Μετάβαση στο περιεχόμενο

Νίνα Χάμνετ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Nina Hamnett
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση14  Φεβρουαρίου 1890[1][2][3]
Τένμπι[4][5]
Θάνατος16 Δεκεμβρίου 1956 (66 ετών)
Λονδίνο[6]
Αιτία θανάτουπτώση από ύψος
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο
Ουαλία
Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας (έως 1927)
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά
ΣπουδέςRoyal School for Daughters of Officers of the Army
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταζωγράφος[7]
γλύπτρια
συγγραφέας
μοντέλο
καλλιτέχνιδα[8]
Οικογένεια
ΣύντροφοςΡότζερ Φράι[9]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα
Η Νίνα Χάμνετ απεικονίζεται σε πίνακα του Ρότζερ Φράι το 1917, φορώντας ένα φόρεμα σχεδιασμένο από την Βανέσα Μπέλ για τα Εργαστήρια Ομέγκα.[10]

Η Νίνα Χάμνετ (14 Φεβρουαρίου 1890 – 16 Δεκεμβρίου 1956) ήταν Ουαλή καλλιτέχνις και συγγραφέας, η οποία έγινε γνωστή ως «Βασίλισσα των Μποέμ».

Πρώιμη ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Χάμνετ γεννήθηκε στ στη μικρή παραλιακή πόλη Τένμπυ, στο Πεμπρόκσιρ της Ουαλίας. Ο Πατέρας της, Τζορτζ Χάμνετ, ήταν αξιωματικός του στρατού, γεννημένος στο Μαντράς (τώρα Τσεννάι) της Ινδίας. Η μητέρα της, Μαίρη, γεννήθηκε στον Άγιο Ιωάννη Νέας Γης στον Καναδά. Η Νίνα στάλθηκε σε ιδιωτικό οικοτροφείο στην πόλη Γουεστγκέιτ-ον-Σι, πριν μεταφερθεί, το 1902 σε ηλικία 12 ετών, στη Βασιλική Σχολή για τις Κόρες των Αξιωματικών του Στρατού στην πόλη Μπαθ, όπου φοίτησε μέχρι το 1905.[11] Όταν ο πατέρας της απολύθηκε από το στρατό, άρχισε να εργάζεται ως οδηγός ταξί και έκτοτε, η εκπαίδευσή της χρηματοδοτήθηκε από τις θείες της, με δάνειο έναντι μελλοντικού κληροδοτήματος.[12] Από το 1906 έως το 1907 σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών Πένχαμ και στη συνέχεια στη Σχολή Τεχνών του Λονδίνου μέχρι το 1910. Το 1914 μετακόμισε στη Μονπαρνάς του Παρισιού για να σπουδάσει στην Ακαδημία Τεχνών της ζωγράφου Μαρί Βασίλιεφ.

Κατά τη διάρκεια των σπουδών της στο Λονδίνο γνώρισε για τον Ανρί Γκοντιέ-Μπρζεσκά, για τον οποίο πόζαρε για τη δημιουργία μιας σειράς από γυμνά μπρούτζινα αγαλματίδια. Την περίοδο αυτή συνδέθηκε φιλικά με τους συγγραφείς Ολίβια Σαίξπηρ και Έζρα Πάουντ. Συνέχισε να έχει ερωτική σχέση με τον Μπρζεσκά, ενώ αργότερα σύναψε ερωτική σχέση με τους Αμεντέο Μοντιλιάνι [13] και Ρότζερ Φράι.[14]

Την πρώτη της νύχτα στο Παρίσι πήγε στο Καφέ Λα Ροτόντ όπου ο άντρας στο διπλανό τραπέζι της συστήθηκε ως «Μοντίλιανι, ζωγράφος και Εβραίος». Εκτός από το ότι έκανε στενούς φίλους με τον Μοντιλιάνι, τον Πάμπλο Πικάσο, τον Σεργκέι Ντιαγκίλεφ, τον Τζέιμς Τζόις και τον Ζαν Κοκτώ, έμεινε για λίγο καιρό στο κτήριο Λα Ρους, όπου κατοικούσαν πολλοί καλλιτέχνες της αβάν-γκαρντ εκείνη την εποχή. Στη Μονπαρνάς, το 1914 γνώρισε επίσης τον μελλοντικό της σύζυγο, τον Νορβηγό καλλιτέχνη Έντγκαρ Ντε Μπέργκεν, ο οποίος αργότερα άλλαξε το όνομά του σε Ρόαλντ Κρίστιαν για να ακούγεται λιγότερο γερμανικό. Οι δυο τους παρέμειναν παντρεμένοι για σαράντα χρόνια, μέχρι το τέλος της ζωής της Χάμνετ, ωστόσο η σχέση τους διήρκησε μόνο τρία χρόνια. [15][14]

