Προβολή πηγαίου κώδικα για τη σελίδα Τρένα του Ολοκαυτώματος

{{Πλαίσιο πληροφοριών
|above=Τρένα του Ολοκαυτώματος
|image=[[File:Umschlagplatz loading.jpg|330px|alt=Umschlagplatz]]
|caption=[[Iστορία των Εβραίων στην Πολωνία|Πολωνοεβραίοι]] φορτώνονται σε τρένα στο ''[[Umschlagplatz]]'' του [[Γκέτο της Βαρσοβίας]], 1942. Η τοποθεσία διατηρείται σήμερα ως πολωνικό εθνικό μνημείο.
|headerstyle=background:#ddf;
|header1=Επιχείρηση
|label2=Περίοδος
|data2=1941-1944
|label3=Τοποθεσία
|data3=[[Ναζιστική Γερμανία]], [[Γερμανοκρατούμενη Ευρώπη]], [[Δυνάμεις του Άξονα|χώρες του Άξονα]] στην Ευρώπη
|header4=Θύματα κρατούμενοι
|label5=Σύνολο
|data5=
|label6=Προορισμός
|data6=Γκέτο διαμετακίνησης, [[ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης]], [[Καταναγκαστική εργασία υπό τη γερμανική κυριαρχία κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο|στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας]] and [[στρατόπεδα εξόντωσης]]}}
[[Αρχείο:WW2-Holocaust-Europe.png|δεξιά|μικρογραφία| Γενικός χάρτης διαδρομών απέλασης και στρατοπέδων]]
Τα '''τρένα του Ολοκαυτώματος''' ήταν σιδηροδρομικές μεταφορές που διαχειριζόταν το εθνικό σιδηροδρομικό σύστημα ''Deutsche Reichsbahn'' ([[Γερμανικοί Κρατικοί Σιδηρόδρομοι]]) υπό τον έλεγχο της [[Ναζιστική Γερμανία|ναζιστικής Γερμανίας]] και των συμμάχων της, με σκοπό τη βίαιη απέλαση των [[Εβραίοι|Εβραίων]], καθώς και άλλων θυμάτων του [[Ολοκαύτωμα|Ολοκαυτώματος]], στα [[ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης]], [[Καταναγκαστική εργασία υπό τη γερμανική κυριαρχία κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο|καταναγκαστικής εργασίας]] και [[Ναζιστικά στρατόπεδα εξόντωσης|εξόντωσης]].<ref name="RJB57">{{Cite book|title=Fathoming the Holocaust: A Social Problems Approach|last=Prof. Ronald J. Berger, [[ Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν-Ουάιτουοτερ]]|publisher=Transaction Publishers|isbn=978-0202366111|year=2002|pages=57–58|url=https://books.google.com/books?id=WRFG-HKoBgEC&q=Reichsbahn%2BRailways&pg=PA57|quote=Bureaucrats in the Reichsbahn performed important functions that facilitated the movement of trains. They constructed and published timetables, collected fares, and allocated cars and locomotives. In sending Jews to their death, they did not deviate much from the routine procedures they used to process ordinary train traffic.}}</ref><ref name="SG36">{{Cite book|title=The Train Journey: Transit, Captivity, and Witnessing in the Holocaust|last=Simone Gigliotti, [[Victoria University, Australia]]|publisher=Berghahn Books|isbn=978-1845459277|year=2009|pages=36, 55|url=https://books.google.com/books?id=bsnbugaMLCcC&pg=PA36}}</ref>

Η εξόντωση των ανθρώπων που στοχοποιήθηκαν στην «Τελική Λύση» εξαρτιόταν από δύο παράγοντες: την ικανότητα των στρατοπέδων θανάτου να σκοτώνουν με αέριο τα θύματα και να ξεφορτώνονται γρήγορα τα σώματά τους, καθώς και από την ικανότητα των σιδηροδρόμων να μεταφέρουν τα θύματα από τα [[Γκέτο των Ναζί|ναζιστικά γκέτο]] σε στρατόπεδα εξόντωσης. Οι πιο σύγχρονοι ακριβείς αριθμοί στην κλίμακα της «Τελικής Λύσης» εξακολουθούν να βασίζονται εν μέρει στα αρχεία των γερμανικών σιδηροδρόμων, στα οποία καταγράφονταν οι αποστολές ανθρώπων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.<ref>[https://web.archive.org/web/19970813075738/http://www.faqs.org/faqs/holocaust/reinhard/part02/ HOLOCAUST FAQ: Operation Reinhard: A Layman's Guide (2/2).]</ref><ref>{{Citation|title=Train station to hell. Treblinka death camp retold by Franciszek Ząbecki [Stacja tuż obok piekła. Treblinka w relacji Franciszka Ząbeckiego]|last=Tomasz Wiścicki|url=http://www.muzhp.pl/artykuly/1059/stacja-tuz-obok-piekla-treblinka-w-relacji-franciszka-zabeckiego.html|publisher=Muzeum Historii Polski [Museum of Polish History]|quote=''Wspomnienia dawne i nowe'' by [[Franciszek Ząbecki]] (en), Pax publishing, Warsaw 1977.|date=16 April 2013|access-date=2 February 2016|archiveurl=https://web.archive.org/web/20131006052152/http://www.muzhp.pl/artykuly/1059/stacja-tuz-obok-piekla-treblinka-w-relacji-franciszka-zabeckiego.html|archivedate=October 6, 2013}}; also in {{Citation|title=Treblinka Death Camp Day-by-Day. Tables with record of daily deportations|last=Clancy Young|url=http://www.holocaustresearchproject.net/ar/treblinkadaytoday.html|publisher=Holocaust Education & Archive Research Team|year=2013|access-date=2 February 2016|quote=[[Timeline of Treblinka]] (en).|archiveurl=https://web.archive.org/web/20130522164956/http://www.holocaustresearchproject.net/ar/treblinkadaytoday.html|archivedate=May 22, 2013}}</ref>

== Προπολεμική περίοδος ==
Η πρώτη μαζική απέλαση Εβραίων από τη Ναζιστική Γερμανία, το ''Polenaktion'', έγινε τον Οκτώβριο του 1938. Ήταν η βίαιη έξωση των Γερμανών Εβραίων με πολωνική υπηκοότητα που τροφοδοτήθηκε από τη [[Νύχτα των Κρυστάλλων]]. Περίπου 30.000 Εβραίοι συγκεντρώθηκαν και στάλθηκαν σιδηροδρομικώς σε προσφυγικούς καταυλισμούς.<ref name="YV1938">{{Citation|last=Γιαντ Βασσέμ|title=Nazi Germany and the Jews 1933-1939|year=2014|url=http://www.yadvashem.org/yv/en/holocaust/about/01/crucial_year.asp|archiveurl=https://archive.today/20140207012203/http://www.yadvashem.org/yv/en/holocaust/about/01/crucial_year.asp|archivedate=2014-02-07}}</ref>

== Ο ρόλος των σιδηροδρόμων στην Τελική Λύση ==
[[Αρχείο:Jews_deported_from_Würzburg_march_down_the_Hindenburgstrasse_from_the_Platzscher_Garten_to_the_railroad_station.jpg|αριστερά|μικρογραφία| Οι Εβραίοι απελαύνονται από το [[Βύρτσμπουργκ]], 25 Απριλίου 1942. Η απέλαση έγινε δημόσια και έγινε μαρτυρία πολλών Γερμανών.<ref>{{Cite book|title=The Jewish Enemy: Nazi Propaganda during the World War II and the Holocaust|url=https://archive.org/details/jewishenemynazip0000herf|first=Jeffrey|last=Herf|authorlink=Jeffrey Herf|publisher=Harvard University Press|isbn=978-0-674038-59-2|year=2006|page=[https://archive.org/details/jewishenemynazip0000herf/page/122 122]}}</ref>]]
[[Αρχείο:Birkenau_gate.JPG|μικρογραφία| Η περιβόητη «Πύλη του Θανάτου» στο [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς|Άουσβιτς-Μπίρκεναου]] χτίστηκε το 1943.<ref name="AR">{{Cite book|title=Auschwitz: The Nazi Solution|last=Andrew Rawson|publisher=Pen and Sword|isbn=978-1473855410|year=2015|page=29|url=https://books.google.com/books?id=izigBwAAQBAJ&q=%22Gate%2Bof%2BDeath%22&pg=PA29}}</ref>]]
[[Αρχείο:Steam_locomotive_RN_52_4867.JPG|μικρογραφία| Γερμανικής κατασκευής ατμομηχανή [[DRB Class 52]], που χρησιμοποιήθηκε από την ''Deutsche Reichsbahn'' κατά τον [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]]. Μέλη αυτής της κατηγορίας χρησιμοποιήθηκαν στο Ολοκαύτωμα.<ref name="USHMM-media">{{Cite AV media|url=http://www.ushmm.org/online/film/display/detail.php?file_num=5271|title=Henryk Gawkowski and Treblinka railway workers|date=July 1978|last=Claude Lanzmann Shoah Collection|type=Camera Rolls #4-7|language=πολωνικά, γαλλικά|publisher=Steven Spielberg Film and Video Archive|place=USHMM, Washington, DC|time=02:10:59 and 07:10:16|access-date=8 September 2015|id=ID: 3362-3372}}</ref>]]
Σε διάφορες φάσεις του [[Ολοκαύτωμα|Ολοκαυτώματος]], τα τρένα χρησιμοποιήθηκαν διαφορετικά. Αρχικά, χρησιμοποιήθηκαν για τη συγκέντρωση των εβραϊκών πληθυσμών στα γκέτο και συχνά για τη μεταφορά τους σε [[Καταναγκαστική εργασία υπό τη γερμανική κυριαρχία κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο|καταναγκαστική εργασία]] και σε [[Γερμανικά στρατόπεδα στην κατεχόμενη Πολωνία κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο|γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης]] με σκοπό την οικονομική εκμετάλλευση τους.<ref name="ushmm-7445">[http://www.ushmm.org/wlc/sp/article.php?ModuleId=10007445 Types of Ghettos.  Μουσείο Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Ηνωμένων Πολιτειών, Washington, D.C.]</ref><ref name="Hilberg">{{Cite journal|title=German Railroads / Jewish Souls|journal=The Role of the German Railroads in the Destruction of the Jews|volume=35|issue=2|pages=162–174|last=Raul Hilberg|doi=10.1007/BF02838139|year=1998}}</ref> Το 1939, για υλικοτεχνικούς λόγους, οι εβραϊκές κοινότητες σε οικισμούς χωρίς σιδηροδρομικές γραμμές στην [[Κατοχή της Πολωνίας (1939-1945)|κατεχόμενη Πολωνία]] διαλύθηκαν.<ref name="holocaustchronicle">[http://www.holocaustchronicle.org/staticpages/176.html "1939: The War Against The Jews."] ''The Holocaust Chronicle'' published by Publications International, April 2000.</ref> Μέχρι το τέλος του 1941, περίπου 3,5 εκατομμύρια [[Ιστορία των Εβραίων στην Πολωνία|Πολωνοεβραίοι]] είχαν διαχωριστεί και γκετοποιηθεί από τη [[Σούτσσταφφελ]] σε μια μαζική ενέργεια απέλασης που περιελάμβανε τη χρήση εμπορευματικών τρένων.<ref name="Berenbaum">[[Michael Berenbaum]], ''The World Must Know'', [[ Μουσείο Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Ηνωμένων Πολιτειών]], 2006, p. 114.</ref> Τα μόνιμα γκέτο είχαν απευθείας σιδηροδρομικές συνδέσεις, επειδή η επισιτιστική βοήθεια (την οποία πλήρωναν οι ίδιοι οι Εβραίοι) εξαρτιόταν πλήρως από τη Σούτσσταφφελ, όπως σε όλα τα νεόκτιστα στρατόπεδα εργασίας. Στους Εβραίους απαγορεύτηκε νόμιμα να ψήνουν ψωμί.<ref name="Edelman-upenn">{{Cite web|url=http://www.writing.upenn.edu/~afilreis/Holocaust/warsaw-uprising.html|title=The Ghetto Fights|last=Marek Edelman|website=The Warsaw Ghetto: The 45th Anniversary of the Uprising|publisher=Literature of the Holocaust, at the University of Pennsylvania}}</ref> Αποκλείστηκαν από το ευρύ κοινό σε εκατοντάδες εικονικά νησιά-φυλακές που ονομάζονταν ''Jüdische Wohnbezirke'' ή ''Wohngebiete der Juden''. Ωστόσο, το νέο σύστημα ήταν μη βιώσιμο. Μέχρι το τέλος του 1941, οι περισσότεροι γκετοποιημένοι Εβραίοι δεν είχαν αποταμιεύσεις για να πληρώσουν τη Σούτσσταφφελ για περαιτέρω παραδόσεις τροφίμων. Το τέλμα επιλύθηκε στη [[Διάσκεψη της Βάνζεε]] στις 20 Ιανουαρίου 1942 κοντά στο [[Βερολίνο]], όπου τέθηκε σε εφαρμογή η «[[Τελική Λύση|Τελική Λύση του Εβραϊκού ζητήματος]]» (''die Endlösung der Judenfrage'')''.'' Ήταν ένας [[ευφημισμός]] που αναφερόταν στο ναζιστικό σχέδιο για την εξόντωση του εβραϊκού λαού.<ref name="Museum">{{Cite web|url=http://www.ushmm.org/wlc/en/article.php?ModuleId=10005151|title='Final Solution': Overview|last=Holocaust Encyclopedia|publisher= Μουσείο Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Ηνωμένων Πολιτειών|archiveurl=https://web.archive.org/web/20130302130042/http://www.ushmm.org/wlc/en/article.php?ModuleId=10005151|archivedate=2 March 2013}}</ref>

Κατά τη διάρκεια της εκκαθάρισης των γκέτο που ξεκίνησε το 1942, τα τρένα χρησιμοποιήθηκαν για τη μεταφορά των καταδικασμένων πληθυσμών στα στρατόπεδα εξόντωσης. Για να εφαρμόσουν την «Τελική Λύση», οι Ναζί έκαναν το δικό τους ''Deutsche Reichsbahn'' απαραίτητο στοιχείο της μηχανής μαζικής εξόντωσης, έγραψε ο [[ιστορικός]] [[Ράουλ Χίλμπεργκ]].<ref name="Hilberg"/> Παρόλο που τα τρένα αιχμαλώτων χρησιμοποιούσαν πολύτιμο χώρο γραμμών, επέτρεψαν τη μαζική κλίμακα και συντόμευσαν τη διάρκεια κατά την οποία έπρεπε να πραγματοποιηθεί η εξόντωση. Η πλήρως κλειστή φύση των κλειδωμένων και χωρίς παράθυρα βαγονιών βοοειδών μείωσε σημαντικά τον αριθμό και την ικανότητα των στρατευμάτων που απαιτούνταν για τη μεταφορά των καταδικασμένων Εβραίων στους προορισμούς τους. Η χρήση των σιδηροδρόμων επέτρεψε στους Ναζί να πουν ψέματα για το «πρόγραμμα επανεγκατάστασης» και, ταυτόχρονα, να κατασκευάσουν και να λειτουργήσουν πιο αποτελεσματικές εγκαταστάσεις αερίων που απαιτούσαν περιορισμένη επίβλεψη.<ref name="explained.org">{{Cite web|url=http://www.theholocaustexplained.org/ks3/the-camps/daily-life/journeys/|title=Deportation and transportation|year=2011|website=The Holocaust Explained|publisher=London Jewish Cultural Centre|accessdate=6 February 2014}}</ref>

Οι Ναζί συγκάλυπταν την «Τελική Λύση» τους ως τη μαζική «επανακατάσταση στα ανατολικά». Είπαν ότι τα θύματα μεταφέρονταν σε στρατόπεδα εργασίας στο Ράιχσκομισσαριατ της Ουκρανίας. Στην πραγματικότητα, από το 1942 και μετά, για τους περισσότερους Εβραίους, οι απελάσεις σήμαιναν μόνο θάνατο είτε στο [[Στρατόπεδο εξόντωσης Μπέλζεκ|Μπέλζεκ]], στο [[Στρατόπεδο εξόντωσης Χέλμνο|Χέλμνο]], στο [[Στρατόπεδο εξόντωσης Σομπίμπουρ|Σομπίμπουρ]], στο [[Στρατόπεδο εξόντωσης Μαϊντάνεκ|Μαϊντάνεκ]], στην [[Στρατόπεδο εξόντωσης Τρεμπλίνκα|Τρεμπλίνκα]] ή στο [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς|Άουσβιτς]]. Κάποια τρένα που είχαν ήδη μεταφέρει αγαθά στο ανατολικό μέτωπο κατά την επιστροφή τους μετέφεραν ανθρώπινο φορτίο με προορισμό τα στρατόπεδα εξόντωσης.<ref name="chronicle.org">{{Cite web|url=http://www.holocaustchronicle.org/staticpages/415.html|title=Reichsbahn|last=The Holocaust Chronicle|website=Death and Resistance|publisher=Publications International|page=415|accessdate=6 February 2014}}</ref> Το σχέδιο υλοποιούνταν με άκρα μυστικότητα. Στα τέλη του 1942, κατά τη διάρκεια μιας τηλεφωνικής συνομιλίας, ο ιδιωτικός γραμματέας του [[Αδόλφος Χίτλερ|Χίτλερ]], [[Μάρτιν Μπόρμαν]] νουθέτησε τον [[Χάινριχ Χίμλερ]], ο οποίος τον ενημέρωνε για 50.000 Εβραίους που είχαν ήδη εξοντωθεί σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Πολωνία. «Δεν εξοντώθηκαν – ούρλιαξε ο Μπόρμαν – μόνο εκκενώθηκαν, εκκενώθηκαν, εκκενώθηκαν!» και χτύπησε το τηλέφωνο, έγραψε ο Ένγκελμπεργκ.<ref name="Enghelberg">{{Cite book|title=The trains of the Holocaust|last=Hedi Enghelberg|publisher=Kindle Edition|isbn=978-160585-123-5|year=2013|page=63|url=https://www.amazon.com/HOLOCAUST-transport-companies-agreement-operation-ebook/dp/B004C44N58/ref=sr_1_10?s=books&ie=UTF8&qid=1391784099&sr=1-10#reader_B004C44N58|quote=[http://www.enghelberg.com/EDICIONES/trains_holocaust.htm Book excerpts] from Enghelberg.com.}}</ref>

