Μαρία Τερέζια φον Παραντίς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μαρία Τερέζια φον Παραντίς
Πληροφορίες
Όνομα γέννησηςΜαρία Τερέζια φον Παραντίς
Γέννηση15  Μαΐου 1759[1][2][3]
Βιέννη[4][5]
Θάνατος1  Φεβρουαρίου 1824[6][1][2]
Βιέννη[4][5]
ΚαταγωγήΑυστρία
EίδοςΚλασική μουσική
ΙδιότητεςΤραγουδίστρια - συνθέτρια - δασκάλα
Μουσικά όργαναΠιάνο - φωνή
Παρουσία1775-1824
wikidata (π)

Η Μαρία Τερέζια φον Παραντίς (γερμανικά: Maria Theresia von Paradis, 15 Μαΐου 1759 - 1 Φεβρουαρίου 1824) ήταν Αυστριακή μουσικός και συνθέτρια. Είναι αρκετή γνωστή επειδή έχασε την όρασή της από μικρή ηλικία, όπως επίσης γιατί πιθανόν ο Μότσαρτ να της αφιέρωσε Piano Concerto No. 18 σε Σι ύφεση μείζονα. Ήταν κόρη του Γιόζεπ Άντον Παραντίς, ο οποίος ήταν Αυτοκρατορικός Γραμματέας Εμπορίου και Δικαστικός Σύμβουλος της Αυτοκράτειρας Μαρία Θηρεσία, από την οποία πήρε και το όνομά της. Ωστόσο, η Αυτοκράτειρα δεν ήταν η νονά της, όπως λανθασμένα πιστεύεται. Μεταξύ των ηλικιών 2 και 5, έχασε την όραση της.

Μεταξύ το 1776 και το 1777, ξεκίνησε θεραπείες με τον διάσημο γιατρό Φραντς Άντον Μέσμερ, ο οποίο κατάφερε ελαφρώς να βελτιώσει την κατάστασή της, όμως αργότερα την πήρανε από τα χέρια του Μέσμερ, διότι αφενός φοβόντουσαν να μην δημιουργηθεί σκάνδαλο και αφετέρου, δεν ήθελαν να χάσει την αναπηρική σύνταξη που θα λάμβανε.[7] Αφότου έφυγε από τη φροντίδα ωστόσο του Μέσμερ, η τύφλωση επανήλθε οριστικά. Παρόλα αυτά, έλαβε πλούσια μουσική εκπαίδευση, από καταξιωμένους στον χώρο μουσικούς, όπως τον Αντόνιο Σαλιέρι, που της δίδαξε τραγούδι και σύνθεση και τον Λέοπολτ Κόζελουχ που της δίδαξε πιάνο. Η Μαρία, ήδη από το 1775, ξεκίνησε να δίνει παραστάσεις ως τραγουδίστρια και πιανίστα, σε διάφορα βιενέζικα κονσέρτα. Σε κάθε περίπτωση, η φον Παραντίς είχε εξέχουσα μνήμη και τέλειο αυτί, γνωρίζοντας απέξω πάνω από 60 κονσέρτα.

