Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μωντ Μέντεν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μωντ Μέντεν
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση20  Μαρτίου 1879[1]
Port Lambton[2]
Θάνατος26  Ιουλίου 1960[2][3]
Οντάριο
Χώρα πολιτογράφησηςΚαναδάς
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Τορόντο (έως 1911)[2]
Πανεπιστήμιο του Σικάγου (έως 1916)[2]
Temerty Faculty of Medicine, University of Toronto
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταχημικός
ιατρός
βιοχημικός[2]
παθολόγος[2]
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο του Πίτσμπεργκ
Επηρεάστηκε απόSimon Flexner[2]
Λέονορ Μικαέλις[2]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςCanadian Medical Hall of Fame (1998)[4]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Μωντ Μέντεν (Maud Leonora Menten, 20 Μαρτίου 1879 – 26 Ιουλίου 1960) ήταν Καναδή ιατρός και χημικός, γνωστή για την συνεισφορά της στην κινητική των ενζύμων και την ιστοχημεία. Το όνομά της συνδέεται με την περίφημη εξίσωση των Michaelis – Menten στη βιοχημεία.

Η Μωντ Μέντεν γεννήθηκε στο Πορτ Λάμπτον (Port Lambton), που βρίσκεται στο Οντάριο και σπούδασε ιατρική στο πανεπιστήμιο του Τορόντο (B.A. 1904, M.B. 1907, M.D. 1911). Ήταν από τις πρώτες γυναίκες στον Καναδά, η οποία κέρδισε διδακτορικό ιατρικής. Ολοκλήρωσε τη διατριβή της στο πανεπιστήμιο του Σικάγο. Εκείνη την εποχή οι γυναίκες δεν είχαν την δυνατότητα να κάνουν έρευνα στον Καναδά, κι έτσι αποφάσισε να κάνει έρευνα σε άλλες χώρες όπως στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Γερμανία.
Το 1912 μετακόμισε στο Βερολίνο όπου εργάστηκε μαζί με τον Λέονορ Μικαέλις λαμβάνοντας το διδακτορικό της το 1916. Επίσης εργάστηκε ως παθολόγος στο πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ (1923 – 1950) και ως ερευνήτρια στο Ιατρικό Ερευνητικό Ινστιτούτο της Βρετανικής Κολομβίας.

Το πιο διάσημο έργο της ήταν στην κινητική των ενζύμων μαζί με τον Μικαέλις, με βάση τα προηγούμενα ευρήματα του Victor Henri. Η δουλειά τους οδήγησε στις εξισώσεις Michaelis – Menten. Η Μέντεν εφηύρε επίσης την αζωχρωστική αντίδραση σύζευξης για την αλκαλική φωσφατάση, η οποία εξακολουθεί να χρησιμοποιείται στην ιστοχημεία. Ταυτοποίησε τις βακτηριακές τοξίνες για τα μικρόβια B. paratyphosus, Streptococcus scarlatina και Salmonella ssp και πραγματοποίησε τον πρώτο ηλεκτροφορητικό διαχωρισμό των πρωτεϊνών το 1944. Εργάστηκε πάνω στις ιδιότητες της αιμοσφαιρίνης, στη ρύθμιση των επιπέδων του σακχάρου στο αίμα και στη νεφρική λειτουργία. Τέλος έγραψε μόνη της ή είχε συμμετοχή σε περίπου 100 ερευνητικές εργασίες.

Παρά το γεγονός ότι έπασχε από αρθρίτιδα, ήταν επίσης επιτυχημένη μουσικός και ζωγράφος (έκανε πολλές εκθέσεις ζωγραφικής).