Τασιλί ν'Ατζέρ
| Τασιλί ν'Ατζέρ | |
|---|---|
| Επίσημο όνομα στον κατάλογο μνημείων Π.Κ. | |
 | |
 | |
| Χώρα μέλος |  Αλγερία |
| Τύπος | Πολιτιστικό και φυσικό |
| Κριτήρια | (i), (iii), (vii), (viii) |
| Ταυτότητα | 179 |
| Περιοχή | Αφρική |
| Συντεταγμένες | 25°40′0″N 9°0′0″E / 25.66667°N 9.00000°EΣυντεταγμένες: 25°40′0″N 9°0′0″E / 25.66667°N 9.00000°E |
| Ιστορικό εγγραφής | |
| Εγγραφή | 1982 (6η συνεδρίαση) |
Το Τασιλί ν'Ατζέρ (βερβερικές γλώσσες: Tassili n Ajjer, αραβικά: طاسيلي ناجر, «Οροπέδιο των ποταμών») είναι εθνικό πάρκο στην έρημο της Σαχάρας, το οποίο βρίσκεται σε ένα αχανές οροπέδιο στη νοτιοανατολική Αλγερία. Διαθέτοντας μία από τις πιο σημαντικές ομάδες προϊστορικών σπηλαίων στον κόσμο,[1][2] και καλύπτοντας έκταση άνω των 72.000 τ. χλμ (28.000 τ. μίλια),[3] το Τασιλί ν'Ατζέρ εντάχθηκε στον κατάλογο μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO το 1982 από τον Γκόντε Χοντιγκίφα.
Προϊστορική τέχνη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο σχηματισμός των βράχων είναι αρχαιολογικός χώρος, γνωστός για τα πολυάριθμα προϊστορικά έργα τέχνης των βράχων, τα οποία καταγράφηκαν για πρώτη φορά το 1910,[3] και τα οποία χρονολογούνται από την πρώιμη Νεολιθική εποχή στο τέλος της τελευταίας περιόδου των Παγετώνων κατά την οποία η Σαχάρα ήταν κατοικήσιμη σαβάνα. Αν και οι πηγές ποικίλλουν σημαντικά, τα πρώτα έργα τέχνης υποτίθεται ότι είναι 12.000 ετών.[4] Η συντριπτική πλειοψηφία χρονολογείται πριν από 9.000 και 10.000 χρόνια ή νεότερα, σύμφωνα με την χρονολόγηση των σχετικών ιζημάτων.[5] Μεταξύ των 15.000 χαρακτικών που έχουν αναγνωριστεί μέχρι στιγμής απεικονίζονται μεγάλα άγρια ζώα, συμπεριλαμβανομένων αντιλοπών και κροκοδείλων, κοπαδιών βοοειδών και ανθρώπων που ασχολούνται με δραστηριότητες όπως το κυνήγι και ο χορός.[6] Σύμφωνα με την UNESCO, «Η εξαιρετική πυκνότητα των έργων ζωγραφικής και χαρακτικής … έκαναν το Τασιλί παγκοσμίως γνωστό.»[7]
Γεωγραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Τασιλί ν'Ατζέρ είναι αχανές οροπέδιο στη νοτιοανατολική Αλγερία, στα σύνορα της Λιβύης, του Νίγηρα και του Μάλι, το οποίο καλύπτει έκταση 72.000 χλμ².[1] Οριοθετείται μεταξύ 26°20′N 5°00′E / 26.333°N 5.000°E ανατολικά-νοτιοανατολικά έως 24°00′N 10°00′E / 24.000°N 10.000°E. Το υψηλότερο σημείο του είναι το Αντράρ Αφαό με υψόμετρο 2.158 μ. (7.080 ποδιών) το οποίο βρίσκεται στο σημείο 25°10′N 8°11′E / 25.167°N 8.183°E. Η πλησιέστερη πόλη είναι το Ντζανέτ, περίπου 10 χλμ. (6,2 μίλια) νοτιοδυτικά του Τασιλί ν'Ατζέρ. Ο αρχαιολογικός χώρος έχει χαρακτηριστεί εθνικό πάρκο, καταφύγιο βιόσφαιρας (κυπαρίσσια) και εντάχθηκε στον κατάλογο μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO ως Εθνικό Πάρκο Τασιλί ν'Ατζέρ.[8]
Το οροπέδιο έχει επίσης μεγάλο γεωλογικό και αισθητικό ενδιαφέρον. Το πανόραμα των γεωλογικών σχηματισμών των βράχων, που αποτελείται από διαβρωμένο ψαμμίτη, μοιάζει με ασυνήθιστο σεληνιακό τοπίο.[9]
Γεωλογία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα].jpg)
Η οροσειρά αποτελείται κυρίως από ψαμμίτη.[6] Ο ψαμμίτης χρωματίζεται από ένα λεπτό εξωτερικό στρώμα εναποτιθέμενων μεταλλούχων οξειδίων που χρωματίζουν τους σχηματισμούς των πετρωμάτων με τόνους από σχεδόν μαύρο έως θαμπό κόκκινο. Η διάβρωση στην περιοχή είχε ως αποτέλεσμα να σχηματιστούν σχεδόν 300 φυσικές αψίδες σε βράχους, μαζί με πολλές άλλες εντυπωσιακές μορφές του εδάφους.
