Μιχαήλ Λάσκαρις

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μιχαήλ Λάσκαρις
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση29  Νοεμβρίου 1903 ή 1903[1][2][3]
Κέρκυρα
Θάνατος7  Νοεμβρίου 1965 ή 1965[1][2][3]
Θεσσαλονίκη
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδιδάσκων πανεπιστημίου

Ο Μιχαήλ Λάσκαρις (1903-1965) ήταν καθηγητής Πανεπιστημίου και Βαλκανιολόγος.

Βίος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μιχαήλ Λάσκαρις γεννήθηκε το 1903 στην Κέρκυρα και ήταν γόνος αρχοντικής οικογένειας του νησιού. Γονείς του ήταν ο Θεοδωρος Λάσκαρις (1858-1940) και η Ευτέρπη Ανδρεάδη, αδελφή του Ανδρέα Ανδρεάδη Ακαδημαϊκού και καθηγητή πανεπιστημίου.[4] Παππούς του ήταν ο Μιχαήλ Λάσκαρις, ενώ ο Σταμάτιος Λάσκαρις, νομικός και πολιτευτής, ήταν ένας εκ των πρωταγωνιστών της Ένωσης των Επτανήσων με την Ελλάδα. Θείος του ήταν ο νομικός και πολιτευτής Σπυρίδων Λάσκαρις και αδελφός του ο Σταμάτιος Λάσκαρις, διπλωμάτης και ιστορικός της ελληνικής και ευρωπαϊκής διπλωματίας. Από τα μαθητικά χρόνια διδάχθηκε τη σερβοκροατική γλώσσα από Σέρβους αξιωματικούς οι οποίοι είχαν καταφύγει στην Κέρκυρα κατά τη διάρκεια του 'Α Παγκοσμίου πολέμου. Σε νεαρή ηλικία πήγε στο Παρίσι και σπούδασε για τέσσερα χρόνια ιστορία, γεωγραφία, πολιτικές επιστήμες και σλαβολογία. Στη συνέχεια ολοκλήρωσε τις σπουδές του στα Πανεπιστήμια Ζάγκρεμπ και Βελιγραδίου. Αρχίζει τις δημοσιεύσεις του στα 1925 και το επόμενο έτος αναγορεύεται διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου με τη σερβικά γραμμένη διατριβή του Βυζαντινές πριγκίπισσες στη μεσαιωνική Σερβία. Το 1926, επίσης, διορίστηκε καθηγητής στην έδρα της Ιστορίας των Λαών του Αίμου στο αρτισύστατο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Στην αρχή έκτακτος και από τον Φεβρουάριο του 1940[5] διορίστηκε τακτικός καθηγητής στην έδρα της Ιστορίας των Μέσων και Νεωτέρων Χρόνων στο ίδιο Πανεπιστήμιο και τη θέση αυτή διατήρησε έως το 1959, οπότε παραιτήθηκε για λόγους υγείας. Υπήρξε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Μελετών της Χερσονήσου του Αίμου της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών και διευθυντής του Κέντρου Νεοελληνικών Ερευνών του Βασιλικού Ίδρύματος Ερευνών.[6] Το 1927 προσκλήθηκε από τον Νικολάε Γιόργκα για να διδάξει στο θερινό πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου, το 1928 εκλέγεται αντεπιστέλλον μέλος της School of Slavonic Studies του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, το 1929 εκλέγεται αντεπιστέλλον μέλος του Σαλαβικού Ινστιτούτου της Πράγας και μέλος της εκδοτικής επιτροπής του περιοδικού Byzantinoslavica, το 1932 ονομάζεται τακτικό μέλος του Βουλγαρικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου και το 1933 εκλέγεται μέλος της Comite executif de la Federation des Societes Historiques de l' Europe Orientale της Βαρσοβίας.[7] Ήταν μέλος της Ρουμανικής Ακαδημία το 1933[7] ενώ λίγο πριν πεθάνει εξελέγη μέλος της Σερβικής Ακαδημίας.[8] Επίσης ιδρυτής, μέλος και αντιπρόεδρος της Εταιρείας Κερκυραϊκών Σπουδών.[9] Ήταν πολύγλωσσος: μιλούσε πέντε ευρωπαϊκές γλώσσες μαζί με ρωσικά, σερβικά, ρουμάνικα, βουλγαρικά, τσέχικα και ισπανικά.[10] Πέθανε στις 7 Νοεμβρίου 1965 στο Νοσοκομείο Βασιλεύς Παύλος.[11]

