Μεζραγιόντσυ

Οι Μεζραγιόντσυ ή Μεζραγιόνκα (ρωσ.: межрайонцы, ρωσ. προφορά μισζραγιόντσυ), ήταν μια μικρή πολιτική ομάδα εντός του Ρωσικού Σοσιαλιστικού Δημοκρατικού κόμματος των Εργαζομένων (РСДРП, Российская Социал-Демократическая Рабочая Партия, προφορά: ρασσίσκαϊα σατσιάλ-ντιμακρατίτσιεσκαϊα ραμπότσαϊα πάρτιγια), με έδρα την Αγία Πετρούπολη. Σχηματίστηκε το 1913 και τον Αύγουστο 1917 συγχωνεύτηκε με τους Μπολσεβίκους, δυο μήνες πριν την Οκτωβριανή Επανάσταση, αν και οι ζυμώσεις είχαν αρχίσει πολύ νωρίτερα.

Οι ρώσοι σοσιαλδημοκράτες (ο όρος είχε τότε επαναστατική σημασία και όχι ρεφορμιστική όπως σήμερα) πολύ νωρίς χωρίστηκαν σε πολλές φατρίες (φράξιες) λόγω πολιτικών διαφορών, από το 1903 κιόλας όταν και ανέκυψαν οι αρχικές διαιρέσεις μεταξύ Μπολσεβίκων (Πλειοψηφικοί) και Μενσεβίκων (Μειοψηφικοί). Μετά τη ρωσική επανάσταση του 1905 που ακολούθησε τη Ματωμένη Κυριακή της 9ης Ιανουαρίου (22 με το νέο ημερολόγιο) και τη σφαγή των άοπλων διαδηλωτών στο κέντρο της Αγίας Πετρούπολης, τόσο οι Μπολσεβίκοι όσο και οι Μενσεβίκοι χωρίστηκαν σε μικρότερες φράξιες, από τις οποίες η σημαντικότερη ήταν για τους μεν Μενσεβίκους οι Λικβινταριστές ή Διαλυτικοί (που προπαγάνδιζαν τη δράση μόνο σε νόμιμα πλαίσια), για τους δε Μπολσεβίκους οι υπεραριστεροί Μποϋκοτιστές (πρέσβευαν το μποϋκοτάζ κάθε νόμιμου θεσμού και μόνο την παράνομη δραστηριοποίηση του κόμματος έπειτα από τους διωγμούς που ακολούθησαν την κατάπνιξη της επανάστασης του 1905, πρέσβευαν δηλαδή την άμεση ολοκληρωτική σύγκρουση με το τσαρικό καθεστώς).

Τον Ιανουάριο του 1912, οι κυρίαρχοι στο κόμμα εκείνη την εποχή Μπολσεβίκοι, υπό την ηγεσία του Βλαντίμιρ Ιλίτς Ουλιάνοφ (Λένιν) διοργάνωσαν συνέδριο στην Πράγα, στο οποίο δεν προσκάλεσαν τους Μενσεβίκους, γεγονός που σήμανε τη διάσπαση του РСДРП και τυπικά. Οι Μενσεβίκοι, μαζί με οπαδούς του Τρότσκι (γνωστούς ατύπως ως συμφιλιωτικούς), το εβραϊκό Μπουντ (φράξια των Εβραίων) και άλλα σοσιαλδημοκρατικά εθνικά γκρουπ της Ρωσικής Αυτοκρατορίας (όπως το ιδιαιτέρως δραστήριο γκρουπ του Καυκάσου, της Πολωνίας, τμήμα τότε της Ρωσικής Αυτοκρατορίας κ.α.) συνήλθαν σε συνέδριο στη Βιέννη τον Αύγουστο του 1912, απαντώντας έτσι στους Μπολσεβίκους με τη δημιουργία του χαλαρού πολιτικού σχηματισμού με την ονομασία Μπλοκ του Αυγούστου.

Ως αποτέλεσμα, στα τέλη του 1912 υπήρχαν δύο χωριστοί κύριοι σοσιαλδημοκρατικοί πολιτικοί σχηματισμοί στην Αγία Πετρούπολη. Οι Μπολσεβίκοι, με καθοδηγητικό όργανο τη νεοσυσταθείσα Επιτροπή Αγίας Πετρούπολης του РСДРП και οι Μενσεβίκοι με την αντιστοίχως νεοπαγή Ομάδα Πρωτοβουλίας του РСДРП. Η διάσπαση του κόμματος όμως, προκάλεσε δυσφορία σε πολλούς σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι σχημάτισαν μια εναλλακτική οργάνωση η οποία ήλπιζαν να ενώσει τελικώς τις αντιμαχόμενες φράξιες του σοσιαλδημοκρατικού (επαναστατικού) κινήματος της Ρωσίας.

Συστάθηκε έτσι τον Νοέμβριο του 1913 το πολιτικό γκρουπ των Μεζραγιόντσυ ή Διαχτιδικών (από το ρωσικό "меж-" (μιεζ)=εν τω, ανάμεσα, το ρωσικό "район" (ραγιόν)=περιοχή και τη ρωσική κατάληξη πληθ. αριθμού "-цы" (τσυ), του οποίου έως το 1917 άτυπος ηγέτης ήταν ο Γιουρένεφ, εκτός του διαστήματος Φεβρουαρίου 1915-Φεβρουαρίου 1916, όπου βρισκόταν στη φυλακή καταδικασμένος για ανατρεπτικές ενέργειες. Τα μέλη της ομάδας αυτής ήταν σε κεντρική μεσολαβητική θέση μεταξύ Μπολσεβίκων και Μενσεβίκων και επηρεάζονταν σε μεγάλο βαθμό από τις "συμφιλιωτικές" απόψεις του Τρότσκι.