Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μπεηλίκι της Ανατολής

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μπεηλίκι της Ανατολής
1520–1837
Διοικητική υπαγωγήΕγιαλέτι του Αλγερίου
ΠρωτεύουσαΚωνσταντίνη

Το μπεηλίκι της Ανατολής (τουρκικά: Şark Beyliği),[1] γνωστό και ως μπεηλίκι της Κωνσταντίνης (αραβικά: بايلك قسنطينة), ήταν ένα από τα τρία μπεηλίκια στο εγιαλέτι του Αλγερίου. Δημιουργήθηκε το δέκατο έκτο αιώνα και διαλύθηκε με τη γαλλική κατάκτηση και την κατάληψη της Κωνσταντίνης το 1837. Το έδαφός του αποτέλεσε τη βάση για τη σύσταση του διαμερίσματος της Κωνστανίνης το 1848.

Υπό τις εντολές του νταή του Αλγερίου, ο μπέης της Κωνσταντίνης ασκούσε απεριόριστη εξουσία στην επαρχία που του είχε ανατεθεί. Η κύρια πόλη της υποεπαρχίας ήταν η Κωνσταντίνη, στην οποία διέμενε ο μπέης. Η πόλη, κτισμένη σε ένα βουνό, της οποίας η βάση είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου λουσμένη από τον ποταμό, αποτελούσε φυσικό οχυρό, ισχυρό και εύκολο στην υπεράσπιση. Ο περίβολός της, που κτίστηκε από τους Ρωμαίους, αποτελούταν από ψηλά τείχη πλαισιωμένα από πύργους.

Τα τρία μπεηλίκια στο εγιαλέτι του Αλγερίου

Η ανώτατη αρχή στο μπεηλίκι ήταν ο μπέης της Κωνσταντίνης, ο οποίος διοριζόταν από τον νταή του Αλγερίου.

Ο μπέης επικουρούνταν από διάφορους διοικητές (οι οποίοι μπορούσαν επίσης να έχουν στρατιωτικό ρόλο).