Άλμπερτ Έκχαουτ
| Άλμπερτ Έκχαουτ | |
|---|---|
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Albert Eckhout (Ολλανδικά) |
| Γέννηση | 1610[1][2][3] Χρόνινγκεν |
| Θάνατος | 1666[4][5][6] Χρόνινγκεν |
| Αιτία θανάτου | ελονοσία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ολλανδική Δημοκρατία |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[7][8][9] |
| Είδος τέχνης | πορτραίτο, ρωπογραφία και Νεκρή φύση |
| Σημαντικά έργα | Two dueling tortoises, A market stall in the Indies και Stilleven met tropisch fruit |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Άλμπερτ Έκχαουτ (Albert Eckhout (περ. 1610 – 1665) ήταν Ολλανδός ζωγράφος πορτρέτων και νεκρών φύσεων. Ο Έκχαουτ, γιος του Άλμπερτ Έκχαουτ και της Μαρρέιεν Ρούλεφς (Marryen Roeleffs), γεννήθηκε στο Χρόνινγκεν αλλά η εκπαίδευσή του ως καλλιτέχνη και η πρώιμη σταδιοδρομία του είναι άγνωστες. Η πλειονότητα των έργων που του αποδίδονται είναι ανυπόγραφα. Ήταν από τους πρώτους Ευρωπαίους καλλιτέχνες που ζωγράφισαν σκηνές από τον Νέο Κόσμο. Ήταν στην ακολουθία του Ολλανδού γενικού κυβερνήτη της Βραζιλίας, Γιόχαν Μάουριτς πρίγκιπα του Νασσάου - Σίνγκεν, ο οποίος τον πήγε μαζί με τον συνάδελφό του ζωγράφο Φρανς Ποστ στην Ολλανδική Βραζιλία για να καταγράψουν τα τοπία, τους κατοίκους, τη χλωρίδα και την πανίδα της χώρας. [10] Ο Έκχαουτ είναι επίσης διάσημος για τους πίνακες νεκρής φύσης του με βραζιλιάνικα φρούτα και λαχανικά. Οι πίνακές του προορίζονταν για διακόσμηση σε οικιακό πλαίσιο. [11]
Έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Έκχαουτ επικεντρώθηκε στους ανθρώπους, τα φυτά και τα ζώα της περιοχής κατά την άφιξή του στην ολλανδική Βραζιλία . Ζωγράφισε οκτώ εθνογραφικές αναπαραστάσεις κατοίκων της Βραζιλίας σε φυσικό μέγεθος, δώδεκα νεκρές φύσεις και ένα μεγάλο κομμάτι από αυτόχθονες που χορεύουν. Αυτά τα εθνογραφικά έργα, που έγιναν μεταξύ 1641 και 1643 για τους Μάουριτς, δόθηκαν στη συνέχεια στον εξάδελφο του Μάουριτς, βασιλιά Φρειδερίκο Γ΄ της Δανίας και παραμένουν στην Κοπεγχάγη μέχρι σήμερα. Το έργο του λέγεται ότι είναι οι πρώτες ρεαλιστικές εικόνες των φυλών Τούπι και Ταπούγιαςτου γηγενούς πληθυσμού της Βραζιλίας. Ο Αλεξάντερ φον Χούμπολτ είδε τους πίνακες το 1827, όπως και ο Βραζιλιάνος αυτοκράτορας Πέτρος Β΄ της Βραζιλίας το 1876, και οι δύο εξήραν τα έργα με ενθουσιασμό. [12]
Ταπούγιας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όταν ζωγράφιζε τους Ταπούγιας, στόχος του ήταν να είναι όσο το δυνατόν πιο ακριβής, συμπεριλαμβάνοντας διάφορα φυτά στο βάθος, καθώς και ιθαγενή ζώα και ερπετά στο προσκήνιο. Ένα από τα εθνογραφικά του έργα είναι μια ήρεμα σύνθεση που απεικονίζει γυναίκα των Ταπούγιας, η οποία κρατά ένα ανθρώπινο χέρι και έχει ένα ανθρώπινο πόδι στο καλάθι της, το οποίο αντανακλά