Μετά τη [[Διάσκεψη της Βάνζεε]] του 1942, οι Ναζί άρχισαν να δολοφονούν τους Εβραίους σε μεγάλους αριθμούς σε νεόκτιστα στρατόπεδα θανάτου της [[Επιχείρηση Ράινχαρντ|Επιχείρησης Ράινχαρντ]]. Από το 1941, τα ''[[Einsatzgruppen]]'', κινητές ομάδες εξόντωσης, διεξήγαγαν ήδη μαζικούς πυροβολισμούς Εβραίων στην [[Ανατολική Ευρώπη]].<ref name="Rossino-89">{{Cite book|title=Polin: Studies in Polish Jewry Volume 16: Focusing on Jewish Popular Culture and Its Afterlife|first=Alexander B.|last=Rossino|authorlink=Alexander B. Rossino|publisher=The Littman Library of Jewish Civilization|isbn=978-1-909821-67-5|date=2003-11-01|chapter=“Polish ‘Neighbours’ and German Invaders: Anti-Jewish Violence in the Białystok District during the Opening Weeks of Operation Barbarossa.”|editor-last=Steinlauf|editor-first=Michael C.|pages=431–452}}</ref> Οι Εβραίοι της [[Δυτική Ευρώπη|Δυτικής Ευρώπης]] είτε εκτοπίστηκαν σε γκέτο που εκκενώθηκαν μέσω μαζικών δολοφονιών, όπως η [[σφαγή της Ρούμπουλα]] των κατοίκων του [[Γκέτο της Ρίγας]], είτε στάλθηκαν απευθείας στην Τρεμπλίνκα, στο Μπέλζεκ και στο Σομπίμπουρ, [[Ναζιστικά στρατόπεδα εξόντωσης|στρατόπεδα εξόντωσης]] που χτίστηκαν την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1942 μόνο για εξόντωση με αέριο. Οι θάλαμοι αερίων του Άουσβιτς II Μπίρκεναου άρχισαν να λειτουργούν τον Μάρτιο. Το τελευταίο στρατόπεδο θανάτου, το Μαϊντάνεκ, άρχισε να τα λειτουργεί στα τέλη του 1942.<ref name="g-chambers">{{Cite web|url=https://www.jewishvirtuallibrary.org/jsource/Holocaust/Majdanek2.html|title=Gas Chambers at Majdanek|last=Jewish Virtual Library|year=2009|website=Majdanek, Auschwitz II, Sobibor, Belzec and Treblinka|publisher=The American-Israeli Cooperative|accessdate=11 February 2014}}</ref>

Στη Βάνζεε, η [[Σούτσσταφφελ]] εκτίμησε ότι η «Τελική Λύση» θα μπορούσε τελικά να εξαλείψει έως και 11 εκατομμύρια Ευρωπαίους Εβραίους. Οι Ναζί σχεδιαστές οραματίστηκαν τη συμπερίληψη των Εβραίων που ζούσαν σε ουδέτερες και μη κατεχόμενες χώρες, όπως η [[Ιρλανδία]], η [[Σουηδία]], η [[Τουρκία]] και το [[Ηνωμένο Βασίλειο]]. Οι απελάσεις αυτής της κλίμακας απαιτούσαν τον συντονισμό πολλών γερμανικών κυβερνητικών υπουργείων και κρατικών οργανισμών, συμπεριλαμβανομένων του [[Κεντρικό Γραφείο Ασφαλείας του Ράιχ|Κεντρικού Γραφείου Ασφαλείας του Ράιχ]] (ΚΓΑΡ), του [[Υπουργείο Μεταφορών του Ράιχ|Υπουργείου Μεταφορών του Ράιχ]] και του Υπουργείου Εξωτερικών του Ράιχ. Το ΚΓΑΡ συντόνισε και διηύθυνε τις απελάσεις, το Υπουργείο Μεταφορών οργάνωσε δρομολόγια τρένων και το Υπουργείου Εξωτερικών διαπραγματεύτηκε με τα συμμαχικά με τη Γερμανία κράτη και τους σιδηροδρόμους τους για την «προώθηση» των δικών τους Εβραίων.<ref>[http://www.ushmm.org/wlc/en/article.php?ModuleId=10005445 German Railways and the Holocaust] at the  Μουσείο Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Ηνωμένων Πολιτειών.</ref>

== Το ταξίδι και το σημείο άφιξης ==
[[Αρχείο:Auschwitz_II-Birkenau_-_Death_Camp_-_Railway_Carriage_on_Siding_-_Oswiecim_-_Poland.jpg|αριστερά|μικρογραφία| Βαγόνι στο Σίντινγκ - [[Οσφιέντσιμ]] - Πολωνία.]]
Τα πρώτα τρένα με Γερμανούς Εβραίους που εκδιώχθηκαν σε γκέτο στην [[Κατοχή της Πολωνίας (1939-1945)|κατεχόμενη Πολωνία]] άρχισαν να αναχωρούν από την κεντρική Γερμανία στις 16 Οκτωβρίου 1941.<ref name="autogenerated9">{{Cite web|url=http://sg.geocities.com/raiha_evelyn/holocaust.html|title=The Holocaust|website=Concentration Camps & Death Camps|publisher=Raiha Evelyn|archiveurl=https://web.archive.org/web/20090723030423/http://sg.geocities.com/raiha_evelyn/holocaust.html|archivedate=July 23, 2009|url-status=dead|accessdate=4 February 2014}}</ref> Ονομάζονταν ''Sonderzüge'' (ειδικά τρένα),<ref name="A2A">{{Cite book|title=Approaches to Auschwitz|last=Richard L. Rubenstein|last2=John K. Roth|publisher=Westminster John Knox Press|isbn=9780664223533|year=2003|page=362|url=https://books.google.com/books?id=IfoBx6skMCkC}}</ref> είχαν χαμηλή προτεραιότητα για την κίνηση και θα προχωρούσαν στην κύρια γραμμή μόνο αφού περνούσαν όλες οι άλλες μεταφορές, παρατείνοντας αναπόφευκτα τον χρόνο μεταφοράς πέρα από τις προσδοκίες.<ref name="A2A" />

Τα τρένα αποτελούνταν από σετ είτε επιβατικών βαγονιών τρίτης θέσης,<ref>Michael Nadel, [http://jewishmag.com/62mag/nadel/nadel.htm Recalling the Holocaust]</ref> αλλά κυρίως φορτηγά βαγόνια ή βαγόνια βοοειδών ή και τα δύο, με τα τελευταία να είναι γεμάτα με έως και 150 εκτοπισμένους, αν και 50 ήταν ο αριθμός που πρότειναν οι κανονισμοί της Σούτσσταφφελ''.'' Δεν παρασχέθηκε φαγητό ή νερό. Τα βαγόνια ''Güterwagen'' είχαν μόνο μια ένα [[Κουβάς|κουβά]] για αποχωρητήριο. Ένα μικρό παράθυρο με κάγκελα παρείχε ακανόνιστο αερισμό, ο οποίος συχνά οδηγούσε σε πολλαπλούς θανάτους είτε από ασφυξία είτε από έκθεση στα στοιχεία.<ref name="autogenerated11">{{Cite web|url=http://www.jewishsf.com/content/2-0-/module/displaystory/story_id/25615/edition_id/498/format/html/displaystory.html|title=Holocaust survivor gives teens the straight story|last=Joshua Brandt|ημερομηνία=April 22, 2005|publisher=Jewish news weekly of Northern California|archiveurl=https://web.archive.org/web/20051126224024/http://www.jewishsf.com/content/2-0-/module/displaystory/story_id/25615/edition_id/498/format/html/displaystory.html|archivedate=November 26, 2005|url-status=dead|accessdate=5 February 2014}}</ref>

Κατά καιρούς, οι Γερμανοί δεν είχαν αρκετά γεμάτα βαγόνια έτοιμα για να ξεκινήσουν μια μεγάλη αποστολή Εβραίων στα στρατόπεδα,  έτσι τα θύματα κρατιούνταν κλειδωμένα μέσα για όλη τη νύχτα σε αυλές. Τα τρένα του Ολοκαυτώματος περίμεναν επίσης να περάσουν στρατιωτικά τρένα.<ref name="autogenerated11"/> Μια μέση μεταφορά χρειαζόταν περίπου τέσσερις ημέρες. Η μεγαλύτερη μεταφορά του πολέμου, από την [[Κέρκυρα]], κράτησε 18 ημέρες. Όταν το τρένο έφτασε στο στρατόπεδο και οι πόρτες άνοιξαν, όλοι ήταν ήδη νεκροί.
[[Αρχείο:Selection_on_the_ramp_at_Auschwitz-Birkenau,_1944_(Auschwitz_Album)_1b.jpg|αριστερά|μικρογραφία| Οι Εβραίοι από την [[Ρουθηνία των Καρπαθίων]] «επιλέγονται» στο ''Judenrampe'', Μάιος–Ιούνιος 1944. Όσοι στέλνονταν δεξιά σήμαινε ανάθεση σε δουλεία και όσοι αριστερά μεταφορά σε [[Θάλαμος αερίων|θαλάμους αερίων]].<ref>{{Cite web|url=http://www.yadvashem.org/yv/en/exhibitions/album_Auschwitz/index.asp|title=The Auschwitz Album|publisher=[[Γιαντ Βασσέμ]]|accessdate=4 February 2014}}</ref>]]
Η Σούτσσταφφελ έχτισε τρία [[Ναζιστικά στρατόπεδα εξόντωσης|στρατόπεδα εξόντωσης]] στην κατεχόμενη Πολωνία ειδικά για την Επιχείρηση Ράινχαρντ: [[Στρατόπεδο εξόντωσης Μπέλζεκ|Μπέλζεκ]], [[Στρατόπεδο εξόντωσης Σομπίμπουρ|Σομπίμπουρ]] και [[Στρατόπεδο εξόντωσης Τρεμπλίνκα|Τρεμπλίνκα]]. Τους είχαν τοποθετήσει πανομοιότυπες εγκαταστάσεις μαζικής δολοφονίας μεταμφιεσμένες σε κοινόχρηστα ντους.<ref name="YV-AR724">{{Cite web|url=http://www.yadvashem.org/odot_pdf/microsoft%20word%20-%205724.pdf|title=Aktion Reinhard|last=Γιαντ Βασσέμ|year=2013|publisher=Shoah Resource Center, The International School for Holocaust Studies|accessdate=6 April 2014|archive-date=2020-11-10|archive-url=https://web.archive.org/web/20201110050155/https://www.yadvashem.org/odot_pdf/microsoft%20word%20-%205724.pdf|url-status=}}</ref> Επιπλέον, οι θάλαμοι αερίων αναπτύχθηκαν το 1942 στο [[στρατόπεδο εξόντωσης Μαϊντάνεκ]]<ref name="YV-AR724" /> και στο [[στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς]].<ref name="YV-AR724" /><ref name="Grossman">{{Cite web|url=http://msuweb.montclair.edu/~furrg/essays/grossmantreblinka46.pdf|title=The Treblinka Hell|last=Grossman|first=Vasily|authorlink=Vasily Grossman|year=1946|publisher=Foreign Languages Publishing House|location=[[Μόσχα]]|at=[http://dl.dropbox.com/u/47875651/TheHellOfTreblinka.html (online)]|archiveurl=https://web.archive.org/web/20141006123821/http://msuweb.montclair.edu/~furrg/essays/grossmantreblinka46.pdf|archivedate=6 October 2014|url-status=dead|accessdate=6 April 2014}}</ref> Στην κατεχόμενη από τη Γερμανία ΕΣΣΔ, στο [[στρατόπεδο εξόντωσης Μάλυ Τρoστενιέτς]], χρησιμοποιήθηκαν πυροβολισμοί για να σκοτώνουν θύματα στο δάσος.<ref name="Γιαντ Βασσέμ636">{{Cite web|url=http://www.yadvashem.org/odot_pdf/microsoft%20word%20-%206636.pdf|title=Maly Trostinets|last=Γιαντ Βασσέμ|year=2013|publisher=Shoah Resource Center, The International School for Holocaust Studies|accessdate=1 September 2013|archive-date=2013-09-21|archive-url=https://web.archive.org/web/20130921061229/http://www.yadvashem.org/odot_pdf/microsoft%20word%20-%206636.pdf|url-status=}}</ref> Στο [[στρατόπεδο εξόντωσης Χέλμνο]], τα θύματα σκοτώθηκαν σε [[Φορτηγό αερίων|φορτηγά αερίων]], των οποίων η ανακατευθυνόμενη εξάτμιση τροφοδοτήθηκε σε σφραγισμένους χώρους στο πίσω μέρος του οχήματος. Αυτά χρησιμοποιήθηκαν και στο Μάλυ Τρoστενιέτς.<ref name="ppu.org">{{Cite web|url=http://www.ppu.org.uk/genocide/g_holocaust1.html|title=The genocide: 1942 (Chelmno, Maly Trostinets)|publisher=Peace Pledge Union|accessdate=6 April 2014|archive-date=2014-12-02|archive-url=https://web.archive.org/web/20141202100937/http://www.ppu.org.uk/genocide/g_holocaust1.html|url-status=}}</ref> Κανένα από αυτά τα δύο στρατόπεδα δεν είχε διεθνείς σιδηροδρομικές συνδέσεις. Ως εκ τούτου, τα τρένα σταματούσαν στα κοντινά [[Γκέτο του Λοτζ]] και [[Γκέτο του Μινσκ]], αντίστοιχα.<ref name="ARC2005" /> Από εκεί οι αιχμάλωτοι μεταφέροντνα με φορτηγά.<ref name="ARC2005">{{Cite web|url=http://www.deathcamps.org/occupation/maly%20trostinec.html|title=Maly Trostinec|publisher=ARC 2005|accessdate=6 April 2014|quote=Maly Trostinec most closely resembled Chelmno, although at Maly Trostinec, murder was principally committed by shooting.}}</ref><ref name="HEART2008">{{Cite web|url=http://www.holocaustresearchproject.org/nazioccupation/malytrost.html|title=Maly Trostinets. The Death Camp near Minsk|last=Chris Webb|last2=Carmelo Liscioto|publisher=Holocaust Research Project.org 2008|accessdate=6 April 2014|quote=Jews were killed by means of mobile gas chambers... and shot to death in front of pits, 50 meters long and 3 metres deep.}}</ref> Στην Τρεμπλίνκα, στο Μπέλζεκ και στο Σομπίμπουρ, ο μηχανισμός εξόντωσης αποτελούταν από έναν μεγάλο κινητήρα εσωτερικής καύσης που έστελνε τα καυσαέρια στους θαλάμους αερίων μέσω σωλήνων.<ref name="Arad87">{{Cite book|title=Belzec, Sobibor, Treblinka. The Operation Reinhard Death Camps|first=Yitzhak|last=Arad|authorlink=Yitzhak Arad|publisher=Indiana University Press|isbn=978-0-253-21305-1|year=1987|location=Μπλούμινγκτον, [[Ιντιάνα]]|page=31|url=https://books.google.com/books?id=QpAgHYTPRz0C|quote=Testimony of ''SS Scharführer'' Erich Fuchs in the Sobibor-Bolender trial, Düsseldorf.}}</ref> Στο Άουσβιτς και στο Μαϊντάνεκ, οι θάλαμοι αερίων βασίζονταν σε σφαιρίδια υδροκυανίου [[Zyklon B]], που χύνονταν μέσω των αεραγωγών στην οροφή από δοχεία σφραγισμένα ερμητικά.<ref name="Arad87" /><ref name="Piper">{{Cite book|title=Anatomy of the Auschwitz Death Camp|first=Franciszek|last=Piper|publisher=Indiana University Press|isbn=978-0-253-32684-3|year=1994|chapter=Gas Chambers and Crematoria|editor-last=Gutman|editor-first=Yisrael|location=Μπλούμινγκτον, [[Ιντιάνα]]|pages=[https://archive.org/details/anatomyofauschwi00yisr/page/169 169–170]}}</ref>

Μόλις έβγαιναν από τα μέσα μεταφοράς, οι κρατούμενοι χωρίζονταν ανά κατηγορία. Οι γέροι, οι νέοι, οι άρρωστοι και οι ανάπηροι μερικές φορές χωρίζονταν για άμεση εξόντωση με πυροβολισμό, ενώ οι υπόλοιποι προετοιμάζονταν για τους θαλάμους αερίων. Σε μια εργάσιμη ημέρα 14 ωρών, 12.000 έως 15.000<ref name="A.W.">{{Cite book|title=A Short History of the World|last=Alex Woolf|isbn=9781848588721|year=2008|url=https://books.google.com/books?id=lyMEAwAAQBAJ&pg=PT637}}</ref>  άνθρωποι σκοτώνονταν σε οποιοδήποτε από αυτά τα στρατόπεδα.<ref name="Arad87"/><ref name="JVL-Reinhard5">{{Cite web|url=https://www.jewishvirtuallibrary.org/jsource/Holocaust/reinhard.html#5|title=The Construction of the Treblinka Extermination Camp|last=McVay, Kenneth|year=1984|website=Γιαντ Βασσέμ Studies, XVI|publisher=Jewish Virtual Library.org|accessdate=3 November 2013}}</ref> Η χωρητικότητα των κρεματορίων στο Μπίρκεναου ήταν 20.000 πτώματα την ημέρα.<ref name="Piper"/><ref name="Friedlander">{{Cite book|title=The Years of Extermination|first=Saul|last=Friedlander|publisher=HarperCollins|isbn=978-0-06-198000-8|year=2009|location=[[Νέα Υόρκη]]|url=https://books.google.com/books?id=7KaCGDUys50C}}</ref>

