Συμβάν στο Πέρασμα Ντιάτλοφ

Συμβάν στο Πέρασμα Ντιάτλοφ
Ο τάφος των μελών της ομάδας
Ημερομηνία	1–2 Φεβρουαρίου 1959
Τοποθεσία	Κόλατ Σιάκλ, Ουράλια Όρη, Σοβιετική Ένωση
Συντεταγμένες	61°45′17″N 59°27′46″E
Τύπος	Πολλαπλοί θάνατοι
Συμμετέχοντες	Φοιτητές πεζοπόροι-σκιέρ
Έκβαση	Η πρόσβαση στην περιοχή έκλεισε για τρία χρόνια

To συμβάν στο Πέρασμα Ντιάτλοφ (αγγλικά: Dyatlov Pass incident‎‎), ρωσικά: Гибель тургруппы Дятлова‎‎) αναφέρεται στους ανεξιχνίαστους θανάτους εννέα πεζοπόρων σκιέρ στα βόρεια Ουράλια Όρη στη Σοβιετική Ένωση (σημερινή Ρωσία) μεταξύ της 1ης και της 2ας Φεβρουαρίου 1959. Η έμπειρη πεζοπόρος ομάδα είχε οργανώσει μια κατασκήνωση στις πλαγιές του όρους Κόλατ Σιάκλ σε μια περιοχή που σήμερα ονομάζεται προς τιμήν του αρχηγού της ομάδας, Ιγκόρ Ντιάτλοφ, και σκοπός ήταν να φθάσουν στο Οτόρτεν, ένα βουνό 10 χιλιόμετρα βόρεια της τοποθεσίας που συνέβη το περιστατικό. Κατά τη διάρκεια της νύχτας, κάτι τους οδήγησε να σκίσουν τις σκηνές τους και να εγκαταλείψουν τρέχοντας το κάμπινγκ, ενώ ήταν ανεπαρκώς ντυμένοι για την ισχυρή χιονόπτωση και τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός που επικρατούσαν.

Μετά την ανακάλυψη των πτωμάτων της ομάδας, μια έρευνα από τις αρχές της Σοβιετικής Ένωσης κατέληξε ότι οι έξι είχαν πεθάνει από υποθερμία, ενώ οι άλλοι τρεις παρουσίαζαν σημάδια τραύματος. Ένα θύμα είχε κάταγμα στο κρανίο και δύο άλλα είχαν σημαντικά κατάγματα στο θώρακα. Επιπλέον, από ένα άλλο μέλος της ομάδας έλειπε η γλώσσα και τα μάτια του. Η έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μία "άγνωστη πανίσχυρη δύναμη" είχε προκαλέσει το θάνατό τους. Πολλές θεωρίες έχουν προταθεί για να ερμηνεύσουν τους ανεξήγητους θανάτους, συμπεριλαμβανομένων των επιθέσεων από ζώα, της υποθερμίας, της χιονοστιβάδας, του πανικού προκαλούμενου από υπόηχο, της στρατιωτικής εμπλοκής, ή κάποιο συνδυασμό αυτών.

Η πρόσβαση στην περιοχή ήταν κλειστή για αποστολές και πεζοπορία επί τρία χρόνια μετά το περιστατικό.

Ιστορικό

Το 1959, μια ομάδα σκιέρ μετέβη στα βόρεια Ουράλια για σκι στην περιοχή Σβερντλόφσκ της Σοβιετικής Ένωσης . Ο Ίγκορ Ντιάτλοφ, ένας φοιτητής είκοσι τριών ετών στο Ουράλιο Πολυτεχνείο (Уралски политехнически институт, УПИ), ήταν ο αρχηγός που συγκέντρωσε την ομάδα των εννέα για το ταξίδι, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν συμφοιτητές στο πανεπιστήμιο. Κάθε μέλος της ομάδας, που απαρτίζονταν από οκτώ άνδρες και δύο γυναίκες, ήταν έμπειροι στην κατηγορία ΙΙ-σκιέρ με εμπειρία στο σκι και θα λάμβαναν πιστοποίηση βαθμού ΙΙΙ κατά την επιστροφή τους. Την εποχή εκείνη, αυτή ήταν η υψηλότερη πιστοποίηση που διέθετε η Σοβιετική Ένωση και απαιτούσε υποψήφιοι να διασχίσουν 300 χιλιόμετρα. Ο στόχος της αποστολής ήταν να φτάσει στο Ότορτεν (Отортен), ένα βουνό 10 χιλιόμετρα βόρεια του τόπου του συμβάντος. Αυτή η διαδρομή, τον Φεβρουάριο, εκτιμήθηκε ως η κατηγορία III, η πιο δύσκολη.

