Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ρέι Ιμς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ρέι Ιμς
Γενικές πληροφορίες
ΓέννησηΡέι-Μπερνίς Αλεξάνδρα Κάιζερ Ιμς
15 Δεκεμβρίου 1912
Σακραμέντο, Καλιφόρνια, ΗΠΑ
Θάνατος21 Αυγούστου 1988 (75 χρονών)
Cedars-Sinai Medical Center, Λος Άντζελες, Καλιφόρνια, ΗΠΑ
ΨευδώνυμοΡέι Ρέι
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής[1][2]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[3][4][5]
ΕκπαίδευσηSacramento City College, Art Students League of New York, Sacramento High School
ΣπουδέςSacramento Charter High School[6]
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΣχεδιάστρια, Καλλιτέχνης, Παραγωγός Ταινιών
Αξιοσημείωτο έργοLCW, Lounge Chair
Περίοδος ακμής1912
Οικογένεια
ΣύζυγοςΤσαρλς Ιμς (νύμφ. 1941–1978)
ΓονείςΑλεξάντερ Κάισερ, Έντνα Μπέρρ Κάισερ
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΒασιλικό Χρυσό Μετάλλιο του Βασιλικού Ινστιτούτου Βρετανών Αρχιτεκτόνων
Εν ενεργεία1926-1978
ΣυνεργάτηςΤσαρλς Ιμς
Ιστότοπος
eamesfoundation.org
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Ρέι-Μπερνίς Αλεξάνδρα Κάιζερ Ιμς (αγγλικά: Ray-Bernice Alexandra Kaiser Eames) (γεν. Κάιζερ, 15 Δεκεμβρίου 1912 – 21 Αυγούστου 1988) ήταν Αμερικανίδα καλλιτέχνης και σχεδιάστρια που εργάστηκε σε διάφορα μέσα.

Στην δημιουργική συνεργασία με τον σύζυγό της Τσαρλς Ιμς και το Γραφείο Eames (Eames Office), ήταν υπεύθυνη για πρωτοποριακές συνεισφορές στους τομείς της αρχιτεκτονικής, της γραφιστικής, του σχεδιασμού υφασμάτων, του φιλμ και των επίπλων.[7] Στο κομμάτι που αφορούσε το Γραφείο Eames, η πρωτοπορία της συνδέεται κυρίως για τα έπιπλά που σχεδίασε μαζί με τον άντρα της, τα οποία κατασκευάζονται ακόμα και σήμερα και αποτελούν σήμα κατατεθέν του γραφείου.

Μαζί οι Ιμς θεωρούνται μια από τις πιο σημαντικές δημιουργικές δυνάμεις του εικοστού αιώνα.

Αξίζει, τέλος, να επισημανθεί πως κατά την διάρκεια της ζωής της η Ρέι Ιμς έλαβε πολύ λιγότερα εύσημα από αυτά που απέκτησε μετά τον θάνατο της στην λογοτεχνία της τέχνης και του σχεδιασμού, στις εκδηλώσεις μουσείων αλλά και σε ντοκιμαντέρ.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώιμη ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ρέι Ιμς γεννήθηκε στο Σακραμέντο της Καλιφόρνια από τον Αλέξανδρο και την Έντνα Μπουρ Κάιζερ και είχε έναν μεγαλύτερο αδερφό που ονομαζόταν Μόρις.[8] Η Έντνα ήταν Επισκοπική και ο Αλέξανδρος ανατράφηκε ως Εβραίος αλλά δεν ασκήτευε. Με την σειρά τους η Ρέι και ο Μόρις ανατράφηκαν ως Επισκοπικοί όπως η μητέρα τους.[8] Η Ιμς ήταν γνωστή στην οικογένειά της ως Ray Ray.[9] Ο πατέρας της διηύθυνε ένα θέατρο Βοντβίλ, το Empress Theatre (που τώρα ονομάζεται Crest Theatre), στο Σακραμέντο μέχρι το 1920, όταν έγινε πωλητής ασφαλίσεων. Αργότερα είχε ένα γραφείο στο κέντρο της πόλης για να συντηρεί καλύτερα την οικογένειά του.[8][10]

Η οικογένεια έζησε σε ένα διαμέρισμα για ένα μεγάλο μέρος της πρώιμης παιδικής ηλικίας της Ρέι και έπειτα μετακόμισε σε ένα μπανγκαλόου έξω από την πόλη. Οι γονείς της τότε τής δίδαξαν να εκτιμά αντικείμενα που προκαλούν χαρά, κάτι που αργότερα την ώθησε σε εφευρέσεις στον σχεδιασμό επίπλων και παιχνιδιών. Της ενστάλαξαν επίσης την αξία του να απολαμβάνει την φύση.[11]

