Κύριος Ντάρσι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φιτζγουίλιαμ Ντάρσι
Ο Κύριος Ντάρσι και η Ελίζαμπεθ Μπένετ από τον Τ.Ε. Μπροκ (1895)
Είναι ανεκτή, αλλά όχι αρκετά όμορφη για να με δελεάσει.
Πραγματικό όνομα Κύριος Φιτζγουίλιαμ Ντάρσι
Φύλο Άνδρας
Ηλικία 28
Εισόδημα £10,000+/το χρόνο
Κύρια κατοικία Πέμπερλι, κοντά στο Λάμπτον, Ντέρμπισαϊρ
Οικογένεια
Σύζυγος Ελίζαμπεθ Μπένετ
Ρομαντικό ενδιαφέρον Ελίζαμπεθ Μπένετ
Γονείς Κύριος Ντάρσι και Κυρία Αν Ντάρσι (το γένος Φιτζγουίλιαμ)
Αδέρφια Τζορτζιάνα Ντάρσι

Ο Φιτζγουίλιαμ Ντάρσι, γενικότερα αναφέρεται ως Κύριος Ντάρσι, είναι ένας από τους δύο κεντρικούς χαρακτήρες του βιβλίου της Τζέιν Όστεν, Περηφάνια και Προκατάληψη. Αποτελεί αρχέτυπο ενός απρόσιτου ρομαντικού ήρωα, και το ρομαντικό ενδιαφέρον της Ελίζαμπεθ Μπένετ, της πρωταγωνίστριας του μυθιστορήματος. Η αφήγηση της ιστορίας είναι σχεδόν αποκλειστικά από τη οπτική γωνία της Ελίζαμπεθ: λαμβάνουμε μια μονόπλευρη οπτική γωνία από τον Ντάρσι για μεγάλο μέρος του μυθιστορήματος, αλλά δίδονται στοιχεία καθ' όλη τη διάρκεια ότι υπάρχει πολύ περισσότερο στον καλό του χαρακτήρα απ' ό, τι συναντά το μάτι. Ο αναγνώστης λαμβάνει μια υγιή δόση της δραματικής ειρωνείας καθώς η Ελίζαμπεθ συνεχώς κατηγορεί (με κάποια προκατάληψη) τον χαρακτήρα του κύριου Ντάρσι παρά τις προαναφερθείσες υποδείξεις (μέσω της αφήγησης και άλλων παρατηρήσεων των χαρακτήρων) ότι ο κύριος Ντάρσι είναι πραγματικά ευγενής χαρακτήρας στην καρδιά, αν και κάπως υπερήφανος. Συνήθως αναφέρεται μόνο ως "Κύριος Ντάρσι" ή "Ντάρσι" από τους χαρακτήρες και τον αφηγητή, το πρώτο του όνομα αναφέρεται δύο φορές στο μυθιστόρημα.[1]

Χαρακτήρας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο κύριος Ντάρσι από τον Τ.Ε. Μπροκ, 1895

Στο μυθιστόρημα, ο Κύριος Ντάρσι είναι ένας πλούσιος τζέντλεμαν με εισόδημα που ξεπερνά τις £10.000 το χρόνο,[2] και είναι ιδιοκτήτης του Πέμπερλι, μιας μεγάλης οικείας στο Ντέρμπισαϊρ, Αγγλία. Ο Ντάρσι συναντά για πρώτη φορά την Ελίζαμπεθ σε ένα χορό, όπου την υποτιμά αρνούμενος να χορέψει μαζί της, και κάνοντας υποτιμητικές παρατηρήσεις για την ίδια ενώ βρίσκεται σε απόσταση ακοής. Σταδιακά αρχίζει να έλκεται από εκείνη και έπειτα επιχειρεί να τη φλερτάρει ενώ ταυτοχρόνως παλεύει ενάντια στα διαρκή του αισθήματα ανωτερότητας. Ειρωνικά ο Ντάρσι δεν εγκρίνει το γεγονός ότι ο φίλος του Μπίνγκλεϊ αναπτύσσει σοβαρή σύνδεση με τη μεγαλύτερη αδελφή της Ελίζαμπεθ, Τζέιν, και διακριτικά πείθει τον Μπίνγκλεϊ ότι η Τζέιν δεν τρέφει αμοιβαία αισθήματα (το οποίο ο Ντάρσι πιστεύει ειλικρινά). Αργότερα εξηγεί αυτή την φαινομενική υποκρισία λέγοντας ότι "Ήμουν πιο ευγενικός στον [Κύριο Μπίνγκλεϊ] παρά στον εαυτό μου". Παρόλο που δεν το συνειδητοποιεί, η ανακάλυψη της Ελίζαμπεθ για την παρέμβαση του Ντάρσι στην εκκολαπτόμενη σχέση της Τζέιν και του Μπίνγκλεϊ, και το παραμύθι του Κύριου Γουίκχαμ για το πως ο Ντάρσι τον κακομεταχειρίστηκε, της προκάλεσε μια σφόρδρα αντιπάθεια προς το πρόσωπό του.