Τα Μέλη της Αποστολής
Όνομα (Ελληνικά)	Όνομα στα Ρωσικά (Ακριβής μετάφραση)	Ημ. Γέννησης	Ηλικία	Φύλο	Σημειώσεις	Παραπομπή
Ίγκορ Αλεξεγιεβιτς Ντιάτλοφ	Игорь Алексеевич Дятлов	13 Ιανουαρίου 1936	23	Άνδρας	Υποθερμία, Αρχηγός ομάδας
Γιούρι Νικολάγεβιτς Ντοροσένκο	Юрий Николаевич Дорошенко	29 Ιανουαρίου 1938	21	Άνδρας	Υποθερμία
Λουντμίλα Αλεξάντροβνα Δουμπίνινα	Людмила Александровна Дубинина	12 Μαΐου 1938	20	Γυναίκα	Βαρύ τραύμα στο στήθος, απώλεια οφθαλμών, απώλεια γλώσσας
Γιούρι (Γκεόργκι) Αλεξέγεβιτς Κριβονιτσένκο	Юрий (Георгий) Алексеевич Кривонищенко	7 Φεβρουαρίου 1935	23	Άνδρας	Υποθερμία
Αλεξάντερ Σεργκέγιεβιτς Κολεβάτωφ	Александр Сергеевич Колеватов	16 Νοεμβρίου 1934	24	Άνδρας	Υποθερμία
Ζιναΐδα¨Αλεξίβνα Κολμογκόροβα	Зинаида Алексеевна Колмогорова	12 Ιανουαρίου 1937	22	Γυναίκα	Υποθερμία
Ρούστεμ Βλαδίμιροβιτς Σλόμποντιν	Рустем Владимирович Слободин	11 Ιανουαρίου 1936	23	Άνδρας	Υποθερμία
Νικολάι Βλαδίμιροβιτς Θιμπώ-Μπρινιόλ	Николай Владимирович Тибо-Бриньоль	5 Ιουλίου 1935	23	Άνδρας	Θανατηφόρο τραύμα στο κρανίο
Σεμιόν (Αλέξανδρος) Αλεξίβιτς Ζολοτάριωφ	Семён (Александр) Алексеевич Золотарёв	2 Φεβρουαρίου 1921	38	Άνδρας	Βαρύ τραύμα στο στήθος, απώλεια οφθαλμών
Γιούρι Γιεφίμοβιτς Γιούντιν	Юрий Ефимович Юдин	19 Ιουλίου 1937	21	Άνδρας	Αποχώρησε από την αποστολή λόγω ασθένειας στις 28 Ιανουαρίου. Απεβίωσε στις 27 Απριλίου 2013 σε ηλικία 75 ετών.

Αποστολή

Πέρασμα Ντιάτλοφ

Η τοποθεσία του Περάσματος Ντιάτλοφ στη Ρωσία

Η ομάδα έφτασε με τρένο στο Ίβντελ (Ивдель), τις πρώτες πρωινές ώρες της 25ης Ιανουαρίου 1959. Στη συνέχεια μετέβησαν με φορτηγό στο Βιζχάι (Вижай) - ο τελευταίος κατοικημένος οικισμός προς τα βόρεια.

Στις 27 Ιανουαρίου, ξεκίνησαν το ταξίδι τους από το Βιζχάι προς το Οτόρτεν. Στις 28 Ιανουαρίου, ένα από τα μέλη της ομάδας, ο Γιούρι Γιουντίν, που υπέφερε από διάφορες ασθένειες αναγκάστηκε να γυρίσει πίσω λόγω πόνων στο γόνατο και στις αρθρώσεις.