== Υπολογισμοί ==
[[Αρχείο:US_Holocaust_Memorial_Museum_-_Boxcar.jpg|μικρογραφία| Εσωτερικό ενός βαγονιού που χρησιμοποιήθηκε για τη μεταφορά Εβραίων και άλλων [[Θύματα του Ολοκαυτώματος|θυμάτων του Ολοκαυτώματος]], στο [[Μουσείο Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Ηνωμένων Πολιτειών]] στην [[Ουάσιγκτον]]]]
Το τυπικό μέσο μεταφοράς ήταν ένα 10μετρο φορτηγό βαγόνι, αν και επιβατικά βαγόνια τρίτης θέσης χρησιμοποιήθηκαν επίσης όταν η Σούτσσταφφελ ήθελε να διατηρήσει τον μύθο της «επανεγκατάστασης για εργασία στην Ανατολή», ιδιαίτερα στην [[Ολλανδία]] και στο [[Βέλγιο]]. Το εγχειρίδιο της Σούτσσταφφελ κάλυπτε τέτοια τρένα, προτείνοντας χωρητικότητα 2.500 ατόμων σε 50 βαγόνια για κάθε ομάδα αμαξοστοιχίας, κάθε βαγόνι φορτωμένο με 50 κρατούμενους. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, τα βαγόνια φορτώνονταν συνήθως στο 200% της χωρητικότητας, ή 100 άτομα ανά βαγόνι.<ref>{{Cite book|title=The  Μουσείο Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Ηνωμένων Πολιτειών Encyclopedia of Camps and Ghettos, 1933-1945|last=[[Geoffrey P. Megargee]]|publisher=Indiana University Press|isbn=978-0253003508|year=2009|page=1514|url=https://books.google.com/books?id=ndUAAQAAQBAJ|accessdate=4 February 2014}}</ref> Αυτό είχε ως αποτέλεσμα κατά μέσο όρο 5.000 άτομα ανά σύνολο τρένων. Συγκεκριμένα, κατά τη [[Μεγάλη Επιχείρηση της Βαρσοβίας|μαζική απέλαση των Εβραίων]] από το [[Γκέτο της Βαρσοβίας]] στην [[Στρατόπεδο εξόντωσης Τρεμπλίνκα|Τρεμπλίνκα]] το 1942, τα τρένα μετέφεραν έως και 7.000 θύματα το καθένα.<ref>{{Cite web|url=http://www.yadvashem.org/yv/en/exhibitions/this_month/resources/treblinka.asp|title=Treblinka: Railway Transports|website=This Month in Holocaust History|publisher=Γιαντ Βασσέμ|archiveurl=https://web.archive.org/web/20141008222515/http://www.yadvashem.org/yv/en/exhibitions/this_month/resources/treblinka.asp|archivedate=8 October 2014|url-status=dead|accessdate=4 February 2014}}</ref>

Συνολικά, πάνω από 1.600 τρένα οργανώθηκαν από το Υπουργείο Μεταφορών του [[Ράιχ]] και καταγράφηκαν κυρίως από την πολωνική κρατική εταιρεία σιδηροδρόμων που εξαγοράστηκε από τη Γερμανία, λόγω της πλειονότητας των στρατοπέδων θανάτου που βρίσκονταν στην κατεχόμενη Πολωνία.<ref name="autogenerated13">[http://www.writing.upenn.edu/~afilreis/Holocaust/black.html Edwin Black on IBM and the Holocaust]</ref> Μεταξύ 1941 και Δεκεμβρίου 1944, της επίσημης ημερομηνίας κλεισίματος του συγκροτήματος Άουσβιτς-Μπίρκεναου, το χρονοδιάγραμμα μεταφοράς/αφίξεων ήταν 1,5 τρένα την ημέρα: 50 φορτηγά βαγόνια × 50 κρατούμενοι ανά φορτηγό βαγόνι × 1.066 ημέρες = ~ 4.000 κρατούμενοι συνολικά.<ref name="Enghelberg"/>

Στις 20 Ιανουαρίου 1943, ο [[Χάινριχ Χίμλερ]] έστειλε μια επιστολή στον [[Άλμπερτ Γκάνσενμυλερ]], Υφυπουργό Εξωτερικών στο Υπουργείο Μεταφορών του Ράιχ, ζητώντας: «χρειάζομαι τη βοήθεια και την υποστήριξή σας. Αν θέλω να τελειώσω γρήγορα τα πράγματα, πρέπει να έχω περισσότερα τρένα».<ref name="autogenerated1">{{Cite web|url=http://www.neveragain.org/1943.htm|title=The Holocaust timeline: 1943|last=NAAF Project|publisher=NeverAgain.org, Internet Archive|archiveurl=https://web.archive.org/web/20060822061740/http://www.neveragain.org/1943.htm|archivedate=August 22, 2006|url-status=dead|accessdate=5 February 2014}}</ref> Από τα εκτιμώμενα 6 εκατομμύρια Εβραίους που εξοντώθηκαν κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, 2 εκατομμύρια δολοφονήθηκαν επί τόπου από τον στρατό, τα τάγματα των ''[[Waffen-SS]]'', τα τάγματα Αστυνομίας Τάξης και τις κινητές μονάδες εξόντωσης ''[[Einsatzgruppen]]'', με τη βοήθεια και της [[Schutzmannschaft|τοπικής βοηθητικής αστυνομίας]]. Οι υπόλοιποι μεταφέρονταν αλλού για εξόντωση.

== Πληρωμή ==
[[Αρχείο:Train_tickets_of_Greek_Jews_Auchwitz-Birkenau_Museum.jpg|δεξιά|μικρογραφία| Στο μουσείο του Άουσβιτς εκτίθενται εισιτήρια τρένου Ελλήνων Εβραίων που απελάθηκαν στο Άουσβιτς-Μπίρκεναου για εξόντωση.]]
Οι περισσότεροι από τους Εβραίους αναγκάστηκαν να πληρώσουν μόνοι τους για τις απελάσεις τους, ιδιαίτερα όπου χρησιμοποιήθηκαν επιβατικές άμαξες. Αυτή η πληρωμή ήρθε με τη μορφή άμεσης κατάθεσης χρημάτων στην Σούτσσταφφελ υπό το φως του μύθου της «επανεγκατάστασης για εργασία στην Ανατολή». Οι ενήλικες Εβραίοι χρεώνονταν στα γκέτο για τη διαμονή και πλήρωναν εισιτήρια απλής μετάβασης πλήρους τιμής, ενώ τα παιδιά ηλικίας κάτω των 10-12 ετών πλήρωναν τη μισή τιμή και τα άτομα κάτω των τεσσάρων πήγαιναν δωρεάν. Οι Εβραίοι που είχαν ξεμείνει από χρήματα ήταν οι πρώτοι που απελάσονταν.<ref name="RJB57"/>

Η Σούτσσταφφελ προωθούσε μέρος αυτών των χρημάτων στη Γερμανική Αρχή Μεταφορών για να πληρώσουν τους Γερμανικούς Σιδηροδρόμους για τη μεταφορά των Εβραίων. Οι [[Γερμανικοί Κρατικοί Σιδηρόδρομοι]] πληρώνονταν το ισοδύναμο ενός σιδηροδρομικού εισιτηρίου τρίτης θέσης για κάθε κρατούμενο που μεταφέρθηκε στον προορισμό του/της: 8.000.000 επιβάτες, 4 [[Πφένιχ]] ανά χιλιόμετρο τροχιάς, επί 600 χλμ. (μέση διάρκεια ταξιδιού), ισοδυναμούσε με 240 εκατομμύρια [[Ράιχσμαρκ]].<ref name="A2A"/>

Οι Γερμανικοί Κρατικοί Σιδηρόδρομοι τσέπωνων τόσο αυτά τα χρήματα όσο και το δικό τους μερίδιο από τα μετρητά που πλήρωσαν οι μεταφερόμενοι Εβραίοι μετά τα τέλη της Σούτσσταφφελ''.'' Σύμφωνα με μια έκθεση εμπειρογνωμόνων που δημιουργήθηκε για λογαριασμό του γερμανικού έργου «Τρένο της Μνήμης», οι εισπράξεις από την κρατική ''Deutsche Reichsbahn'' για μαζικές απελάσεις κατά την περίοδο μεταξύ 1938 και 1945 έφτασαν το ποσό των 664.525.820,34 [[Δολάριο ΗΠΑ|δολαρίων ΗΠΑ]].<ref name="xyqom-Gutachten">{{Cite book|title=Expert Report on the Deutsche Reichsbahn's Receipts|last=Train of Commemoration|publisher=Train of Commemoration Registered, Non-Profit Association, Berlin|date=November 2009|url=http://xyqom.org/zde/Gutachten.pdf|accessdate=4 February 2014|language=γερμανικά, αγγλικά, γαλλικά, πολωνικά|quote=With payment summaries, tables and literature.|archive-date=2014-02-22|archive-url=https://web.archive.org/web/20140222145340/http://xyqom.org/zde/Gutachten.pdf|url-status=}}</ref>

== Επιχειρήσεις ανά την Ευρώπη ==
Τροφοδοτούμενα κυρίως από αποδοτικές ατμομηχανές, τα τρένα του Ολοκαυτώματος διατηρήθηκαν σε μέγιστο 55 φορτηγά βαγόνια κατά μέσο όρο, με χωρητικότητα από 150% έως 200%.<ref name="Enghelberg"/> Η συμμετοχή των Γερμανικών Κρατικών Σιδηροδρόμων (''Deutsche Reichsbahn'') ήταν καθοριστική για την αποτελεσματική εφαρμογή της «[[Τελική Λύση|Τελικής Λύσης του Εβραϊκού Ζητήματος]]». Οι Γερμανικοί Κρατικοί Σιδηρόδρομοι πληρώθηκαν για να μεταφέρουν Εβραίους και άλλα θύματα του Ολοκαυτώματος από χιλιάδες πόλεις σε όλη την Ευρώπη για να αντιμετωπίσουν τον θάνατό τους στο σύστημα των [[Ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης|ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης]].<ref name="Enghelberg" />

Εκτός από τη μεταφορά των Γερμανών Εβραίων, οι Γερμανικοί Κρατικοί Σιδηρόδρομοι ήταν υπεύθυνοι για τον συντονισμό των μεταφορών στα σιδηροδρομικά δίκτυα των κατεχόμενων εδαφών και των συμμάχων της Γερμανίας. Τα χαρακτηριστικά της οργανωμένης συγκέντρωσης και μεταφοράς των θυμάτων του Ολοκαυτώματος ποικίλλουν ανά χώρα.

=== Βέλγιο ===
{{Δείτε|Ολοκαύτωμα στο Βέλγιο}}
[[Αρχείο:Breendonk071.jpg|αριστερά|μικρογραφία| Ένα βαγόνι βοοειδών που χρησιμοποιήθηκε για τη μεταφορά Βέλγων Εβραίων σε στρατόπεδα στην Ανατολική Ευρώπη. Τα ανοίγματα καλύφθηκαν με συρματοπλέγματα.<ref>{{Cite book|title=The Twentieth Train: the True Story of the Ambush of the Death Train to Auschwitz|first=Marion|last=Schreiber|publisher=Grove Press|isbn=978-0-8021-1766-3|year=2003|edition=1st US|location=Νέα Υόρκη|page=[https://archive.org/details/twentiethtrain00mari/page/203 203]|url=https://archive.org/details/twentiethtrain00mari/page/203}}</ref> Αυτό το βαγόνι διατηρείται στο [[Φρούριο Μπρέεντονκ]].]]
Μετά την εισβολή της Γερμανίας στο [[Βέλγιο]] στις 10 Μαΐου 1940, όλοι οι Εβραίοι αναγκάστηκαν να εγγραφούν στην αστυνομία από τις 28 Οκτωβρίου 1940. Οι κατάλογοι επέτρεψαν στο Βέλγιο να γίνει η πρώτη χώρα στην κατεχόμενη Δυτική Ευρώπη που απέλασε πρόσφατα μετανάστες Εβραίους.<ref name="HeartBel">{{Cite web|url=http://www.holocaustresearchproject.org/nazioccupation/beligiumjews.html|title=The Destruction of the Jews of Belgium|publisher=Holocaust Education & Archive Research Team|accessdate=28 February 2014|quote=Native-born Belgian Jews were first noticed at Auschwitz after 744 of them were received at the camp following deportation of 998 Jews from Mechelen on 5 August 1942.}}</ref> Η εφαρμογή της [[Ολοκαύτωμα στο Βέλγιο|«Τελικής Λύσης» στο Βέλγιο]] επικεντρώθηκε στο [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Μέχελεν|στρατόπεδο διέλευσης Μέχελεν]], το οποίο επιλέχθηκε επειδή ήταν ο κόμβος του βελγικού εθνικού σιδηροδρομικού συστήματος.<ref name="HeartBel" /> Ο πρώτος συρμός έφυγε από το Μέχελεν για τα στρατόπεδα εξόντωσης στις 22 Ιουλίου 1942, αν και σχεδόν 2.250 Εβραίοι είχαν ήδη απελαθεί ως καταναγκαστικοί εργάτες για την [[Οργάνωση Τοτ]] στη Βόρεια Γαλλία.<ref name="Yahil393">{{Cite book|title=The Holocaust: The Fate of European Jewry, 1932–1945|url=https://archive.org/details/holocaustfateofe00yahi_0|first=Leni|last=Yahil|publisher=Oxford University Press|isbn=978-0-19-504523-9|year=1991|edition=Reprint (trans.)|series=Studies in Jewish History|location=[[Οξφόρδη]]|page=[https://archive.org/details/holocaustfateofe00yahi_0/page/393 393]}}</ref> Μέχρι τον Οκτώβριο του 1942, περίπου 16.600 άνθρωποι είχαν απελαθεί σε 17 δρομολόγια. Εκείνη την εποχή, οι απελάσεις σταμάτησαν προσωρινά μέχρι τον Ιανουάριο του 1943.<ref name="Yahil435" /><ref name="Yahil394">{{Cite book|title=The Holocaust: The Fate of European Jewry, 1932–1945|url=https://archive.org/details/holocaustfateofe00yahi_0|first=Leni|last=Yahil|publisher=Oxford University Press|isbn=978-0-19-504523-9|year=1991|edition=Reprint (trans.)|series=Studies in Jewish History|location=Οξφόρδη|page=[https://archive.org/details/holocaustfateofe00yahi_0/page/394 394]}}</ref> Όσοι απελάθηκαν στο πρώτο κύμα δεν ήταν Βέλγοι πολίτες, ως αποτέλεσμα της παρέμβασης της [[Ελισάβετ στη Βαυαρία (1876-1965)|Βασίλισσας Ελισάβετ]] στις γερμανικές αρχές.<ref name="Yahil435">{{Cite book|title=The Holocaust: The Fate of European Jewry, 1932–1945|url=https://archive.org/details/holocaustfateofe00yahi_0|first=Leni|last=Yahil|publisher=Oxford University Press|isbn=978-0-19-504523-9|year=1991|edition=Reprint (trans.)|series=Studies in Jewish History|location=Οξφόρδη|page=[https://archive.org/details/holocaustfateofe00yahi_0/page/435 435]}}</ref> Το 1943 επαναλήφθηκαν οι απελάσεις Βέλγων.

Τον Σεπτέμβριο, Εβραίοι με βελγική υπηκοότητα απελάθηκαν για πρώτη φορά.<ref name="Yahil435"/> Μετά τον πόλεμο, ο δοσίλογος Φέλιξ Λάουτερμπορν, δήλωσε στη δίκη του ότι το 80% των συλλήψεων στην [[Αμβέρσα]] χρησιμοποιούσαν πληροφορίες από πληρωμένους πληροφοριοδότες.<ref>{{Cite book|title=De Jodenjagers van de Vlaamse SS|first=Lieven|last=Saerens|publisher=Lannoo|isbn=978-90-209-7384-6|year=2008|page=188}}</ref> Συνολικά, 6.000 Εβραίοι απελάθηκαν το 1943, ενώ άλλοι 2.700 το 1944. Οι μεταφορές σταμάτησαν λόγω της επιδείνωσης της κατάστασης στο κατεχόμενο Βέλγιο πριν από την απελευθέρωση.<ref name="Yahil436">{{Cite book|title=The Holocaust: The Fate of European Jewry, 1932–1945|url=https://archive.org/details/holocaustfateofe00yahi_0|first=Leni|last=Yahil|publisher=Oxford University Press|isbn=978-0-19-504523-9|year=1991|edition=Reprint (trans.)|series=Studies in Jewish History|location=Οξφόρδη|page=[https://archive.org/details/holocaustfateofe00yahi_0/page/436 436]}}</ref>

Τα ποσοστά των Εβραίων που απελάθηκαν διέφεραν ανάλογα με την τοποθεσία. Ήταν υψηλότερο στην Αμβέρσα, με 67% απελάσεις, αλλά χαμηλότερο στις [[Βρυξέλλες]] (37%), στη [[Λιέγη]] (35%) και στο [[Σαρλερουά]] (42%).<ref>{{Cite book|title=Belgium and the Holocaust: Jews, Belgians, Germans|url=https://archive.org/details/isbn_9653080687|first=Lieven|last=Saerens|publisher=Γιαντ Βασσέμ|isbn=978-965-308-068-3|year=1998|chapter=Antwerp's Attitudes towards the Jews from 1918–1940 and its Implications for the Period of Occupation|editor-last=Michman|editor-first=Dan|edition=2nd|location=[[Ιερουσαλήμ]]|page=[https://archive.org/details/isbn_9653080687/page/194 194]}}</ref> Ο κύριος προορισμός των δρομολογίων ήταν το [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς|στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς]] στην [[Γενικό Κυβερνείο|κατεχόμενη Πολωνία]]. Μικρότεροι αριθμοί στάλθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ|Μπούχενβαλντ]] και [[Ράβενσμπρικ]], καθώς και στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Βιτέλ στη Γαλλία. <ref name="Yahil436"/> Συνολικά, 25.437 Εβραίοι απελάθηκαν από το Βέλγιο.<ref name="Yahil436" /> Μόνο 1.207 από αυτούς επέζησαν του πολέμου.<ref name="telegraph1">{{Cite news|url=https://www.telegraph.co.uk/history/world-war-two/8518997/Nazi-hunters-call-on-Belgiums-justice-minister-to-be-sacked.html|title=Nazi hunters call on Belgium's justice minister to be sacked|last=Waterfield|first=Bruno|work=[[The Daily Telegraph|The Telegraph]]|date=17 May 2011|archive-url=https://web.archive.org/web/20131206152112/http://www.telegraph.co.uk/history/world-war-two/8518997/Nazi-hunters-call-on-Belgiums-justice-minister-to-be-sacked.html|archive-date=December 6, 2013|accessdate=26 February 2013}}</ref>

Η μόνη φορά κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου που ένα τρένο του Ολοκαυτώματος που μετέφερε Εβραίους εκτοπισμένους από τη Δυτική Ευρώπη σταμάτησε από το υπόγειο κίνημα αντίστασης συνέβη στις 19 Απριλίου 1943, όταν η Μεταφορά No.20 με 1.631 Εβραίους αναχώρησε από το Μέχελεν, ο οδηγός σταμάτησε το τρένο αφού είδε ένα κόκκινο φανάρι έκτακτης ανάγκης, που έβαλαν οι Βέλγοι. Μετά από μια σύντομη πυρομαχία μεταξύ των ναζιστών φρουρών του τρένου και των τριών αντιστασιακών – εξοπλισμένων μόνο με ένα πιστόλι ανάμεσά τους – το τρένο ξεκίνησε ξανά. Από τα 233 άτομα που επιχείρησαν να διαφύγουν, 26 πυροβολήθηκαν επί τόπου, 89 συνελήφθησαν και 118 διέφυγαν.

