ΣπουδέςΑκαδημία Καλών Τεχνών του Λοτζ[2]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακαλλιτέχνιδα[3]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Έβα Παχούτσκα (πολωνικά: Ewa Pachucka, το γένος Γιαροσίνσκα [Jaroszyńska]) (17 Φεβρουαρίου 1936 – 28 Ιουλίου 2020) ήταν Πολωνή-Αυστραλή γλύπτρια.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Έβα Γιαροσίνσκα γεννήθηκε στο Λούμπλιν της Πολωνίας στις 17 Φεβρουαρίου 1936. Σπούδασε εικαστικά στη Βαρσοβία, στο Λύκειο Πλαστικών Τεχνών από το 1952 έως το 1954, στη συνέχεια στο Λύκειο Πλαστικών Τεχνών στο Λούμπλιν (1954–1957) και στη συνέχεια σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών στο Λοτζ από το 1957 έως το 1958, το οποίο ήταν γνωστό ως η ιστορική τοποθεσία της κλωστοϋφαντουργίας της Πολωνίας.[4]

Ενώ σπούδαζε ως φοιτήτρια τέχνης, η Γιαροσίνσκα εμπνεύστηκε από το κίνημα της αφαίρεσης, αψηφώντας την παραδοσιακή πολωνική τέχνη του σοσιαλιστικού ρεαλισμού, που ήταν το κυρίαρχο στυλ εκείνη την εποχή στην Πολωνία μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.[5]

Η Γιαροσίνσκα επηρεάστηκε από τη διάσημη Πολωνή πειραματική καλλιτέχνιδα υφασμάτων και υφαντουργό Γιολάντα Οβίτσκα και άρχισε να περνάει από τη ζωγραφική και τη χαρακτική σε έργα γλυπτικής και υφαντικής. Η Γιαροσίνσκα άρχισε να πειραματίζεται με το κροσέ σε μεγάλη κλίμακα, δημιουργώντας τρισδιάστατα έργα με κορδόνι από κάνναβη και σχοινί γιούτας, που προμηθεύτηκε από ένα τοπικό κατάστημα ψαράδων.

Η Γιαροσίνσκα παντρεύτηκε τον Ρόμεκ Παχούτσκι το 1969, με τον οποίο μετακόμισε και μετανάστευσε μαζί του πρώτα στη Δανία και μετά στην Αυστραλία το 1970, ζώντας πρώτα στο Σίδνεϊ, πριν μετακομίσει στο Χόμπαρτ το 1976.[6]

Η άφιξη της Παχούτσκα στην Αυστραλία συνέπεσε με την αναβίωση του κινήματος των τεχνών ινών της δεκαετίας του 1970 και η μεγάλη γλυπτική της ύφανση σε φυσικές ίνες όπως η κάνναβη, ο κοκοφοίνικας και το σιζάλ έφερε στην Παχούτσκα μεγάλη αναγνώριση στην Αυστραλία, στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες.[7]

Η πρώτη έκθεση της Παχούτσκα στην Αυστραλία πραγματοποιήθηκε το 1972, στην Γκαλερί Ρούντι Κόμον στο Σίδνεϊ, όπου πούλησε σχεδόν ολόκληρη τη συλλογή από κροσέ φιγούρες της.[8]

Σχετικά με τη δική της μέθοδο, η Παχούτσκα είπε: «Χτίζω μορφές με κόπο με ένα βελονάκι... σε αυτόν τον κόσμο μας όπου το «στιγμιαίο» «προωθείται», η τέχνη δεν αποτελεί εξαίρεση, βρίσκω ικανοποίηση σε αυτήν την τεχνικά αβοήθητη λειτουργία».[9]

Η Παχούτσκα ήταν η μόνη γυναίκα καλλιτέχνης που εκπροσωπήθηκε[10] στην έκθεση του 1973 Recent Australian Art στη Γκαλερί Τέχνης της Νέας Νότιας Ουαλίας,[11] με το έργο της Landscape and Bodies (1972),[12] που αγοράστηκε από την Εθνική Πινακοθήκη της Αυστραλίας[12] και παρουσιάστηκαν στην έκθεσή της το 2009 Soft Sculpture.[13]

Ένα από τα σημαντικότερα έργα της Παχούτσκα είναι η πολυμερής εγκατάσταση με τίτλο Arcadia: Landscape and Bodies (1972–1977),[14] που δημιουργήθηκε σε μια περίοδο τεσσάρων ετών και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη Γκαλερί Ρούντι Κόμον στο Σίδνεϊ το Νοέμβριο του 1977. Στη συνέχεια αποκτήθηκε και αργότερα εκτέθηκε στην Πινακοθήκη της Νέας Νότιας Ουαλίας το 1978.[14] Το έργο έχει περιγραφεί ως «ένα αξιοσημείωτο tour de force», από τον Αυστραλό κριτικό τέχνης Έλγουιν Λιν.[15] Το 2018, το Arcadia: Landscape and Bodies (1972–1977) παρουσιάστηκε ξανά στην ομότιτλη έκθεση Ewa Pachucka "Arcadia: Landscape and Bodies", που πραγματοποιήθηκε στην Πινακοθήκη της Νέας Νότιας Ουαλίας.[16]

Το 2010, η Παχούτσκα εξέθεσε στο 3ο Διεθνές Φεστιβάλ Τέχνης στην Κρακοβία, όπου έλαβε βραβείο για την «καλλιτέχνιδα που αναγνωρίστηκε για τα μακροχρόνια δημιουργικά της επιτεύγματα, την ολοκληρωμένη δραστηριότητα σε σύγχρονα μοναδικά υφάσματα και την ασυμβίβαστη τόλμη στη δημιουργία νέων φαινομένων και αξιών στην τέχνη, ώστε η στάση και το ταλέντο της έχουν τονώσει την εφεύρεση στις νέες γενιές καλλιτεχνών».[7]

Η Παχούτσκα επέστρεψε για να ζήσει στην Ευρώπη το 2000, όπου πέθανε στη Γαλλία στις 28 Ιουλίου 2020, στο Καστρ.

