Αψέντι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
λήμμα που γράφω No 1100, έπεται συνέχεια, μετάφραση από τα αγγλικά
(Καμία διαφορά)

Έκδοση από την 15:45, 18 Ιουλίου 2014

Ποτήρι με φυσικά χρωματισμένο πράσινο αψέντι και κουτάλι για αψέντι

Το αψέντι είναι αποσταγμένο ποτό με υψηλή περιεκτικότητα σε οινόπνευμα (45-74% ABV.[1][2][3][4] Προέρχεται από την απόσταξη διαφόρων φυτών, όπως των ανθών και των φύλλων του είδους Αρτεμισία το αψίνθιο (ή αψινθιά), γλυκανίσου, μαράθου και άλλων βοτάνων.[5] Το αψέντι έχει παραδοσιακά φυσικό πράσινο χρώμα, αλλά μπορεί να είναι άχρωμο. Συχνά αναφέρεται ως «η πράσινη νεράιδα». Αν και μερικές φορές αναφέρεται λανθασμένα ως λικέρ, το αψέντι δεν συσκευάζεται παραδοσιακά με προστιθέμενη ζάχαρη και έτσι χαρακτηρίζεται ως απόσταγμα.[6] Το αψέντι συσκευάζεται έχοντας υψηλή περιεκτικότητα σε οινόπνευμα, αλλά συνήθως διαλύεται με νερό πριν καταναλωθεί.

Το αψέντι προέρχεται από το καντόνι του Νεσατέλ στην Ελβετία στο τέλος του 18ου αιώνα. Έγινε δημοφιλές ως αλκοολούχο πότο στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα στη Γαλλία, ιδιαίτερα ανάμεσα στους Παριζιάνους καλλιτέχνες και συγγραφείες. Εξαιτίας εν μέρει τις συσχέτισής του με την μποέμικη κουλτούτα, η κατανάλωση αψεντιού βρήκε εχθρούς τους κοινωνικούς συντηριτικούς και τους ήταν υπέρ της απαγόρευσης αλκοολούχων ποτών. Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ, ο Σαρλ Μπωντλαίρ, ο Πολ Βερλαίν, ο Αρθούρος Ρεμπώ, ο Ανρί ντε Τουλούζ-Λωτρέκ, ο Αμεντέο Μοντιλιάνι, ο Πικάσο, ο Βίνσεντ βαν Γκογκ, Όσκαρ Γουάιλντ, ο Άλιστερ Κρόουλι, ο Ερίκ Σατί και ο Αλφρέ Ζαρί ήταν γνωστοί πότες αψεντιού.[7]

Το αψέντι συχνά απεικονίζεται ως μία επικίνδυνα εθιστική και ψυχοδραστική ουσία.[8] Η χημική ένωση θυϊόνη, αν και παρούσα στο απόσταγμα σε πολύ μικρές ποσότητες, έχει κατηγορηθεί για τις υποτιθέμενες βλαβερές επιδράσεις. Μέχρι το 1915, το αψέντι είχε απαογρευτεί στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη περισσότερη Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, της Ολλανδίας, του Βελγίου της Ελβετίας και της Αυστροουγγαρίας. Αν και το αψέντι είχε δυσφημιστεί, δεν είχε αποδειχθεί ότι είναι πιο επικίνδυνο από τα άλλα αποστάγματα. Πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι η ψυχοτρόπος δράση του αψεντίου (πέρα από αυτή του οινοπνεύματος) είχε υπερεκτιμηθεί.[8] Η αναβίωση του αψεντιού ξεκίνησε τη δεκαετία του 1990, ακολουθώντας την υιοθέτηση σύγχρονων ευρωπαϊκών νόμων για ποτά και τρόφιμα οι οποίοι απόμακρυναν του φραγμούς στην παραγωγή και πώλησή του.

Παραπομπές

  1. "Traite de la Fabrication de Liqueurs et de la Distillation des Alcools", P. Duplais (1882 3rd Ed, pp 375–381)
  2. "Nouveau Traité de la Fabrication des Liqueurs", J. Fritsch (1926, pp 385–401)
  3. "La Fabrication des Liqueurs", J. De Brevans (1908, pp 251–262)
  4. "Nouveau Manuel Complet du Distillateur Liquoriste", Lebead, de Fontenelle, & Malepeyre (1888, pp 221–224)
  5.  Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Absinthe» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 1 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 75 
  6. 'Traite de la Fabrication de Liqueurs et de la Distillation des Alcools' Duplais (1882 3rd Ed, Pg 249)
  7. The Appeal of 'The Green Fairy', Sarasota Herald-Tribune, September 18, 2008
  8. 8,0 8,1 Padosch, Stephan A; Lachenmeier, Dirk W; Kröner, Lars U (2006). Substance Abuse Treatment, Prevention, and Policy 1: 14. doi:10.1186/1747-597X-1-14. 
CC-BY-SA
Μετάφραση
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Absinthe της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).