Εργασία και Εκπαίδευση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκπαίδευση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ρέι Ιμς αποφοίτησε από το γυμνάσιο του Σακραμέντο τον Φεβρουάριο του 1931. Ήταν μέλος του Art Club (ομάδα τέχνης), του Big Sister Club, και ήταν στην επιτροπή διακόσμησης για τον χορό των τελειόφοιτων.[12]

Το 1933, αποφοίτησε από το May Friend Bennett Women's College στο Μίλμπρουκ της Νέας Υόρκης (όπου δάσκαλός τέχνης της ήταν ο Lu Duble) και μετακόμισε στη Νέα Υόρκη για να σπουδάσει αφηρημένη εξπρεσιονιστική ζωγραφική με τον μέντορα του Duble, Hans Hofmann.[13]

Εργασία στη Νέα Υόρκη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη δεκαετία του 1930, η καλλιτεχνική καριέρα της Κάιζερ επικεντρώθηκε γύρω από τη ζωγραφική της. Το 1936, έγινε ιδρυτικό μέλος της ομάδας American Abstract Artists (ΑΑΑ) και παρουσίασε πίνακες στην πρώτη τους έκθεση το 1937 στο Μουσείο Riverside στο Μανχάταν.[14] Η ομάδα ΑΑΑ προώθησε την αφηρημένη τέχνη σε μια εποχή που οι μεγάλες γκαλερί αρνήθηκαν να την παρουσιάσουν.

Εκείνη την εποχή η Ρέι θεωρούνταν μια σημαντική φυσιογνωμία στην καλλιτεχνική σκηνή της Νέας Υόρκης. Ταυτόχρονα ήταν φίλη με τον Lee Krasner και τη Mercedes Matter, σημαντικές προσωπικότητες του αφηρημένου εξπρεσιονισμού. Η Κάιζερ άφησε έναν πίνακα στη μόνιμη συλλογή του Μουσείου Αμερικανικής Τέχνης Whitney, ενώ από την τέχνη της αυτή την περίοδο ελάχιστα απομένουν καθώς χάθηκαν.[15]

Η Κάιζερ ζούσε μόνη της στη Νέα Υόρκη μέχρι που έφυγε από το στούντιο Χόφμαν για να επιστρέψει στο σπίτι της και να φροντίσει την άρρωστη μητέρα της. Η Έντνα πέθανε το 1940.[16]

Ακαδημία Cranbrook

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1940, η Ρέι είχε την ιδέα να μετακομίσει και να χτίσει ένα σπίτι στην Καλιφόρνια. Παράλληλα, ο αρχιτέκτονας φίλος της, Ben Baldwin, της συνέστησε να απολαμβάνει τις σπουδές της στην Ακαδημία Τέχνης Cranbrook στο Bloomfield Hills του Μίσιγκαν. Εκεί έμαθε μια ποικιλία τεχνών, προχωρώντας τις δεξιότητές της πέρα από τη ζωγραφική.[17]

Ζωή και δουλειά με τον Τσαρλς Ιμς

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν στο Κράνμπρουκ όταν η Κάιζερ συνάντησε τον μελλοντικό σύζυγό της, Τσαρλς Ιμς, ο οποίος ήταν επικεφαλής του τμήματος βιομηχανικού σχεδιασμού.[18] Ο Τσαρλς ήταν παντρεμένος τότε με ένα παιδί, αλλά σύντομα χώρισε από την πρώτη του σύζυγο. Μαζί παντρεύτηκαν το 1941 και η Ρέι άλλαξε το επίθετό της από Κάιζερ σε Ιμς.[18]

Εγκαταστάθηκαν στο Λος Άντζελες, στην Καλιφόρνια και ξεκίνησαν μια άκρως επιτυχημένη και επαινετική καριέρα στο σχέδιο και την αρχιτεκτονική.

Το σπίτι των Ιμς

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τσαρλς και η Ρέι κλήθηκαν να συμμετάσχουν στο Πρόγραμμα Case Study House, ένα πρόγραμμα στέγασης που είχε χρηματοδοτηθεί από το περιοδικό Arts & Architecture με την ελπίδα να παρουσιάσουν παραδείγματα μοντέρνων κατοικιών σε οικονομική τιμή, τα οποία έπρεπε να συντεθούν με μεταπολεμικά και βιομηχανικά υλικά. Ο Τζον Εντένζα (John Entenza), ιδιοκτήτης και συντάκτης του περιοδικού Arts & Architecture, αναγνώρισε τη σημασία της σκέψης και των πρακτικών σχεδιασμού του Τσαρλς και της Ρέι - παράλληλα με το να γίνει στενός φίλος του ζευγαριού. Ο Τσαρλς και ο Έερο Σααρίνεν (Eero Saarinen) προσλήφθηκαν για να σχεδιάσουν το Case Study House νούμερο 8, το οποίο θα ήταν η κατοικία των Ιμς, το 1945. Το σπίτι (μαζί με άλλα σπίτια του προγράμματος) θα μοιραζόταν ένα οικόπεδο πέντε στρεμμάτων στη γειτονιά Pacific Palisades βόρεια της Σάντα Μόνικα, η οποία έβλεπε στον Ειρηνικό Ωκεανό. Λόγω της ευρείας διανομής μεταπολεμικών υλικών, οι παραγγελίες των υλικών για τα πρώτα σχέδια του σπιτιού των Ιμς (το οποίο ονομάστηκε Σπίτι της Γέφυρας, “the Bridge House”) έγιναν εκ των υστέρων.