το ευρωπαϊκό στερεότυπο ότι οι αυτόχθονες Αμερικανοί ασκούσαν κανιβαλισμό . [13] Η εικόνα της γυναίκας Tapuya του Έκχαουτ απηχεί έναν άλλο πίνακά του, τον Χορό των Ταπούγιας, που αναπαριστά χορό που εκτελείται από οκτώ Ινδιάνους Ταπούγιαςμε το χαρακτηριστικό στυλ κόμμωσης σε σχημα μανιταριού τους, τους ακοντιστές (atlatls ) και τις πολεμικές ομάδες, που απεικονίζει μια εντυπωσιακή τελετή πολεμικού χορού. [14] Αυτές οι εικόνες ήταν σύμφωνες με τη στερεότυπη νοητική εικόνα που είχαν οι Ευρωπαίοι για τους αυτόχθονες Βραζιλιάνους. [13]
Αφρικανοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι πίνακες του Έκχαουτ με τον Αφρικανό άνδρα και τις γυναίκες μιλούν μια πολυεπίπεδη γλώσσα εμπορίου, δώρων και πολιτικής συμμαχίας στο σύγχρονο κοινό τους, τους Μάουριτς και την Αυλή τους. [13] Αυτοί οι πίνακες σχετίζονται με την περιοχή της Αφρικής όπου οι Ολλανδοί είχαν κατακτήσει και διέθεταν τον μεγαλύτερο αριθμό εμπορικών επαφών κατά τον δέκατο έβδομο αιώνα, τη Γουινέα και την Αγκόλα . Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τα στρατεύματα της Ολλανδικής Εταιρείας Δυτικών Ινδιών είχαν δημιουργήσει οχυρά σε αυτές τις δύο περιοχές της Δυτικής Αφρικανικής Ακτής, επειδή οι Ολλανδοί χρειάζονταν μια αξιόπιστη πηγή μαύρων Αφρικανών για εργασία σκλάβων στις φυτείες ζάχαρης στη Βραζιλία.
Ο πίνακας του με τη μαύρη γυναίκα έχει τη μορφή να στέκεται στην ακτή με φοίνικες και ένα δέντρο παπάγιας . Οι Αμερικανοί απεικονίζονται να ψαρεύουν κατά μήκος της ακτογραμμής και τα πλοία είναι στον ορίζοντα. Στην εικόνα, η γυναίκα φορά ένα καπέλο με φτερά παγωνιού και ένα μικρό λευκό πήλινο σωλήνα που είναι χωμένος στο φύλλο στη μέση της. Το γυμνό αγόρι στο πλάι της είναι πιθανότατα ο γιος της, αν και ο τόνος του δέρματος του παιδιού είναι αρκετές αποχρώσεις πιο ανοιχτός από το χρώμα του δέρματος της γυναίκας. Τα λευκά μαργαριτάρια με διπλά κοδρόνια και οι κόκκινες κοραλλιογενείς χάντρες που καμπυλώνονται γύρω από το λαιμό της εκθέτουν το στήθος της. Η έμφαση αυτής της εικόνας στη σεξουαλικότητα, τη γονιμότητα και την ευημερία ενισχύεται από το καλάθι της που μοιάζει με κέρας, το οποίο ξεχειλίζει από τροπικά φρούτα. [13] Βλέποντας την εικόνα του μαύρου άνδρα από τον Έκχαουτ, η δύναμη και η ανδρεία του άνδρα τονίζονται από τη μυώδη εμφάνισή του και τη φαλλική μορφή του φοίνικα στα αριστερά του. [13] Ο άνδρας κρατά ένα τελετουργικό ξίφος που είναι διακοσμημένο με ένα μεγάλο ροζ κοχύλι. Στο κάτω μέρος των ποδιών του υπάρχουν κοχύλια απλωμένα με χαυλιόδοντες ελέφαντα στο έδαφος, που καμπυλώνονται έξω από το επίπεδο της εικόνας προς τα δεξιά. Το μοναδικό ρούχο αυτού του άνδρα, παρόμοιο με την εικόνα της Αφρικανής γυναίκας, είναι ένα κομμάτι από ένα μπλε και άσπρο ριγέ ύφασμα τυλιγμένο γύρω από τη μέση του.