Αποτίμηση του έργου του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο Δαφνή, «Το κύριο χαρακτηριστικό των εργασιών του στάθηκε η πρωτοτυπία. Ήταν ο πρώτος Έλληνας που μελέτησε συστηματικά τα αρχεία της Γιουγκοσλαβίας, της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας, της Τσεχοσλοβακίας και της Ουγγαρίας και ανέσυρε από αυτά ό, τι ενδιέφερε την Ελλάδα, την Επτάνησο και την Κέρκυρα[...]Είναι αλήθεια ότι υστερούσε σε συνθετικές ικανότητες και σε ύφος».[12] Ο Κλ. Τσούρκας θεωρεί πως δεν υστερούσε στο ύφος, ενώ δεν ασχολήθηκε συστηματικά με ευρείες συνθετικές εργασίες επειδή κάτι τέτοιο «[...] προϋπέθετε απόλυτον εξάντλησιν της ερεύνης όλων των επιμέρους θεμάτων και τω πηγών. Αφ' ετέρου τον εκώλυε το πάθος προς την απόλυτον πρωτότυπον εργασίαν». Τέλος ο Λάσκαρις, σύμφωνα με τον Τσούρκα, απευθυνόταν σε ένα ειδικό κοινό επαϊόντων.[13] Τέλος ρόλο έπαιξαν και κάποια προβλήματα υγείας που είχε παλαιόθεν[14]: «Η σωματική του αναπηρία και η υπερευαισθησία του νευρικού του συστήματος δεν του επέτρεψαν να αποδώσει στο συγγραφικό έργο όσο θα μπορούσε»[15] Για τον Κωνσταντίνο Δημαρά «[...] ολιγογράφος, από ιδιοσυγκρασία[...]είχε αρκετή έκταση ενδιαφερόντων, τόση ώστε να μέσα στις εργασίες του να διασταυρώνει ποικίλων διδασκαλίών τα πορίσματα»[16] Για τον Μανούσακα ήταν «ο πρώτος και ο μόνος επιστημονικά συγκροτημένος Έλληνας Σλαβολόγος»[17] Το 1934 και ενώ ο Λάσκαρις ήταν τριανταενός ετών ο Κροάτης φιλόλογος Dr. Ivan Esih συνέταξε ειδική μονογραφία για το επιστημονικό έργο του με τίτλο Grci i Juzni Slaveni. Naucni rad Prof. Dra Mihajla Laskarisa (Έλληνες και Γιουγκοσλάβοι. Το επιστημονικό έργο του δρα Μιχαήλ Λάσκαρι, Zagreb, 1934)[18]

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Λόγος εναρκτήριος εις το μάθημα της ιστορίας των λαών της Xερσονήσου του Αίμου, εκδ. Εταιρεία Τσιμικλή, Θεσσαλονίκη, 1927
  • Joachim, métropolite de Moldavie et les relations de l'église Moldave avec le patriarcat de Peć et l'archevêché d'Achris au XVe siècle, Bucuresti: [s.n.], 1927
  • Jommaneo tradueteur de chants serbes en Grec Communication faite a Prague aus Congres des Philologues slaves le 7 Octobre 1929, Prague: Imjor. de l' Etat, 1930
  • Vadopedckata gramota na car Ivan Asenjia II Izd Bulgarskata akademija na Naukite, Sofjia: [s.n.], 1930
  • Sceau de Radomir Aaron, Praha: Lʹetat a Praha, 1931
  • Influences byzantines dans la diplomatique bulgare, serbe et slavo- roumaine, Praha: Lʹetat a Praha, 1931
  • La date de la conversion des Bulgares [Συλλογικό στο οποίο συμμετείχε], Paris: Imprimerie Natimale, 1933
  • Le role des grecs dam l'insurrestion Surbe sous Carageorges, "Flamma", 1933
  • Ο Καποδίστριας και η Σερβική Επανάστασις,1934
  • Actes Serbes de Vatopedi, Prague: Impr. d' Etat, 1935
  • Έλληνες και Σέρβοι κατά τους απελευθερωτικούς των αγώνας (1804-1830), εκδ. Γεώργ. Π. Ξένος, Αθήναι, 1936
  • Ο Πούσκιν και η ελληνική επανάστασις, [χ.τ.]: [χ.ε.], [1937]
  • Salonique a la fin du XVIIIe siecle d'apres les rapports comulaires francais, Flamma, 1939
  • Αυτοβιογραφία Ιωάννου Καποδίστρια, Αθήναι: Ξένος Γ., 1940
  • Ανατολικόν Ζήτημα, 1800-1923,τ.Α,2 τεύχη, Θεσσαλονίκη,1948-1955 επανέκδοση από εκδ. Επίκεντρο 2006