Ο Τσαρλς και η Ρέι περνούσαν πολλές μέρες και νύχτες στην περιοχή και στο λιβάδι κάνοντας πικνίκ, ρίχνοντας βέλη και μιλώντας με την οικογένεια, τους φίλους και τους συναδέλφους. Αναγνώρισαν την αγάπη τους για το άλσος με ευκαλύπτους, την έκταση της γης και την ανεμπόδιστη θέα στον ωκεανό. Πήραν έτσι την απόφαση να μην χτίσουν το Σπίτι της Γέφυρας και αντ' αυτού αναδιαμόρφωσαν τα υλικά για να δημιουργήσουν δύο ξεχωριστές κατασκευές φωλιασμένες στην πλαγιά του ακινήτου. Ο Έερο Σααρίνεν δεν είχε κανένα ρόλο στο δεύτερο προσχέδιο του Eames House. Ήταν μια πλήρης συνεργασία μεταξύ του Τσαρλς και της Ρέι. Τα υλικά τελικά παραδόθηκαν και το σπίτι ανεγέρθηκε από τον Φεβρουάριο έως τον Δεκέμβριο του 1949. Οι Ιμς μετακόμισαν την παραμονή των Χριστουγέννων και έγινε η μοναδική τους κατοικία για το υπόλοιπο της ζωής τους. Η κατοικία αυτή παραμένει ένα ορόσημο της σύγχρονης αρχιτεκτονικής.

Το Γραφείο Eames σχεδίασε μερικά ακόμη έργα αρχιτεκτονικής, πολλά από τα οποία δεν τέθηκαν ποτέ σε εφαρμογή. Κάποια όμως που κατασκευάστηκαν ήταν ο εκθεσιακός χώρος Herman Miller στην Beverly Boulevard στο Λος Άντζελες, ο οποίος χτίστηκε το 1950, και το De Pree House που κατασκευάστηκε στο Zeeland του Μίσιγκαν για τον ιδρυτή του γιού του Herman Miller, Max De Pree, και την ολοένα και αυξανόμενη οικογένειά του. Τα άκτιστα έργα περιλαμβάνουν το Billy Wilder House, το προκατασκευασμένο σπίτι γνωστό ως Kwikset House και ένα εθνικό ενυδρείο.

Το Γραφείο Eames

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα σχέδια της Ρέι και του Τσαρλς ήταν στενά συνεργαζόμενα.

Γραφικό σχέδιο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα γραφικά και εμπορικά έργα τέχνης του Γραφείου Eames μπορούν να αποδοθούν σε μεγάλο βαθμό στην Ρέι. Ξεχωριστά από τον Τσαρλς και το Γραφείο Eames, εκείνη σχεδίασε είκοσι επτά εξώφυλλα για το περιοδικό Arts & amp Architecture από το 1942 έως το 1948. Συνέβαλε επίσης στις διαφημίσεις επίπλων Eames για τον Herman Miller από το 1948.[19]

Η Ρέι είχε μια αίσθηση της μορφής και του χρώματος και είναι κυρίως υπεύθυνη για το "look" των Ιμς. Η αίσθηση της έκανε τη διαφορά μεταξύ του "καλού, του πολύ καλού, και του "Eames".

Δεν έκανε ζωγραφιές, αλλά κατέγραφε και παρακολούθησε όλα τα έργα στο Γραφείο Ιμς. Έτσι προστάτευσε την τεράστια συλλογή φωτογραφιών που συσσώρευσε το γραφείο με τα χρόνια.[12]

Σχέδιο υφασμάτων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1947, η Ρέι δημιούργησε πολλά σχέδια υφασμάτων, δύο από τα οποία, το "Crosspatch" και το "Sea Things", παρήχθησαν από τη Schiffer Prints, μια εταιρεία που παρήγαγε επίσης υφάσματα σχεδιασμένα από τον Salvador Dalí και τον Frank Lloyd Wright.[20] Δύο από τα κλωστοϋφαντουργικά της σχέδια διακρίθηκαν με βραβεία σε διαγωνισμό υφασμάτων που διοργάνωσε το MoMA.

Εργάστηκε σε γραφικά για διαφημίσεις, εξώφυλλα περιοδικών, αφίσες, χρονοδιαγράμματα, πίνακες παιχνιδιών, προσκλήσεις και επαγγελματικές κάρτες. Πρωτότυπα παραδείγματα υφασμάτων της βρίσκονται σε πολλές συλλογές μουσείων τέχνης. Τα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα της έχουν επανεκδοθεί από τη Maharam ως μέρος της συλλογής τους "Textiles of the Twentieth Century" (Υφάσματα του 20ού αιώνα).