Mulattos/Mulacken[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μέχρι τον δέκατο έκτο αιώνα, ο όρος Μουλάττο (mulatto), που αναφέρεται επίσης ως mulacken, χρησιμοποιήθηκε στην Πορτογαλία, την Ισπανία και τις αποικιακές κτήσεις τους για να κατατάξει διάφορους ανθρώπους, συχνά σκλάβους, και μικτές φυλές, με βάση το χρώμα του δέρματός τους. [13]
Στην εικόνα του Έκχαουτ για τον άνδρα μουλάττο, τα όπλα του είναι ορατά καθώς στέκεται σε μια στάση τριών τετάρτων απέναντι στον θεατή. Ο Έκχαουτ τοποθέτησε τον άνδρα σε παράκτιο σκηνικό σε συννεφιασμένο γκρίζο ουρανό με τρία ευρωπαϊκά πλοία που είναι ορατά στον ορίζοντα. Ο άντρας στέκεται στο αμμώδες έδαφος, πλαισιωμένος από ένα ψηλό χωράφι με ζαχαροκάλαμο στα δεξιά και ένα μεγάλο δέντρο παπάγιας στα αριστερά. Το δέρμα του έχει ανοιχτό καφέ χρώμα που είναι πολύ πιο ανοιχτό από τους πίνακες του Έκχαουτ με αυτόχθονες Αμερικανούς και Αφρικανούς. [13] Το ανεξέλεγκτο φωτοστέφανο των φριζαρισμένων, σκούρων καστανών μαλλιών βγαίνει από το κεφάλι του με τα ανοιχτά καστανά μάτια του να κοιτάζουν τον θεατή με αυτοπεποίθηση. [13]
Μαμελούκοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο όρος Μαμελούκος (mameluco) είναι αυτός που χρησιμοποιείται πολύ λίγο στη Βραζιλία, αλλά όπως ο mulatto, ο mameluco μπορεί να εντοπιστεί στις πορτογαλικές πηγές τον δέκατο έκτο αιώνα, μετά την ίδρυση ενός αποικιακού φυλακίου στη Βραζιλία. Η πρώτη αναπαράσταση ενός mameluco είναι στην εκδοχή του ντε Μπράι για την περιγραφή της Βραζιλίας από τον Χανς Στάντεν. [13]
Στον πίνακα του Έκχαουτ της γυναίκας Μαμελούκου, παρουσιάζει μια κατά το ήμισυ Βραζιλιάνα και κατά το ήμισυ Ευρωπαία που κρατά ένα καλάθι. Η απεικόνιση του Έκχαουτδείχνει μια γυναίκα με ρέον λευκό φόρεμα να ισορροπεί ένα καλάθι με λουλούδια στο ένα χέρι. Το άλλο της χέρι σηκώνει το φόρεμά της για να αποκαλύψει ένα μικρό μέρος του ποδιού της. Αυτός ο πίνακας έχει πολλές πτυχές που ήταν χαρακτηριστικά άλλων πινάκων του Έκχαουταπό την εποχή του στη Βραζιλία. Τα δύο ινδικά χοιρίδια στα πόδια της γυναίκας δείχνουν το ενδιαφέρον του για τη φυσική ζωή της Βραζιλίας. Επιπλέον, τα λουλούδια που μεταφέρει και η φυτική ζωή γύρω της ήταν ο τρόπος του Έκχαουτ να αναπαραστήσει τη γονιμότητα της Βραζιλίας, εφιστώντας την προσοχή στην επιτυχημένη παραγωγή των καλλιεργειών εκεί. [15]