Η Παχούτσκα παρουσιάστηκε στην έκθεση Know My Name στην Εθνική Πινακοθήκη της Αυστραλίας το 2020–2021.[17]

Παραγγελίες δημόσιας τέχνης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Παχούτσκα ολοκλήρωσε μερικές δημόσιες παραγγελίες τέχνης στην Αυστραλία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, συμπεριλαμβανομένου του μεγάλου γλυπτού Ρωμαϊκού Τείχους, ενός μεγάλου γλυπτού για το κτίριο των Αρχείων της Αυστραλίας στο Χόμπαρτ, το 1982, και το οποίο βρίσκεται τώρα στο Πανεπιστήμιο της Τασμανίας, στο Χόμπαρτ.[18]

Το 1988, ανατέθηκε στην Παχούτσκα να δημιουργήσει τη μεγάλη (μήκους 12,5 μέτρων) εγκατάσταση ψαμμίτη, The Sun Calendar or Fossilized Architectural Landscape» για την αυλή της Αυστραλιανής Βουλής των Αντιπροσώπων στο Κοινοβούλιο της Αυστραλίας στην Καμπέρα.[19]

Συλλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Εθνική Πινακοθήκη της Αυστραλίας, Καμπέρα.[20]
  • Πινακοθήκη της Νέας Νότιας Ουαλίας, Σίδνεϊ.[21]
  • Εθνικό Μουσείο της Στοκχόλμης.[22]
  • Συλλογή Λαρς Βέτερλινγκ, Σουηδία.[22]
  • Γκαλερί Γκραμπόφσκι, Λονδίνο. [22]
  • Γκαλερί Όμε, Σίλκεμποργκ, Δανία.[22]
  • Συλλογή τέχνης του Κοινοβουλίου, Καμπέρα.[23]
  • Γκαλερί Τέχνης Αραράτ.[22]
  • Εθνική Πινακοθήκη της Βικτώρια

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 collection.maas.museum/object/341251.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 www.moma.org/documents/moma_catalogue_1800_300062374.pdf.
  3. ↑ (Αγγλικά) CLARA. 6424. Ανακτήθηκε στις 22  Απριλίου 2022.
  4. ↑ National Gallery of Australia (2020). Know My Name. Canberrra, ACT. ISBN 978-0-642-33487-9. 
  5. ↑ «Ewa Pachucka :: The Collection :: Art Gallery NSW». www.artgallery.nsw.gov.au. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2021. 
  6. ↑ Taylor, P, Brassington, P, Oteri, G, Pachucki, R, Schulze, U and Walker, D 1980, Recent Tasmanian sculpture and three dimensional art, 30 September – 18 October 1980, The Tasmanian School of Art Gallery and the Fine Arts Gallery, University of Tasmania http://www.utas.edu.au/tasmanian-school-of-art Αρχειοθετήθηκε 2012-11-01 στο Wayback Machine.
  7. ↑ 7,0 7,1 «'Landscape' crocheted wall-hanging made by Ewa Pachucka». collection.maas.museum (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2021. 
  8. ↑ Blackwell, Diane (1 November 1972). «She Crochets for Art's Sake. Painter turns to "Soft Sculptures."». The Australian Women's Weekly. https://trove.nla.gov.au/newspaper/article/55471335?searchTerm=Ewa%20Pachucka. Ανακτήθηκε στις 9 March 2021. 
  9. ↑ Bottrell, Fay (1974). The Artist Craftsman of Australia. North Sydney: Jack Pollard Pty Ltd. ISBN 978-0-909950-64-4. 
  10. ↑ Mendelssohn, Joanna. «Why weren't there any great women artists? In gratitude to Linda Nochlin». The Conversation (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2021. 
  11. ↑ «Works shown in the exhibition "Recent Australian Art (1973)" :: The Collection :: Art Gallery NSW». www.artgallery.nsw.gov.au. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2021. 
  12. ↑ 12,0 12,1 Pachucka, Ewa. «Landscape and bodies». Item held by National Gallery of Australia. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2021. 
  13. ↑ «SOFTSCULPTURE». nga.gov.au. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2021. 
  14. ↑ 14,0 14,1 «Arcadia: landscape and bodies, 1972–1977 by Ewa Pachucka». www.artgallery.nsw.gov.au. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2021. 
  15. ↑ Elwyn Lynn, 'Crocheted women', Qaudrant, pp. 60–63, Sydney, Jan 1978, 60, 61 (illus.), 63. NOTE: the arrangement of the work reproduced is different from the final version in the Art Gallery of New South Wales Collection.
  16. ↑ «Ewa Pachucka». National Gallery of Australia (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2021. 
  17. ↑ «Art». www.utas.edu.au. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2021. 
  18. ↑ «ParlInfo – Heritage Management Framework». parlinfo.aph.gov.au. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2021. 
  19. ↑ 22,0 22,1 22,2 22,3 22,4 Marek, D. «Recent Tasmanian sculpture and three-dimensional art» (PDF). CORE. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2021. 
  20. ↑ «Ewa Pachucka». Design and Art Australia Online. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2021. 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Έβα_Παχούτσκα&oldid=10052306"