Σχεδιασμός με την χρήση κόντρα πλακέ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μεταξύ του 1943 και 1978, το Γραφείο Eames παρήγαγε πολλά σχέδια επίπλων που κατασκευάζονταν εμπορικά, αρκετά από τα οποία φτιάχνονταν με κόντρα πλακέ. Το πρώτο από τα κομμάτια με κόντρα πλακέ ήταν ένας νάρθηκας κατασκευασμένος για το Ναυτικό των ΗΠΑ.[21] Η ιδέα προέκυψε όταν ένας φίλος γιατρός του ζευγαριού μίλησε για τα προβλήματα που προκύπτουν από τους ανθυγιεινούς μεταλλικούς νάρθηκες. Οι νάρθηκες αυτοί κατασκευάζονταν μαζικά, έχοντας ως πρότυπο σχεδιασμού απλές μορφές διαμορφωμένες σε ένα επίπεδο και όχι μία πιο εργονομική σύνθετη και καμπυλωτή απόδοση που θα ταίριαζε καλύτερα με το ανθρώπινο σώμα.

Το πρώιμο υπόβαθρο της Ρέι στο σχέδιο μόδας αποδείχθηκε χρήσιμο για αυτό το έργο, καθώς ο νάρθηκας ήταν διακομισμένος με ένα μοτίβο που θα μπορούσε κανείς να εφαρμόσει και σε ρούχα, με ένα σύστημα βελών για το περίγραμμα του κόντρα πλακέ που εφάρμοζε στο σχήμα του ποδιού ενός στρατιώτη. Το Ναυτικό ανέθεσε στους Ιμς να παράγουν μαζικά 150.000 νάρθηκες. Η εταιρεία τους έγινε το Molded Plywood Products Division[22] της Evans Plywood. Τα κέρδη του νάρθηκα επέτρεψαν στον Τσαρλς και την Ρέι να επεκτείνουν την παραγωγή τους και να πειραματιστούν με δημιουργίες επίπλων από κόντρα πλακέ.

Νάρθηκας ποδιών, σχεδιασμένος για το Πολεμικό Ναυτικό κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο

Η τεχνική του λυγισμένου κόντρα πλακέ που χρησιμοποιήθηκε για την δημιουργία του νάρθηκα Ιμς ήταν μια σημαντική ανακάλυψη για τον μελλοντικό τρόπο σχεδιασμού της Ρέι και του Τσαρλς. Θα χρησιμοποιήσουν αργότερα την ίδια τεχνική στην Lounge Chair Wood (LCW) και στο Eames Lounge Chair.[23]

Καρέκλα σαλονιού από ξύλο (LCW)

Δημοφιλή έπιπλα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ρέι και ο Τσαρλς Ιμς συνεργάστηκαν για να δημιουργήσουν τα πιο δημοφιλή τους έπιπλα:

Καρέκλα σαλονιού από ξύλο / LCW

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τσαρλς Ιμς, η Ρέι Ιμς και ο Έερο Σάαρινεν (Eero Saarinen) εφάρμοσαν τις γνώσεις τους για το κόντρα πλακέ, γνώσεις που απέκτησαν από την κατασκευή των ναυτικών ναρθήκων στην κατασκευή καρεκλών. Η καρέκλα που σχεδίασαν κέρδισε τον διαγωνισμό Organic Designs in Home Furnishings του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης και παραγωγή από τον Herman Miller ξεκίνησε το 1946.[24]

Το περιοδικό Time χαρακτήρισε την καρέκλα LCW ως το καλύτερο σχέδιο του αιώνα στο τεύχος του στις 31 Δεκεμβρίου 1999. To Time έγραψε ότι «οι Ιμς πήραν την τεχνολογία για να καλύψουν μια ανάγκη εν καιρώ πολέμου (για νάρθηκες) και την χρησιμοποίησαν για να φτιάξουν κάτι κομψό, ελαφρύ και άνετο. Η ιδέα έχει αντιγραφεί πολύ αλλά ποτέ δεν βελτιώθηκε».

Πολυθρόνα / Lounge Chair

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυθρόνα σαλονιού Ιμς

Το 1956, οι Ιμς παρουσίασαν την πολυθρόνα τους.[25] Η πολυτελής καρέκλα συνδύαζε χυτό κόντρα πλακέ με αντικραδασμική προστασία. Παραμένει στην παραγωγή ακόμα και σήμερα, ως σύμβολο κύρους.[26] Ο Τσαρλς Ιμς περιέγραψε τον τρόπο που το ύφασμα φθείρεται «σαν ένα καλά χρησιμοποιημένο γάντι του παίκτη πρώτης βάσης».