Οικολογία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Λόγω του υψομέτρου και των υδατοστεγών ιδιοτήτων του ψαμμίτη, η βλάστηση στην περιοχή είναι σχετικά πλουσιότερη από ότι στη γύρω ερημική περιοχή. Περιλαμβάνει διάσπαρτη δασική έκταση των απειλούμενων ενδημικών ειδών του Κυπαρισσιού της Σαχάρας και της Μυρτιάς της Σαχάρας στα υψηλότερα τμήματα του ανατολικού μισού της οροσειράς.[6]
Οι απειλούμενοι πληθυσμοί του κροκόδειλου της Δυτικής Αφρικής βρισκόταν στο Τασιλί ν'Ατζέρ μέχρι τον 20ό αιώνα.[10] Διάφορα άλλα είδη πανίδας εξακολουθούν να κατοικούν στο οροπέδιο, συμπεριλαμβανομένων μουφλόν, τα οποία είναι το μοναδικό είδος μεγαλύτερων θηλαστικών που απεικονίζονται στους βράχους της περιοχής.[6]
Φωτογραφίες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]-
Αρκετά υψηλές στήλες βράχων, φωτογραφία από τα 30.000 πόδια -
Αμμόλοφοι στο Τασιλί ν'Ατζέρ -
Αναπαράσταση θεότητας -
Αναπαράσταση ανθρώπου -
Η γύρω ερημική περιοχή -
Κυπαρίσσια της περιοχής -
Αναπαράσταση ανθρώπων -
Αναπαράσταση γυναίκας -
Πετρώματα ψαμμίτη -
Ομάδα ανθρώπων
Περαιτέρω ανάγνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Bahn, Paul G. (1998) The Cambridge Illustrated History of Prehistoric Art Cambridge, Cambridge University Press.
- Bradley, R (2000) An archaeology of natural places London, Routledge.
- Bruce-Lockhart, J and Wright, J (2000) Difficult and Dangerous Roads: Hugh Clapperton's Travels in the Sahara and Fezzan 1822-1825
- Chippindale, Chris and Tacon, S-C (επιμ.) (1998) The Archaeology of Rock Art Cambridge, Cambridge University Press.
- Clottes, J. (2002): World Rock Art. Los Angeles: Getty Publications.
- Coulson, D and Campbell, Alec (2001) African Rock Art: Paintings and Engravings on Stone New York, Harry N Abrams.
- Frison-Roche, Roger (1965) Carnets Sahariens Paris, Flammarion
- Holl, Augustin F.C. (2004) Saharan Rock Art, Archaeology of Tassilian Pastoralist Icongraphy
- Lajoux, Jean-Dominique (1977) Tassili n'Ajjer: Art Rupestre du Sahara Préhistorique Paris, Le Chêne.
- Lajoux, Jean-Dominique (1962), Merveilles du Tassili n'Ajjer, Le Chêne, Paris.
- Le Quellec, J-L (1998) Art Rupestre et Prehistoire du Sahara. Le Messak Libyen Paris: Editions Payot et Rivages, Bibliothèque Scientifique Payot.
- Lhote, Henri (1959, reprinted 1973) The Search for the Tassili Frescoes: The story of the prehistoric rock-paintings of the Sahara London.
- Lhote, Henri (1958, 1973, 1992, 2006) À la découverte des fresques du Tassili, Arthaud, Paris.
- Muzzolini, A (1997) "Saharan Rock Art", in Vogel, J O (επιμ.) Encyclopedia of Precolonial Africa Walnut Creek: 347-353.
- Van Albada, A. and Van Albada, A.-M. (2000): La Montagne des Hommes-Chiens: Art Rupestre du Messak Lybien Paris, Seuil.
- Whitley, D S (επιμ.) (2001) Handbook of Rock Art Research New York: Altamira Press.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Centre, UNESCO World Heritage (11 Οκτωβρίου 2017). «Tassili n'Ajjer». UNESCO World Heritage Centre. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2020.
- ↑ Coulson, David· Campbell, Alec. «Rock Art of the Tassili n Ajjer, Algeria» (PDF). Africanrockart.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 30 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 «Tassili-n-Ajjer». www.britannica.com. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2020.
- ↑ «Tassili N'Ajjer (Algeria)». www.africanworldheritagesites.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2020.
- ↑ Mercier, Norbert; Le Quellec, Jean-Loïc; Hachid, Malika; Agsous, Safia; Grenet, Michel (July 2012). «OSL dating of quaternary deposits associated with the parietal art of the Tassili-n-Ajjer plateau (Central Sahara)». Quaternary Geochronology 10: 367–373. doi:.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Scheffel, Richard L., επιμ. (1980). Natural Wonders of the World. United States of America: Reader's Digest Association, Inc. σελίδες 371–372. ISBN 978-0-89577-087-5.
- ↑ «Tassili n'Ajer». UNESCO World Heritage Centre. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2020.
- ↑ «Tassili n'Ajjer National Park, Djanet». www.algeria.com. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2020.
- ↑ «Tassili National Park, Sahara Algeria». www.archmillennium.net. Archmillennium.net. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2020.
- ↑ Brito, José C.; Martínez-Freiría, Fernando; Sierra, Pablo; Sillero, Neftalí; Tarroso, Pedro (25 Φεβ 2011). «Crocodiles in the Sahara Desert: An Update of Distribution, Habitats and Population Status for Conservation Planning in Mauritania» (στα αγγλικά). PLOS ONE 6 (2): e14734. doi:. ISSN 1932-6203. PMID 21364897. PMC PMC3045445. https://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0014734.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]