Μπόξερ

Μπόξερ

Χαρακτηριστικά
Καταγωγή	Γερμανία
Βάρος	25-33 κιλά
Ύψος	57–63 εκ. (αρσενικό) 53–60 εκ. (θηλυκό)
Είδος	Σκύλος
Τρίχωμα	Κοντό, λείο και γυαλιστερό
Χρώμα	Λευκό, Καστανοκίτρινο, Στικτό

Μπόξερ (Boxer) ονομάζεται μια ράτσα σκύλου, μεσαίου μεγέθους, με κοντό τρίχωμα, που ανήκει στην οικογένεια των μολοσσών. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία (2010) του AKC (American Kennel Club) είναι η έβδομη πιο δημοφιλής ράτσα στις Η.Π.Α..

Ιστορία

Ως άμεσος πρόγονος του μποξερ θεωρείται ο "Kleiner Brabanter Bullenbeisser", η εκτροφή των οποίων ήταν τότε στα χέρια των κυνηγών. Το καθήκον αυτών των σκύλων ήταν, να αρπάξουν και να ακινητοποιήσουν το μεγάλο θήραμα, το οποίο κυνηγούσαν σκυλιά καταδίωξης, ώσπου ερχόταν ο κυνηγός, για να το σκοτώσει. Γι αυτή την εργασία έπρεπε τα σκυλιά να έχουν όσο το δυνατόν πιο φαρδύ ρύγχος, με ιδιαίτερα δυνατά σαγόνια. Κάθε Μπούλλενμπάϊσερ με αυτά τα χαρακτηριστικά ήταν κατάλληλο για εργασία και μόνο τότε κατέληγε στην εκτροφή, η οποία γινόταν αυστηρά με κριτήριο την ικανότητα εργασίας. Έτσι γινόταν όμως και μια επιλογή, η οποία είχε ως αποτέλεσμα ένα σκύλο με φαρδύ ρύγχος και ανασηκωμένο το ακρωρίνιο (μύτη). Η επίσημη γέννηση της φυλής έγινε το 1870, όταν Γερμανοί εκτροφείς μπόξερ, διασταύρωναν στο Μόναχο ένα Μπούλλενμπάϊσερ με Μπουλντόγκ, ξεκινώντας έτσι μια επιλεκτική εκτροφή. Εξαιτίας του έντονου αγωνιστικού τους ταμπεραμέντου και της περήφανής τους εμφάνισης, τα σκυλιά αυτά ονομάστηκαν Μπόξερ (πυγμάχοι). Η φυλή αρχικά αναπτύχθηκε ως φυλή μάχης. Το 1895 εμφανίστηκαν τα πρώτα δείγματα της φυλής σε έκθεση σκύλων στο Μόναχο. Λίγο αργότερα ιδρύθηκε, από λάτρεις της φυλής, ο πρώτος όμιλος Μπόξερ.

Τρία μπόξερ: Ένα με λευκό, ένα με υπόξανθο, και ένα με ραβδωτό τρίχωμα.

Μορφολογία

Το μποξερ είναι καλοσχηματισμένος σκύλος, μεσαίου μέγεθους, με τετράγωνο σώμα και δυνατά άκρα. Οι μύες είναι γραμμωμένοι, καλά αναπτυγμένοι και διαγράφονται κάτω από το δέρμα. Η κίνηση του Μπόξερ είναι ζωηρή. Το περπάτημά του είναι δυναμικό αλλά και ελαστικό, με βήμα ελεύθερο και μεγάλο διασκελισμό.

Χρώμα

Το Μπόξερ υπάρχει σε χρώμα υπόξανθο και ραβδωτό. Το υπόξανθο υπάρχει σε διάφορους τόνους, από ανοιχτό κίτρινο μέχρι σκούρο κόκκινο του ελαφιού, όπου προτιμούνται τα μεσαία (κόκκινο-κίτρινα) και μια μαύρη μάσκα. Η ραβδωτή ποικιλία έχει, σε βασικό κίτρινο χρώμα στις προαναφερόμενες διακυμάνσεις σκούρες ή μαύρες ραβδώσεις (γραμμές). Το βασικό χρώμα και οι ραβδώσεις πρέπει να ξεχωρίζονται έντονα. Τα πρώτα μπόξερ ήταν άσπρα. Κατά την διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου τα μπόξερ χρησιμοποιούνταν σαν αγγελιοφόροι. Τα λευκά ήταν πολύ εύκολα ορατά, οπότε υπήρχε μια προτίμηση για τα σκουρόχρωμα και έτσι απέκλεισαν το λευκό χρώμα από το πρότυπο. Τα λευκά σημάδια επιτρέπονται αλλά σε όχι μεγαλύτερη έκταση του 1/3. Το γονίδιο του άσπρου, υπάρχει σε όλα τα Μπόξερ, και συνήθως 1 στα 4 κουτάβια της γέννας είναι άσπρο.

Υγεία

Μπορεί να υποφέρει από καρδιακά προβλήματα όπως καρδιομυοπάθεια και στένωση της αορτής. Είναι επίσης επιρρεπής σε παθήσεις του θυρεοειδή, και δυσπλασία του ισχίου. Έχει μεγαλύτερη πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου από άλλες ράτσες, ιδιαίτερα μετά την ηλικία των 8 χρόνων. Συχνά παρατηρείται το φαινόμενο της σιελόρροιας και του ροχαλητού. Το Μποξέρ δεν παρουσιάζει υπερβολική έκκριση σάλιου συνεχώς (αν και υπάρχει η λανθασμένη αντίληψη πως αυτό ισχύει), αλλά κυρίως μετά από έντονη άσκηση, μετά από το φαγητό, όταν πιει νερό ή όταν είναι σε υπερένταση. Τα άσπρα Μποξέρ είναι επιρρεπή στην κώφωση. Υπολογίζεται ότι περίπου το 18% των άσπρων Μποξέρ είναι κουφά στο ένα ή και τα δύο αυτιά.Περίπου το 18% των άσπρων μπόξερ είναι τυφλά.