Καρέκλα Eames Fiberglass Shell

Καρέκλα Shell

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η καρέκλα Eames Fiberglass Shell πουλήθηκε για πρώτη φορά το 1950 αφού δημιουργήθηκε το 1948 για τον «Διεθνή Διαγωνισμό για Σχεδιασμό Επίπλων Χαμηλού Κόστου» (“International Competition for Low-Cost Furniture Design”) του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης.[27][28] Με ολόκληρο το κάθισμα από πλαστικό, ήταν μια εντελώς νέα δημιουργία και οι καρέκλες ήταν κατασκευασμένες σε ιδιαίτερα χρώματα για την εποχή.[29]

Οι πρώτες καρέκλες Shell κυκλοφόρησαν σε τρία χρώματα — Pergament, Greige και Elephant Grey Hide. Λιγότερο από ένα χρόνο αργότερα προστέθηκαν τρία ακόμη χρώματα, το Seafoam Green, το Lemon Yellow και το Red Orange. Αυτά τα έξι χρώματα περιλάμβαναν την "πρώτη γενιά" καρεκλών Shell Ιμς, που κατασκευάστηκαν από το 1950 έως το 1954.[30]

Ταινίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αυτές οι ταινίες δημιουργήθηκαν από τον Τσαρλς και την Ρέι Ιμς για το Γραφείο Eames:

Η κληρονομιά του Γραφείου Eames

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Γραφείο Eames έμεινε στη μνήμη μας κυρίως για τα έπιπλά του. Ωστόσο, η σχεδιαστική φιλοσοφία της Ρέι και του Τσαρλς ήταν πιο ολιστική και δεν περιοριζόταν μόνο στα έπιπλα. Οι Ιμς ήταν επίσης κινηματογραφιστές, σχεδιαστές απεικόνισης πληροφοριών και θεωρητικοί σχεδιασμού.[34] Η New York Times έγραψε το 2015 ότι «Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, οι Ιμς είχαν γίνει τόσο απαραίτητοι για την αμερικανική εταιρεία υπολογιστών IBM όσο ήταν για τον Herman Miller,» τον κατασκευαστή επίπλων Ιμς.[34] Η Ρέι και ο Τσαρλς πίστευαν ότι το σχέδιο ήταν «ένας τρόπος ζωής» και εφάρμοζαν αυτή την πεποίθηση σε ό,τι έκαναν.[34]

Οι Ιμς είχαν μια βαθιά εκτίμηση για τη δεξιοτεχνία, τροφοδοτούμενη από τα ερευνητικά τους ταξίδια στην Ινδία, την Ιαπωνία και το Μεξικό.[34][35]

Οι Ιμς ήταν επίσης γνωστοί για την αφοσίωσή τους στο σχεδιασμό ποιοτικών αντικειμένων. Η Ρέι και ο Τσαρλς ήταν «εργασιομανείς συνάδελφοι».[36] Για να καταλάβει κανείς, μόνο για τη δημιουργία της Eames Lounge Chair, δοκίμασαν 13 διαφορετικές εκδόσεις του υποβραχιόνιου πριν το οριστικοποιήσουν.[37]

Αργότερα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η παραγωγικότητα του Γραφείου Eames επιβραδύνθηκε μετά το θάνατο του Τσαρλς Ιμς τον Αύγουστο του 1978. Η Ρέι Ιμς εργάστηκε σε πολλά ημιτελή έργα (π.χ. μια γερμανική έκδοση της έκθεσης Mathematica ), ήταν σύμβουλος της IBM, δημοσίευσε βιβλία, έδωσε διαλέξεις, έλαβε βραβεία και διαχειρίστηκε το αρχείο και το κτήμα του Ιμς.[19] Περίπου 1,5 εκατομμύρια δισδιάστατα αντικείμενα οργανώθηκαν και δωρίστηκαν από την Ρέι στη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου για φύλαξη αρχείων. Έγραψε επίσης ένα βιβλίο με όλα τα έργα του Γραφείου Eames από το 1941 έως τα μέσα της δεκαετίας του '80, αν και μεγάλο μέρος του άλλαξε πριν από τη δημοσίευση (ακριβώς μετά το θάνατο της Ρέι). Στα χρόνια πριν από το θάνατό της, η Ρέι φιλοξένησε επισκεπτόμενες φοιτητικές ομάδες, που αριθμούσαν από πενήντα έως εξήντα, και σχεδίαζε να φιλοξενήσει εκατό μέλη του Αμερικανικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτόνων για να δουν το σπίτι και να κάνουν πικνίκ στο λιβάδι.[38]

Η Ρέι Ιμς πέθανε στο Cedars Sinai Hospital, Λος Άντζελες, Καλιφόρνια, στις 21 Αυγούστου 1988, δέκα χρόνια και μία ημέρα μετά τον θάνατο του Τσαρλς. Είναι θαμμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο στο νεκροταφείο Calvary στο St. Το γραφείο έκλεισε τελείως μετά το θάνατο της Ρέι.[9]

