Χαμένα ίχνη

Χαμένα ίχνη
	Το μενταγιόν με την μητέρα
Σκηνοθεσία	Φάιτ Χάρλαν και Hans Deppe
Παραγωγή	Franz Tapper
Σενάριο	Τέα φον Χάρμπου, Felix Lützkendorf και Φάιτ Χάρλαν
Πρωταγωνιστές	Κριστίνα Σέντερμπαουμ, Philip Dorn, Friedrich Kayssler, Heinrich Schroth, Leo Peukert, Jakob Tiedtke, Josef Sieber, Clemens Hasse, Klaus Detlef Sierck, Ernst Rotmund, Max Wilmsen, Hermann Wagner, Elisabeth Botz-Kotz, Paul Dahlke, Hans Stiebner, Valy Arnheim, Paul Bildt, Hans Hemes, Georg Völkel, Charles Willy Kayser, Hansjakob Gröblinghoff, Edith Meinhard και Ewald Wenck
Μουσική	Hans-Otto Borgmann
Φωτογραφία	Μπρούνο Μόντι
Διανομή	Tobis Film
Πρώτη προβολή	1938 και 26 Αυγούστου 1938
Διάρκεια	78 λεπτά
Προέλευση	Γερμανία
Γλώσσα	Γερμανικά
	δεδομένα (π • σ • ε )

Τα χαμένα ίχνη (γερμ. Verwehte Spuren) είναι θρίλερ του γερμανικού κινηματογράφου του 1938 σε σκηνοθεσία Φάιτ Χάρλαν, σενάριο Τέα φον Χάρμπου και με πρωταγωνίστρια την Κριστίνα Σέντερμπαουμ.

Πλοκή

Παρίσι την περίοδο της Παγκόσμιας έκθεσης του 1867: Η 18χρονη Σεραφίν Λόρενς φτάνει με τη μητέρα της Μαντλίν στην πόλη. Η Μαντλίν είχε γεννηθεί στο Παρίσι, παντρεύτηκε εκεί το σύζυγό της και πήγε στον Καναδά, όπου γεννήθηκε η Σεραφίν. Έρχεται ξανά στην πόλη μετά από 20 χρόνια. Οι δρόμοι είναι γεμάτοι κόσμο, ενώ σχεδόν δύο εκατομμύρια άνθρωποι έχουν έρθει στην πόλη με την ευκαιρία της έκθεσης. Η Μαντλίν αισθάνεται αδιάθετη και ο γιατρός Δρ Μορό βοηθά τις δύο γυναίκες να πάνε στο ξενοδοχείο τους. Εκεί αποδεικνύεται ότι η κράτηση της Μαντλίν δεν έφτασε ποτέ. ΤΟ ξενοδοχείο είναι πλήρες, αλλά η Μαντλίν τελικά βρίσκει ένα μονό δωμάτιο κοντά στη στέγη. Η Σεραφίν συνοδεύεται από τον Δρ Μορό σε ένα μικρότερο ξενοδοχείο. Οι δύο τους γυρίζουν στην πόλη την νύχτα και πηγαίνουν για χορό. Το επόμενο πρωί o Μορό καλείται για ακρόαση από τον αρχηγό της αστυνομίας του Παρισιού και από τον Κόμη Ντυβάλ, Πρόεδρο της Επιτροπής της Παγκόσμιας Έκθεσης. Η Μαντλίν είναι νεκρή, οι συνθήκες θανάτου της πρέπει να αποσιωπηθούν ώστε να αποτραπεί μαζική υστερία των επισκεπτών, που θα προκαλούσε ίσως περισσότερους θανάτους. Όλοι οι παρόντες δεσμεύονται να μη μιλήσουν για αυτό.

Η Σεραφίν επιστρέφει το επόμενο πρωί στο ξενοδοχείο που έμενε η μητέρα της. Εκεί ουδείς φαίνεται να θυμάται την ίδια ή τη μητέρα της, το δωμάτιο της μητέρας της φαίνεται να είναι υπό ανακαίνιση εδώ και καιρό και όλες οι βαλίτσες της Μαντλίν έχουν εξαφανιστεί. Μόνο ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου Ντομπιέρ κάνει ένα μικρό λάθος, καθώς φαίνεται να γνωρίζει το όνομα του ξενοδοχείου της Σεραφίν, παρότι εκείνη δεν το ανέφερε.

Η Σεραφίν πηγαίνει στον Δρ Μορό, αλλά ακόμα και αυτός ισχυρίζεται ότι δεν είδε τη μητέρα της. Παρόλο που η Σεραφίν απευθύνεται σε ανθρώπους με επίσημες θέσεις, όπως στην αστυνομία και το προξενείο, κανείς δεν μπορεί να τη βοηθήσει. Ακόμη η λίστα επιβατών του πλοίου με το οποίο η Σεραφίν ήρθε με τη Μαντλίν από τον Καναδά στη Γαλλία, δεν περιέχει το όνομά της Μαντλίν. Η Σεραφίν Απελπίζεται και πιστεύει ότι αρχίζει να τρελαίνεται. Επειδή ο Δρ Μορό, που τον θεωρούσε φίλο της, της αρνείται κάθε βοήθεια, εκείνη θέλει να τον ξεφορτωθεί και μιλά με έναν ξένο άντρα, ο οποίος την προστατεύει από τον Δρ Μορό και την παίρνει μαζί του.