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 opac.regesta-imperii.de/lang_en/suche.php?thes=Lascaris%2C+Michael+%281903-1965%29.
  2. 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά, Ιταλικά, Ιαπωνικά) opac.vatlib.it. 495/31794.
  3. 3,0 3,1 3,2 NUKAT. n2004096846.
  4. Κωνσταντίνος Δαφνής, «Μιχαήλ Θ. Λάσκαρις (1903-1965)», Κερκυραϊκά Χρονικά, τομ.14 (1968), σελ.9
  5. Κωνσταντίνος Γρόλλιος, «Το Πανεπιστήμιο και ο Λάσκαρις», Κερκυραϊκά Χρονικά, τομ.14 (1968), σελ.26
  6. Στέφανος Παπαδοπουλος, «Μιχαήλ Λάσκαρις (1903-1965)», Ελληνικά, τομ.19 (1966), σελ.187
  7. 7,0 7,1 Στέφανος Παπαδόπουλος,«Ο επιστήμονας και πανεπιστημιακός δασκαλος», Κερκυραϊκά Χρονικά, τομ.14 (1968), σελ.36
  8. Αικατερίνη Κουμαριανού, «Χρονικά: Μιχαήλ Λάσκαρις»,Ο Ερανιστής, τομ. 3 (1865), σελ. 282
  9. Κωνσταντίνος Δαφνής, «Ο άνθρωπος- ο ερευνητής -πανεπιστημιακός δάσκαλος», Κερκυραϊκά Χρονικά, τομ.14 (1968), σελ.23
  10. Κωνσταντίνος Δαφνής, «Μιχαήλ Θ. Λάσκαρις (1903-1965)», Κερκυραϊκά Χρονικά, τομ.14 (1968), σελ10
  11. Μανούσος Μανούσακας,«Ένας κορυφαίος της ελληνικής επιστήμης» Κερκυραϊκά Χρονικά, τομ.14 (1968), σελ.19
  12. Κωνσταντίνος Δαφνής, «Μιχαήλ Θ. Λάσκαρις (1903-1965)», Κερκυραϊκά Χρονικά, τομ.14 (1968), σελ13
  13. Κλ. Τσούρκας, «Μιχάηλ Λάσκαρις ο επιστήμων ο άνθρωπος», Κερκυραϊκά Χρονικά, τομ.14 (1968), σελ.17-18
  14. «[...] έχων σύμφυτον αναπηρίαν της χειρός, η οποία επέδρασεν εις την διαμόρφωσιν του χαρακτήρος του»Ν[ικόλαος] Β. Τωμαδάκης, «Μιχαήλ Θ.Λάσκαρις (1902-1965)», Επετηρίς Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών, τομ. 34 (1965),σελ338
  15. Στέφανος Παπαδόπουλος,«Ο επιστήμονας και πανεπιστημιακός δασκαλος», Κερκυραϊκά Χρονικά, τομ.14 (1968), σελ.33
  16. Κ.Θ.Δημαράς, «Μιχαήλ Θ. Λάσκαρις: κριτικός νους»,Κερκυραϊκά Χρονικά, τομ.14 (1968), σελ.15
  17. Μανούσος Μανούσακας,«Ένας κορυφαίος της ελληνικής επιστήμης» Κερκυραϊκά Χρονικά, τομ.14 (1968), σελ.20
  18. Στέφανος Παπαδόπουλος,«Ο επιστήμονας και πανεπιστημιακός δασκαλος», Κερκυραϊκά Χρονικά, τομ.14 (1968), σελ.37

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Στέφανος Παπαδόπουλος, «Μιχαήλ Λάσκαρις (1903-1965)», Ελληνικά, τομ.19 (1966), σελ.187-189
  • Αικατερίνη Κουμαριανού, «Χρονικά: Μιχαήλ Λάσκαρις»,Ο Ερανιστής, τομ. 3 (1865), σελ. 282-283
  • Κωνσταντίνος Δαφνής, «Μιχαήλ Θ. Λάσκαρις (1903-1965)», Κερκυραϊκά Χρονικά, τομ.14 (1968), σελ.9-13
  • Κ.Θ.Δημαράς, «Μιχαήλ Θ. Λάσκαρις: κριτικός νους»,Κερκυραϊκά Χρονικά, τομ.14 (1968), σελ.14-16
  • Κλ. Τσούρκας, «Μιχάηλ Λάσκαρις ο επιστήμων ο άνθρωπος», Κερκυραϊκά Χρονικά, τομ.14 (1968), σελ.16-19
  • Μανούσος Μανούσακας,«Ένας κορυφαίος της ελληνικής επιστήμης» Κερκυραϊκά Χρονικά, τομ.14 (1968), σελ.19-22
  • Κωνσταντίνος Δαφνής, «Ο άνθρωπος- ο ερευνητής -πανεπιστημιακός δάσκαλος», Κερκυραϊκά Χρονικά, τομ.14 (1968), σελ.23-24
  • Κωνσταντίνος Γρόλλιος, «Το Πανεπιστήμιο και ο Λάσκαρις», Κερκυραϊκά Χρονικά, τομ.14 (1968), σελ.25-28
  • Κ.Θ.Δημαράς,« Ο σοφός», Κερκυραϊκά Χρονικά, τομ.14 (1968), σελ.28-29
  • Στέφανος Παπαδόπουλος,«Ο επιστήμονας και πανεπιστημιακός δασκαλος», Κερκυραϊκά Χρονικά, τομ.14 (1968), σελ.29-39
  • Ν[ικόλαος] Β. Τωμαδάκης, «Μιχαήλ Θ.Λάσκαρις (1902-1965)», Επετηρίς Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών, τομ. 34 (1965),σελ.338
  • Χασιώτης Ιωάννης, «Ο Μιχαήλ Λάσκαρις (1903-1965) ως ιστορικός και ως πανεπιστημιακός δάσκαλος», Δελτίο Αναγνωστικής Εταιρίας Κερκύρας, 27 (2011), σ. 23-32.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]