Κληρονομιά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Για τον εορτασμό των 100ων γενεθλίων της Ρέι, η Vitra μετονόμασε έναν δρόμο στην Πανεπιστημιούπολη της Βασιλείας σε "Ray-Eames-Strasse 1" προς τιμήν της.[39]

Στις 23 Φεβρουαρίου 2013 μια έκθεση 3.300 τετραγωνικών ποδιών με τίτλο "Ρέι Ιμς: Εκατό χρόνια του Μοντέρνου Σχεδιασμού" («Ray Eames: A Century of Modern Design», Αρχειοθετήθηκε 2022-09-22 στο Wayback Machine.) εγκαινιάστηκε στο Μουσείο του Σακραμέντο της Καλιφόρνια.[40] Η έκθεση διήρκεσε για ένα χρόνο και περιλάμβανε έργα της Ρέι πριν γνωρίσει τον Τσαρλς το 1941, μαζί με το έργο στο γραφείο Eames.

Η Ρέι μαζί με τον σύντροφό της Τσαρλς Ιμς ετοίμασαν την India Report, βάσει της οποίας η κυβέρνηση της Ινδίας ίδρυσε το Εθνικό Ινστιτούτο Σχεδιασμού στο Ahmedabad.

Αναγνώριση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι συνεισφορές της Ρέι Ιμς στο έργο του Γραφείου Eames αγνοήθηκαν σοβαρά κατά τη διάρκεια της ζωής της.[33] Αυτό συχνά περιλάμβανε την ενεργή δήλωση ότι η Ρέι δεν ήταν σημαντικό μέρος του Γραφείου Eames. Αυτό εξηγείται αν κανείς σκεφτεί πως όταν οι Ιμς ήταν στο The Today Show το 1956, είχε λεχθεί ότι η εν λόγω καρέκλα ήταν «σχεδιασμένη από τον Τσαρλς Ιμς», όχι από την Ρέι και τον Τσαρλς μαζί.[41] Η παρουσιάστρια της εκπομπής, Αρλέν Φράνσις (Arlene Francis), δήλωσε μετά ότι «όταν υπάρχει ένας πολύ επιτυχημένος άνδρας, υπάρχει μια ενδιαφέρουσα και ικανή γυναίκα πίσω του».[41] Στη συνέχεια, η Φράνσις παρουσίασε την Ρέι, λέγοντας «Αυτή είναι η κα. Ιμς και θα μας πει πώς βοηθάει τον Τσαρλς».[41] Τα μέσα ενημέρωσης δήλωναν σχεδόν πάντα ότι το έργο ήταν του Τσαρλς, μερικές φορές υποσημειώνοντας την Ρέι.[25][42]

Τις τελευταίες δεκαετίες, ωστόσο, το έργο της Ρέι είχε λάβει μεγαλύτερη προσοχή. Το 1990, το περιοδικό Furniture History δημοσίευσε μια διεξοδική συνέντευξη μεταξύ της ιστορικού σχεδιασμού Πατ Κιρκχαμ (Pat Kirkham) και της Ρέι Ιμς.[43] Στην εισαγωγή του απομαγνητοφώνου της συνέντευξης, η Kirkham έγραψε ότι «στην περίπτωση του Τσαρλς και της Ρέι Ιμς, η ανταλλαγή ιδεών μεταξύ αυτών των δύο εξαιρετικά ταλαντούχων ατόμων είναι ιδιαίτερα δύσκολο να χαρτογραφηθεί επειδή η προσωπική και σχεδιαστική τους σχέση ήταν τόσο στενή».[43] Ο Τσαρλς Ιμς δήλωνε συνέχεια ότι ο ρόλος της Ρέι ήταν επιτακτικός για τη δουλειά που έκαναν οι δύο μαζί.[44]

Η Ρέι Ιμς έχει λάβει επίσης μεταθανάτια αναγνώριση για την προσωπική της αίσθηση της μόδας, την οποία η New York Times περιέγραψε ως «πολύ παρθενική για να είναι μποέμικη, πολύ αυθάδη για να είναι γραφική».[45]

Βραβεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Χρυσό μετάλλιο 100ης επετείου (χειροτεχνία και αριστεία στο σχεδιασμό και την κατασκευή επίπλων): Αμερικανικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτόνων (AIA), με τον Τσαρλς Ιμς, 1957[46]

Βραβείο Emmy (Graphics), "The Fabulous Fifties", με τον Τσαρλς Ιμς, 1960[47]

Kaufmann International Design Award, με τον Τσαρλς Ιμς, 1961[48]

Γυναίκες της Χρονιάς 1977: California Museum of Science & Industry Muses, Λος Άντζελες, 1977[46]