Στον πίνακα, η γυναίκα στέκεται με άμεσο βλέμμα και παιχνιδιάρικη έκφραση, καθώς προσελκύει τα μάτια του θεατή. Τα χείλη είναι ελαφρώς γυρισμένα στα άκρα, υποθέτοντας ότι σύντομα θα σπάσει σε ένα πιο γεμάτο φιλόξενο χαμόγελο. Είναι πλήρως στολισμένη, με κολιέ και ασορτί σκουλαρίκια. Τα κοσμήματα συμπληρώνονται από το μικρό πράσινο καπέλο της, που είναι διακοσμημένο με πέρλες και ένα κλαδάκι από άνθη πορτοκαλιάς. Το απλό, αλλά ελαφρώς τσαλακωμένο, λευκό φόρεμά της είναι ένας υπέροχος σύντροφος αυτής της φινετσάτας, αν και η απλότητά του ανακουφίζεται στους ώμους από επωμίδες κεντήματος. Αυτή η εικόνα του μαμελούκα παραπέμπει στη γονιμότητα της αποικίας και ακόμη και στο εξαιρετικά μεθυστικό κρασί από φρούτα κάσιους που παρασκευάζεται κάθε χρόνο από την εθνοτική ομάδα της μητέρας Μαμελούκου, Τουπινάμπα. [13]
Εκθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 2002, μέσω μιας μεγάλης εκστρατείας αποκατάστασης, επιτράπηκε σε όλους τους γνωστούς πίνακες του Έκχαουτ να ταξιδέψουν πίσω στη Βραζιλία. Αυτή είναι η πρώτη φορά που εκτέθηκαν στη χώρα όπου δημιουργήθηκαν από τις αρχές της δεκαετίας του 1640. Ο τίτλος της έκθεσης ήταν Albert Eckhourt volta ao Brasil 1644-2002 ( Ο Άλμπερτ Έκχαουτ επιστρέφει στη Βραζιλία). Η έκθεση παρουσιάστηκε στο Instituto Ricardo Brennand στο Ρεσίφε ένα κτίριο που είχε ανεγερθεί πρόσφατα στην πόλη όπου έζησε ο Μάουριτς στο απόγειο της καριέρας του. Οκτώ από τις νεκρές φύσεις αυτής της έκθεσης προορίζονταν να φανούν από χαμηλή οπτική γωνία και προορίζονταν να κρεμαστούν πάνω από τους άνδρες και τις γυναίκες. Αν και εκείνη τη στιγμή κανένας επιμελητής έκθεσης δεν σκέφτηκε ποτέ να κρεμάσει τους πίνακες ως διακοσμητικό σύνολο. [11]
Φωτοθήκη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
-
Ταπούγιας που χορεύουν -
Αφρικανός πολεμιστής της εποχής του Ganga Zumba, ηγέτη του Quilombo του Παλμαρές -
Βραζιλιάνος πολεμιστής -
Βραζιλιάνος πολεμιστής με παραδοσιακό τόξο και βέλη και ευρωπαϊκό μαχαίρι -
Γυναίκα Τούπιαν με μωρό, κλαδί με μπανάνες και ευρωπαϊκή χλωρίδα στο υπόβαθρο -
Άνδρας Μουλάττο με πυροβόλο και σπαθί κάτω από δένδρο παπάγιας -
Πορτρέτο του Ντον Μιγκουέλ ντε Κάστρο, απεστελμένου του Κονγκό. Αρχικά αποδόθηκε στον Έκχαουτ, σημερα πιστεύεται ότι δημκιουργήθηκε από ένα από τα αδέλφια Γιάσπερ ή Γερόνυμους Μπεξ (Becx) -
Υπηρέτης του Μιγκουέλ ντε Κάστρο με διακοσμημένο κουτί. Αρχικά αποδόθηκε στον Έκχαουτ, σημερα πιστεύεται ότι δημκιουργήθηκε από ένα από τον Γερόνυμους Μπεξ (Becx) -
Υπηρέτης του Μιγκουέλ ντε Κάστρο με ελεφαντόδοντο. Αρχικά αποδόθηκε στον Έκχαουτ, σημερα πιστεύεται ότι δημκιουργήθηκε από ένα από τα αδέλφια Γιάσπερ ή Γερόνυμους Μπεξ (Becx) -
Νεκρή φύση με καρπούζια, ανανά και άλλα φρούτα -
Νεκρή φύση με μανιόκα -
Νεκρή φύση με καρύδες -
Ανανάς, παπάγια και άλλα φρούτα -
Κολοκύθες και πεπόνια -
Μπανάνες, γκουάβα και άλλα φρούτα -
-
-
-