Τελικά ο Ντάρσι δηλώνει τον έρωτά του για την Ελίζαμπεθ και της κάνει πρόταση γάμου. Της θυμίζει για το μεγάλο χάσμα των κοινωνικών τους τάξεων. Η Ελίζαμπεθ προσβάλλεται και αρνείται σθεναρά την πρότασή του, εκδηλώνοντας τους λόγους που τον αντιπαθεί, συμπεριλαμβανομένου της γνώσης της για την παρέμβασή του στη σχέση της Τζέιν και του Μπίνγκλεϊ και την αναφορά που έλαβε από τον Κύριο Γουίκχαμ για την υποτιθέμενη άδικη μεταχείριση του Ντάρσι προς εκείνον. Προσβεβλημένη από την αλαζονική απάντηση του Ντάρσι, η Ελίζαμπεθ ισχυρίζεται ότι με τον τρόπο που της έκανε πρόταση την εμπόδιζε να έχει αισθήματα ενδιαφέροντος για εκείνον, "μπορεί να είχε αισθήματα αν συμπεριφερόταν ο ίδιος με πιο ευγενικό τρόπο". Ο Ντάρσι αποχωρεί θυμωμένος και ταπεινωμένος και εκείνη τη νύχτα γράφει ένα γράμμα στην Ελίζαμπεθ, στο οποίο υπερασπίζεται την πληγωμένη του τιμή, αποκαλύτπει τα κίνητρα της παρέμβασής του στη σχέση της Τζέιν και του Μπίγνκλεϊ, και δίνει μια πλήρη αναφορά για τις ισόβιες συμφωνίες με το Γουίκχαμ, που επιχείρησε να παραπλανήσει και να κλέψει τη μικρότερη αδελφή του Ντάρσι, Τζορτζιάνα, το περασμένο καλοκαίρι.

Αν και στην αρχή θύμωσε από την ορμητική άρνηση και σκληρή κριτική της Ελίζαμπεθ, ο Ντάρσι συγκλονίστηκε όταν ανακάλυψε στην πραγματικότητα πως οι άλλοι αντιλαμβάνονταν τη συμπεριφορά του, ιδιαίτερα της Ελίζαμπεθ, και δεσμεύθηκε να επαναξιολογήσει τις πράξεις του. Λίγους μήνες αργότερα, ο Ντάρσι απροσδόκητα αντιμετωπίζει την Ελίζαμπεθ όταν επισκέπτεται την οικεία του στο Ντέρμπισαϊρ μαζί με τη θεία της και το θείο της Γκάρντινερ. Η Ελίζαμπεθ στην αρχή ντρέπεται να ανακαλυφθεί στο Πέμπερλι, στη σκέψη ότι το επισκέφθηκε μόνο επειδή ο Ντάρσι απουσίαζε: πάντως εκπλήσσεται όταν ανακαλύπτει μια σημαντική αλλαγή στον τρόπο του Ντάρσι. Έχοντας απαντήσει στην κριτική της Ελίζαμπεθ, ο Ντάρσι αποφασισμένος τώρα να επιδείξει τους ευγενικούς του τρόπους, τον κατηγόρησε για έλλειψη και εκπλήσσεται από την ευγένεια προς εκείνη και τις σχέσεις της.

