Μακιγιάζ
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Το μακιγιάζ είναι η χρήση καλλυντικών, δηλαδή εφαρμογή κραγιόν στα χείλη, ρουζ στα μάγουλα, σκιά στα μάτια κλπ μάσκαρα στις βλεφαρίδες, μολύβι στα φρύδια, eyeliner και κονσίλερ. Όλα αυτά αποσκοπούν στο να τονιστεί η γυναικεία ομορφιά, ή και να αναδειχθεί, να καλυφθούν οι ατέλειες ή να προσαρμοστεί το πρόσωπο ενός ηθοποιού, ανεξαρτήτως φύλου, σε αυτό που απαιτεί ο κύριος του
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα μακιγιάζ και η κοσμητική είναι πανάρχαιες τέχνες και ανάγονται από την προϊστορία κατά την άσκηση σαμανικών τελετουργιών και ταφικών δοξασιών. Στην αρχαία Αίγυπτο, η βελτίωση της εμφάνισης είχε και πνευματική σημασία. Μια ογκώδης περούκα σκαλισμένη, κατασκευασμένη από κερί μέλισσας εξέφραζε δύναμη. Η πράσινη σκιά ματιών θα μπορούσε να επικαλεσθεί την προστασία της Θεάς Άθωρ, Αιγύπτια θεά της αγάπης. Οι ευγενείς έφτιαχναν περούκες από κατεργασμένα μαλλιά που λάμβαναν από σκλάβους. Το έθιμο αυτό διαιωνίζεται και τεκμηριώνεται από τις ανασκαφές που έγιναν στον Λούβρο, όπου διατηρούνται περούκες Φαραώ και αξιωματούχων.
Μετά τον θάνατο, τα καλλυντικά έπρεπε να δημιουργήσουν μια νεανική και γόνιμη εμφάνιση στο πρόσωπο του νεκρού γα τη μετά θάνατον ζωή. Η μαύρη σκιά ματιών - που ονομάζεται mesdemet, προστάτευε τον χρήστη από το εκτυφλωτικό φως του ήλιου και λειτουργούσε ως απολυμαντικό. Στο πολύ ξηρό κλίμα της Αιγύπτου, τα λάδια και οι κρέμες, συχνά αρωματικά, ενυδάτωναν το δέρμα. Πολλές θεραπείες κατά των ρυτίδων υπήρχαν επίσης. Οι γυναίκες φορούσαν κώνους αρωματισμένου λίπους. Σε μερικές τελετές οι γυναίκες τόνιζαν τις φλέβες τους με μια γαλαζωπή σκόνη. Τα μάγουλα βαφόταν με "ρουζ" παραγόμενο από κόκκινη λάσπη και το κραγιόν ήταν από καρμίνι.
Λόγω του εμπορίου εισήχθησαν καλλυντικά μακιγιάζ στην Ελλάδα κατά τον 3ο αιώνα π.Χ. Κύρια εισαγόμενα προϊόντα ήταν το Kohl και το αντιμόνιο. Επίσης εισήχθησαν και τεχνικές βαψίματος, όπως βάψιμο από αιθάλη ή στάχτες για ρόδισμα των μάγουλων με βατόμουρο, αλκάνα και κιννάβαρη. Πολλά μέταλλα όπως ο μόλυβδος και ο υδράργυρος ήταν τοξικά και κατέστρεφαν το δέρματα προκαλώντας πρόωρη γήρανση. Αυτή η δραστηριότητα που στοχεύει στην επίτευξη ενός ιδεώδους ομορφιάς υπόκειται σε θρησκευτικές και φιλοσοφικές αντιπαραθέσεις από την ελληνιστική εποχή.
Μετά την επιστροφή των σταυροφόρων το μακιγιάζ εξαπλώθηκε στη Βόρεια Ευρώπη όπου χρησιμοποιήθηκε μόνο για τελετουργικούς σκοπούς. Από τον δέκατο τρίτο αιώνα, οι ευγενείς χρησιμοποιούσαν βαφές μαλλιών και άρωμα. Τον δέκατο έκτο αιώνα, οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν κόκκινη ώχρα και χρωμάτιζαν τα χείλη τους με ένα μείγμα κοχενικής βαφής. Τα μάτια, σε αντίθεση με την αρχαία περίοδο, δεν βαφόταν ποτέ για να μην προδώσουν αυτούς τους "καθρέπτες της ψυχής". Κατά τον 17ο αιώνσ, το μακιγιάζ ήταν διαδεδομένο σε όλες τις κοινωνικές τάξεις. Χρησιμοποιόταν σκόνη χρυσού, ασημιού και πολύτιμοι λίθοι.
Από τα μέσα του 19ου αιώνα, τα καλλυντικά παρασκευάζονται λαμβάνοντας υπόψιν τις πιθανές επιπτώσεις στην υγεία. Η χρήση λευκού μολύβδου μειώνεται και αντικαθίσταται από το οξείδιο του ψευδαργύρου, διοξείδιο του τιτανίου, νιτρίδιο του βορίου, αλεύρι ρυζιού και τάλκη. Τα κόκκινα χρώματα είναι φτιαγμένα από σαφράν ή καρμίνη. Επίσης δημοφιλής είναι η Schnouda, ένα άχρωμο μείγμα αλλοξάνης (κατασκευασμένο από ουρικό οξύ) με λιπαρή κρέμα που βάφει το δέρμα κόκκινο. Με την εφεύρεση του κραγιόν το 1915, η βιομηχανία καλλυντικών λαμβάνει μια νέα ώθηση. Οι δαπάνες για τα καλλυντικά αυξάνονται έντονα. Ιδιαίτερα δημοφιλή είναι τα κραγιόν, οι σκιές ματιών και η μάσκαρα.