Δευτεριούχο υδρογόνο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
→Παραπομπές και σημειώσεις: Μεταφορά σε "Σημειώσεις ιστορικού" |
|||
Γραμμή 113: | Γραμμή 113: | ||
|~30 |
|~30 |
||
|89.800 ± 2.000 |
|89.800 ± 2.000 |
||
|- |
|||
|Κρόνος |
|||
|~17<ref>{{Cite web|url=https://link.springer.com/referenceworkentry/10.1007/978-3-662-65093-6_417|title=springer.com}}</ref> |
|||
|963.000<ref>{{Cite web|url=https://www.science.org/doi/10.1126/science.aat2382|title=science.org}}</ref> |
|||
|- |
|- |
||
|Ουρανός |
|Ουρανός |
Έκδοση από την 22:34, 17 Μαρτίου 2024
Δευτεριούχο υδρογόνο | |||
---|---|---|---|
Γενικά | |||
Όνομα IUPAC | Δευτεριούχο υδρογόνο | ||
Άλλες ονομασίες | ²H-διυδρογόνο Υδροδευτέριο | ||
Χημικά αναγνωριστικά | |||
Χημικός τύπος | HD ή Η(²Η) | ||
Μοριακή μάζα | 3,02204 ± 7·10-5 amu | ||
Αριθμός CAS | 13983-20-5 | ||
SMILES | [2H][H] | ||
InChI | 1S/H2/h1H/i1+1 | ||
Αριθμός EINECS | 237-773-0 | ||
Αριθμός UN | 1049 | ||
PubChem CID | 167583 | ||
ChemSpider ID | 146609 | ||
Δομή | |||
Είδος δεσμού | ομοιοπολικός | ||
Πόλωση δεσμού | 0 | ||
Γωνία δεσμού | 0° | ||
Μοριακή γεωμετρία | γραμμική | ||
Ισομέρεια | |||
Φυσικές ιδιότητες | |||
Σημείο τήξης | −259 °C | ||
Σημείο βρασμού | −253 °C | ||
Χημικές ιδιότητες | |||
Σημείο αυτανάφλεξης | 571°C | ||
Επικινδυνότητα | |||
Πολύ εύφλεκτο (F+) | |||
Φράσεις κινδύνου | 12 | ||
Φράσεις ασφαλείας | 16, 33, 36, 38 | ||
Κίνδυνοι κατά NFPA 704 |
|||
Ιδιότητες εκρηκτικού | |||
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). |
Το δευτεριούχο υδρογόνο (αγγλικά: hydrogen deuteride) είναι ένα διατομικό χημικό είδος που αποτελείται από δύο (2) διαφορετικά ισότοπα του υδρογόνου, πρώτιο και δευτέριο. Ο κανονικός μοριακός τύπος του είναι H²Η, αλλά για λόγους απλοποίησης συνήθως παριστάνεται ως HD.
Φυσική παρουσία
Το δευτεριούχο υδρογόνο αποτελεί ένα έλασσον συστατικό του φυσικά υπάρχοντος διυδρογόνου. Ομοίως, είναι έλασσον αλλά διακριτό, συστατικό στις ατμόσφαιρες όλων των γιγάντιων πλανητών, δηλαδή του Δία, του Κρόνου, του Ουρανού και του Ποσειδώνα, σε συγκεντρώσεις που κυμαίνονται περίπου μεταξύ 30 και 200 ppm. Το δευτεριούχο υδρογόνο έχει επίσης βρεθεί μεταξύ των υπολειμάτων υπερκαινοφανών αστέρων[1], καθώς και σε άλλες πηγές διυδρογόνου.
Πλανήτης | HD
ppm |
H2
ppm |
---|---|---|
Δίας | ~30 | 89.800 ± 2.000 |
Κρόνος | ~17[2] | 963.000[3] |
Ουρανός | ~70 | 83.000 ± 3.000 |
Ποσειδώνας | ~190 | 80.000 ± 3.200 |
Παραγωγή
Σε εργαστηριακή κλίμακα το δευτεριούχο υδρογόνο παράγεται με επίδραση υδριδίου του νατρίου (NaH) σε οξείδιο του διδευτερίου (D2O):[4]
Παραπομπές και σημειώσεις
- ↑ Neufeld, David A.; Hollenbach, David J.; Kaufman, Michael J.; Snell, Ronald L.; Melnick, Gary J.; Bergin, Edwin A.; Sonnentrucker, Paule (2007). «SpitzerSpectral Line Mapping of Supernova Remnants. I. Basic Data and Principal Component Analysis». The Astrophysical Journal 664 (2): 890. doi: . Bibcode: 2007ApJ...664..890N.
- ↑ «springer.com».
- ↑ «science.org».
- ↑ Bautista, Maria T.; Cappellani, E. Paul; Drouin, Samantha D.; Morris, Robert H.; Schweitzer, Caroline T.; Sella, Andrea; Zubkowski, Jeffery (1991). «Preparation and Spectroscopic Properties of the η2-Dihydrogen Complexes [MH(η2-H2)PR2CH2CH2PR2)2]+ (M = Iron, Ruthenium; R = Ph, Et) and Trends in Properties Down the Iron Group Triad». Journal of the American Chemical Society 113: 4876-87. doi: .