Αναζήτηση και ανακάλυψη

Πριν από την αναχώρηση της ομάδας ο Ντιάτλοφ είχε συμφωνήσει να στείλει ένα τηλεγράφημα στον αθλητικό τους όμιλο, μόλις η ομάδα επέστρεφε στο Βιζχάι. Αναμενόταν ότι αυτό δεν θα συνέβαινε αργότερα από τις 12 Φεβρουαρίου αλλά ο Ντιάτλοφ είπε στον Γιουντίν, πριν την αποχώρηση του τελευταίου από την ομάδα, ότι ανέμενε να διαρκέσει περισσότερο. Όταν η 12η Φεβρουαρίου πέρασε και δεν λήφθηκε κανένα μήνυμα δεν υπήρξε άμεση αντίδραση, καθώς οι καθυστερήσεις λίγων ημερών ήταν συνηθισμένες σε τέτοιες αποστολές. Όταν οι συγγενείς των πεζοπόρων απαίτησαν μια επιχείρηση διάσωσης στις 20 Φεβρουαρίου, ξεκίνησαν οι πρώτες ομάδες διάσωσης αποτελούμενες από εθελοντές φοιτητές και καθηγητές των μελών της ομάδας. Αργότερα ενεπλάκησαν και δυνάμεις του στρατού, με αεροπλάνα και ελικόπτερα να συμμετέχουν στην επιχείρηση διάσωσης.

Στις 26 Φεβρουαρίου οι ερευνητές βρήκαν την εγκαταλελειμμένη και κατεστραμμένη σκηνή της ομάδας στο Κόλατ Σιάκλ. Ο χώρος της κατασκήνωσης παραξένεψε τους ερευνητές. Ο Μιχαήλ Σαράβιν, ο φοιτητής που βρήκε τη σκηνή, ανέφερε: "η σκηνή ήταν σκισμένη και καλυμμένη με χιόνι. Ήταν άδεια και όλα τα υπάρχοντα και τα παπούτσια της ομάδας είχαν αφεθεί πίσω." Οι ερευνητές είπαν ότι η σκηνή είχε κοπεί από μέσα.

Οκτώ ή εννέα ζευγάρια ιχνών που άφησαν άνθρωποι που φορούσαν μόνο κάλτσες, ένα μόνο παπούτσι ή ήταν ξυπόλητοι, οδηγούσαν προς την άκρη ενός κοντινού δάσους, απέναντι από το πέρασμα, 500 μέτρα προς τα βορειοανατολικά. Στην άκρη του δάσους, κάτω από ένα μεγάλο κέδρο, οι ερευνητές βρήκαν ορατά απομεινάρια από μια μικρή φωτιά, μαζί με τα δύο πρώτα πτώματα, αυτά των Κριβονισένκο και Ντοροσένκο, ξυπόλητα και ντυμένα μόνο με τα εσώρουχά τους. Τα κλαδιά του δέντρου ήταν σπασμένα έως και πέντε μέτρα ύψος, γεγονός που υποδηλώνει ότι πιθανώς ένας από τους σκιέρ είχε σκαρφαλώσει για να ψάξει για κάτι, ίσως την κατασκήνωση. Μεταξύ των κέδρων και της κατασκήνωσης οι ερευνητές βρήκαν τρία ακόμη πτώματα: των Ντιάτλοφ, Κολμογκόροβα και Σλομπόντιν, που φαινόταν να έχουν πεθάνει σε πόζες που υποδήλωναν ότι προσπαθούσαν να επιστρέψουν στη σκηνή. Βρέθηκαν ξεχωριστά σε αποστάσεις περίπου 300, 500 και 600 μέτρων από το δέντρο.

Η έρευνα για τους υπόλοιπους τέσσερις ταξιδιώτες διήρκεσε περισσότερο από δύο μήνες. Τελικά βρέθηκαν στις 4 Μαΐου κάτω από τέσσερα μέτρα χιόνι σε μια χαράδρα 75 μέτρα από τον κέδρο πιο μέσα στο δάσος. Αυτοί οι τέσσερις ήταν καλύτερα ντυμένοι από τους άλλους, και υπήρχαν σημάδια ότι εκείνοι που είχαν πεθάνει πρώτοι είχαν εμφανώς "παραδώσει" τα ρούχα τους στους υπόλοιπους. Ο Ζολοταριόφ φορούσε το γούνινο παλτό και το καπέλο της Ντουμπινίνα, ενώ το πόδι της Ντουμπινίνα ήταν τυλιγμένο με ένα κομμάτι από το μάλλινο παντελόνι του Κριβονισένκο.