Ανακαλύπτοντας ότι η μικρότερη αδελφή της Ελίζαμπεθ, Λυδία, έπεσε θύμα και το έσκασε με τον Κύριο Γουίκχαμ, ο Ντάρσι τους εντόπισε και προκάλεσε το Γουίκχαμ να παντρευτεί της Λυδία, σώζοντας έτσι και τη Λυδία και την οικογένειά της από τον κοινωνικό εξευτελισμό. Η παρέμβαση του Ντάρσι δεν έγινε με σκοπό να κερδίσει την Ελίζαμπεθ -προσπάθησε να την αποτρέψει να μάθει για τη συμμετοχή του- αλλά για να απαλύνει τη θλίψη της (ο αφηγητής υπονοεί μέσω του Κύριου Μπένετ ότι η παρέμβαση του Ντάρσι, για να βοηθήσει την Ελίζαμπεθ ίσως του κόστισε όσο και το εισόδημα ενός έτους: "Ο Γουίκχαμ είναι ανόητος αν πάρει [τη Λυδία] με φαρδίνι λιγότερο από δέκα χιλιάδες λίρες"). Ο Ντάρσι επίσης ένιωσε εν μέρει υπεύθυνος που δεν ειδοποίησε την οικογένεια της Ελίζαμπεθ και το κοινό για τον πραγματικό χαρακτήρα του Γουίκχαμ.

Έπειτα ο Ντάρσι αφήνει τον Κύριο Μπίνγκλεϊ να επιστρέψει στο Λόγκμπορν και να προσεγγίσει την Τζέιν, αποδεχόμενος την εσφαλμένη του κρίση για το χαρακτήρα της. Συνοδεύοντας το φίλο του στο Λόγκμπορν, ο Ντάρσι κάνει ξανά πρόταση στην Ελίζαμπεθ, και εκείνη δέχεται.

Απεικόνιση στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κινηματογράφος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έτος Ηθοποιός Ρόλος Ταινία Σημειώσεις
1940 Λόρενς Ολίβιε Φιτζγουίλιαμ Ντάρσι Περηφάνια και προκατάληψη
2001 Κόλιν Φερθ Μαρκ Ντάρσι Bridget Jones's Diary (Το ημερολόγιο της Μπρίτζετ Τζόουνς) Προσαρμογή του μυθιστορήματος Bridget Jones's Diary (Μπρος γκρεμός και πίσω ράφι) της Χέλεν Φίλντινγκ. Το μυθιστόρημα της Φίλντινγκ βασίζεται εν μέρει στο μυθιστόρημα Pride and Prejudice (Περηφάνια και Προκατάληψη), στην ομότιτλη τηλεοπτική σειρά του 1995, και ο Κόλιν Φερθ ενσαρκώνει το Φιτζγουίλιαμ Ντάρσι.
2003 Ορλάντο Σιλ Γουίλ Ντάρσι Pride & Prejudice: A Latter-Day Comedy (Εγωισμός και προκατάληψη) Μια σύγχρονη προσαρμογή του βιβλίου Περηφάνια και Προκατάληψη.
2004 Μάρτιν Χέντερσον Γουίλιαμ "Γουίλ" Ντάρσι Bride and Prejudice (Περί γάμου & προκατάληψης) Μια Ινδική προσαρμογή του βιβλίου Περηφάνια και Προκατάληψη.
Κόλιν Φερθ Μαρκ Ντάρσι Bridget Jones: The Edge of Reason (Bridget Jones: Η επόμενη σελίδα) Προσαρμογή του μυθιστορήματος Bridget Jones: The Edge of Reason (Προς γνώση και συμμόρφωση) της Χέλεν Φίλντινγκ και σίκουελ της ταινίας Bridget Jones's Diary.
2005 Μάθιου Μακφάντιεν Κύριος Ντάρσι Pride & Prejudice (Περηφάνια και προκατάληψη)
2016 Σαμ Ράιλι Συνταγματάρχης Ντάρσι Pride and Prejudice and Zombies (Περηφάνια και προκατάληψη και ζόμπι) Βασίζεται στο μυθιστόρημα-παρωδία του Σεθ Γκράχαμ-Σμιθ Pride and Prejudice and Zombies (Περηφάνια και προκατάληψη και ζόμπι)
2016 Κόλιν Φερθ Mark Darcy Bridget Jones's Baby (Το μωρό της Μπρίτζετ Τζόουνς) Σίκουελ της ταινίας του 2004 Bridget Jones: The Edge of Reason, βασισμένη στο μυθιστόρημα Bridget Jone's Diary της Χέλεν Φίλντινγκ.


