Οικογένεια Σφρατζή
Η οικογένεια Σφρατζή ή και Φραντζή ήταν βυζαντινή αριστοκρατική οικογένεια της Κωνσταντινούπολης[1], των τελευταίων χρόνων της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Σημαντικότερος εκπρόσωπος της ήταν ο Γεώργιος Φραντζής συγγραφέας, φίλος και έμπιστος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου κι είχε το αξίωμα του πρωτοσβεστάριου[2]. Ο πατέρας του ήταν αξιωματούχος, παρακοιμώμενος, του αυτοκράτορα Μανουήλ και ο παππούς του παιδαγωγός κάποιου γιου του αυτοκράτορα[2].
Η μητέρα του Γεωργίου, Θωμαΐδα, ήταν Μικρασιάτισα που είχε μείνει ορφανή από μικρή και την πήραν ψυχοκόρη η οικογένεια Καβάσιλα στη Θεσσαλονίκη[1]. Μετά την πτώση της Θεσσαλονίκης βρέθηκε στη Λήμνο όπου γνώρισε τον πατέρα του, από αυτό το γεγονός υπάρχει και η πιθανότατα η οικογένεια να προέρχεται από τη Λήμνο[1]. Ο πατέρας του δεν είναι γνωστό το όνομα του, ο Γεώργιος είχε και μία αδελφή που ήταν παντρεμένη με ένα παιδί και πέθαναν όλοι στην οικογένεια της σε επιδημία το 1416[1].
Ο Γεώργιος είχε παντρευτεί την Ελένη Παλαιολογίνα Τζαμπλάκωνα και απέκτησαν πέντε παιδιά, τον Ιωάννη, τον Αλέξιο, τη Θάμαρ και δύο γιους που πέθαναν βρέφη[1]. Όλα του τα παιδιά πέθαναν πριν από αυτόν και πιθανότατα ήταν ο τελευταίος της οικογένειας[1]. Ενώ ο ίδιος απεβίωσε στην Κέρκυρα, λαϊκές παραδόσεις τον αναφέρουν οικιστή, αυτόν και τα παιδιά του, διαφόρων χωριών όπως στον Μικρό Ποντιά.
Η παράδοση του χωριού αναφέρει[3] ότι μετά την πτώση της πόλης και όταν η γυναίκα του πέθανε πήρε τους δυο γιους του και ήρθε να εγκατασταθεί στην περιοχή. Η ίδια παράδοση αναφέρει την καταγωγή της οικογένειας από τον Πόντο.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 «Περί του χρονικού της Αλώσεως [...]». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 G. Schlumbekrger, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, πολιορκία και άλωσις της Κωνσταντινουπόλεως, Τόμος Α΄, Εκδόσεις Βεργίνα, Αθήνα 1997.
- ↑ Χρήστος Θ. Κανελλάκης, Το Μοίραλι από το 1461 έως σήμερα. Ετυμολογικό λεξικό των πρώην Δήμων Μεσάτιδος, Φαρρών, Τριταίας, Λασιώνος Ηλείας, Εκδόσεις Περί Τεχνών, Πάτρα 2010. ISBN 978-960-6684-64-7. (σελ. 475)