Βραβείο 25 ετών: Αμερικανικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτόνων (AIA), με τον Τσαρλς Ιμς, 1978[49]

Χρυσό Μετάλλιο: Βασιλικό Ινστιτούτο Βρετανών Αρχιτεκτόνων (RIBA), με τον Τσαρλς Ιμς, Λονδίνο, 1979[50]

Χρυσό Μετάλλιο: Αμερικανικό Ινστιτούτο Γραφικών Καλλιτεχνών (AIGA), με τον Τσαρλς Ιμς, 1977[51]

Γραμματόσημα Ταχυδρομικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ, Τσαρλς και Ρέι Ιμς, 2008[52]

Φιλοσοφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οτιδήποτε μπορώ να κάνω, η Ρέι το κάνει καλύτερα.

— Τσαρλς Ιμς

[53]

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Εθνικό Ινστιτούτο Σχεδιασμού
  • Η έκθεση της Ινδίας
  • Τσαρλς Ιμς

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ (Αγγλικά) Museum of Modern Art online collection. 1672. Ανακτήθηκε στις 4  Δεκεμβρίου 2019.
  2. ↑ www.workwithdata.com/person/ray-eames-1912. Ανακτήθηκε στις 2  Σεπτεμβρίου 2024.
  3. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12514646f. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  4. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mub2016906776. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  5. ↑ CONOR.SI. 30041187.
  6. ↑ Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
  7. ↑ "", Library of Congress, Exhibitions. «The Work of Charles and Ray Eames: A Legacy of Invention». Library of Congress. Library of Congress. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαρτίου 2015. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2015. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 «Pioneering Women of American Architecture». Pioneering Women of American Architecture (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2019. 
  9. ↑ 9,0 9,1 January, 1· Slessor, 2015By Catherine. «Charles Eames (1907–1978) and Ray Eames (1912–1988)». Architectural Review (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2019. 
  10. ↑ «Designer Ray Eames in the spotlight». The Mercury News (στα Αγγλικά). 23 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2019. 
  11. ↑ Kirkham, Pat (1995). Charles and Ray Eames : designers of the twentieth century. Cambridge, Mass: MIT Press. σελ. 31. ISBN 9780262111997. 
  12. ↑ 12,0 12,1 Neuhart, John (1989). Eames design - The work of the Office of Charles and Ray Eames. New York: Harry N. Abrams. σελίδες 10, 21. ISBN 0-8109-0879-4. 
  13. ↑ «Ray Kaiser Eames (December 15, 1912 - August 21, 1988)». Pioneering Woman of American Architecture. 
  14. ↑ «Ray Eames Online». www.artcyclopedia.com. 
  15. ↑ «Ray Kaiser Eames (December 15, 1912 - August 21, 1988)». Pioneering Woman of American Architecture. 
  16. ↑ «Ray Kaiser Eames (December 15, 1912 - August 21, 1988)». Pioneering Woman of American Architecture. 
  17. ↑ Women in Graphic Design 1890-1912. JOVIS. 2012. σελ. 437. ISBN 978-3-86859-153-8. 
  18. ↑ 18,0 18,1 Schuessler, Jennifer (15 Μαΐου 2020). «Ray Eames, Out of Her Husband's Shadow». The New York Times. 
  19. ↑ 19,0 19,1 Women in Graphic Design. Jovis, Berlin. σελ. 437. ISBN 9783868591538. 
  20. ↑ «Textiles | Eames Office». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Μαρτίου 2015. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2015.  Eames textiles (accessed April 1, 2015)
  21. ↑ «"Charles and Ray Eames Design for the Wounded Body"». Boom: A Journal of California 2: 46–48. 2012. 
  22. ↑ Kirkham, Pat (1995). Charles and Ray Eames: Designers of the Twentieth Century. Cambridge, Massachusetts: MIT Press. σελίδες 213–214. ISBN 0262611392. 
  23. ↑ Meier, Allison (17 Οκτωβρίου 2016). «How a Leg Splint Shaped the Iconic Eames Chair». Hyperallergic. 
  24. ↑ Moreau, Dan (December 13, 2006). «Charles, Ray Eames Sat Up And Took Notice; Make Life Comfortable: The husband-wife team came through on designs to give furniture widespread appeal». Investor's Business Daily 13: A03. http://link.gale.com/apps/doc/A192653789/ITOF?u=euge94201&sid=ITOF&xid=c55cd388. 
  25. ↑ 25,0 25,1 Pepis, Betty (March 14, 1956). «Eames Has A New Chair In 3 Sections; A Chair in Three Parts». The New York Times. https://www.nytimes.com/1956/03/14/archives/eames-has-a-new-chair-in-3-sections-a-chair-in-three-parts.html?searchResultPosition=4. 