Το 1911, συνάντησε τον καλλιτέχνη Ουόλτερ Σίκερτ,ο οποίος εκτίμησε ιδιαίτερα το έργο της και προσπάθησε να τη συμβουλέψει σχετικά με τη ζωγραφική της, αλλά της έλειπε η αφοσίωσή και δεν της άρεσε να λαμβάνει συμβουλές. Η Χάμνετ δούλεψε με τον Σίκερτ ως μοντέλο, ο οποίος την απεικόνισε και μαζί με τον σύζυγό της το 1915–16 στον πίνακά του The Little Tea Party: Nina Hamnett και Roald Kristian. [15]

Μποέμ Χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Little Tea Party (1915–1916) του Ουόλτερ Σίκερτ, όπου απεικονίζονται η Χάμνετ και ο σύζυγό της.

Η Χάμνετ, ήταν επιδεικτικά αντισυμβατική και ανοιχτά αμφιφυλόφιλη. Έπινε πολύ, ήταν σεξουαλικά ενεργή και διατηρούσε πολυάριθμους εραστές και στενούς δεσμούς μέσα στην καλλιτεχνική κοινότητα. Πολύ γρήγορα, απέκτησε φήμη ως μποέμ προσωπικότητα σε όλο το Παρίσι και πόζαρε ως μοντέλο για πολλούς καλλιτέχνες. Σύντομα, η φήμη της έφτασε και στο Λονδίνο, όπου μετακόμισε για ένα διάστημα και εργάστηκε φτιάχνοντας ή διακοσμώντας υφάσματα, ρούχα, τοιχογραφίες, έπιπλα και χαλιά στα Εργαστήρια Ομέγκα (Omega Workshops), που διηύθυναν οι καλλιτέχνες Ρότζερ Φράι, Βανέσα Μπελ και Ντάνκαν Γκραντ. [16]

Οι καλλιτεχνικές της δημιουργίες εκτέθηκαν ευρέως κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, μεταξύ άλλων, στη Βασιλική Ακαδημία Τεχνών του Λονδίνου καθώς και στην ετήσια έκθεση Salon d'Automne στο Παρίσι. Πίσω στην Αγγλία, δίδαξε στο Τεχνικό Ινστιτούτο του Γουέστμινστερ από το 1917 έως το 1918. [15] Το 1916 ο σύζυγός της απελάθηκε από το Λονδίνο ως μη εγγεγραμμένος αλλοδαπός. Ύστερα από την απέλαση του Κρίστιαν, σύναψε ερωτική σχέση με ένα τον συνθέτη Έρνεστ Τζον Μοέραν.[14]

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1920 μέχρι και το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, μετακόμισε στην γνωστή ως Φιτζρόβια, στην περιοχή του Λονδίνου που εκείνη την εποχή κατέστει το βασικό μποέμ καλλιτεχνικό κέντρο της πόλης. Το μέρος πήρε το όνομά του από τη δημοφιλή ταβέρνα Φιτζρόι στη γωνία των οδών Σάρλοτ και Γουίντμιλ που αποτελούσαν το κέντρο της περιοχής. Στη Φιτζρόβια σύχναζε στο καφέ "At Homes", το οποίο αποτελούσε στέκι πολλών καλλιτεχνών της εποχής.

Μετέπειτα ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1932 η Χάμνετ δημοσίευσε το Laughing Torso, μια αυτοβιογραφία της μποέμικης ζωής της, η οποία έγινε μπεστ σέλερ στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ. [17] Ο διαβόητος αποκρυφιστής Άλιστερ Κρόουλι μήνυσε ανεπιτυχώς την ίδια και τον εκδότη του βιβλίου για συκοφαντική δυσφήμιση σχετικά με τους ισχυρισμούς της Χάμνετ περί μαύρης μαγείας που διατυπώθηκαν στο βιβλίο της. [15]

Αν και κέρδισε την υπόθεση, η διαμάχη την επηρέασε βαθιά για το υπόλοιπο της ζωής της και σύντομα, ο αλκοολισμός κατέστειλε τα πολλά ταλέντα της. [10] Η Χίμνετ πέρασε μεγάλο μέρος των τελευταίων δεκαετιών της ζωής της σε διάφορα μπαρ (συνήθως αυτό της ταβέρνας Φιτζρόι), ανταλλάσσοντας ιστορίες της ζωής της και ανέκδοτα για ποτά.

