Νικολά Τιανγκαγιέ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νικολά Τιανγκαγιέ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση13  Σεπτεμβρίου 1956
Μποκαράνγκα
Χώρα πολιτογράφησηςΚεντροαφρικανική Δημοκρατία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Sango
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδικηγόρος
πολιτικός
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠρωθυπουργός της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας (2013–2014)[1][2][3]
President of the National Assembly of the Central African Republic (2003–2005)[4]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Νικολά Τιανγκαγιέ (Nicolas Tiangaye, προφορά και Τιανγκάγιε,[5] γεν. στις 13 Σεπτεμβρίου 1956[6]) είναι νομικός και πολιτικός από την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, πρωθυπουργός από τις 17 Ιανουαρίου 2013 ως τις 10 Ιανουαρίου 2014. Υπηρέτησε προηγουμένως ως επικεφαλής του Μεταβατικού Εθνικού Συμβουλίου, από το 2003 ως το 2005. Έπειτα από την υπογραφή ειρηνευτικής συμφωνίας ανάμεσα στους αντάρτες και στην κυβέρνηση, ο Τιανγκαγιέ ορίστηκε στην πρωθυπουργία από την αντιπολίτευση και τους αντάρτες ως επιλογή τους.

Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τιανγκαγιέ γεννήθηκε στην Μποκαρανγκά και εξάσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου.[6] Συμπεριλαμβανόταν στους 3 δικηγόρους που είχαν επιλεγεί από τον Αυτοκράτορα Ζαν-Μπεντέλ Μποκασά με σκοπό να τον υπεραπιστούν στη δίκη του, το 1986.[7] Ήταν επίσης συνήγορος υπεράσπισης του Φρανσουά Μποζιζέ το 1989, όταν ο Μποζιζέ είχε κατηγορηθεί οτι σχεδίαζε την ανατροπή της κυβέρνησης.[8]

Ο Τιαναγκαγιέ υπηρέτησε ως επικεφαλής του Συνδέσμου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία (LCDH).[9][10] Επίσης, ανέλαβε την υπεράσπιση του πρώην υπουργού Άμυνας, Ζαν-Ζακ Ντεμαφούτ, όταν ο τελευταίος κατηγορήθηκε για σχεδιασμό πραξικοπήματος το 2001. Τον Οκτώβριο του 2002 ο Ντεμαφούτ αθωώθηκε.[11]

Έπειτα από την κατάληψη της εξουσίας από το Φρανσουά Μποζιζέ το Μάρτιο του 2003, ο Τιανγκαγιέ ορίστηκε ως ένα από τα 98 μέλη του Μεταβατικού Εθνικού Συμβουλίου (CNT).[10] Εν συνεχεία εξελέγη πρόεδρος του CNT στις 14 Ιουνίου 2003.[12][13] Το CNT κυβέρνησε επί 2 χρόνια και το 2005 διεξήχθησαν γενικές εκλογές.

Ο Τιανγκαγιέ ήταν υποψήφιος στις βουλευτικές εκλογές, ωστόσο, έπειτα από τη διεξαγωγή του δευτέρου γύρου (Μάιος 2005), ηττήθηκε οριακά στην έδρα του από έναν υποψήφιο φίλα προσκείμενο στον Μποζιζέ.[14]

Έπειτα από τις αντιδράσεις της Αντιπολίτευσης, οι γενικές εκλογές που είχαν οριστεί για το 2010 αναβλήθηκαν για αργότερα.[15]

Πρωθυπουργός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Δεκέμβριο του 2012 ένας συνασπισμός αντάρτικων ομάδων με την ονομασία Séléka ηγήθηκε εκστρατείας εναντίον του στρατού και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα κατάφερε να καταλάβει μεγάλο τμήμα της χώρας.[9] Κατά τις ειρηνευτικές συνομιλίες που διεξήχθησν στη Λιμπρεβίλ της Γκαμπόν τον Ιανουάριο του 2013, ο Τιανγκαγιέ ήταν επικεφαλής της αντιπολίτευσης.