=== Βοημία και Μοραβία ===
{{Δείτε|Ολοκαύτωμα στις Βοημία και Μοραβία}}
Η [[Τσεχοσλοβακία]] προσαρτήθηκε από τη Ναζιστική Γερμανία το 1939. Στο πλαίσιο του νέου εθνο-τσεχικού [[Προτεκτοράτο Βοημίας και Μοραβίας|Προτεκτοράτου Βοημίας και Μοραβίας]] οι [[Κρατικοί Σιδηρόδρομοι Τσεχοσλοβακίας]] (ČSD) ανελήφθησαν από το ''Reichsbann'' και στη θέση του ιδρύθηκε η νέα γερμανική σιδηροδρομική εταιρεία ''Böhmisch-Mährische Bahn'' (BMB).<ref>[http://locomotives.com.pl/Passenger%20Tank%20Locomotives/OKm11.htm OKm11] at Locomotives.com.pl.</ref> Τα τρία τέταρτα των Εβραίων της Βοημίας και της Μοραβίας δολοφονήθηκαν στο Ολοκαύτωμα,<ref name="Agnew">{{Cite book|title=The Czechs and the Lands of the Bohemian Crown|last=Hugh LeCaine Agnew|publisher=Hoover Press|isbn=978-0817944926|year=2004|pages=215, 1942|url=https://books.google.com/books?id=Db76shTEM60C&pg=pa1942}}</ref> από τους οποίους 33.000 πέθαναν στο [[Γκέτο του Τερέζιενσταντ]].<ref>{{Citation|url=http://www.holocaustchronicle.org/StaticPages/282.html|title=The Holocaust Chronicle|publisher=Publications International|journal=Roots of the Holocaust, Prologue: p. 282|year=2009|access-date=16 February 2014}}</ref> Οι υπόλοιποι μεταφέρθηκαν με τρένα του Ολοκαυτώματος από το Τερέζιενσταντ κυρίως στο Άουσβιτς-Μπίρκεναου. Το τελευταίο τρένο για το Μπιρκενάου έφυγε από το Τερέζιενσταντ στις 28 Οκτωβρίου 1944 με 2.038 Εβραίους ,από τους οποίους 1.589 εξοντώθηκαν αμέσως με αέρια.<ref name="autogenerated3"/>

=== Βουλγαρία ===
{{Δείτε|Ολοκαύτωμα στη Βουλγαρία}}
[[Αρχείο:The_Holocaust_Museum_in_Skopje_29.JPG|μικρογραφία| Πρωτότυπο βαγόνι που χρησιμοποιήθηκε για τη μεταφορά [[Ιστορία των Εβραίων στη Βόρεια Μακεδονία|Εβραίων]] της Βόρειας Μακεδονίας στο [[Κέντρο Μνήμης του Ολοκαυτώματος για τους Εβραίους της Βόρειας Μακεδονίας]]]]
Η Βουλγαρία εντάχθηκε στις [[Δυνάμεις του Άξονα]] τον Μάρτιο του 1941 και συμμετείχε στην [[εισβολή στη Γιουγκοσλαβία]] και την Ελλάδα.<ref name="ushmm-b">[https://web.archive.org/web/20120816204424/https://www.ushmm.org/wlc/en/article.php?ModuleId=10005355 Persecution of Jews in Bulgaria]  Μουσείο Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Ηνωμένων Πολιτειών, Washington, DC.</ref> Η βουλγαρική κυβέρνηση δημιούργησε στρατόπεδα διέλευσης στα [[Σκόπια]], στο [[Μπλαγκόεβγκραντ]] και στην [[Ντούπνιτσα]] για τους Εβραίους από την πρώην σερβική επαρχία [[Μπανόβινα του Βαρδάρη]] και [[Θράκη]] (σημερινή [[Βόρεια Μακεδονία]] και [[Ελλάδα]]).<ref name="ushmm-b" /> Οι «[[Τελική Λύση|εκτοπίσεις στα ανατολικά]]» 13.000 κρατουμένων,<ref name="prweb">{{Cite web|url=http://www.prweb.com/releases/2011/02/prweb5110474.htm|title=International Jewish Committee Calls on Bulgaria to Clarify Their Role in the Deportation of 13,000 Jews to Treblinka|last=PRWEB|ημερομηνία=28 February 2011|publisher=Vocus PRWeb|accessdate=23 June 2015|archive-date=2022-03-11|archive-url=https://web.archive.org/web/20220311010605/https://www.prweb.com/releases/2011/02/prweb5110474.htm|url-status=}}</ref> κυρίως στο [[στρατόπεδο εξόντωσης Τρεμπλίνκα]] ξεκίνησαν στις 22 Φεβρουαρίου 1943, κυρίως με επιβατικά αυτοκίνητα.<ref name="ushmm-b&t2">{{Cite web|url=http://www.ushmm.org/wlc/en/article.php?ModuleId=10007257|title=Treblinka: Chronology|last=Holocaust Encyclopedia|ημερομηνία=10 June 2013|publisher= Μουσείο Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Ηνωμένων Πολιτειών|archiveurl=https://web.archive.org/web/20120605123023/http://www.ushmm.org/wlc/en/article.php?ModuleId=10007257|archivedate=5 June 2012|accessdate=9 December 2013|quote=Deportations from Bulgarian-occupied territory among others.}}</ref> Σε τέσσερις ημέρες, περίπου 20 συρμοί αναχώρησαν κάτω από συνθήκες υπερβολικού συνωστισμού προς την [[Κατοχή της Πολωνίας (1939-1945)|κατεχόμενη Πολωνία]], απαιτώντας κάθε τρένο να σταματά καθημερινά για να πετάει τα πτώματα των Εβραίων που είχαν πεθάνει τις προηγούμενες 24 ώρες.<ref name="autogenerated1"/> Τον Μάιο του 1943, η βουλγαρική κυβέρνηση με επικεφαλής τον Βασιλιά [[Βόρις Γ΄ της Βουλγαρίας|Βόρις Γ΄]] έδιωξε 20.000 Εβραίους από τη [[Σόφια]] και ταυτόχρονα, έκανε σχέδια να απελάσει τους Εβραίους της Βουλγαρίας στα στρατόπεδα, σύμφωνα με συμφωνία με τη Γερμανία.<ref name="ushmm-b&t2" /> Ένα τρένο του Ολοκαυτώματος από τη Θράκη είδε ο [[Μητροπολίτης (Ορθόδοξη Εκκλησία)|Μητροπολίτης Σόφιας]] [[Στέφανος Α΄ της Βουλγαρίας|Στέφανος Α΄]], ο οποίος σοκαρίστηκε με αυτό που είδε.<ref name="Vassilev">Rossen V. Vassilev, [http://newpol.org/content/rescue-bulgarias-jews-world-war-ii The Rescue of Bulgaria's Jews in World War II] New Politics, Winter 2010, Vol: XII-4.</ref> Τελικά οι Εβραίοι της Βουλγαρίας δεν απελάθηκαν.<ref name="Vassilev" />

=== Γαλλία ===
{{Δείτε|Ολοκαύτωμα στη Γαλλία}}
[[Αρχείο:Bundesarchiv_Bild_101I-027-1477-19,_Marseille,_Gare_d'Arenc._Deportation_von_Juden.jpg|μικρογραφία| Απέλαση Εβραίων από τη [[Μασσαλία]], 24 Ιανουαρίου 1943]]
Η γαλλική εθνική εταιρεία σιδηροδρόμων [[SNCF]] υπό τη [[Γαλλία του Βισύ]] έπαιξε τον ρόλο της στην «Τελική Λύση». Συνολικά, η κυβέρνηση του Βισύ απέλασε περισσότερους από 76.000 Εβραίους,<ref name="US Senate">{{Cite web|url=http://www.gpo.gov/fdsys/pkg/CHRG-112shrg76040/pdf/CHRG-112shrg76040.pdf|title=Holocaust-Era Claims in the 21st Century, Hearing|last=Committee on the Judiciary|ημερομηνία=20 June 2012|website=One Hundred Twelfth Congress, Second Session|publisher=United States Senate|page=4 (8 / 196)|accessdate=6 February 2014}}</ref> χωρίς τροφή και νερό (μάταια τους παρακαλούσε ο [[Ερυθρός Σταυρός]]),<ref name="US Senate" /> καθώς και χιλιάδες άλλους λεγόμενους ανεπιθύμητους σε γερμανικής κατασκευής στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης με τα τρένα του Ολοκαυτώματος, σύμφωνα με συμφωνία με τη γερμανική κυβέρνηση. Λιγότερο από το 3% επέζησε από τις απελάσεις.<ref name="EinaudiRajsfus">J.-L. Einaudi and Maurice Rajsfus, ''Les silences de la police—16 July 1942 and 17 October 1961'', ''[[L'Esprit frappeur]]'', 2001, {{ISBN|2-84405-173-1}}</ref><ref>{{Cite news|url=http://www.timesonline.co.uk/tol/news/world/europe/article5057976.ece|title=Vichy gets chance to lay ghost of Nazi past as France hosts summit|last=Bremner|first=Charles|work=The Times|date=2008-11-01|location=Λονδίνο|accessdate=2008-11-01}}{{Dead link|date=Οκτωβρίου 2024 }}</ref> Σύμφωνα με τον [[Σερζ Κλαρσφέλντ]], πρόεδρο της οργάνωσης ''[[Γιοι και Κόρες Εβραίων Εκτοπισμένων από τη Γαλλία]]'', η SNCF αναγκάστηκε από τις γερμανικές αρχές και τις αρχές του Βισύ να συνεργαστεί για την παροχή μεταφοράς για τους Γάλλους Εβραίους στα σύνορα και δεν είχε κανένα κέρδος από αυτή τη μεταφορά.<ref name="Klarsfeld2012">{{Cite web|url=http://www.memorialdelashoah.com/attachments/article/77/Serge_Klarsfeld_sen_judiciary_comm_sncf_washington_july_2012.pdf|title=Analysis of Statements Made During the June 20, 2012 Hearing of the U.S. Senate Committee of the Judiciary|last=Serge Klarsfeld|ημερομηνία=26 June 2012|website=Memorial de la Shoah|archiveurl=https://web.archive.org/web/20131202221852/http://www.memorialdelashoah.com/attachments/article/77/Serge_Klarsfeld_sen_judiciary_comm_sncf_washington_july_2012.pdf|archivedate=2 December 2013|url-status=dead|accessdate=19 November 2013}}</ref> Ωστόσο, τον Δεκέμβριο του 2014, η SNCF συμφώνησε να καταβάλει αποζημίωση αξίας έως και 60 εκατομμυρίων δολαρίων σε επιζώντες του Ολοκαυτώματος στις Ηνωμένες Πολιτείες.<ref name="washingtonpost.com">[https://www.washingtonpost.com/world/national-security/france-to-compensate-american-holocaust-survivors/2014/12/05/9fd176c6-7c94-11e4-84d4-7c896b90abdc_story.html France to compensate American Holocaust survivors]</ref> Αντιστοιχεί σε περίπου 100.000 $ ανά επιζώντα.<ref>[[Le Monde]], ''Pour le rôle de la SNCF dans la Shoah, Paris va verser 100 000 euros à chaque déporté américain'' </ref>

Το [[Στρατόπεδο του Ντρανσί|στρατόπεδο κράτησης Ντρανσί]] χρησίμευσε ως ο κύριος κόμβος μεταφοράς για την περιοχή του Παρισιού και τις περιοχές δυτικά και νότια αυτής μέχρι τον Αύγουστο του 1944, υπό τη διοίκηση του [[Άλοϊς Μπρούνερ]] από την Αυστρία.<ref>{{Cite news|url=http://guardian.co.uk/nazis/article/0,2763,445717,00.html|title=French court strikes blow against fugitive Nazi|last=Henley|first=Jon|work=The Guardian|date=2003-03-03|location=Λονδίνο|quote=France condemned Brunner to death ''[[trial in absentia|in absentia]]'' in 1954 for crimes against humanity. He is still wanted.|archive-url=https://web.archive.org/web/20071012183308/http://guardian.co.uk/nazis/article/0%2C2763%2C445717%2C00.html|archive-date=October 12, 2007|accessdate=2014-02-06}}</ref> Μέχρι τις 3 Φεβρουαρίου 1944, 67 τρένα είχαν αναχωρήσει από εκεί για το Μπίρκεναου.<ref name="autogenerated3"/> Το στρατόπεδο εγκλεισμού [[Βιττέλ]] εξυπηρετούσε τα βορειοανατολικά, πιο κοντά στα γερμανικά σύνορα από όπου όλες οι μεταφορές αναλαμβάνονταν από Γερμανούς πράκτορες. Μέχρι τις 23 Ιουνίου 1943, 50.000 Εβραίοι είχαν απελαθεί από τη Γαλλία, ρυθμός που οι Γερμανοί θεώρησαν πολύ αργό.<ref name="autogenerated4">[https://web.archive.org/web/19990428154529/http://www.neveragain.org/1943a.htm NAAF Holocaust Project Timeline 1943 Continued.] NeverAgain.org.</ref> Το τελευταίο τρένο από τη Γαλλία έφυγε από το Ντρανσί στις 31 Ιουλίου 1944 με περισσότερα από 300 παιδιά.<ref name="autogenerated3" />

=== Ελβετία ===
[[Αρχείο:Gotthard_Tunnel_05.jpg|μικρογραφία| Είσοδος στη [[Σήραγγα Γκότχαρντ]]]]
Στην Ελβετία δεν έγινε εισβολή επειδή οι ορεινές της γέφυρες και οι σήραγγες μεταξύ Γερμανίας και Ιταλίας ήταν πολύ ζωτικής σημασίας για να μπουν σε πόλεμο,<ref name="M.G. Jud-1">Markus G. Jud, [http://history-switzerland.geschichte-schweiz.ch/switzerland-second-world-war-ii.html Switzerland's Role in World War II] at ''History of Switzerland''.</ref> ενώ οι ελβετικές τράπεζες παρείχαν την απαραίτητη πρόσβαση στις διεθνείς αγορές ανταλλάσσοντας κλοπιμαίο χρυσό.<ref>Markus G. Jud, [http://history-switzerland.geschichte-schweiz.ch/holocaust-looted-jewish-assets.html Looted Assets, Gold Transactions and Dormant Accounts] at ''Switzerland during World War II''.</ref> Σύμφωνα με τρεις ανώνυμους αυτόπτες μάρτυρες, η ελβετική κυβέρνηση επέτρεψε στα τρένα του Ολοκαυτώματος (που γνώριζαν για αυτά από το 1942) να χρησιμοποιούν τη [[Σήραγγα Γκότχαρντ]] στο δρόμο προς τα στρατόπεδα.<ref>{{Cite news|url=https://www.pbs.org/wgbh/pages/frontline/shows/nazis/train/|title=The Train {{!}} Switzerland|last=Marks|first=David|work=Frontline|publisher=[[PBS]]|accessdate=17 December 2019}}</ref> Οι περισσότερες πολεμικές προμήθειες στην Ιταλία αποστέλλονταν μέσω του αυστριακού [[Πέρασμα Μπρένερ|Περάσματος Μπρένερ]].

Υπάρχουν ουσιαστικές ενδείξεις ότι αυτές οι αποστολές περιελάμβαναν Ιταλούς εργάτες καταναγκαστικής εργασίας και φορτία Εβραίων το 1944 κατά τη γερμανική ατοχή της βόρειας Ιταλίας, <ref name="Marks">David Marks, [https://www.pbs.org/wgbh/pages/frontline/shows/nazis/train/ The Train], BBC Frontline</ref> όταν ένα γερμανικό τρένο περνούσε από την Ελβετία κάθε 10 λεπτά. Η ανάγκη για τη σήραγγα περιπλέχθηκε από τη βρετανική [[Βασιλική Πολεμική Αεροπορία (Ηνωμένο Βασίλειο)|Βασιλική Πολεμική Αεροπορία]] που βομβάρδισε και διέκοψε τις υπηρεσίες μέσω του Περάσματος Μπρένερ, καθώς και μια έντονη χιονόπτωση το χειμώνα του 1944–45.<ref name="autogenerated12">Frontline, [https://www.pbs.org/wgbh/pages/frontline/shows/nazis/train/ Switzerland: The Train.] PBS.org</ref> Από τα 43 τρένα που μπορούσαν να εντοπιστούν από την [[Επιτροπή Μπερζιέ]] του 1996, 39 πήγαν μέσω Αυστρίας (Μπρένερ, [[Ταρβίζιο]]), και 1 μέσω Γαλλίας ([[Βεντιμίλια]] - [[Νίκαια (Γαλλία)|Νίκαια]]). Η επιτροπή δεν μπόρεσε να βρει κανένα στοιχείο ότι οι άλλοι τρεις πέρασαν από την Ελβετία. Είναι πιθανό τα τρένα να μετέφεραν αντιφρονούντες από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ξεκινώντας το 1944, ορισμένα τρένα επαναπατρισμού πέρασαν επίσημα από την Ελβετία, οργανωμένα από τον [[Διεθνές Κίνημα Ερυθρού Σταυρού και Ερυθράς Ημισελήνου|Ερυθρό Σταυρό]].<ref name="M.G. Jud-1"/><ref>''[http://www.uek.ch/en/index.htm Independent Commission of Experts, Switzerland—World War II''.''] Bergier Commission for the Swiss Government''</ref>

=== Ελλάδα ===
{{Δείτε|Ολοκαύτωμα στην Ελλάδα}}
[[Αρχείο:Bundesarchiv_Bild_101I-179-1575-02,_Ioannina,_Deportation_von_Juden.jpg|μικρογραφία| Απέλαση Εβραίων από τα [[Ιωάννινα]] τον Μάρτιο του 1944.]]
Μετά την [[Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα|γερμανική εισβολή]], η [[Ελλάδα]] μοιράστηκε μεταξύ των ιταλικών, βουλγαρικών και γερμανικών ζωνών κατοχής μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1943. Οι περισσότεροι Έλληνες Εβραίοι ζούσαν στη [[Θεσσαλονίκη]] που κυβερνούσε η Γερμανία, όπου δημιουργήθηκε το στρατόπεδο συλλογής για τους Εβραίους επίσης από την [[Αθήνα]] και τα [[Κατάλογος ελληνικών νησίδων ανά νομό|ελληνικά νησιά]]. Από εκεί 45.000–50.000 Εβραίοι στάλθηκαν στο Άουσβιτς-Μπίρκεναου μεταξύ Μαρτίου και Αυγούστου 1943, στριμωγμένοι 80 σε ένα βαγόνι. Υπήρχαν επίσης 13.000 Έλληνες Εβραίοι στην Ιταλία και 4.000 Εβραίοι στη βουλγαρική ζώνη κατοχής. Τον Σεπτέμβριο του 1943, η ιταλική ζώνη καταλήφθηκε από το Τρίτο Ράιχ.