  26. ↑ «Anatomy of a Classic: The Eames Lounge Chair». Valet Magazine. 20 Ιουνίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2022. 
  27. ↑ Stine, Liv Buur (31 Αυγούστου 2017). «The Story of an Icon: Making the Eames Shell Chair». Vitra. 
  28. ↑ «Entry Panel for MoMA International Competition for Low-Cost Furniture Design (7990b)». The Museum of Modern Art (MOMA). 
  29. ↑ Corrigan, Faith (May 24, 1956). «The Meaning Of 'Modern' In Furniture; Nelson and Eames». The New York Times. https://www.nytimes.com/1956/05/24/archives/the-meaning-of-modern-in-furniture-nelson-and-eames.html?searchResultPosition=6. 
  30. ↑ «Shell Arm Chair Generations». EAMES.COM. 
  31. ↑ 31,0 31,1 31,2 31,3 31,4 Kirkham, Pat (1998). «Humanizing Modernism: The Crafts, 'Functioning Decoration' and the Eameses». Journal of Design History 11: 15–29. https://www.jstor.org/stable/1316161. 
  32. ↑ Bishop, Ryan (October 13, 2020). «The Eames Office, the Cold War and the Avant-Garde: Making the Lab of Tomorrow». Theory, Culture, and Society 37. 
  33. ↑ 33,0 33,1 Stewart, Doug (May 1999). «EAMES the best seat in the house». Smithsonian 30: 78. http://link.gale.com/apps/doc/A54285314/AONE?u=euge94201&sid=AONE&xid=cfbc7107. 
  34. ↑ 34,0 34,1 34,2 34,3 Alice, Rawsthorn (22 Οκτωβρίου 2015). «The Eameses, a Team for Whom 'Design Was a Way of Life'». The New York Times. 
  35. ↑ Mathur, Saloni (Spring 2011). «Charles and Ray Eames in India». Art Journal 70: 34–53. https://www.jstor.org/stable/41430589. 
  36. ↑ Filler, Martin (22 Νοεμβρίου 2011). «Prisoners of the Fun Factory». The New York Review. 
  37. ↑ Moreau, Dan (December 13, 2006). «Charles, Ray Eames Sat Up And Took Notice; Make Life Comfortable: The Husband-Wife Team Came Through on Designs to Give Furniture Widespread Appeal». Investor's Business Daily. 
  38. ↑ «Pioneering Women of American Architecture». Pioneering Women of American Architecture (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2019. 
  39. ↑ «Vitra names a street after Ray Eames». DisegnoDaily. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2019. [νεκρός σύνδεσμος]
  40. ↑ Designer Ray Eames in the Spotlight, Mercury News, 2013, https://www.mercurynews.com/2013/07/23/designer-ray-eames-in-the-spotlight 
  41. ↑ 41,0 41,1 41,2 «Eames Lounge Chair debut in 1956 on NBC [1/2]». YouTube. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2022. CS1 maint: Unfit url (link)
  42. ↑ Reif, Rita (April 24, 1973). «Charles Eames—Casual Giant of Design». The New York Times. https://www.nytimes.com/1973/04/24/archives/charles-eames-casual-gian-t-of-design-painting-since-childhood.html?searchResultPosition=10. 
  43. ↑ 43,0 43,1 Kirkham, Pat (1990). «Introducing Ray Eames (1912-1988)». Furniture History 26: 132–141. https://www.jstor.org/stable/23407149. 
  44. ↑ Kirkham, Pat (1995). «The Personal, the Professional and the Partner(ship): The Husband/wife Collaboration of Charles and Ray Eames». Feminist Cultural Theory: Process and Production: 207–226. 
  45. ↑ La Ferla, Ruth (12 Δεκεμβρίου 2011). «Ray Eames: How She Dressed». The New York Times. 
  46. ↑ 46,0 46,1 «Charles Eames and Ray Eames Papers: A Finding Aid to the Collection in the Library of Congress» (PDF). Library of Congress. 
  47. ↑ «Ray Eames». Beverly Willis Architecture Foundation. 
  48. ↑ «Kaufmann Industrial Design Award Records: An Inventory of the Collection at Syracuse University». Syracuse University Libraries. 
  49. ↑ «Twenty-five Year Award». Design Intelligence. [νεκρός σύνδεσμος]
  50. ↑ Harrouk, Christele (20 Μαΐου 2020). «RIBA Royal Gold Medal Acceptance Speech by Ray Eames Released for the First Time». ArchDaily. 
  51. ↑ Gaddy, James (14 Αυγούστου 2017). «Charles and Ray Eames». American Institute of Graphic Arts (AIGA). 
  52. ↑ «Stamp Announcement 08-25: Charles and Ray Eames». United States Postal Service. 22 Μαΐου 2008. 
  53. ↑ Cook, William (18 Δεκεμβρίου 2017). «Charles and Ray Eames were two of the most influential designers of the 20th Century. William Cook looks at how the pair worked together to create designs that still inspire today». BBC Culture. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ρέι_Ιμς&oldid=10743252"