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118938215. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ (Δανικά, Αγγλικά) Kunstindeks Danmark. 1534. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ «Eeckhout, Albert van der» (Αγγλικά) 19 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12245988j. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ The Stuttgart Database of Scientific Illustrators 1450–1950. 2351. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ NMVW-collection website. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 26 Ιουλίου 2011. 500019675. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2019.
- ↑ NMVW-collection website. 22756. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /108710. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ Francis A. Dutra, "Albert Eckhout" in Encyclopedia of Latin American History and Culture, vol. 2, p. 430. New York: Charles Scribner's Sons 1996.
- ↑ 11,0 11,1 Buvelot, Quentin (2003). «Albert Eckhout. Recife, Brasília and São Paulo». The Burlington Magazine 145 (1198): 59–62. ISSN 0007-6287. https://archive.org/details/sim_burlington-magazine_2003-01_145_1198/page/59.
- ↑ Dutra, "Albert Eckhout", pp. 430-31.
- ↑ 13,00 13,01 13,02 13,03 13,04 13,05 13,06 13,07 13,08 13,09 Brienen, Rebecca Parker (2006). Visions of savage paradise : Albert Eckhout, court painter in colonial Dutch Brazil. Amsterdam: Amsterdam University Press. ISBN 9781429454698.
- ↑ Harald E.L. Prins, "The Atlatl as Combat Weapon in 17th-Century Amazonia: Tapuya Indian Warriors in Dutch Colonial Brazil.” The Atlatl, Vol.23 (2):1-3.
- ↑ Buono, Amy (December 2014). Interpretative ingredients: formulating art and natural history in early modern Brazil, σελ. 1–21. http://search.proquest.com/docview/1638900249/. Ανακτήθηκε στις 2017-03-04.
Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Francis A. Dutra, "Albert Eckhout" in Encyclopedia of Latin American History and Culture, vol. 2, p. 430. New York: Charles Scribner's Sons 1996. Buvelot, Quentin (2003). "Albert Eckhout. Recife, Brasília and São Paulo". The Burlington Magazine. 145 (1198): 59–62. ISSN 0007-6287. JSTOR 3100597. Dutra, "Albert Eckhout", pp. 430-31. Brienen, Rebecca Parker (2006). Visions of savage paradise : Albert Eckhout, court painter in colonial Dutch Brazil. Amsterdam: Amsterdam University Press. ISBN 9781429454698. OCLC 85791456. Harald E.L. Prins, "The Atlatl as Combat Weapon in 17th-Century Amazonia: Tapuya Indian Warriors in Dutch Colonial Brazil.” The Atlatl, Vol.23 (2):1-3. Buono, Amy (December 2014). "Interpretative ingredients: formulating art and natural history in early modern Brazil". proquest.com: 1–21. Retrieved 2017-03-04.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Eckhout on the site of the National Museum of Denmark in Copenhagen
- Esther Schreuder - art historian
|