Έρευνα

Άποψη της σκηνής όπως την βρήκαν οι διασώστες στις 26 Φεβρουαρίου 1959: η σκηνή είχε κοπεί από μέσα και οι περισσότεροι σκιέρ είχαν διαφύγει με κάλτσες ή ξυπόλυτοι

Νομική έρευνα ξεκίνησε αμέσως μετά την εύρεση των πρώτων πέντε πτωμάτων. Μια ιατροδικαστική εξέταση δεν βρήκε τραυματισμούς που θα μπορούσαν να έχουν οδηγήσει στο θάνατό τους και τελικά κατέληξε στο συμπέρασμα ότι όλοι είχαν πεθάνει από υποθερμία. Ο Σλομπόντιν είχε μια μικρή ρωγμή στο κρανίο του, αλλά δεν θεωρήθηκε ότι ήταν ένα θανατηφόρο τραύμα.

Μια εξέταση των τεσσάρων πτωμάτων που βρέθηκαν τον Μάιο οδήγησε στο να αλλάξει η αφήγηση σχετικά με το τι είχε συμβεί κατά τη διάρκεια του περιστατικού. Οι τρεις πεζοπόροι σκιέρ είχαν θανατηφόρα τραύματα, σημαντικές βλάβες στο κρανίο και θωρακικά κατάγματα.

Αρχικά είχε υποτεθεί ότι οι αυτόχθονες Μάνσι (Mansi) ίσως είχαν επιτεθεί και δολοφονήσει την ομάδα επειδή καταπάτησε τη γη τους, αλλά η έρευνα έδειξε ότι η φύση του θανάτου τους δεν υποστηρίζει αυτή την υπόθεση: μόνο τα ίχνη των μελών της ομάδας ήταν ορατά, και δεν έφεραν σημάδια σωματικής πάλης χέρι με χέρι.

Αν και η θερμοκρασία ήταν πολύ χαμηλή, γύρω στους -25 με -30 ^oC με καταιγίδα, τα πτώματα ήταν μόνο εν μέρει ντυμένα. Μερικοί είχαν μόνο ένα παπούτσι, ενώ άλλοι ήταν χωρίς παπούτσια ή φορούσαν μόνο τις κάλτσες.

Convert

value

-25

from unit

to

to units

-30

precision or suffix

C

Δημοσιογράφοι αναφερόμενοι στα διαθέσιμα αρχεία της έρευνας ισχυρίζονται ότι αυτή δηλώνει:

• Έξι από τα μέλη της ομάδας πέθαναν από υποθερμία και τρία από θανατηφόρα τραύματα.
• Δεν υπήρχαν ενδείξεις για άλλους ανθρώπους στην γύρω περιοχή εκτός των εννέα ταξιδιωτών.
• Η σκηνή είχε σκιστεί από μέσα.
• Τα θύματα πέθαναν από 6 έως 8 ώρες μετά το τελευταίο τους γεύμα.
• Ίχνη από το χώρο της κατασκήνωσής τους υποδείκνυαν ότι όλα τα μέλη της ομάδας έφυγαν από το κάμπινγκ με δική τους πρωτοβουλία με τα πόδια.
• Για να καταρρίψει τη θεωρία της επίθεσης από τους αυτόχθονες Mansi, ο Δρ Μπόρις Βοζροζντένι δήλωσε ότι τα θανατηφόρα τραύματα των τριών πτωμάτων δεν θα μπορούσαν να έχουν προκληθεί από ένα άλλο ανθρώπινο ον, "επειδή η δύναμη των χτυπημάτων ήταν πολύ ισχυρή και καθόλου μαλακός ιστός δεν είχε καταστραφεί".
• Τα δημοσιευμένα έγγραφα δεν περιείχαν πληροφορίες για την κατάσταση των εσωτερικών οργάνων των σκιέρ.
• Δεν υπάρχουν επιζώντες από το περιστατικό.

Την περίοδο εκείνη η ετυμηγορία ήταν ότι τα μέλη της ομάδας πέθαναν εξαιτίας μιας πανίσχυρης φυσικής δύναμης. Η έρευνα επίσημα σταμάτησε τον Μάιο του 1959, ως αποτέλεσμα της απουσίας ενόχου. Τα έγγραφα στάλθηκαν σε ένα μυστικό αρχείο και φωτοτυπίες της υπόθεσης έγιναν διαθέσιμες μόνο κατά τη δεκαετία του 1990, αν και ορισμένα κομμάτια έλειπαν.