Συνολικά, περίπου 60.000–65.000 Έλληνες Εβραίοι απελάθηκαν με τρένα του Ολοκαυτώματος από τη Σούτσσταφφελ στο Άουσβιτς, στο Μαϊντάνεκ, στο Νταχάου και στα υποστρατόπεδα του Μαουτχάουζεν πριν από το τέλος του πολέμου,<ref name="autogenerated14">[http://www.ushmm.org/wlc/article.php?lang=en&ModuleId=10005372 Deportations to Killing Centers]</ref><ref name="umass" /> συμπεριλαμβανομένου του 90% του προπολεμικού πληθυσμού της Θεσσαλονίκης των 50.000 Εβραίων. Από αυτούς, 5.000 Εβραίοι απελάθηκαν στην [[Στρατόπεδο εξόντωσης Τρεμπλίνκα|Τρεμπλίνκα]] από τις περιοχές της [[Θράκη|Θράκης]] και από τη [[Μακεδονία (ελληνικό διαμέρισμα)|Μακεδονία]] στο βουλγαρικό μερίδιο της διαμελισμένης Ελλάδας, όπου εξοντώθηκαν με αέριο κατά την άφιξή τους.<ref name="umass">{{Cite journal|url=https://www.umass.edu/judaic/anniversaryvolume/articles/30-F3-Bowman.pdf|title=The Jews in Greece|journal=Minorities in Greece: Aspects of a Plural Society|year=2002|accessdate=18 February 2014|last=Steven Bowman|page=9 of current document (427)|archiveurl=https://web.archive.org/web/20130701203458/http://www.umass.edu/judaic/anniversaryvolume/articles/30-F3-Bowman.pdf|archivedate=1 July 2013}}</ref><ref name="Danish Center">{{Cite web|url=http://www.holocaust-education.dk/holocaust/deportationer.asp|title=Deportations from the Balkans|last=Peter Vogelsang|last2=Brian B. M. Larsen|year=2002|website=Holocaust Education: Deportations|publisher=The Danish Center for Holocaust and Genocide Studies|archiveurl=https://web.archive.org/web/20140416061232/http://www.holocaust-education.dk/holocaust/deportationer.asp|archivedate=16 April 2014|url-status=dead|accessdate=18 February 2014}}</ref>

=== Ιταλία ===
{{Δείτε|Ολοκαύτωμα στην Ιταλία}}{{Annotated image|float=right|width=260|height=150|caption=Italian Holocaust train exhibition, [[Βερόνα]]|image=Giorno memoria Verona.jpg|annotations=|image-top=-140|image-left=-100|image-width=500}}{{Annotated image|float=right|width=260|height=150|caption=Ιταλική έκθεση τρένου Ολοκαυτώματος, [[Βερόνα]]|image=Giorno memoria Verona.jpg|annotations=|image-top=-140|image-left=-100|image-width=500}}
Η δημοφιλής άποψη ότι ο [[Μπενίτο Μουσολίνι]] αντιστάθηκε στην απέλαση των Ιταλών Εβραίων στη Γερμανία θεωρείται ευρέως ως απλοϊκή από τους Εβραίους μελετητές,<ref name="Kevane">{{Cite web|url=http://forward.com/articles/139293/a-wall-of-indifference-italy-s-shoah-memorial/|title=A Wall of Indifference: Italy's Shoah Memorial|last=Bridget Kevane|ημερομηνία=June 29, 2011|publisher=The Jewish Daily Forward.com|accessdate=16 April 2014}}</ref> επειδή η ιταλική εβραϊκή κοινότητα των 47.000 αποτελούσε τους πιο αφομοιωμένους Εβραίους στην Ευρώπη.<ref name="Brownfeld">{{Cite web|url=http://www.acjna.org/acjna/articles_detail.aspx?id=300|title=The Italian Holocaust: The Story of an Assimilated Jewish Community|last=Egill Brownfeld|ημερομηνία=Fall 2003|website=Jewish Fascists and Anti-Fascists|publisher=The American Council For Judaism|accessdate=16 April 2014}}</ref> Περίπου ένας στους τρεις Εβραίους άνδρες ήταν μέλη του Φασιστικού Κόμματος πριν ξεκινήσει ο πόλεμος. Περισσότεροι από 10.000 Εβραίοι συνήθιζαν να κρύβουν την ταυτότητά τους,<ref name="Brownfeld" /> επειδή ο [[αντισημιτισμός]] ήταν μέρος του ίδιου του ιδανικού της ''italianità'', έγραψε ο Βίλεϊ Φάινσταϊν.<ref name="Adler">{{Cite journal|url=http://muse.jhu.edu/journals/hgs/summary/v020/20.3adler.html|title=''The Civilization of the Holocaust in Italy: Poets, Artists, Saints, Anti-Semites'' by Wiley Feinstein|journal=Book Review|volume=20|issue=3|pages=518–520|date=Winter 2006|accessdate=16 April 2014|last=Franklin Hugh Adler}}</ref>

Το Ολοκαύτωμα ήρθε στην Ιταλία τον Σεπτέμβριο του 1943 μετά την κατάκτηση της χώρας από τη Γερμανία λόγω της [[Ανακωχή του Κασίμπιλε|ολικής συνθηκολόγησης της στο Κασίμπιλε]].<ref name="Adler"/> Μέχρι τον Φεβρουάριο του 1944, οι Γερμανοί έστειλαν 8.000 Εβραίους στο Άουσβιτς-Μπίρκεναου μέσω Αυστρίας και [[Ελβετία|Ελβετίας]],<ref name="H.Enc.">{{Cite web|url=http://www.ushmm.org/wlc/en/article.php?ModuleId=10005372|title=Southern Europe|last=Holocaust Encyclopedia|ημερομηνία=June 10, 2013|website=Deportations to Killing Centers|publisher= Μουσείο Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Ηνωμένων Πολιτειών|accessdate=16 April 2014}}</ref> αν και περισσότερα από τα μισά θύματα που συνελήφθησαν και απελάθηκαν από τη βόρεια Ιταλία συνελήφθησαν από την ιταλική αστυνομία και όχι από τους Ναζί.<ref name="Kevane"/> Επίσης, μεταξύ Σεπτεμβρίου 1943 και Απριλίου 1944, τουλάχιστον 23.000 Ιταλοί στρατιώτες εκτοπίστηκαν για να εργαστούν ως σκλάβοι στη γερμανική πολεμική βιομηχανία, ενώ πάνω από 10.000 αντάρτες αιχμαλωτίστηκαν και απελάθηκαν την ίδια περίοδο στο Μπίρκεναου. Μέχρι το 1944, υπήρχαν πάνω από μισό εκατομμύριο Ιταλοί που εργάζονταν προς όφελος της γερμανικής πολεμικής μηχανής.<ref name="autogenerated12"/>

=== Νορβηγία ===
{{Δείτε|Ολοκαύτωμα στη Νορβηγία}}
Η Νορβηγία παραδόθηκε στη Ναζιστική Γερμανία στις 10 Ιουνίου 1940. Εκείνη την εποχή, ζούσαν 1.700 Εβραίοι στη Νορβηγία. Περίπου οι μισοί από αυτούς διέφυγαν στην ουδέτερη [[Σουηδία]]. Οι συγκεντρώσεις Εβραίων από τη Σούτσσταφφελ ξεκίνησαν το φθινόπωρο του 1942, με την υποστήριξη της νορβηγικής αστυνομίας. Στα τέλη Νοεμβρίου 1942, όλοι οι Εβραίοι του [[Όσλο|Όσλο,]] συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών, μπήκαν σε ένα πλοίο που επιτάχθηκε από το [[καθεστώς Κουίσλιγκ]] και μεταφέρθηκαν στο [[Αμβούργο]] της Γερμανίας. Από εκεί, απελάθηκαν στο Άουσβιτς-Μπίρκεναου με τρένο. Συνολικά, 770 Νορβηγοί Εβραίοι στάλθηκαν με πλοίο στη Γερμανία μεταξύ 1940 και 1945. Μόνο 2 δωδεκάδες επέζησαν.<ref name="ushmm/nor">{{Cite web|url=http://www.ushmm.org/wlc/en/article.php?ModuleId=10005460|title=Norway|last=Holocaust Encyclopedia|publisher= Μουσείο Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Ηνωμένων Πολιτειών|at=Roundups of Norwegian Jews|accessdate=20 January 2016|quote=[http://www.ushmm.org/learn/timeline-of-events/1942-1945/roundups-of-norwegian-jews Photographs of two deportation ships: SS Donau and SS Monte Rosa], courtesy of Oskar Mendelsohn.}}</ref>

=== Ολλανδία ===
Η Ολλανδία έπεσε υπό γερμανικό στρατιωτικό έλεγχο στις 10 Μαΐου 1940. Η κοινότητα των γηγενών Ολλανδών Εβραίων, συμπεριλαμβανομένων των νέων Εβραίων προσφύγων από τη Γερμανία και την Αυστρία, υπολογίστηκε σε 140.000.<ref>Jewish Virtual Library, [https://www.jewishvirtuallibrary.org/jsource/vjw/netherlands.html Netherlands (Holland): The Holocaust Era.] Encyclopedia Judaica.</ref> Οι περισσότεροι ιθαγενείς συγκεντρώθηκαν στο Γκέτο του [[Άμστερνταμ]] προτού μεταφερθούν στο [[στρατόπεδο διέλευσης Βέστερμπορκ]] στα βορειοανατολικά, κοντά στα γερμανικά σύνορα. Οι απελαθέντες για «επανεγκατάσταση» που έφευγαν στα επιβατικά και εμπορευματικά τρένα της [[Nederlandse Spoorwegen|NS]] δεν γνώριζαν τον τελικό προορισμό ή τη μοίρα τους.

Οι περισσότεροι από τους περίπου 100.000 Εβραίους που στάλθηκαν στο Βέστερμπορκ χάθηκαν.<ref name="der Boom">Van der Boom (1 May 2007), [https://web.archive.org/*/http://www.leidenuniv.nl/en/researcharchive/index.php3-m=&c=315.htm Holocaust in the Netherlands: 'We really had no idea'.] Leiden University. Review of ''Tegen beter weten in'' by Ies Vuijsje's.</ref> Μεταξύ Ιουλίου 1942 και Σεπτεμβρίου 1944 σχεδόν κάθε Τρίτη ένα τρένο έφευγε για τα στρατόπεδα εξόντωσης Άουσβιτς-Μπίρκεναου και [[Στρατόπεδο εξόντωσης Σομπίμπουρ|Σομπίμπουρ]] ή [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλζεν|Μπέργκεν-Μπέλζεν]] και [[Γκέτο του Τερέζιενσταντ|Τερέζιενσταντ]], με 94 εξερχόμενα τρένα. Περίπου 60.000 κρατούμενοι στάλθηκαν στο Άουσβιτς και 34.000 στο Σομπίμπουρ.<ref name="autogenerated14"/><ref>Holocaust Encyclopedia, [http://www.ushmm.org/wlc/en/article.php?ModuleId=1000521 Westerbork.] {{Dead link|date=April 2017}}  Μουσείο Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Ηνωμένων Πολιτειών, Washington, D.C.</ref> Κατά την απελευθέρωση, περίπου 870 Εβραίοι παρέμειναν στο Βέστερμπορκ. Μόνο 5.200 εκτοπισμένοι επέζησαν, οι περισσότεροι από αυτούς στο Τερέζιενσταντ, περίπου 1.980 επιζώντες, ή στο Μπέργκεν-Μπέλζεν, περίπου 2.050 επιζώντες. Από εκείνους στα 68 δρομολόγια μέσα στο Άουσβιτς επέστρεψαν 1.052 άτομα, συμπεριλαμβανομένων 181 από τα 3.450 άτομα που μεταφέρθηκαν από 18 από τα τρένα στο [[Κόζλε|Κόζελ]]. Υπήρχαν 18 επιζώντες από περίπου 1.000 ανθρώπους που επιλέχθηκαν από τα 19 τρένα για το Σομπίμπουρ, ενώ οι υπόλοιποι δολοφονήθηκαν κατά την άφιξη. Για την Ολλανδία, το συνολικό ποσοστό επιβίωσης μεταξύ των Εβραίων που επιβιβάστηκαν στα τρένα για όλα τα στρατόπεδα ήταν 4,86%.<ref name="Schelvis(2004)">{{Cite book|title=Vernietigingskamp Sobibor|first=Jules|last=Schelvis|publisher=De Bataafsche Leeuw|isbn=9789067076296|year=1993|edition=5th. (2004)|pages=236ff|url=http://www.bataafscheleeuw.nl/db/main/assortiment/index.php?book_id=80|language=ολλανδικά}}</ref><ref name="autogenerated7">[https://www.bbc.co.uk/birmingham/content/articles/2005/01/14/last_train_from_belsen1_feature.shtml BBC - Birmingham - Faith - The Last Train from Belsen]</ref> Στις 29 Σεπτεμβρίου 2005, η ολλανδική εθνική σιδηροδρομική εταιρεία Nederlandse Spoorwegen (NS) ζήτησε συγγνώμη για τον ρόλο της στην απέλαση των Εβραίων στα στρατόπεδα θανάτου.<ref>{{Cite news|url=http://www.expatica.com/actual/article.asp?subchannel_id=19&story_id=23852|title=Like a slow train coming|publisher=Expatica.com|archive-url=https://web.archive.org/web/20071211164905/http://www.expatica.com/actual/article.asp?subchannel_id=19&story_id=23852|archive-date=2007-12-11}}</ref>

=== Ουγγαρία ===
{{Δείτε|Ολοκαύτωμα στην Ουγγαρία}}
[[Αρχείο:Kőszeg_Holokauszt_kiállítás_2011.JPG|δεξιά|μικρογραφία| Τρένο του Ολοκαυτώματος από την Ουγγαρία, έκθεση]]
Υπό τον ουγγρικό έλεγχο, ο αριθμός των Εβραίων αυξήθηκε σε 725.007 επίσημα μέχρι το 1941. Περίπου 184.453 από αυτούς ζούσαν στη [[Βουδαπέστη]].<ref name="Kraus">Naftali Kraus, [http://www.porges.net/JewishHistoryOfHungary.html Holocaust Period.] ''Jewish History of Hungary''.</ref> Ενώ βρισκόταν σε συμμαχία με τη ναζιστική Γερμανία, η Ουγγαρία απέκτησε νέες επαρχίες τόσο στην πρώτη όσο και στη δεύτερη ανάθεση της Βιέννης (1938, 1940). Ο [[Ουγγρικές Χερσαίες Δυνάμεις|Ουγγρικός Στρατός]] έλαβε ζωτικής σημασίας βοήθεια από τους [[Ουγγρικοί Κρατικοί Σιδηρόδρομοι|Ουγγρικούς Κρατικούς Σιδηροδρόμους]] (MÁV) στη [[Βόρεια Τρανσυλβανία]] (Erdély).<ref name="lib">Librarian (10 Sep 2006), [http://www.ww2incolor.com/forum/showthread.php/3458-Hungarian-military-in-WWII Hungarian military in WWII.] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20210519033242/http://www.ww2incolor.com/forum/showthread.php/3458-Hungarian-military-in-WWII |date=2021-05-19 }} ''Bulletin'', Senta, Serbia.</ref> Οι μη γηγενείς Εβραίοι εκδιώχθηκαν από την ουγγρική επικράτεια. Περίπου 20.000 από αυτούς μεταφέρθηκαν στην κατεχόμενη Τσεχοσλοβακία και [[Γιουγκοσλαβία]], ενώ οι Εβραίοι της [[Τρανσυλβανία|Τρανσυλβανίας]] στάλθηκαν πίσω στη [[Ρουμανία]].<ref name="porges">{{Cite web|url=http://www.porges.net/JewishHistoryOfHungary.html|title=Jewish History of Hungary|last=Naftali Kraus|year=2014|publisher=Porges.net|accessdate=24 February 2014}}</ref> Η Ουγγαρία συμμετείχε στην [[Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα]], παρέχοντας 50.000 Εβραίους σκλάβους για το Ανατολικό Μέτωπο. Οι περισσότεροι από τους εργάτες είχαν πεθάνει τον Ιανουάριο του 1943. Αργότερα το ίδιο έτος, ο Χίτλερ ανακάλυψε ότι ο Πρωθυπουργός [[Μίκλος Κάλαϊ]] συνομιλούσε κρυφά με τους Δυτικούς Συμμάχους. Για να τον σταματήσει, η Γερμανία ξεκίνησε την [[Επιχείρηση Μαργαρίτα]] τον Μάρτιο του 1944 και ανέλαβε τον έλεγχο όλων των εβραϊκών υποθέσεων.<ref name="Kraus" /> Στις 29 Απριλίου 1944, πραγματοποιήθηκε η πρώτη απέλαση Ούγγρων Εβραίων στο Μπίρκεναου.<ref name="autogenerated3">[https://web.archive.org/web/19990221184431/http://www.neveragain.org/1944.htm NAAF Holocaust Project Timeline: 1944.] NAAF Holocaust Project.</ref> Μεταξύ 15 &#x2013; 25 Μαΐου, σύμφωνα με τον Ταξιάρχη της Σούτσσταφφελ [[Έντμουντ Φέσενμαϊερ]] 138.870 Εβραίοι είχαν απελαθεί. Στις 31 Μαΐου 1944, ο Φέσενμαϊερ ανέφερε επιπλέον 60.000 Εβραίους που στάλθηκαν στα στρατόπεδα σε έξι ημέρες, ενώ το σύνολο των τελευταίων 16 ημερών ήταν 204.312 θύματα.<ref name="autogenerated3" /> Μεταξύ Μαΐου και Ιουλίου 1944, με τη βοήθεια της ουγγρικής αστυνομίας, η γερμανική ''[[Sicherheitspolizei]]'' απέλασε σχεδόν 440.000 Ούγγρους Εβραίους, κυρίως στο Άουσβιτς-Μπίρκεναου,<ref name="USHMM Europe">{{Cite encyclopedia|url=https://www.ushmm.org/wlc/en/article.php?ModuleId=10005405|title=Deportations to Killing Centers: Central Europe|publisher= Μουσείο Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Ηνωμένων Πολιτειών, Washington, DC|date=May 11, 2012|access-date=24 February 2014|archive-date=https://web.archive.org/web/20120816063752/https://www.ushmm.org/wlc/en/article.php?ModuleId=10005405|archivedate=August 16, 2012}}</ref> ή 437.000 με ρυθμό 6.250 την ημέρα.<ref name="autogenerated3" />