Είκοσι τρία χρόνια μετά την έκδοση του πρώτου της βιβλίου Laughing Torso, η Χάμνετ, η υγεία της οποίας ήτανε σε κακή κατάσταση, κυκλοφόρησε το επόμενο της βιβλίο, με τίτλο Is She a Lady; . [18]

Η Χάμνετ πέθανε το 1956, ύστερα από πτώση από το παράθυρο του διαμερίσματός της, που είχε ως αποτέλεσμα να καρφωθεί σε έναν φράχτη σχεδόν δώδεκα μέτρα (σαράντα πόδια) κάτω. Μέχρι σήμερα παραμένει μυστήριο εάν επρόκειτο για απόπειρα αυτοκτονίας ή απλώς για ένα ατύχημα σε κατάσταση μέθης. Τα τελευταία της λόγια ήταν «Γιατί δεν με αφήνουν να πεθάνω;». [19]

Το 1964 Ο Αμερικανός μυθιστοριογράφος Τζούλιους Χόρβιτς (1920–1986) συμπεριέλαβε τη Νίνα Χάμνετ στο μυθιστόρημά του με θέμα το Λονδίνο κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, με τίτλο Can I Get There By Candlelight. Ο Χόρβιτς είχε καταταγεί λίγο έξω από το Λονδίνο κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και έγινε φίλος της Χάμνετ, όταν επισκέφθηκε την πόλη σε μία άδεια του με πάσο τριών ημερών. [20] To 1986 δημοσιεύτηκε μία βιογραφία της, με τίτλο Nina Hamnett: Queen of Bohemia από τη συγγραφέα Ντενίς Χούκερ. Το 2011, η Χάμνετ ήταν το θέμα μιας ταινίας μικρού μήκους του συγγραφέα και σκηνοθέτη Κρις Ουόρντ What Shall We Do with the Drunken Sailor με πρωταγωνίστρια τη Σιβόν Φάχι. Τον Νοέμβριο του 2019, φιλοξενήθηκε στο Παρεκκλήσι της Φιτζρόβια μια έκθεση έργων της Χάμνετ με τίτλο Nina Hamnett - «Everybody was Furious».

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 «Nina Hamnett». (Αγγλικά) Benezit Dictionary of Artists. Oxford University Press. 2006. B00083282. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w6w38qz6. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 14429122k.
  4. ↑ nwda.orbiscascade.org/ark:/80444/xv37621.
  5. ↑ thesecondpass.com?p=3661.
  6. ↑ awarewomenartists.com/artiste/nina-hamnett/. Ανακτήθηκε στις 22  Δεκεμβρίου 2022.
  7. ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 8  Αυγούστου 2021. 500031940. Ανακτήθηκε στις 7  Φεβρουαρίου 2024.
  8. ↑ «Concise Dictionary of Women Artists» (Αγγλικά) Fitzroy Dearborn Publishers. 2001.
  9. ↑ artuk.org/discover/artworks/portrait-of-nina-hamnett-207169. Ανακτήθηκε στις 29  Ιουνίου 2021.
  10. ↑ 10,0 10,1 B. J. Elliott· Jo-Ann Wallace (3 Ιουνίου 2014). Women Artists and Writers: Modernist (Im)Positionings. Routledge. σελίδες 28–. ISBN 978-1-317-76214-0. 
  11. ↑ Hooker, Denise (2004). «Hamnett , Nina (1890–1956)». Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/57344. http://www.oxforddnb.com/view/article/57344. Ανακτήθηκε στις 26 January 2013.  (απαιτείται συνδρομή)
  12. ↑ B. J. Elliott· Jo-Ann Wallace (3 Ιουνίου 2014). Women Artists and Writers: Modernist (Im)Positionings. Routledge. σελίδες 28–. ISBN 978-1-317-76214-0. 
  13. ↑ J. J. Wilhelm. Ezra Pound in London and Paris, 1908-1925 p. 150
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 Jill Berk Jiminez (15 Οκτωβρίου 2013). Dictionary of Artists' Models. Routledge. σελίδες 261–. ISBN 978-1-135-95914-2. 
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 Moorby, Nicola· Hackney, Stephen (1 Μαΐου 2012). The Little Tea Party: Nina Hamnett and Roald Kristian 1915–16 by Walter Richard Sickert (στα Αγγλικά). Tate. ISBN 9781849763851. 
  16. ↑ «Omega Workshops». library.vicu.utoronto.ca. 
  17. ↑ Hamnett, Nina (23 Μαρτίου 2011). Laughing Torso - Reminiscences of Nina Hamnett. Read Books Ltd. ISBN 9781446545522. 
  18. ↑ Hamnett, Nina (18 Αυγούστου 1955). «Is She a Lady?: A Problem in Autobiography». Wingate. 
  19. ↑ «Red Flame: "Nina Hamnet (1890-1956)"». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουνίου 2004. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2006. CS1 maint: BOT: original-url status unknown (link)
  20. ↑ «THE COLONY ROOM CLUB 1948-2008». www.pennilesspress.co.uk. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Nina Hamnett στο Wikimedia Commons


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νίνα_Χάμνετ&oldid=10336376"