Θεωρίες

Χιονοστιβάδα

Η θεωρία ότι μια χιονοστιβάδα προκάλεσε τον θάνατο των πεζοπόρων, ενώ αρχικά δημοφιλής, έχει έκτοτε αμφισβητηθεί. Μελετώντας τις σκανδαλοθηρικές υποθέσεις περί "Γιέτι" (βλ. παρακάτω), ο Αμερικανός σκεπτικιστής συγγραφέας Μπέντζαμιν Ράντφορντ προτείνει ως πιο πιθανό:

"ότι η ομάδα ξύπνησε πανικόβλητη (...) και έφυγαν κόβοντας την σκηνή, είτε επειδή μια χιονοστιβάδα είχε καλύψει την είσοδό της ή επειδή φοβόντουσαν ότι μια χιονοστιβάδα ήταν επικείμενη (...) (καλύτερα μια επανορθώσιμη σχισμή σε μια σκηνή από το να κινδυνέψουν να θαφτούν ζωντανοί σε αυτή κάτω από τόνους χιόνι). Δεν ήταν καλά ντυμένοι επειδή κοιμόντουσαν και έτρεξαν προς την ασφάλεια του κοντινού δάσους, όπου τα δέντρα θα βοηθούσαν να επιβραδυνθεί το επερχόμενο χιόνι. Στο σκοτάδι της νύχτας χωρίστηκαν σε δύο ή τρεις ομάδες: η μία ομάδα άναψε μια φωτιά (εξ ου και τα καμμένα χέρια), ενώ οι υπόλοιποι προσπάθησαν να επιστρέψουν στη σκηνή για να ανακτήσουν τα ρούχα τους, δεδομένου ότι ο κίνδυνος είχε προφανώς περάσει. Αλλά επικρατούσε πολύ κρύο και όλοι πάγωσαν μέχρι θανάτου πριν εντοπίσουν τη σκηνή τους στο σκοτάδι. Σε κάποιο σημείο, κάποια από τα ρούχα μπορεί να ανακτήθηκαν ή να ανταλλάχθηκαν με αυτά των νεκρών, αλλά σε κάθε περίπτωση η ομάδα των τεσσάρων των οποίων τα σώματα υπέστησαν τα πιο σοβαρά τραύματα εγκλωβίστηκαν εν μέσω μιας χιονοστιβάδας και θάφτηκαν κάτω από 4 μέτρα χιόνι (παραπάνω από αρκετό για να δικαιολογήσει τη "πανίσχυρη φυσική δύναμη" που περιγράφει ο ιατροδικαστής). Η γλώσσα της Ντουμπινίνα πιθανά αφαιρέθηκε από πτωματοφάγα ζώα και θηρευτές."

Αποδεικτικά στοιχεία που αντικρούουν την υπόθεση της χιονοστιβάδας περιλαμβάνουν:

• Η τοποθεσία του περιστατικού δεν είχε κανένα εμφανές σημάδι ότι μια χιονοστιβάδα έλαβε χώρα. Μια χιονοστιβάδα θα είχε αφήσει συγκεκριμένα μοτίβα και συντρίμμια σε μια ευρεία περιοχή. Τα πτώματα που βρέθηκαν μέσα σε δέκα ημέρες από το συμβάν ήταν καλυμμένα με ένα πολύ ρηχό στρώμα χιονιού και, αν είχε συμβεί μια χιονοστιβάδα με επαρκή δύναμη για να παρασύρει μακριά τη δεύτερη ομάδα, οι σοροί αυτοί θα είχαν παρασυρθεί επίσης. Αυτό θα προκαλούσε πιο σοβαρούς και διαφορετικού είδους τραυματισμούς κατά τη διαδικασία και θα κατέστρεφε την γραμμή των δέντρων.
• Πάνω από 100 αποστολές στην περιοχή πραγματοποιήθηκαν μετά το περιστατικό, και καμία από αυτές δεν ανέφεραν συνθήκες που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μια χιονοστιβάδα. Μια μελέτη της περιοχής χρησιμοποιώντας εξελιγμένες τεχνικές αποκάλυψε ότι στην τοποθεσία αυτή ήταν εντελώς απίθανο μια τέτοια χιονοστιβάδα να έχει συμβεί. Οι "επικίνδυνες συνθήκες" που βρέθηκαν σε μια άλλη κοντινή περιοχή παρατηρήθηκαν τον Απρίλιο και τον Μάιο, όταν τα χιόνια του χειμώνα λιώνουν. Κατά τη διάρκεια του Φεβρουαρίου, όταν και συνέβη το περιστατικό, δεν επικρατούν τέτοιες συνθήκες.
• Μια ανάλυση του εδάφους και της κλίσης υποδεικνύει ότι ακόμη και αν μπορούσε να υπάρξει μια πολύ συγκεκριμένη χιονοστιβάδα που καταστρατηγεί τις παραπάνω κριτικές, η τροχιά της θα παρέκαμπτε τη σκηνή. Είχε καταρρεύσει πλευρικά αλλά όχι οριζόντια.
• Ο Ντιάτλοφ ήταν ένας έμπειρος σκιέρ και ο κατά πολύ μεγαλύτερος Αλεξάντερ Ζολοταριόφ σπούδαζε για το μεταπτυχιακό του στην διδασκαλία σκι και ορεινή πεζοπορία. Κανένας από αυτούς τους δύο άνδρες δεν θα ήταν πιθανό να κατασκηνώσει οπουδήποτε στη διαδρομή μιας πιθανής χιονοστιβάδας.

Στρατιωτικές δοκιμές

Ορισμένοι πιστεύουν ότι πρόκειται για ένα στρατιωτικό ατύχημα το οποίο στη συνέχεια συγκαλύφτηκε. Yπάρχουν αρχεία περί δοκιμών ρίψης ναρκών με αλεξίπτωτο από το ρωσικό στρατό στην περιοχή, περίπου την περίοδο που οι πεζοπόροι ήταν εκεί. Οι νάρκες από αλεξίπτωτα πυροδοτούνται ένα ή δύο μέτρα πριν χτυπήσουν το έδαφος και προκαλούν παρόμοια βλάβη με αυτές που παρατηρήθηκαν στους πεζοπόρους: ισχυρή εσωτερική ζημιά με πολύ λίγα εξωτερικά τραύματα. Υπήρχαν, επίσης, αναφορές για λαμπερές σφαίρες στον ουρανό στην γύρω περιοχή, που ενδεχομένως προκλήθηκαν από το εν λόγω πολεμικό υλικό. Η θεωρία αυτή χρησιμοποιεί τα ζώα για να εξηγήσει τα τμήματα που λείπουν από την Ντουμπινίνα. Ορισμένοι πιστεύουν ότι τα πτώματα μετακινήθηκαν. Φωτογραφίες της σκηνής δείχνουν ότι προφανώς δεν στήθηκε σωστά, κάτι που οι έμπειροι πεζοπόροι είναι απίθανο να είχαν κάνει.

Παράδοξο γδύσιμο

Το International Science Times δήλωσε ότι οι θάνατοι των πεζοπόρων προκλήθηκαν από υποθερμία, η οποία μπορεί να προκαλέσει μια συμπεριφορά που είναι γνωστή ως το παράδοξο γδύσιμο στην οποία τα θύματα υποθερμίας αφαιρούν τα ρούχα τους ως απόκριση σε αίσθημα καυτής ζέστης. Το γεγονός ότι έξι από τους εννέα πεζοπόρους πέθαναν από υποθερμία είναι αδιαμφισβήτητο. Ωστόσο, άλλα μέλη της ομάδας φαίνεται να απόκτησαν επιπλέον ρούχα (από αυτούς που είχαν ήδη πεθάνει), το οποίο υποδηλώνει ότι είχαν την συνείδηση να προσπαθήσουν να προσθέσουν στρώματα ρούχων. Επιπλέον, δεν υπάρχει καμία εξήγηση για το πώς αυτή η συμπεριφορά θα μπορούσε να εμφανιστεί και στους εννέα πεζοπόρους, την ίδια στιγμή.