Περίπου 320.000 Εβραίοι της Ουγγαρίας εκτιμάται ότι δολοφονήθηκαν στο Άουσβιτς-Μπίρκεναου πριν από τον Ιούλιο του 1944.<ref name="ARaw">{{Cite book|title=Auschwitz: The Nazi Solution|last=Andrew Rawson|publisher=Pen and Sword|isbn=978-1473855410|year=2015|pages=69, 87, 123|url=https://books.google.com/books?id=izigBwAAQBAJ&pg=PA69|quote=While the numbers considerably reduced through June and July [1944], nearly 440,000 Hungarian Jews were transported to Auschwitz in less than eight weeks; 320,000 were murdered. — [https://books.google.com/books?id=9zegBwAAQBAJ&lpg=PP1&pg=PT144 Rawson, 144.]}} ''Also in:'' {{Cite web|url=http://www.holocaustresearchproject.org/othercamps/DestructionofHungarianJews.html|title=The Destruction of the Jews of Hungary|last=S.J.|last2=Carmelo Lisciotto|year=2007|publisher=H.E.A.R.T|quote=Of the 381,600 Jews who left Hungary between 15 May 1944 and 30 June 1944 it is probable that 200,000 – 240,000 were gassed or shot on 46 working days.}}</ref> Στις 8 Ιουλίου, η απέλαση των Εβραίων από την Ουγγαρία είχε σταματήσει λόγω της διεθνούς πίεσης του [[Πάπας Πίος ΙΒ΄|Πάπας Πίου ΙΒ΄]], του Βασιλιά της Σουηδίας, [[Γουσταύος Ε΄ της Σουηδίας|Γουσταύος Ε΄]] και του [[Διεθνές Κίνημα Ερυθρού Σταυρού και Ερυθράς Ημισελήνου|Ερυθρού Σταυρού]] (όλοι τους είχαν μάθει πρόσφατα για την έκτασή της).<ref name="autogenerated3"/> Ωστόσο, τον Οκτώβριο του 1944 περίπου 50.000 Εβραίοι αναγκάστηκαν σε μια πορεία θανάτου προς τη Γερμανία μετά από ένα [[πραξικόπημα]] που έθεσε ξανά υπό τον έλεγχο την ουγγρική φιλοναζιστική κυβέρνηση. Αναγκάστηκαν να σκάψουν αντιαρματικές τάφρους στο δρόμο προς τα δυτικά. Άλλοι 25.000 Εβραίοι τοποθετήθηκαν σε ένα «διεθνές γκέτο» υπό σουηδική προστασία που σχεδίασαν οι [[Καρλ Λουτς]] και [[Ραούλ Βάλενμπεργκ]]. Όταν ο Σοβιετικός Στρατός απελευθέρωσε τη Βουδαπέστη στις 17 Ιανουαρίου 1945, από τους αρχικούς 825.000 Εβραίους στη χώρα,<ref name="JVL/Hungary">Rebecca Weiner, [https://www.jewishvirtuallibrary.org/jsource/vjw/Hungary.html Hungary Virtual Jewish History Tour] ''Jewish Virtual Library''.</ref> λιγότεροι από 260.000 Εβραίοι ήταν ακόμη ζωντανοί,<ref name="JVL/Hungary" /> συμπεριλαμβανομένων 80.000 γηγενών Ούγγρων.<ref name="ind09/96">{{Cite news|url=https://www.independent.co.uk/news/world/hungarys-jews-marvel-at-their-golden-future-1361842.html|title=Hungary's Jews Marvel at Their Golden Future|last=Bridge|first=Adrian|work=The Independent|date=1996-09-05|location=Λονδίνο|accessdate=2014-02-27}}</ref>

=== Πολωνία ===
{{Further|Κατοχή της Πολωνίας (1939-1945)|Ολοκαύτωμα στην Πολωνία|Ναζιστικά εγκλήματα κατά του πολωνικού έθνους}}
[[Αρχείο:Przeładunek_Żydów_do_wagonów_kolejki_wąskotorowej_do_Chełmna.jpg|μικρογραφία| Εβραίοι μεταφέρονται σε έναν στενό σιδηρόδρομο στο δρόμο προς το [[στρατόπεδο εξόντωσης Χέλμνο]]]]
[[Αρχείο:Train_from_Warsaw_Ghetto_at_Treblinka_August_1942.jpg|δεξιά|μικρογραφία| Πτώμα Εβραίων από το [[Γκέτο της Βαρσοβίας]] που πέθαναν μέσα σε σφραγισμένα βαγόνια πριν φτάσουν στο [[στρατόπεδο εξόντωσης Τρεμπλίνκα]], Αύγουστος 1942]]
Μετά την [[Γερμανική εισβολή στην Πολωνία|εισβολή στην Πολωνία]] τον Σεπτέμβριο του 1939, η Ναζιστική Γερμανία διέλυσε αμέσως τους [[Πολωνικοί Κρατικοί Σιδηρόδρομοι|Πολωνικούς Εθνικούς Σιδηροδρόμους]] (PKP) και παρέδωσε τα περιουσιακά τους στοιχεία στο ''Deutsche Reichsbahn'' στη [[Σιλεσία]], στη [[Μεγάλη Πολωνία]] και στην [[Πομερανία]].<ref name="Wasilewski">{{Cite web|url=http://old.pkp.pl/node/178|title=25 września. Wcielenie kolei polskich na Śląsku, w Wielkopolsce i na Pomorzu do niemieckich kolei państwowych Deutsche Reichsbahn|last=Jerzy Wasilewski|year=2014|publisher=[[ Πολωνικοί Κρατικοί Σιδηρόδρομοι]] PKP|at=[https://web.archive.org/web/20131221151609/http://old.pkp.pl/klubpkp/historia Historia kolei na terenie Polski]|trans-title=25 September: Absorption of Polish railways to German Reichsbahn|archiveurl=https://archive.today/20140208175309/http://old.pkp.pl/node/178|archivedate=8 February 2014|url-status=bot: unknown|accessdate=8 February 2014}}</ref> Τον Νοέμβριο του 1939, αμέσως μόλις συστάθηκε το ημι-αποικιακό [[Γενικό Κυβερνείο]] στην κατεχόμενη κεντρική Πολωνία, ιδρύθηκε ένα ξεχωριστό υποκατάστημα της DRB που ονομάστηκε ''Generaldirektion der Ostbahn'' ([[Πολωνική γλώσσα|πολωνικά]]: ''Kolej Wschodnia'', «Ανατολικός Σιδηρόδρομος») με έδρα την [[Κρακοβία]].<ref name="Wasilewski" /> Όλα τα παραρτήματα της DRB υπήρχαν εκτός της ίδιας της Γερμανίας.<ref name="Gigliotti55">{{Cite book|title=Resettlement|last=Simone Gigliotti|publisher=Berghahn Books|isbn=978-1845459277|date=2009|pages=55|url=https://books.google.com/books?id=bsnbugaMLCcC|accessdate=21 September 2015}}</ref> Στο ''Ostbahn'' παραχωρήθηκαν 3.818 χλμ. των σιδηροδρομικών γραμμών (σχεδόν διπλασιάστηκαν το 1941) και 505 χλμ σιδηροτροχιές μειωμένου εύρους, αρχικά.{{R|Masłowska}}

Τον Δεκέμβριο του 1939, κατόπιν αιτήματος του [[Χανς Φρανκ]] στο Βερολίνο, δόθηκε στην ''Ostbahndirektion'' οικονομική ανεξαρτησία, αφού πλήρωσε 10 εκατομμύρια Ράιχμαρκ στην DRB.<ref name="Mierzejewski">{{Cite book|title=Most Valuable Asset of the Reich: A History of the German National Railway 1933-1945|last=Alfred C. Mierzejewski|publisher=Univ. of North Carolina Press|isbn=9780807825747|date=Jun 19, 2003|pages=78&ndash;80|url=https://books.google.com/books?id=gY_o6_7TP98C&q=Ostbahn%201939%20Cracow&pg=PA79|accessdate=9 February 2014}}</ref> Η αποκατάσταση όλων των ζημιών από βόμβες ολοκληρώθηκε το 1940.<ref name="Pottgiesser">{{Cite book|title=Die Deutsche Reichsbahn im Ostfeldzug 1939 - 1944|last=Hans Pottgiesser|publisher=Kurt Vowinkel Verlag|year=1975|origyear=1960|pages=17&ndash;18|url=http://www.zvab.com/displayBookDetails.do?itemId=225830333&b=1|quote=[http://forum.axishistory.com/viewtopic.php?f=66&p=1844320#p1844320 Excerpts.]}}</ref> Η πολωνική διοίκηση είτε εκτελέστηκε σε ενέργειες μαζικών πυροβολισμών (π.χ. ''[[Ιντελιγκέντσακτιον]]'' του 1939) είτε φυλακίστηκε στα [[ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης]].{{R|Masłowska}} Οι διευθυντικές θέσεις στελεχώθηκαν με Γερμανούς αξιωματούχους σε ένα κύμα περίπου 8.000 στιγμιαίων προαγωγών.<ref name="Wasilewski"/> Το νέο ανατολικό τμήμα της DRB απέκτησε 7.192 χλμ. νέων σιδηροδρομικών γραμμών και 1.052 χλμ. (κυρίως βιομηχανικές) σιδηροτροχιές μειωμένου εύρους στις [[Πολωνικές περιοχές που προσαρτήθηκαν από τη Ναζιστική Γερμανία|προσαρτημένες περιοχές]].{{R|Masłowska}}

Η ''Deutsche Reichsbahn'' απέκτησε νέα υποδομή στην Πολωνία αξίας άνω των 8.278.600.000 [[ζλότι]],<ref name="Bujniewicz">{{Cite web|url=http://tetragon.com.pl/publikacje/CAW_Kolejnictwo_wprowadzenie.pdf|title=Możliwości finansowe PKP w przebudowie i rozbudowie kolejnictwa|last=Ireneusz Bujniewicz|year=2009|website=Kolejnictwo w przygotowaniach obronnych Polski w latach 1935–1939|publisher=Wydawnictwo Tetragon Publishing|page=22|archiveurl=https://web.archive.org/web/20140222043616/http://tetragon.com.pl/publikacje/CAW_Kolejnictwo_wprowadzenie.pdf|archivedate=22 February 2014|url-status=dead|accessdate=8 February 2014}}</ref> συμπεριλαμβανομένων μερικών από τα μεγαλύτερα εργοστάσια ατμομηχανών στην Ευρώπη, το [[Χ. Τσεγκιέλσκι - Πόζναν]], που μετονομάστηκε σε DWM και το [[Fablok]] στο [[Χσάνουφ]], που μετονομάστηκε σε ''Oberschlesische Lokomotivwerke'' Κρέναου, παράγοντας κινητήρες Ty37 και Pt31 (σχεδιασμένοι στην Πολωνία), καθώς και το εργοαστάσιο παραγωγής ανταλλακτικών τρένων Babcock-Zieleniewski στο [[Σοσνόβιετς]], που μετονομάστηκε σε Ferrum AG (ανέλαβε επίσης την κατασκευή εξαρτημάτων σε [[Ιπτάμενη βόμβα|πυραύλους V-1]] i [[V-2]]).<ref name="Sosnowiec">{{Cite book|title=Sosnowiec|last=Michał Kubara|last2=Beata Mamcarczyk|publisher=Zagłębiowska Oficyna Wydawnicza Publishing|isbn=978-83-928381-1-1|year=2012|pages=84&ndash;85|url=http://www.nowezaglebie.pl/katalog.net.pdf|accessdate=9 February 2014|archive-date=2013-12-06|archive-url=https://web.archive.org/web/20131206163838/http://www.nowezaglebie.pl/katalog.net.pdf|url-status=}}</ref> Υπό τη νέα διοίκηση, πρώην πολωνικές εταιρείες άρχισαν να παράγουν γερμανικούς κινητήρες BR44, BR50 και BR86 ήδη από το 1940 σχεδόν δωρεάν, χρησιμοποιώντας καταναγκαστική εργασία. Όλοι οι Πολωνοί σιδηροδρομικοί υπάλληλοι έλαβαν εντολή να επιστρέψουν στον τόπο εργασίας τους, διαφορετικά θα αντιμετώπιζαν τον θάνατο. Ο ξυλοδαρμός με γροθιές έγινε συνηθισμένος, αν και θεωρήθηκε σοκαριστικός από τους Πολωνούς επαγγελματίες. Οι δημόσιες εκτελέσεις εισήχθησαν το 1942.<ref name="Masłowska">{{Cite journal|first=Teresa|last=Masłowska|url=http://www.pkp.pl/files/09-14.pdf|title=Wojenne Drogi Polskich Kolejarzy|trans_title=On the war paths of Polish railwaymen|journal=Czy Wiesz, że...|date=2 September 2007|accessdate=8 February 2014|page=13|archiveurl=https://web.archive.org/web/20120224030523/http://www.pkp.pl/files/09-14.pdf|archivedate=24 February 2012}}</ref> Μέχρι το 1944, τα εργοστάσια στο [[Πόζναν]] και στο Χσάνουφ παρήγαγαν μαζικά τις επανασχεδιασμένες ατμομηχανές "Kriegslok" [[DRB Class 52|BR52]] για το ανατολικό μέτωπο, όλες απογυμνωμένες από χρωματιστά μέταλλα σύμφωνα με τον κανόνα με σκόπιμα μειωμένη διάρκεια ζωής.<ref name="Wasilewski"/>

Πριν από την έναρξη της [[Επιχείρηση Ράινχαρντ|Επιχείρησης Ράινχαρντ]] που σηματοδότησε την πιο θανατηφόρα φάση του [[Ολοκαύτωμα στην Πολωνία|Ολοκαυτώματος στην Πολωνία]], πολλοί Εβραίοι μεταφέρθηκαν οδικώς σε τοποθεσίες δολοφονίας όπως το [[στρατόπεδο εξόντωσης Χέλμνο]], εξοπλισμένα με [[Φορτηγό αερίων|φορτηγά αερίων]]. Το 1942, κατασκευάστηκαν σταθεροί θάλαμοι αερίων στα στρατόπεδα Τρεμπλίνκα, Μπέλζεκ, Σομπίμπουρ, Μαϊντάνεκ και Άουσβιτς. Μετά την κατάληψη της PKP από τους Ναζί, οι κινήσεις των τρένων, που ξεκινούσαν εντός και εκτός της [[Κατοχή της Πολωνίας (1939-1945)|κατεχόμενης Πολωνίας]] και κατέληγαν σε στρατόπεδα θανάτου, παρακολουθούνταν από την [[Dehomag]] χρησιμοποιώντας μηχανές ανάγνωσης καρτών που παρέχονταν από την [[IBM]] και παραδοσιακές φορτωτικές που παράγονταν από το ''Reichsbahn''.<ref name="autogenerated13"/> Τα τρένα του Ολοκαυτώματος διαχειρίζονταν και διευθύνονταν πάντα από γηγενείς Γερμανούς άνδρες της Σούτσσταφφελ που είχαν τοποθετηθεί με αυτόν τον ρόλο σε όλο το σύστημα.<ref name="Kopówka">{{Citation|last=Edward Kopówka|title=Treblinka II (Monograph, chapt. 3)|language=πολωνικά|url=http://echomatkibozejniepokalaniepoczetej.com/embnp/pages/assets/files/2011-09/dam_ime_na_wieki.pdf|publisher=Drohiczyńskie Towarzystwo Naukowe [The Drohiczyn Scientific Society]|journal=Dam im imię na wieki [I will give them an everlasting name. Isaiah 56:5]|year=2011|access-date=9 February 2014|isbn=978-83-7257-496-1|page=97|archiveurl=https://web.archive.org/web/20141010231757/http://echomatkibozejniepokalaniepoczetej.com/embnp/pages/assets/files/2011-09/dam_ime_na_wieki.pdf|archivedate=10 October 2014}}</ref>

