Ντενί Σασού Νγκουέσσο
Ο Ντενί Σασού- Νγκουέσο (Denis Sassou-Nguesso, 1943-) είναι στρατιωτικός και πολιτικός από τη Δημοκρατία του Κονγκό. Ήταν πρόεδρος από τις 18 Μαρτίου 1977 ως τις 3 Απριλίου 1977 ως στρατιωτικός, μέλος της Στρατιωτικής Επιτροπής του Εργατικού Κόμματος του Κονγκό και ξανά από τις 8 Φεβρουαρίου 1979 ως τις 3 Αυγούστου 1992. Έγινε ξανά ηγέτης της χώρας, στις 25 Οκτωβρίου 1997 και επανεξελέγη πρόεδρος σε απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις, το 2002, το 2009 , το 2016 και το 2021.
Πρώτα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στο Εντού στις 23 Νοεμβρίου του 1943. Μέλος της φυλής Μπότσι, έλαβε στρατιωτική εκπαίδευση στην Αλγερία.
Προεδρία και επαναφορά πολυκομματισμού
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά την εκδίωξη του προέδρου Ζοακίμ Γιομπί-Οπάνγκο ανέλαβε πρόεδρος, ως επιλογή της Στρατιωτικής Επιτροπής. Ο διορισμός του στην προεδρία εγκρίθηκε στις 27 Μαρτίου του 1979.[14] Το 1981 υπέγραψε συνθήκη με την ΕΣΣΔ. Επανεξελέγη Πρόεδρος από το Συνέδριο του Κόμματός του στις 31 Ιουλίου του 1984[15] και ήταν Πρόεδρος του Οργανισμού Αφρικανικής Ενότητας το 1986-1987. Με γαλλική βοήθεια αντιμετώπισε με επιτυχία εξέγερση, το 1987 , στα βόρεια της χώρας. Το 1989 έδωσε αμνηστία στους πολιτικούς κρατουμένους και έπειτα από γαλλική πίεση, επανέφερε τον πολυκομματισμό στη χώρα του. Την ίδια χρονιά επανεξελέγη από το συνέδριο του κόμματός του για μία ακόμη προεδρική θητεία[16]. Το 1991 παραιτήθηκε για λίγο και προσωρινός πρόεδρος έγινε ο Αντρέ Μιλόνγκο . Δόθηκαν εξουσίες στον πρωθυπουργό και ο πρόεδρος είχε συμβολικές εξουσίες.[17] Ο Νγκουέσσο απώλεσε τις εξουσίες του σε βαθμό που δεν μπορούσε ακόμα και να ταξιδέψει στο εξωτερικό χωρίς την άδεια της προσωρινής κυβέρνησης. Παράλληλα, δέχτηκε έντονες επικρίσεις από το συνέδριο του κόμματός του.[18]
Εκλογές 1992
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις εκλογές του Ιουνίου- Ιουλίου του 1992 το κόμμα του, PCT κέρδισε μόλις 19 από 125 έδρες στην Εθνοσυνέλευση. Το UPADS (Union panafricaine pour la démocratie sociale) έγινε το μεγαλύτερο κόμμα. Στις προεδρικές εκλογές του Αυγούστου 1992 εξελέγη Πρόεδρος στο δεύτερο γύρο ο Πασκάλ Λισούμπα, νικώντας με 61% τον Bernard Kolelas, ενώ ο Σασού Νγκουέσσο περιορίστηκε στο 17% στον πρώτο γύρο και αποκλείστηκε από τον τελικό γύρο των εκλογών.[19]
Αυτοεξορία, εμφύλιος και επάνοδος στην εξουσία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1994 ο Σασού Νγκουέσσο εγκατέλειψε τη χώρα του και παρέμεινε στο Παρίσι μέχρι το 1997. Επέστρεψε στο Κονγκό για να είναι υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του 1997.[20] Στις 5 Ιουνίου 1997 ο Λισουμπά διέταξε το στρατό να περικυκλώσει την κατοικία του Σασού Νγκουέσσο στην Μπραζαβίλ, ενώ η πολιτοφυλακή του Σασού Νγκουέσσο έκανε αντίσταση κατά του στρατού. Έτσι ξεκίνησε ένας πιο μεγάλος πόλεμος, με τον Νγκουέσσο να έχει τη βοήθεια της Αγκόλας. Έτσι, στις 11- 14 Οκτωβρίου 1997 οι δυνάμεις του Νγκουέσσο κατέλαβαν την Μπραζαβίλ και εγκατέλειψε την εξουσία ο Λισούμπα. Ο Σασού Νγκουέσσο ανακηρύχθηκε πρόεδρος στις 25 Οκτωβρίου του 1997.
