Μικούρα-τζίμα
Συντεταγμένες: 33°52′30″N 139°36′0″E / 33.87500°N 139.60000°E
Το Μικούρα-τζίμα (御蔵島) είναι ηφαιστειακό Ιαπωνικό νησί στον Ειρηνικό ωκεανό.[1] Το νησί διοικείται από το μητροπολιτικό δήμο του Τόκιο και βρίσκεται περίπου 200 χιλιόμετρα (120 μίλια) νότια του Τόκιο και 19 χιλιόμετρα (12 μίλια) νότια-νοτιοανατολικά του Μιγιάκε-σίμα. Είναι ένα από τα επτά βόρεια νησιά του αρχιπελάγους Ίζου. Η Μικουρασίμα είναι διοικητικά μέρος του χωριού Μικουρασίμα υπό την υπονομαρχία Μιγιάκε της Μητρόπολης του Τόκιο. Το 2009, ο πληθυσμός του νησιού ήταν 351. Η Μικουρασίμα βρίσκεται επίσης εντός των ορίων του Εθνικού Πάρκου Φούτζι-Χακόνε-Ίζου.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το νησί έχει προφανώς κατοικηθεί εδώ και χιλιάδες χρόνια, αλλά τα υπάρχοντα αρχεία εκτείνονται μόνο στην περίοδο Έντο . Το Μικούρα-τζίμα, μαζί με τα υπόλοιπα νησιά Ίζου, ορίστηκε ως τόπος εξορίας κατά τη διάρκεια του σογκουνάτου Τοκουγκάβα και έως και το 10% των σημερινών κατοίκων του νησιού είναι απόγονοι πολιτικών εξόριστων. [2]
Το 1714, ένας σημαντικός αξιωματούχος από το σογκουνάτο, ο γιατρός Κοτσίκουιν Οκουγιάμα έφτασε στο νησί. Ο Οκουγιάμα μπόρεσε να χρησιμοποιήσει τις σχέσεις του με το σογκουνάτο για να ανακτήσει την επίσημη σφραγίδα του Μικούρα-τζίμα από αξιωματούχους στο νησί Μιγιάκε, οι οποίοι τη χρησιμοποιούσαν για να αποσπάσουν τα κέρδη από τις εξαγωγές ξυλείας του Μικούρα-τζίμα. [2]
Το 1863, ένα πλοίο με πλήρωμα 460 Κινέζων εργατών και 23 Αμερικανών ναυτικών, με προορισμό τις Ηνωμένες Πολιτείες από την Κίνα, ναυάγησε στο νησί. Αν και εκείνη την εποχή ο ιαπωνικός πληθυσμός είχε διαταχθεί από το σογκουνάτο να σκοτώσει ή να φυλακίσει όσους ξένους έμπαιναν στην Ιαπωνία χωρίς άδεια, οι κάτοικοι του Μικούρα-τζίμα αντιμετώπισαν το ναυαγισμένο πλήρωμα με φιλοξενία και ευγένεια. [2]
Γεωλογία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Μικούρα-σίμα είναι περίπου κυκλικό και είναι η κορυφή ενός αδρανούς ηφαιστείου. Έχει μέγιστη διάμετρο 5,5 χιλιόμετρα και περιφέρεια 16 χιλιόμετρα, έκτασης 20,5 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Η υψηλότερη κορυφή, Ογιάμα (御山), έχει ύψος 851 μέτρα. Το ηφαίστειοι ήταν τελευταία φορά ενεργό πριν από περίπου 6000 χρόνια. Όπως συμβαίνει με τα περισσότερα από τα άλλα νησιά του αρχιπελάγους Ίζου, το Μικούρα-σίμα υψώνεται απότομα από τη θάλασσα με παράκτιους βράχους έως και 500 μέτρα σε ύψος και έχει ένα απότομο εσωτερικό. Η μεγαλύτερη πηγή του νησιού σχηματίζει τον καταρράκτη Σιρατάκι (λευκοί καταρράκτες) που πέφτει από ύψος 80 μέτρων στον Ειρηνικό Ωκεανό. Το νησί έχει μια υπόγεια λίμνη, η οποία λέγεται ότι έχει αξιοσημείωτες θεραπευτικές και καθαριστικές δυνάμεις και τα νερά γύρω από το νησί έχουν άφθονα φυτά πλούσια σε θρεπτικά συστατικά. [3]
Περιβάλλον
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σε αντίθεση με τα άλλα νησιά στην περιοχή Ίζου, το Μικούρα-τζίμα έχει διατηρήσει το μεγαλύτερο μέρος του παλιού δάσους και της ενδημικής χλωρίδας του, όπως η ορχιδέα nioiebine. Το νησί έχει αναγνωριστεί ως Σημαντική Περιοχή για Πτηνά (IBA) από το BirdLife International επειδή φιλοξενεί τη μεγαλύτερη αναπαραγωγική αποικία ραβδωτών ψαλιδιών (περίπου δύο εκατομμύρια πουλιά) στον κόσμο, καθώς και πληθυσμούς υποστήριξης ιαπωνικών περιστεριών, ιαπωνικών μουρρέλων, Οι ακρίδες του Πλέσκε, οι τσίχλες του Ιτζίμα και οι τσίχλες Ίζου. [4] Τα δελφίνια ζουν στα γύρω νερά.
Οικονομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η κύρια βιομηχανία της Μικούρα-τζίμα είναι ο τουρισμός. Το νησί επισκέπτονται περίπου 10.000 άνθρωποι ετησίως. Τα κύρια αξιοθέατα του νησιού είναι οι περιηγήσεις με δελφίνια. Οι εκδρομές γίνονται από τον Μάρτιο έως τον Οκτώβριο κάθε έτους. Για να διατηρηθεί ο βιότοπος του νησιού, οι τουρίστες απαγορεύεται να κάνουν πεζοπορία χωρίς οδηγό και πρέπει να μείνουν σε κάποιο από τα καθορισμένα πανδοχεία του νησιού, καθώς δεν επιτρέπεται το κάμπινγκ. Περιηγήσεις παρακολούθησης δελφινιών κατά τους καλοκαιρινούς μήνες γίνονται από το Μιγιάκε-τζίμα. Η διέλευση από το Μιγιάκε στο Μικούρα-τζίμα διαρκεί περίπου 45 λεπτά με το αλιευτικό σκάφος. Υπάρχουν επίσης εκδρομές από το Μικούρα-τζίμα. [3] Άλλες πηγές εισοδήματος για τους κατοίκους του νησιού αποτελούν οι εξαγωγές ασιτάμπα, ορχιδέων Calanthe και Γιαπωνέζικου πυξαριού (Buxus microphylla). [3] Το Buxus microphylla της Μικούρα-τζίμα εκτιμάται ιδιαίτερα για την κατασκευή πλακιδίων σόγκι κορυφαίας ποιότητας.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Nussbaum, Louis-Frédéric. (2005). "Izu Shotō," Japan Encyclopedia, p. 412.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Otake, Tomoko, "A place of refuge for exiles and foreign wayfarers", Japan Times, 24 April 2011, p. 8; retrieved 2013-3-4.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Otake, Tomoko, "Mikura: Tokyo's island of natural wonders", Japan Times, 24 April 2011, p. 7; retrieved 2013-3-4.
- ↑ «Mikurajima island». BirdLife Data Zone. BirdLife International. 2021. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2021.