Στις 11 Ιανουαρίου 2013 οι δύο πλευρές κατέληξαν σε συμφωνία[16] με βάση την οποία ο Μποζιζέ θα τερματίσει την προεδρική του θητεία, όμως θα δεχτεί και την επιλογή της αντιπολίτευσης για το πρόσωπο του Πρωθυπουργού. Επίσης, η νέα κυβέρνηση θα περιλαμβάνει και αντάρτες.[9] Οι ηγέτες της αντιπολίτευσης επέλεξαν ομόφωνα τον Τιανγκαγιέ στην πρωθυπουργία της χώρας.[9] Στις 15 Ιανουαρίου 2013 οι αντάρτες Σελέκα ενέκριναν την επιλογή για νέο Πρωθυπουργό.[17]

Σε τελετή που έγινε στο Μπανγκί στις 17 Ιανουαρίου 2013 ο πρόεδρος Μποζιζέ διόρισε τον Τιαναγκαγιέ στην πρωθυπουργία.

Σύμφωνα με τους όρους της ειρηνευτικής συμφωνίας, θα διεξαχθούν νέες βουλευτικές εκλογές έπειτα από 1 έτος, με τις προεδρικές εκλογές να διεξάγονται κανονικά το 2016. Αμφότεροι οι Μποζιζέ και Τιανγκαγιέ δεν επιτρέπεται να είναι ξανά υποψήφιοι.[8]

Έπειτα από το διορισμό του Τιανγκαγιέ στην πρωθυπουργία, έγιναν συνομιλίες με σκοπό το σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Το νέο κυβερνητικό σχήμα ανακοινώθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2012. Τα υπουργεία μοιράστηκαν μεταξύ υποστηρικτών του Μποζιζέ, των ανταρτών και της πολιτικής αντιπολίτευσης. Ο ηγέτης των ανταρτών, Μισέλ Ντζοτοντιά διορίστηκε Πρώτος Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης αρμόδιος για την Εθνική Άμυνα. Ο Τιανγκαγιέ ανέλαβε, εκτός από πρωθυπουργός και υπουργός Οικονομικών.[18]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Ανακτήθηκε στις 19  Μαΐου 2022.
  2. ↑ Ανακτήθηκε στις 20  Μαΐου 2022.
  3. ↑ Ανακτήθηκε στις 20  Μαΐου 2022.
  4. ↑ Ανακτήθηκε στις 18  Μαΐου 2022.
  5. ↑ Βίντεο στο You Tube, με τον εκφωνητή να αναφέρει το επώνυμο Tiangaye στα γαλλικά, ανάκτηση 16-2-2013.
  6. ↑ 6,0 6,1 Pierre Kalck and Xavier-Samuel Kalck, Historical Dictionary of the Central African Republic (2005), page 182.
  7. ↑ Brian Titley, Dark Age: The Political Odyssey of Emperor Bokassa (1997), page 184.
  8. ↑ 8,0 8,1 Patrick Fort, "Tiangaye named Central African PM, says 'hard work' begins", Agence France-Presse, 17-1-2013.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 "Central African opposition names Tiangaye as new PM", Agence France-Presse, 13-1-2013.
  10. ↑ 10,0 10,1 "Central African Republic: Members of transitional council confirmed", IRIN, 30-5-2003.
  11. ↑ "Central African Republic: Court acquits former minister accused of treason", IRIN, 7-10-2002.
  12. ↑ "Central African Republic: National transitional council elects executive board", IRIN, 16-6-2003.
  13. ↑ Africa Research Bulletin: Political, Social, and Cultural Series, volume 40 (2003), page 15,341.
  14. ↑ "Opposition supporters riot after partial Central African vote result", Agence France-Presse, 15-5-2005.
  15. ↑ Christian Panika, "President postpones Central African polls", Agence France-Presse, 29-4-2010.
  16. ↑ "Central Africa deal moves forward after PM dismissal", Agence France-Presse, 12-1-2013.
  17. ↑ "Central African rebels back Tiangaye for PM", Agence France-Presse, 15-1-2013.
  18. ↑ "Opposition, rebels take key posts in new C.African Republic govt" Αρχειοθετήθηκε 2013-04-16 at Archive.is, Reuters, 3-2-2012.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Nicolas Tiangaye στο Wikimedia Commons


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νικολά_Τιανγκαγιέ&oldid=10283095"