Εκλογές 2002 και μεταρρυθμίσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Έπειτα από ειρηνευτικές συμφωνίες το 1999, ο Σασού Νγκουέσσο κέρδισε τις εκλογές του 2002 με 90% των ψήφων, ενώ στους αντιπάλους του, Λισούμπα και Κολέλας, δεν τους επετράπη να συμμετάσχουν στις εκλογές. Ο μοναδικός του αντίπαλος, Αντρέ Μιλόνγκο, συμβούλευσε τους υποστηρικτές του να μη συμμετάσχουν στις εκλογές και έτσι, ο Νγκουέσσο έμεινε νικητής. Τον Ιανουάριο του 2002 συμφωνήθηκε ένα νέο Σύνταγμα, βάσει του οποίου η θητεία του Προέδρου αυξήθηκε σε επτά χρόνια. Παράλληλα υιοθετήθηκε και νέα Εθνοσυνέλευση με δύο Σώματα. Στις 14 Αυγούστου του 2002 ο Νγκουέσο ορκίστηκε για μια 7ετία.[21]
Τον Ιανουάριο του 2006 εξελέγη πρόεδρος της Αφρικανικής Ένωσης. Παρ' όλο που η χώρα του είναι φτωχή, ο Νγκουέσσο ζει μέσα στα πλούτη και στη χλιδή. Τον Δεκέμβριο του 2006 στο πέμπτο συνέδριο του κόμματός του, επανεξελέγη πρόεδρος του PCT.[22]
Τον Μάιο του 2009 οι εισαγγελικές αρχές στη Γαλλία διέταξαν το πάγωμα των περιουσιακών στοιχείων του πολιτικού, στα πλαίσια των ερευνών για υποθέσεις διαφθοράς[23].
Προεδρικές εκλογές 2009
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο πρόεδρος Νγκουέσσο κέρδισε άνετα την επανεκλογή του στις εκλογές που διεξήχθησαν στις 12 Ιουλίου του 2009. Έξι από τους υποψηφίους της Αντιπολίτευσης δεν έλαβαν μέρος στις εκλογές, ισχυριζόμενοι ότι υπήρξε νοθεία υπέρ του Νγκουέσσο.[24]
Οι έξι υποψήφιοι που δεν έλαβαν μέρος στις εκλογές σε κοινή τους δήλωση ανέφεραν ότι περισσότερο από το 90% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων δεν είχε λάβει μέρος στις εκλογές. Το γεγονός αυτό ερμηνεύτηκε ως καταδίκη στο αυταρχικό και ολοκληρωτικό καθεστώς του Νγκουέσσο.[24]
Σύμφωνα με τα προσωρινά αλλά επίσημα αποτελέσματα που ανακοινώθηκαν στις 15 Ιουλίου ο Νγκουέσσο επανεξελέγη πρόεδρος με 78,61% των ψήφων, ενώ ο ανεξάρτητος Ζοζέφ Κινουμπί Κία Μπούνγκου (Joseph Kignoumbi Kia Mboungou) ήρθε 2ος με 7,46% των ψήφων και ο Νισεφόρ Φιλά ντε Σεν-Ιντς (Nicephore Fylla de Saint-Eudes) από το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα ήταν τρίτος με 6,98%. Ένας ακόμα υποψήφιος του συνασπισμού της αντιπολίτευσης, ο Ματίας Νζον (Dzon), έλαβε 2,30% των ψήφων (είχε ζητήσει από τους ψηφοφόρους να μην προσέλθουν στις κάλπες).[25]. Στις 14 Αυγούστου 2009 ορκίστηκε για εκ νέου θητεία.
Προεδρικές εκλογές 2016
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 27 Μαρτίου 2015 ο Σασού Νγκουέσσο ανακοίνωσε ότι η κυβέρνησή του θα πραγματοποιούσε δημοψήφισμα για την αλλαγή του συντάγματος του 2002, ώστε να του επιτραπεί να διεκδικήσει και τρίτη προεδρική θητεία.[26]
Το δημοψήφισμα υπερψηφίστηκε και ο Σασού επανεξελέγη για 3η θητεία τον Μάρτιο του 2016, λαμβάνοντας ποσοστό 60% των ψήφων από τον πρώτο γύρο. Ωστόσο, η αντιπολίτευση δεν δέχτηκε το αποτέλεσμα.[27]
Επανεκλογή 2021
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Σασού Νγκουέσο επανεξελέγη πρόεδρος, επικρατώντας με ποσοστό 88,4% στις προεδρικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 21 Μαρτίου 2021.[28]
Τον Οκτώβριο του 2021, ο Denis Sassou N'Guesso αναφέρθηκε στο σκάνδαλο των "Pandora Papers". Σύμφωνα με τη διεθνή κοινοπραξία δημοσιογράφων, το 1998, αμέσως μετά την επιστροφή στην εξουσία του Denis Sassou N'Guesso, η εταιρεία Σύμφωνα με πληροφορίες, η Inter African Investment καταχωρήθηκε στις Βρετανικές Παρθένες Νήσους, φορολογικό παράδεισο της Καραϊβικής. Ο Denis Sassou N'Guesso αρνείται ότι είναι έγγραφα.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Roglo. p=denis;n=sassou+nguesso.