Οι μεταφορές στα στρατόπεδα στο πλαίσιο της Επιχείρησης Ράινχαρντ προέρχονταν κυρίως από τα γκέτο. Το [[Γκέτο της Βαρσοβίας]] στο [[Γενικό Κυβερνείο]] κράτησε τελικά περισσότερους από 450.000 Εβραίους περιορισμένους σε μια περιοχή που προοριζόταν για περίπου 60.000 άτομα. Το δεύτερο μεγαλύτερο γκέτο, στο [[Γκέτο του Λοτζ|Λοτζ]], φιλοξενούσε 204.000 Εβραίους. Και τα δύο γκέτο είχαν σημεία συλλογής γνωστά ως ''[[Umschlagplatz]]'' κατά μήκος των σιδηροδρομικών γραμμών, με τις περισσότερες απελάσεις από τη Βαρσοβία στην Τρεμπλίνκα να πραγματοποιούνται από τις 22 Ιουλίου έως τις 12 Σεπτεμβρίου 1942.<ref name="YV">{{Cite web|url=http://www1.yadvashem.org/odot_pdf/microsoft%20word%20-%205724.pdf|title=Aktion Reinhard|publisher=Γιαντ Βασσέμ Shoah Resource Center, The International School for Holocaust Studies.|quote=''See:'' 'Aktion Reinhard' named after [[Reinhard Heydrich]], the main organizer of the "[[Τελική Λύση]]"; also, [[Τρεμπλίνκα]], 50 miles northeast of [[Βαρσοβία]], set up June/July 1942.}}</ref><ref name="Shapiro">{{Cite book|title=Holocaust Chronicles|last=Robert Moses Shapiro|publisher=Published by KTAV Publishing Inc. 1999, 302 pages.|isbn=9780881256307|year=1999|url=https://books.google.com/books?id=dnMMxHaUzT8C&q=%22Gross+Aktion+of+July+to+September%22&pg=PA35|accessdate=5 February 2014|quote=... the so-called Gross Aktion of July to September 1942... 300,000 Jews murdered by bullet of gas (page 35).}}</ref><ref>{{Cite web|url=http://blogcritics.org/archives/2006/04/26/062553.php|title=Holocaust Remembrance Day in Warsaw|archiveurl=https://web.archive.org/web/20090426013945/http://blogcritics.org/archives/2006/04/26/062553.php|archivedate=26 April 2009|url-status=dead|accessdate=5 February 2014}}</ref> Η εξόντωση με αέρια στην Τρεμπλίνκα ξεκίνησε στις 23 Ιουλίου 1942, με δύο τρένα να παραδίδουν θύματα 6 ημέρες κάθε εβδομάδα που κυμαίνονταν από περίπου 4.000 έως 7.000 θύματα ανά μεταφορά, το πρώτο νωρίς το πρωί και το δεύτερο το απόγευμα.<ref name="Kopówka2">{{Citation|last=Kopówka|first=Edward|author-link=Edward Kopówka|last2=Rytel-Andrianik|first2=Paweł|title=Treblinka II – Obóz zagłady (Treblinka II Death Camp)|url=http://echomatkibozejniepokalaniepoczetej.com/embnp/pages/assets/files/2011-09/dam_ime_na_wieki.pdf|publisher=Drohiczyńskie Towarzystwo Naukowe|journal=Monograph, chapt. 3: ibidem|isbn=978-83-7257-496-1|page=94|archiveurl=https://web.archive.org/web/20141010231757/http://echomatkibozejniepokalaniepoczetej.com/embnp/pages/assets/files/2011-09/dam_ime_na_wieki.pdf|archivedate=2014-10-10}}</ref> Όλες οι νέες αφίξεις στάλθηκαν αμέσως στον χώρο απογύμνωσης από την ομάδα ''Sonderkommando'' που διαχειριζόταν την πλατφόρμα άφιξης και από εκεί στους θαλάμους αερίων. Σύμφωνα με γερμανικά αρχεία, συμπεριλαμβανομένης της [[Αναφορά Στρόοπ|επίσημης αναφοράς]] του Ταξιάρχη της Σούτσσταφφελ [[Γιούργκεν Στρόοπ]], περίπου 265.000 Εβραίοι μεταφέρθηκαν με εμπορευματικά τρένα από το Γκέτο της Βαρσοβίας στην Τρεμπλίνκα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Η επιχείρηση δολοφονίας με την ονομασία [[Μεγάλη Επιχείρηση της Βαρσοβίας]] ολοκληρώθηκε αρκετούς μήνες πριν από την επακόλουθη [[Εξέγερση του Γκέτο της Βαρσοβίας]], που είχε ως αποτέλεσμα νέες απελάσεις.<ref name="ushmm-uprising">{{Cite web|url=http://www.ushmm.org/wlc/en/article.php?ModuleId=10005188|title=Warsaw Ghetto Uprising|last=Holocaust Encyclopedia|ημερομηνία=10 June 2013|publisher=US Holocaust Memorial Museum|archiveurl=https://web.archive.org/web/20120502213631/http://www.ushmm.org/wlc/en/article.php?ModuleId=10005188|archivedate=2 May 2012|accessdate=25 August 2013}}</ref> Το [[Τηλεγράφημα Χέφλε]] του 1942 του συνολικού αριθμού των θυμάτων, τα περισσότερα από τα οποία μεταφέρθηκαν με τρένο στα στρατόπεδα θανάτου της Επιχείρησης Ράινχαρντ, συμπεριλαμβανομένων των σωρευτικών αριθμών που είναι γνωστά σήμερα, έχει ως εξής:
{| width="100%"
| width="62%" valign="top" |
{| class="wikitable" style="font-size:85%"
!Τοποθεσία
! Αριθμοί και σημειώσεις
|-
| [[Στρατόπεδο εξόντωσης Μπέλζεκ|Μπελζέκ]]{{Spaces|3}}
|434.508 (πραγματικό σύνολο '''600.000''' με 246.922 εκτοπισμένους μόνο από το ημι-αποικιακό [[Γενικό Κυβερνείο]], από σύγχρονη έρευνα)<ref name="Małczyński-42">{{Cite journal|url=https://www.academia.edu/2626602|title=Drzewa "żywe pomniki" w Muzeum – Miejscu Pamięci w Bełżcu [Trees as living monuments at Bełżec]|journal=Współczesna Przeszłość, 125-140, Poznań 2009|date=2009-01-19|accessdate=8 August 2013|last=Jacek Małczyński|pages=39&ndash;46}}</ref>
|-
| [[Στρατόπεδο εξόντωσης Μαϊντάνεκ|Μαϊντάνεκ]]{{Spaces|3}}
|24.733 (αθροιστικός αριθμός '''130.000''' θυμάτων, από έρευνα του [[Κρατικό Μουσείο του Μαϊντάνεκ|Κρατικού Μουσείου του Μαϊντάνεκ]])<ref name="Reszka">{{Cite web|url=http://en.auschwitz.org.pl/m/index.php?option=com_content&task=view&id=44&Itemid=8|title=Majdanek Victims Enumerated. Changes in the history textbooks?|last=Paweł Reszka|ημερομηνία=Dec 23, 2005|website=Gazeta Wyborcza|publisher=Auschwitz-Birkenau State Museum|format=Internet Archive|archiveurl=https://web.archive.org/web/20111106112513/http://en.auschwitz.org.pl/m/index.php?option=com_content&task=view&id=44&Itemid=8|archivedate=November 6, 2011|url-status=dead|accessdate=April 29, 2013}}</ref>
|-
| [[Στρατόπεδο εξόντωσης Σομπίμπουρ|Σομπίμπουρ]]{{Spaces|3}}
|101.370 (τελικός αριθμός άνω των '''200.000''' με 140.000 από το [[Λούμπλιν]] και 25.000 Εβραίους μόνο από το [[Λβιβ]], από σύγχρονους ιστορικούς)
|-
| [[Στρατόπεδο εξόντωσης Τρεμπλίνκα|Τρεμπλίνκα]]{{Spaces|3}}
|713.555 (συνολικό ελάχιστο '''800.000''' – '''900.000''' στο Στρατόπεδο II και '''20.000''' στο Στρατόπεδο I)<ref>Holocaust Encyclopedia, [https://web.archive.org/web/20120503084809/http://www.ushmm.org/wlc/en/article.php?ModuleId=10005193 "Treblinka"]  Μουσείο Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Ηνωμένων Πολιτειών.</ref>
|}
|[[Αρχείο:Hoefletelegram.jpg|δεξιά|μικρογραφία|270x270εσ| Το [[Τηλεγράφημα Χέφλε]] παραθέτει τον αριθμό των αφίξεων στα στρατόπεδα της Επιχείρησης Ράινχαρντ μέχρι το 1942 (1.274.166)]]
|}
Το [[Τηλεγράφημα Χέφλε]] αναφέρει τον αριθμό των αφίξεων στα στρατόπεδα Ράινχαρντ το 1942 σε 1.274.166 Εβραίους με βάση τα δικά του αρχεία ''Reichsbahn''. Το τελευταίο τρένο που στάλθηκε στο [[στρατόπεδο εξόντωσης Τρεμπλίνκα]] έφυγε από το [[Γκέτο του Μπιαουίστοκ]] στις 18 Αυγούστου 1943. Όλοι οι κρατούμενοι δολοφονήθηκαν σε θαλάμους αερίων και μετά το στρατόπεδο έκλεισε σύμφωνα με την οδηγία του [[Οντίλο Γκλομπότσνικ]].<ref name="autogenerated4"/> Από τους περισσότερους από 245.000 Εβραίους που πέρασαν από το [[Γκέτο του Λοτζ]],<ref name="Rosenberg">{{Cite encyclopedia|url=https://www.jewishvirtuallibrary.org/jsource/Holocaust/lodz.html|title=The Lódz Ghetto: History & Overview (1939 - 1945)|year=1998|access-date=8 February 2014|author=Jennifer Rosenberg}}</ref> οι τελευταίοι 68.000 κρατούμενοι, μέχρι τότε η μεγαλύτερη τελική συγκέντρωση Εβραίων σε όλη τη γερμανοκρατούμενη Ευρώπη, είχαν εκκαθαριστεί από τους Ναζί μετά τις 7 Αυγούστου 1944. Τους είπαν να προετοιμαστούν για επανεγκατάσταση. Αντίθετα, τις επόμενες 23 ημέρες στάλθηκαν στο [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς|Άουσβιτς-Μπίρκεναου]] με τρένο, με ρυθμό 2.500 ανά ημέρα.<ref name="autogenerated3"/>

=== Ρουμανία ===
[[Αρχείο:פוגרום_יאשי_5.jpg|δεξιά|μικρογραφία| Τραβώντας νεκρούς Εβραίους από το «τρένο του θανάτου» του [[πογκρόμ του Ιάσιου]], Ιούλιος 1941.<ref name="Wiesel_Commission">{{Citation|title=Report of the International Commission on the Holocaust in Romania|url=https://www.jewishvirtuallibrary.org/jsource/Holocaust/romaniareport.html|id=''Final Report'' (consisting of 19 PDF files)|date=November 11, 2004|publisher=Γιαντ Βασσέμ|access-date=2017-09-29|at=pp.20–22 of Ch.5|chapter=The Iasi Death Trains. ''Holocaust in Romania'' (Chapter 5)|place=Bucharest|chapter-url=https://www.jewishvirtuallibrary.org/jsource/Holocaust/Romania/five.pdf}}</ref>]]
Οι [[Ρουμανικοί Σιδηρόδρομοι]] (Căile Ferate Române) συμμετείχαν στη μεταφορά Εβραίων και [[Ρομά]] σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στο [[Παλαιό Βασίλειο της Ρουμανίας]], στη [[Βεσσαραβία]], στη βόρεια [[Βουκοβίνα]] και στο [[Κυβερνείο Υπερδνειστερίας]].<ref name="Wiesel_Commission">{{Citation|title=Report of the International Commission on the Holocaust in Romania|url=https://www.jewishvirtuallibrary.org/jsource/Holocaust/romaniareport.html|id=''Final Report'' (consisting of 19 PDF files)|date=November 11, 2004|publisher=Γιαντ Βασσέμ|access-date=2017-09-29|at=pp.20–22 of Ch.5|chapter=The Iasi Death Trains. ''Holocaust in Romania'' (Chapter 5)|place=Bucharest|chapter-url=https://www.jewishvirtuallibrary.org/jsource/Holocaust/Romania/five.pdf}}</ref> Σε ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα, μετά τα γεγονότα του [[Πογκρόμ του Ιάσιου]], οι Εβραίοι φορτώθηκαν βίαια σε φορτηγά βαγόνια με σανίδες καρφωμένες στα παράθυρα και ταξίδεψαν για επτά ημέρες σε αδιανότηες συνθήκες.<ref name="Wiesel_Commission" /> Πολλοί πέθαναν και επηρεάστηκαν σοβαρά από έλλειψη αέρα, αφόρητη ζέστη, έλλειψη νερού, τροφής ή ιατρικής φροντίδας. Αυτά τα αληθινά ''τρένα θανάτου'' έφτασαν στους προορισμούς τους, [[Πόντου Ιλοάιεϊ]] και [[Καλαράσι]], με μόνο το ένα πέμπτο των επιβατών τους ζωντανούς.<ref name="Wiesel_Commission" /><ref name="Rozen">{{Cite web|url=http://www.survivors-romania.org/text_doc/the_holocaust_under_the_antonescu_government.htm|title=The Holocaust under the Antonescu government|last=Marcu Rozen|year=2006|publisher=Association of Romanian Jews Victims of the Holocaust (A.R.J.V.H.)|accessdate=2014-02-27|archive-date=2015-09-24|archive-url=https://web.archive.org/web/20150924112010/http://www.survivors-romania.org/text_doc/the_holocaust_under_the_antonescu_government.htm|url-status=}}</ref><ref name="Podu Iloaiei">{{Cite web|url=http://isurvived.org/2Postings/holocaust-Podul_Iloaiei-RO.html|title=Holocaust in Podu Iloaiei, Romania}}</ref> Καμία επίσημη συγγνώμη δεν έχει ανακοινωθεί ακόμη από τους Ρουμανικούς Σιδηροδρόμους για τον ρόλο τους στο Ολοκαύτωμα στη Ρουμανία.

=== Σλοβακία ===
Στις 9 Σεπτεμβρίου 1941, το κοινοβούλιο της [[Σλοβακική Δημοκρατία (1939–1945)|Σλοβακικής Δημοκρατίας]] επικύρωσε τον Εβραϊκό Κώδικα, μια σειρά νόμων και κανονισμών που αφαίρεσαν τους 89.000 Εβραίους της Σλοβακίας από τα πολιτικά τους δικαιώματα και τα μέσα οικονομικής επιβίωσης. Το κυβερνών [[Σλοβακικό Λαϊκό Κόμμα]] πλήρωσε 500 Ράιχσμαρκ ανά εκδιωχθέντα Εβραίο, με αντάλλαγμα την υπόσχεση ότι οι απελαθέντες δεν θα επέστρεφαν ποτέ στη Σλοβακία. Εκτός από την [[Κροατία]], η Σλοβακία ήταν ο μόνος σύμμαχος του Άξονα που πλήρωσε για την απέλαση του δικού της εβραϊκού πληθυσμού. Το μεγαλύτερο μέρος του εβραϊκού πληθυσμού χάθηκε σε δύο κύματα απελάσεων. Το πρώτο, το 1942, αφαίρεσε τα δύο τρίτα των Σλοβάκων Εβραίων και το δεύτερο κύμα, μετά τη [[Σλοβακική Εθνική Εξέγερση]] το 1944, προκάλεσε άλλα 13.500 θύματα, 10.000 από τα οποία δεν επέστρεψαν.<ref>{{Cite encyclopedia|last1=Rajcan|first1=Vanda|title=Camps and Ghettos under European Regimes Aligned with Nazi Germany|location=Μπλούμινγκτον|isbn=978-0-253-02373-5|publisher=[[ Μουσείο Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Ηνωμένων Πολιτειών]]|date=2018}}</ref><ref>{{Cite journal|last=Nižňanský|first=Eduard|title=The discussions of Nazi Germany on the deportation of Jews in 1942 – the examples of Slovakia, Rumania and Hungary|url=http://www.historickycasopis.sk/pdf/HCsupplement2011.pdf|journal=Historický časopis|date=2011|volume=59|issue=Supplement|page=121|issn=0018-2575}}</ref><ref>{{Cite book|title=On the Trail of Tragedy: The Holocaust in Slovakia|first=Ivan|last=Kamenec|publisher=Hajko & Hajková|isbn=978-80-88700-68-5|date=2007|origyear=1991|location=[[Μπρατισλάβα]]|page=337|language=αγγλικά}}
</ref>

== Επακόλουθα ==
Αφού ο Σοβιετικός Στρατός άρχισε να προελαύνει στην κατεχόμενη από τη Γερμανία Ευρώπη και οι Σύμμαχοι [[Απόβαση στη Νορμανδία|αποβιβάστηκαν στη Νορμανδία τον Ιούνιο του 1944]], ο αριθμός των τρένων και των μεταφερόμενων ατόμων άρχισε να ποικίλλει πολύ. Μέχρι τον Νοέμβριο του 1944, με το κλείσιμο του Μπίρκεναου, τα τρένα του θανάτου είχαν σταματήσει. Καθώς ο Σοβιετικός και οι Συμμαχικοί Στρατοί έκαναν τις τελευταίες τους προωθήσεις, οι Ναζί [[Πορείες θανάτου (Ολοκαύτωμα)|μετέφεραν μερικούς από τους επιζώντες των στρατοπέδων συγκέντρωσης]] είτε σε άλλα στρατόπεδα που βρίσκονταν μέσα στο υπό κατάρρευση Τρίτο Ράιχ, είτε στις συνοριακές περιοχές όπου πίστευαν ότι μπορούσαν να διαπραγματευτούν την απελευθέρωση των Γερμανών [[Αιχμάλωτος πολέμου|αιχμάλωτων πολέμου]] σε αντάλλαγμα για τους «Εβραίους της Ανταλλαγής» ή εκείνους που γεννήθηκαν εκτός των γερμανοκρατούμενων εδαφών. Πολλοί από τους κρατούμενους μεταφέρθηκαν μέσω των περιβόητων πορειών θανάτου, αλλά μεταξύ άλλων μέσων μεταφοράς τρία τρένα έφυγαν από το Μπέργκεν-Μπέλσεν τον Απρίλιο του 1945 με προορισμό το [[Γκέτο του Τερέζιενσταντ]] - όλα απελευθερώθηκαν.<ref name="autogenerated7"/>

Το τελευταίο καταγεγραμμένο τρένο είναι αυτό που χρησιμοποιήθηκε για τη μεταφορά των γυναικών της [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Φλόσενμπεργκ|Πορείας Φλόσενμπεργκ]], όπου για τρεις ημέρες τον Μάρτιο του 1945 οι υπόλοιποι επιζώντες στριμώχνονταν σε βαγόνια βοοειδών για να περιμένουν περαιτέρω μεταφορά. Μόνο 200 από τις αρχικές 1.000 γυναίκες επέζησαν από ολόκληρο το ταξίδι στο Μπέργκεν-Μπέλσεν. <ref>[https://web.archive.org/web/19990203065157/http://www.neveragain.org/1945.htm NAAF Holocaust Project Timeline: 1945.] Never Again.org.</ref>

== Μνήμη ==
Υπάρχουν πολυάριθμες εθνικές εκδηλώσεις μνήμης για τη μαζική μεταφορά Εβραίων στην «Τελική Λύση» σε όλη την Ευρώπη, καθώς και ορισμένες επίμονες διαμάχες γύρω από την ιστορία των σιδηροδρομικών συστημάτων που χρησιμοποιούσαν οι Ναζί.