Κρυπτοζωολογική συνάντηση

Το ντοκιμαντέρ του 2014 Ρωσικός Yeti: Ο Δολοφόνος Ζει του Discovery Channel διερεύνησε την θεωρία της κρυπτοζωολογίας ότι η ομάδα σκοτώθηκε από ένα Μινκ ή ρωσικό Γιέτι. Το ντοκιμαντέρ ξεκινά με την παραδοχή ότι τα τραύματα των σκιέρ ήταν τέτοια που μόνο ένα πλάσμα με υπεράνθρωπη δύναμη θα μπορούσε να τα προκαλέσει. Η εκπομπή κλείνει με το συμπέρασμα ότι δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία για αυτούς τους ισχυρισμούς.

Λοιπά

Ο τάφος των νεκρών σκιέρ στο νεκροταφείο Μιχαηλωφσκόϊ στο Γεκατερίνμπουργκ της Ρωσίας.

Ο Ντόνι Έιχαρ (Donnie Eichar) που ερεύνησε και γύρισε ένα ντοκιμαντέρ για το συμβάν, αξιολόγησε διάφορες άλλες θεωρίες που θεωρούνται απίθανες ή έχουν απορριφθεί:

• Δέχθηκαν επίθεση από τους Μάνσι ή άλλες τοπικές φυλές.

Οι τοπικές φυλές ήταν γνωστό ότι είναι ειρηνικές και δεν υπήρχαν ενδείξεις από ίχνη οποιουδήποτε να πλησιάζει τη σκηνή.

• Τους επιτέθηκαν και τους κυνήγησαν άγρια ζώα.

Δεν υπήρχαν ίχνη ζώων και η ομάδα δεν θα εγκατέλειπε τη σχετική ασφάλεια της σκηνής.

• Ισχυροί άνεμοι παρέσυραν ένα μέλος μακριά και οι υπόλοιποι προσπάθησαν να τον σώσουν.

Μια μεγάλη, έμπειρη ομάδα δεν θα συμπεριφερόταν έτσι και άνεμοι αρκετά ισχυροί για να παρασύρουν ανθρώπους με τέτοια δύναμη, θα έπρεπε επίσης να έχουν παρασύρει και τη σκηνή.

• Ένας καυγάς, ενδεχομένως σχετικός με μια ρομαντική συνάντηση που άφησε μερικούς από την ομάδα μόνο εν μέρει ντυμένους και οδήγησε σε μια βίαιη διαμάχη.

Σχετικά με αυτό, ο Έιχαρ αναφέρει ότι είναι "εξαιρετικά απίθανο. Η ομάδα ήταν σε μεγάλο βαθμό αρμονική και η σεξουαλική ένταση περιοριζόταν σε πλατωνικά φλερτ και έρωτες. Δεν υπήρχαν ναρκωτικά και το μόνο αλκοόλ ήταν μια μικρή φιάλη με φαρμακευτικό οινόπνευμα το οποίο βρέθηκε άθικτο στη σκηνή. Η ομάδα είχε αφήσει ακόμη και τα τσιγάρα για την αποστολή." Επιπλέον, ένας καυγάς δεν θα μπορούσε να είχε αφήσει τα βαριά τραύματα που μία σορός είχε υποστεί.

Βιβλιογραφία

• Eichar, Donnie (2013). Dead Mountain: The Untold True Story of the Dyatlov Pass Incident. Σαν Φρανσίσκο: Chronicle Books. ISBN 978-1-4521-2956-3. 
• McCloskey, Keith Journey to Dyatlov Pass: An Explanation of the Mystery (CreateSpace 24 Οκτωβρίου 2016, (ISBN 978-1539583028))

ISBN

1

978-1539583028

• McCloskey, Keith Mountain of the Dead: The Dyatlov Pass Incident (The History Press Ltd, 1 Ιουλίου 2013, (ISBN 978-0-7524-9148-6))

ISBN

1

978-0-7524-9148-6

• Irina Lobatcheva, Vladislav Lobatchev, Amanda Bosworth Dyatlov Pass Keeps Its Secret (Parallel Worlds' Books, 30 Αυγούστου 2013)
• Oss, Svetlana Don't Go There: The Mystery of Dyatlov Pass (CreateSpace Independent Publishing Platform Φεβρουάριος 2015 (ISBN 978-1517755591))

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Το ντοκιμαντέρ του Discovery Channel Russian Yeti - The Killer Lives με αυθεντικές εικόνες της έρευνας και των σορών των φοιτητών