- ↑ 2,0 2,1 (Γαλλικά) Babelio. 168234.
- ↑ 3,0 3,1 (Γερμανικά) Munzinger Personen. 00000015718. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ www
.refworld .org /docid /469cda50c .html. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb120653043. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2022.
- ↑ Felix S. Bethke: «Database of Cabinet Politics in Sub-Sahara Africa» (Αγγλικά) Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2022.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2022.
- ↑ «Boletín oficial del Estado». (Ισπανικά) Boletín Oficial del Estado. State Agency for the Official State Gazette. 22 Νοεμβρίου 1983. σελ. 31819.
- ↑ BOE-A-1983-30734.
- ↑ www
.ordens .presidencia .pt?idc=154. - ↑ www
.aasciences .africa /fellow /he-sassou-nguesso-denis. - ↑ www
.lasemaineafricaine .net /index .php /national /114-visite-du-president-congolais-au-benin-et-au-togo-denis-sassou-nguesso-honore-de-la-distinction-de-grand-croix-dans-les-deux-pays. - ↑ "May 1979 - Appointment of President Sassou-Ngouesso confirmed - President elected Prime Minister -Ex-President to be tried for Treason", Keesing's Record of World Events, Volume 25, May, 1979 Congo, Page 29628.
- ↑ "Nov 1984 - Re-election of President - Government changes", Keesing's Record of World Events, Volume 30, Νοέμβριος, 1984 Congo, Σελίδα 33201.
- ↑ "Aug 1989 - CONGO", Keesing's Record of World Events, Volume 35, Αύγουστος, 1989 Congo, Σελίδα 36842.
- ↑ John F. Clark, "Congo: Transition and the Struggle to Consolidate", in Political Reform in Francophone Africa (1997), ed. John F. Clark and David E. Gardinier, pages 68–69.
- ↑ Kenneth B. Noble, "Congo Political Conference Gives Africa a Democratic Model", The New York Times, 25-6-1991.
- ↑ John F. Clark, "Congo: Transition and the Struggle to Consolidate", in Political Reform in Francophone Africa (1997), ed. John F. Clark and David E. Gardinier, pages 70–71.
- ↑ "ENTRE ARBITRAIRE ET IMPUNITE : LES DROITS DE L'HOMME AU CONGO-BRAZZAVILLE" Αρχειοθετήθηκε 2007-11-14 στο Wayback Machine., Congolese Human Rights Observatory and International Federation of Human Rights (fidh.org), Απρίλιος 1998 (Γαλλικά).
- ↑ Richard Songo, "Le putschiste Sassou devient officiellement "président élu"" Αρχειοθετήθηκε 2007-10-28 στο Wayback Machine., Congopage.com, 14 Αυγούστου 2002 (Γαλλικά).
- ↑ Willy Mbossa, "Denis Sassou Nguesso reconduit à la tête du comité central du Parti congolais du travail" Αρχειοθετήθηκε 2011-07-08 στο Wayback Machine., Les Dépêches de Brazzaville, 30 Δεκεμβρίου 2006 (Γαλλικά).
- ↑ «Γαλλική έρευνα για υποθέσεις διαφθοράς Αφρικανών προέδρων». 2009-05-07. http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_07/05/2009_278485. Ανακτήθηκε στις 2009-05-07.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ 24,0 24,1 Fanny Pigeaud, "Congo leader challenged to re-run poll", AFP, 12 Ιουλίου 2009.
- ↑ Voice of America, Congo’s Opposition Rejects Sunday’s Election Results, 15 Ιουλίου 2009.
- ↑ Aaron Ross, "Congo Republic president says expects referendum over third term" Αρχειοθετήθηκε 2015-09-29 στο Wayback Machine., Reuters, 27 Μαρτίου 2015.
- ↑ Christian Elion, "Congo's Sassou Nguesso wins re-election, opposition vows protests", Reuters, 24 Μαρτίου 2016.
- ↑ «Congo Brazzaville's Sassou Nguesso re-elected with more than 88% of vote, early results show». France 24 (στα Αγγλικά). 23 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2021.