Τηλεόραση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έτος Ηθοποιός Ρόλος Τηλεοπτικό πρόγραμμα Σημειώσεις
1949 Τζον Μπάραγκρεϊ Φιτζγουίλιαμ Ντάρσι The Philco Television Playhouse Σεζόν 1, Επεισόδιο 17 - "Pride and Prejudice"
1952 Πίτερ Κούσινγκ Φιτζγουίλιαμ Ντάρσι Pride and Prejudice
1958 Άλαν Μπλέιντελ Φιτζγουίλιαμ Ντάρσι Pride and Prejudice
Πάτρικ Μακνί Κύριος Ντάρσι General Motors Theatre Επεισόδιο - "Pride and Prejudice" (Αρχικά προβλήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου).
1967 Λιούις Φίαντερ Φιτζγουίλιαμ Ντάρσι Pride and Prejudice
1980 Ντέιβιντ Ρίντουλ Φιτζγουίλιαμ Ντάρσι Pride and Prejudice
1995 Κόλιν Φερθ Φιτζγουίλιαμ Ντάρσι Pride and Prejudice Η προσαρμογή και η απεικόνιση του Κόλιν Φερθ ως Φιτζγουίλιαμ Ντάρσι ενέπνευσε την Χέλεν Φίλντινγκ να γράψει το Bridget Jones's Diary και τοBridget Jones: The Edge of Reason. Ο Κόλιν Φερθ υποδύθηκε το χαρακτήρα του Μαρκ Ντάρσι και στις τρεις προσαρμογές ταινιών των μυθιστορημάτων της Φίλντινγκ.
2008 Έλιοτ Κόουαν Φιτζγουίλιαμ Ντάρσι Lost in Austen Μια προσαρμογή φαντασίας της Περηφάνιας και Προκατάληψης, στην οποία η σύγχρονη γυναίκα ανταλλάσσει μέρη με την Ελίζαμπεθ Μπένετ.
2012-2013 Ντάνιελ Βίνσεντ Γκορντ Γουίλιαμ Ντάρσι The Lizzie Bennet Diaries Μια σύγχρονη προσαρμογή όπου ο κύριος χαρακτήρας, η Λίζι, λέει την ιστορία της Περηφάνιας και Προκατάληψης μέσα από ένα βίντεο μπλογκ.
2013 Μάθιου Ρις Φιτζγουίλιαμ Ντάρσι Death Comes to Pemberley Η συνέχεια του βιβλίου της Φίλις Ντόροθι Τζέιμς με το ίδιο όνομα.
2013 Ντάλας Σάουερ Κύριος Ντάρσι Once Upon a Time in Wonderland

Ανάλυση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κύριος Ντάρσι είναι υπερήφανος και αλαζόνας, ιδιαίτερα σε εκείνους που θεωρούνται κατώτατης κοινωνικής θέσης. Όπως φαίνεται πιστεύει ότι είναι καλύτερος από τους ανθρώπους κατώτερης κοινωνικής θέσης και σε τάξη και σε διασυνδέσεις, οπότε δεν επιθυμεί να έρχεται σε επαφή μαζί τους: έχουμε ως ένδειξη αυτό στο Μέριτον - σε όλα τα πάρτι, φαινόταν να αποστασιοποιείται από το υπόλοιπο πλήθος, επειδή δεν πίστευε ότι ήταν άξιοι για γνωριμία. Στο χορό, δεν επιθυμεί να χορέψει με καμία κοπέλα, διότι όλες ήταν κατώτερες σε τάξη και ομορφιά από τον ίδιο. Είναι έντιμος, φιλικός, και στοργικός σε αυτούς που είναι στην ίδια κλάση με εκείνον. Για παράδειγμα, η συμπεριφορά του στον Μπίνγκλεϊ είναι περισσότερο αδερφική μιας και τον σώζει από έναν κακό γάμο και είναι συνέχεια στο πλευρό του. Μέσα από την Ελίζαμπεθ, μαθαίνει να είναι λιγότερο αλαζόνας και υπερόπτης, επειδή συνειδητοποιεί ότι οι ενέργειές του έχουν βαθιά επίδραση στους άλλους. Αυτή η αλαζονεία διακρίνεται στην πρώτη πρόταση γάμου του στην Ελίζαμπεθ, όπου δρα με περισσότερο περήφανο παρά αγαπητό τρόπο.