=== Πολωνία ===
[[Αρχείο:Umschlagplatz_noc.JPG|αριστερά|μικρογραφία| Μνημείο στα τρένα του Ολοκαυτώματος στην ''[[Umschlagplatz]]'' του [[Γκέτο της Βαρσοβίας]]]]
Όλες οι σιδηροδρομικές γραμμές που οδηγούν σε στρατόπεδα θανάτου που κατασκευάστηκαν στην κατεχόμενη Πολωνία είναι τελετουργικά αποκομμένες από το υπάρχον σιδηροδρομικό σύστημα στη χώρα, παρόμοια με το καλοδιατηρημένο σημείο άφιξης στο Άουσβιτς, γνωστό ως πλατφόρμα «Judenrampe». Τα αναμνηστικά μνημεία στήνονται παραδοσιακά σε σημεία συλλογής αλλού. Το 1988, ένα εθνικό μνημείο δημιουργήθηκε στην ''[[Umschlagplatz]]'' του [[Γκέτο της Βαρσοβίας]]. Σχεδιασμένο από την αρχιτέκτονα Χάνα Σμάλενμπεργκ και τον [[Γλύπτης|γλύπτη]] Βουαντίσουαφ Κλαμέρους, αποτελείται από μια πέτρινη κατασκευή που συμβολίζει ένα ανοιχτό φορτηγό βαγόνι. Στην [[Κρακοβία]], το μνημείο των Εβραίων που απελάθηκαν από το [[Γκέτο της Κρακοβίας]] κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος, απλώνεται σε ολόκληρο τον τόπο απέλασης που είναι γνωστός ως Πλατεία των Ηρώων του Γκέτο (''Plac Bohaterow Getta''). Εγκαινιάστηκε τον Δεκέμβριο του 2005 και αποτελείται από μεγάλες ατσάλινες καρέκλες (η καθεμία αντιπροσωπεύει 1.000 θύματα), σχεδιασμένες από τους αρχιτέκτονες Πιοτρ Λεβίτσκι και Καζίμιες Λάτακ.<ref>{{Cite web|url=http://www.jewishkrakow.net/en/see/krakow-ghetto/|title=The Krakow Ghetto|publisher=JewishKrakow.net|archiveurl=https://web.archive.org/web/20110724023814/http://www.jewishkrakow.net/en/see/krakow-ghetto/|archivedate=24 July 2011|url-status=dead|accessdate=7 February 2014}}</ref> Στο πρώην [[Γκέτο του Λοτζ]], το μνημείο χτίστηκε στο [[Σιδηροδρομικός σταθμός Ράντεγκαστ|σιδηροδρομικό σταθμό Ράντεγκαστ]] (''Bahnhof Radegast''), όπου περίπου 200.000 Πολωνοί, Αυστριακοί, Γερμανοί, Λουξεμβούργιοι και Τσέχοι Εβραίοι επιβιβάστηκαν στα τρένα καθ΄ οδόν προς τον θάνατό τους την περίοδο από τις 16 Ιανουαρίου 1942 έως τις 29 Αυγούστου 1944.<ref>{{Cite web|url=http://www.centrumdialogu.com/en/memorial/radegast-station|title=Memorial Radegast station|year=2013|publisher=Centrum Dialogu im. Marka Edelmana w Łodzi|archiveurl=https://web.archive.org/web/20131203013353/http://www.centrumdialogu.com/en/memorial/radegast-station|archivedate=3 December 2013|url-status=dead|accessdate=7 February 2014}}</ref><ref name="Dobroszycki">{{Cite book|title=The Chronicle of the Lodz Ghetto, 1941-1944|last=[[Lucjan Dobroszycki]]|publisher=Yale University Press|isbn=978-0300039245|year=1984|pages=514&ndash;515|url=https://books.google.com/books?id=d1-U17adWKIC&q=Radogoszcz+Station&pg=PA514}}</ref>

=== Γερμανία ===
[[Αρχείο:Memorial_to_the_Murdered_Jews_of_Europeabove.jpg|μικρογραφία| [[Μνημείο για τους δολοφονημένους Εβραίους της Ευρώπης]], άποψη από το νότο]]
Το 2004/2005, Γερμανοί ιστορικοί και δημοσιογράφοι άρχισαν να απαιτούν δημόσια στους σταθμούς των επιβατικών τρένων της Γερμανίας να τοποθετηθούν αναμνηστικά εκθέματα, αφού οι σιδηροδρομικές εταιρείες στη Γαλλία και την Ολλανδία άρχισαν να μνημονεύουν τις μαζικές απελάσεις στους δικούς τους σιδηροδρομικούς σταθμούς.<ref>{{Cite news|url=http://www.nzz.ch/aktuell/startseite/articleD84O6-1.177980|title=Die Niederländische Bahn und die Judendeportatiopnen|work=Der Centraal Joods Overleg, Amsterdam|date=19 October 2005|publisher=Neue Zürcher Zeitung|trans-title=The Dutch Railways and the deportation of Jews|accessdate=4 February 2014}}</ref> Οι [[Γερμανικοί Σιδηρόδρομοι]] (''Deutsche Bahn''), ο κρατικός διάδοχος της ''Deutsche Reichsbahn'' απάντησε: «Δεν έχουμε ούτε το προσωπικό ούτε τους οικονομικούς πόρους» για τέτοιου είδους εορταστικές εκδηλώσεις.<ref>Letter from the Deutsche Bahn AG, 17 December 2004</ref> Στη συνέχεια ξεκίνησαν διαδηλώσεις στους σιδηροδρομικούς σταθμούς στη [[Φραγκφούρτη]] και στην [[Κολωνία]], καθώς και μέσα στα τρένα μεγάλων αποστάσεων που διέσχιζαν τα σύνορα.<ref>TV 3 sat: Kulturzeit, 10 July 2005</ref> Επειδή η ''Deutsche Reichsbahn'' είχε απαντήσει ζητώντας από το προσωπικό ασφαλείας της να καταστείλει τις διαδηλώσεις, με πρωτοβουλίες Γερμανών πολιτών ενοικιάστηκε μια ιστορική ατμομηχανή και εγκατέστησαν τη δική τους έκθεση σε ανακαινισμένα επιβατικά αυτοκίνητα. Αυτό το «Τρένο της Μνήμης» έκανε το πρώτο του ταξίδι στη Διεθνή Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος του 2007, στις 27 Ιανουαρίου. Η ''Deutsche Bahn'' AG αρνήθηκε την πρόσβαση στους κεντρικούς σταθμούς στο Αμβούργο και στο Βερολίνο.<ref>{{Cite web|url=http://www.dw.de/holocaust-deportation-exhibit-denied-access-to-berlin-central/a-3252599-1|title=Holocaust Deportation Exhibit Denied Access to Berlin Central|ημερομηνία=8 April 2008|publisher=Deutsche Welle|accessdate=4 February 2014|quote=''Following story:'' "Remembrance train banned from station". The Guardian, 11 April 2008.}}</ref><ref>{{Cite news|url=https://www.bloomberg.com/apps/news?pid=newsarchive&sid=aIgt4DFb4XYI&refer=muse|title=Deutsche Bahn 'Embarrasses' Berlin by Hampering Holocaust Show|last=Catherine Hickley|date=April 8, 2008|publisher=Bloomberg, Berlin}}</ref> Οι γερμανικές εβραϊκές κοινότητες διαμαρτυρήθηκαν ενάντια στην εταιρεία που επέβαλλε τιμολόγια χιλιομέτρων και ωριαίες αμοιβές για την έκθεση (τα οποία μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2013 έφτασαν περίπου. 290.000 $ ΗΠΑ).<ref>{{Citation|publisher=SPIEGEL-Online|date=10 March 2008|url=http://www.spiegel.de/international/germany/row-over-traveling-exhibition-holocaust-survivors-group-slams-german-rail-a-545895.html|title=Row over Traveling Exhibition: Holocaust Survivors' Group Slams German Rail|journal=Spiegel Online}}</ref>

Οι βουλευτές όλων των κομμάτων στο γερμανικό εθνικό κοινοβούλιο κάλεσαν την ''Deutsche Bahn'' AG να επανεξετάσει τη συμπεριφορά της. Ο ομοσπονδιακός Υπουργός Μεταφορών [[Βόλφγκανγκ Τίφενζεε|Βόλφγκανγκ Τίφενζεε,]] πρότεινε μια έκθεση του καλλιτέχνη [[Γιαν Φίλιπ Ρέμτσμα]] σχετικά με τον ρόλο των σιδηροδρόμων στην απέλαση 11.000 Εβραίων παιδιών στο θάνατό τους στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Επειδή ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας σιδηροδρόμων διατήρησε την αρνητική στάση του, προέκυψε «σοβαρό ρήγμα» μεταξύ του ίδιου και του υπουργού Μεταφορών.<ref>Spiegel No. 43, 23 October 2006.</ref> Στις 23 Ιανουαρίου 2008, επετεύχθη συμβιβασμός, σύμφωνα με τον οποίο η DB AG δημιούργησε τη δική της σταθερή έκθεση ''Sonderzüge in den Tod'' (Νυλωμένα τρένα προς το θάνατο – Απέλαση με το γερμανικό Reichsbahn).<ref name="dw-world">{{Cite web|url=http://www.dw-world.de/dw/article/0,2144,3086465,00.html|title=Nazi Death Train Exhibit Opens in Berlin Station|last=DW staff|ημερομηνία=2008-01-24|publisher=Deutsche Welle|archiveurl=https://web.archive.org/web/20080405155023/http://www.dw-world.de/dw/article/0%2C2144%2C3086465%2C00.html|archivedate=5 April 2008|url-status=dead|accessdate=5 February 2014}}</ref> Όπως τόνισαν τα εθνικά περιοδικά τύπου, η έκθεση «δεν περιείχε σχεδόν τίποτα για τους ενόχους». Η μεταπολεμική καριέρα των υπευθύνων του σιδηροδρόμου παρέμεινε «εντελώς σκοτεινή».<ref>{{Citation|last=Katharina Schuler|publisher=ZEIT-Online|date=24 January 2008|url=http://www.zeit.de/online/2008/04/bahn-holocaust-ausstellung|title=Sonderzüge in den Tod|language=γερμανικά|access-date=7 February 2014}}</ref> Από το 2009, η ένωση της κοινωνίας των πολιτών ''Τρένο της Μνήμης'', η οποία με τις δωρεές της χρηματοδότησε την έκθεση «Τρένο της Μνήμης» που παρουσιάστηκε σε 130 γερμανικούς σταθμούς με 445.000 επισκέπτες, απαιτεί σωρευτική αποζημίωση για τους επιζώντες από αυτές τις απελάσεις με τρένα. Οι ιδιοκτήτες του σιδηροδρόμου (ο Γερμανός Υπουργός Μεταφορών και ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών) απορρίπτουν αυτό το αίτημα. 

=== Γαλλία ===
Το 1992, η [[SNCF]] ανέθεσε μια έκθεση σχετικά με τη συμμετοχή της στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η εταιρεία άνοιξε τα αρχεία της σε έναν ανεξάρτητο ιστορικό, τον Κριστιάν Μπασελιέ, η έκθεση του οποίου κυκλοφόρησε στα [[Γαλλική γλώσσα|γαλλικά]] το 2000.<ref name="Bankier2011">{{Cite book|title=Holocaust and Justice|first=Michael R.|last=Marrus|publisher=Berghahn Books|isbn=978-9-65308-353-0|year=2011|chapter=Chapter 12: The Case of the French Railways and the Deportation of Jews in 1944|editor-last=Bankier|editor-first=David}}</ref>  Μεταφράστηκε στα αγγλικά το 2010.

Το 2001, κατατέθηκε μήνυση κατά της [[Κυβέρνηση της Γαλλικής Δημοκρατίας|γαλλικής κρατικής]] εταιρείας σιδηροδρόμων SNCF από τον Ζορζ Λιπιέτς, έναν επιζώντα του Ολοκαυτώματος, ο οποίος μεταφέρθηκε από την SNCF στο [[Στρατόπεδο του Ντρανσί|στρατόπεδο εγκλεισμού Ντρανσί]] το 1944.<ref name="BBC2007" /> Ο Λιπιέτς κρατήθηκε στο στρατόπεδο εγκλεισμού για αρκετούς μήνες πριν το στρατόπεδο απελευθερωθεί.<ref name="CBC2006">{{Cite news|url=https://www.cbc.ca/news/world/french-railway-must-pay-for-transporting-family-to-nazis-1.575679|title=French railway must pay for transporting family to Nazis|last=CBC News|date=7 June 2006|accessdate=15 November 2012}}</ref> Μετά το θάνατο του Λιπιέτς, η αγωγή κινήθηκε από την οικογένειά του και το 2006 ένα διοικητικό δικαστήριο στην [[Τουλούζη]] αποφάσισε υπέρ της οικογένειας Λιπιέτς. Η SNCF καταδικάστηκε να καταβάλει 61.000 [[ευρώ]] ως αποζημίωση. Η SNCF άσκησε έφεση κατά της απόφασης σε διοικητικό εφετείο στο [[Μπορντώ]], όπου τον Μάρτιο του 2007 η αρχική απόφαση ανατράπηκε.<ref name="BBC2007">{{Cite news|url=http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/6499227.stm|title=French railways win WWII appeal|work=BBC|date=27 March 2007|accessdate=16 November 2012}}</ref><ref name="Reuters2007">{{Cite news|url=http://uk.reuters.com/article/uk-france-holocaust-trial-idUKL2715470420070327|title=Court quashes SNCF Nazi deportations ruling|last=Canellas|first=Claude|work=Reuters|date=27 March 2007|accessdate=15 November 2012|archive-date=2020-09-19|archive-url=https://web.archive.org/web/20200919071944/https://uk.reuters.com/article/uk-france-holocaust-trial-idUKL2715470420070327|dead-url=}}</ref> Σύμφωνα με τον ιστορικό [[Μάικλ Μάρους]], το δικαστήριο στο Μπορντώ «κήρυξε ότι η σιδηροδρομική εταιρεία είχε ενεργήσει υπό την εξουσία της κυβέρνησης του Βισύ και της γερμανικής κατοχής» και ως εκ τούτου δεν μπορούσε να θεωρηθεί ανεξάρτητα υπεύθυνη.<ref name="Bankier2011"/> Ο Μάρουςs έγραψε στο δοκίμιό του το 2011 ότι η εταιρεία έχει ωστόσο αναλάβει την ευθύνη για τις ενέργειές της και είναι η προθυμία της εταιρείας να ανοίξει τα αρχεία της αποκαλύπτοντας τη συμμετοχή στη μεταφορά των θυμάτων του Ολοκαυτώματος που οδήγησε στην πρόσφατη νομική και νομοθετική προήσχ. <ref name="Bankier2011" />

Μεταξύ 2002 και 2004, η SNCF βοήθησε στη χρηματοδότηση μιας έκθεσης σχετικά με την απέλαση των Εβραίων παιδιών που διοργανώθηκε από τον [[Κυνηγός των Ναζί|κυνηγό των Ναζί]], [[Σερζ Κλαρσφέλντ]].<ref name="Bankier2011"/> Το 2011, η SNCF βοήθησε στη δημιουργία ενός σιδηροδρομικού σταθμού έξω από το [[Παρίσι]], για τη δημιουργία ενός μνημείου για να τιμήσει τα θύματα του Ολοκαυτώματος. Το Δεκέμβριο του 2014, η εταιρεία κατέληξε σε διακανονισμό αποζημίωσης 60 εκατομμυρίων δολαρίων με Γάλλους επιζώντες του Ολοκαυτώματος που ζούσαν στις [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|Ηνωμένες Πολιτείες]].<ref name="washingtonpost.com"/>

=== Ολλανδία ===
Η Nederlandse Spoorwegen χρησιμοποίησε τη συγγνώμη της 29ης Σεπτεμβρίου 2005 για τον ρόλο της στην «Τελική Λύση» για να ξεκινήσει μια πολιτική ίσων ευκαιριών και κατά των διακρίσεων, που θα παρακολουθείται εν μέρει από το ολλανδικό συμβούλιο των Εβραίων.

== Εμπλεκόμενες σιδηροδρομικές εταιρείες ==
[[Αρχείο:Railroad_Car.jpg|δεξιά|μικρογραφία| Καλυμμένα βαγόνια εμπορευμάτων στο τρένο του Ολοκαυτώματος θα μετέφεραν Εβραίους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Πολλοί αγνοούσαν την αναμενόμενη μοίρα τους.]]

* [[Γερμανικοί Κρατικοί Σιδηρόδρομοι|Deutsche Reichsbahn]], [[Γερμανικό Ράιχ|γερμανικός]] σιδηρόδρομος του Ράιχ
* Căile Ferate Române, [[Ρουμανικοί Κρατικοί Σιδηρόδρομοι]]
* MÁV, [[Ουγγρικοί Κρατικοί Σιδηρόδρομοι]]
* BDZ (БДЖ), [[Βουλγαρικοί Κρατικοί Σιδηρόδρομοι]]
* [[Εθνική Εταιρεία Βελγικών Σιδηροδρόμων]]
* Nederlandse Spoorwegen, [[Ολλανδικοί Σιδηρόδρομοι]]
* [[Ostbahn (Γενικό Κυβερνείο)|Ostbahn]], ένας σιδηροδρομικός φορέας που ιδρύθηκε από το [[Γενικό Κυβερνείο]] στην κατεχόμενη Πολωνία<ref>{{Cite book|title=The Train Journey: Transit, Captivity, and Witnessing in the Holocaust|first=Simone|last=Gigliotti|publisher=Berghahn Books|isbn=978-0-85745-427-0|date=2009}}</ref>
* [[SNCF]], Εθνική Εταιρεία Σιδηροδρόμων Γαλλίας

== Παραπομπές ==
<references />

== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
{{Commons category}}
* [http://db.yadvashem.org/deportation/page.html?language=en?WT.mc_id=wiki Transports to Extinction: The Holocaust Deportation Database] στον ιστότοπο [[Γιαντ Βασσέμ]]
* [https://collections.ushmm.org/search/catalog/irn1004708 Βίντεο απέλασης], άγνωστης τοποθεσίας στην Πολωνία από τη SS και την Πολωνική [[Μπλε Αστυνομία]].
{{Portal bar|Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος|Ναζιστική Γερμανία}}

{{authority control}}
[[Κατηγορία:Τρένα του Ολοκαυτώματος| ]]
[[Κατηγορία:Υποδομή του Ολοκαυτώματος]]
[[Κατηγορία:Ναζιστικές έννοιες]]
[[Κατηγορία:Τρένα|ολοκαυτωματος]]