Από το 1783, ξεκίνησε να περιοδεύει κι εκτός της Βιέννης, μερικές από τις πόλεις που περιόδευσε ήταν το Λονδίνο και το Παρίσι. Προς το τέλος τούτης της χρονιάς συναντήθηκε με τον Μότσαρτ, στο Σάλτσμπουργκ. Επίσης, περιόδευσε και γερμανικές πόλεις, όπως τη Φρανκφούρτη. Το 1784, έφτασε στο Παρίσι.[8] Τον Απρίλιο έδωσε το πρώτο της κονσέρτο εκεί και επαινέθηκε από τους κριτικούς. Συνολικά έκανε 14 εμφανίσεις εκεί, η οποίες όλες έλαβαν πολύ καλές κριτικές. Αυτήν την περίοδο, ξεκίνησε να συνθέτει και τη δική της μουσική για πιάνο και φωνή. Η πιο δημοφιλής σύνθεσή της είναι το "Sicilienne σε μι ύφεση μείζονα". Από το 1789, ξεκίνησε να ασχολείται περισσότερο με τη σύνθεση παρά με τις εμφανίσεις. Από το 1789 έως και το 1797 έγραψε πέντε όπερες και τρεις καντάτες. Από το 1800 κι ύστερα ξεκίνησε να διδάσκει όλο και περισσότερο, πράγμα που έκανε μέχρι και τον θάνατό της.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 (Αγγλικά) SNAC. w6rg0bd0. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 International Music Score Library Project. Category:Paradis,_Maria_Theresia_von. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 13898235z.
  4. ↑ 4,0 4,1 «Paradis, Maria Theresia von» (Γερμανικά) σελ. 286.
  5. ↑ 5,0 5,1 Gerlinde Haas, Eva Marx: «210 österreichische Komponistinnen vom 16. Jahrhundert bis zur Gegenwart» (Γερμανικά) Residenz Verlag. Σάλτσμπουργκ, Βιέννη, Φραγκφούρτη. 2001. σελ. 296-300. ISBN-13 978-3-7017-1215-1. ISBN-10 3-7017-1215-8.
  6. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb14822308k. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  7. ↑ Thomas Szasz, The Myth of Psychotherapy (Anchor Press/Doubleday 1978), pages 54-58
  8. ↑ Journal de Paris, 24 April 1784, pp. 504-505.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Adler, Guido, and Karl Friberth. Das Wiener Lied von 1778 bis Mozarts Tod. Score Anthology. Denkmäler der Tonkunst in Österreich 54, 1960.
  • Angermüller, Rudolph. Antonio Salieri. Dokumente seines Lebens. 3 Bde. Bock, Bad Honnef, 2002.
  • Borroff, Edith. "Women Composers: Reminiscence and History." College Music Symposium 15 (1975): 26-33.
  • Bundes-Blindenerziehungsinstitut. 200 Jahre Blindenbildung im deutschen Sprachraum. Wien 2004, S. 56.
  • Frankl, Ludwig August. Maria Theresia von Paradis' Biographie. Linz: Verlag des oberoesterreichischen Privat-Blinden- Institutes, 1876.
  • Fürst, Marion. Maria Theresia Paradis, Köln: Böhlau 2005 ((ISBN 3-412-19505-7)), Mozart-Jahrbuch 2007/2008, (Kassel: Bärenreiter, 2011) Review online Αρχειοθετήθηκε 2021-06-15 στο Wayback Machine.
  • Fürst, Marion. Maria Theresia Paradis – Mozarts berühmte Zeitgenossin. Böhlau, Köln, 2005.
  • Gordy, Laura Ann. "Women Creating Music, 1750-1850: Marianne Martinez, Maria Theresia von Paradis, Fanny Mendelssohn Hensel, and Clara Wieck Schumann." D.M.A. thesis, University of Alabama, 1987.
  • Halliwell, Ruth.The Mozart Family: Four Lives in a Social Context. Claredon Press, Oxford, 1998.
  • Jezic, Diane, and Elizabeth Wood. Women Composer: The Lost Tradition Found. New York: The Feminist Press at the City University of New York.
  • Matsushita, Hidemi. "The Musical Career and Compositions of Maria Theresia von Paradis." Ph.D. dissertation, Brigham Young University, 1989.
  • Maxwell, Andrea. "Maria Theresia von Paradis." Helicon Nine 1, no. 2 (Fall-Winter 1979): 54-57.
  • McCann, Michelle Roehm, and Amelie Welden. Girls Who Rocked the World: Heroines from Joan of Arc to Mother Teresa. New York: Aladdin, 2012.
  • Mell, Alexander. Encyklopädisches Handbuch des Blindenwesens Verlag von A. Pichlers Witwe und Sohn, Wien, Leipzig, 1900, S. 576-578.
  • Nicholas, Jeremy. "The Forgotten Artists." International Piano #16 (Nov-Dec 2012): 36-39.
  • Purtscher, Nora. Doctor Mesmer: An Historical Study. London: Westhouse, 1947.



Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μαρία_Τερέζια_φον_Παραντίς&oldid=9744822"