Η Βίβιεν Τζόουνς σημειώνει ότι η όμορφη εμφάνιση του Ντάρσι, ο πλούτος και η αρχική του υπεροψία σηματοδοτεί στον αναγνώστη ότι είναι ήρωας ρομαντικού μυθιστορήματος.[3] Το ανεύθυνο κλέψιμο του Γουίκχαμ με τη Λυδία επιτρέπει στον Ντάρσι να επιδείξει ότι αισθάνεται υπεύθυνος που σιώπησε για τη συνεχή κακιά συμπεριφορά του Γουίκχαμ - αν είχε γνωστοποιήσει τον κακό χαρακτήρα του Γουίκχαμ, η Λυδία θα ήταν ασφαλής. Ο Ντάρσι επιλέγει να εμπλακεί στο σχεδιασμένο γάμο της Λυδίας, αγνοώντας τον κίνδυνο της ίδιας του της φήμης.[4] Η Ελίζαμπεθ τον απορρίπτει στην αρχή ως "πολύπλοκο", ενώ προσθέτει ότι οι "πολύπλοκοι" άνδρες είναι τουλάχιστον πιο "διασκεδαστικοί".[5]

Ο 18ος αιώνας ήταν ο καιρός της "Λατρείας της Ευγένειας", μια εποχή που η υπεροχή της ευαισθησίας, της φινέτσας και της υπερβολικής ευγένειας πάνω απ' όλα, οδηγούσε στα λόγια του Βρετανού συγγραφέα Άνταμ Νίκολσον ότι "...μεγάλα τμήματα της αγγλικής ζωής του 18ου αιώνα γίνονται εύθραυστα και ντελικάτα, με τέτοιο τρόπο ώστε καμία ηλικία στην Αγγλία, πριν ή τότε κατάφερε...Με κάποιους τρόπους, τη φυσική ανθρώπινη αξιοπρέπεια να θυσιαστεί στο βωμό ενός είδους ροκοκό ευγένειας....Η αποδεκτή συμπεριφορά είχε γίνει παιχνίδι και δεν ήρθε πολύς καιρός πριν από την αντιηρωική μόδα για μια ντελικάτη ευαισθησία που ήταν ελέγχου. Η αρρενωπότητα, ή ακόμα και η ικανότητα επιβίωσης, είχε σχεδόν εγκαταλείψει εξ' ολοκλήρου αυτούς που υπέφεραν από τη λατρεία της ευαισθησίας".[6] Στην ιδέα του 18ου αιώνα, ένας άντρας αναμενόταν κυρίως να είναι όλο και πιο ευχάριστος, και έτσι ήταν καλύτερο για έναν άντρα να λέει ψέματα παρά να λέει οτιδήποτε άλλο που μπορεί να προσβάλει.[6] Από τις αρχές του 19ου αιώνα, άρχισε να εισέρχεται στη μόδα μια αυστηρότερη, πιο ενδιαφέρουσα εκδοχή της αρρενωπότητας και ο χαρακτήρας του κύριου Ντάρσι αποτελεί παράδειγμα της τάσης.[6] Ο Νίκολσον περιέγραψε τις διαφορές μεταξύ του κύριου Μπίνγκλεϊ και του κύριου Ντάρσι ως εξής: "Ο κύριος Μπίνγκλεϊ είναι ένας άνδρας του 18ου αιώνα: όμορφος, νέος, πρόσχαρος, εύκολος, ανεπηρέαστος, και δεν ελέγχει εξ' ολοκλήρου το πεπρωμένο του. Ο Ντάρσι είναι καλός, ψηλός, όμορφος, ευγενής, υπερήφανος, άπειλητικός, ιδιότροπος και δεν υπόκεινται σε κανέναν έλεγχο παρά στο δικό του...Ο Ντάρσι είναι άνδρας του 19ου αιώνα, η αρρενωπότητα από μόνη της, ασυμβίβαστος, σκοτεινός και σέξι. Και ο Ντάρσι ευθύνεται για το γεγονός ότι το μυθιστόρημα τελειώνει με αγάπη".[6] Ο χαρακτήρας του κύριου Ντάρσι αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό τα μεταβαλλόμενα πρότυπα της αγγλικής αρρενωπότητας σε αντίθεση με τους ήρωες του 18ου αιώνα με την υπερβολική ευγένεια και την απροθυμία τους να προσβάλλουν, ο κύριος Ντάρσι λέει ό, τι του αρέσει, πράγμα που δείχνει την αυθεντικότητα και την ειλικρίνειά του, τα οποία ήταν τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά για έναν άνθρωπο στη νέα ρομαντική εποχή.[6] Ακόμη κι αν ο Ντάρσι απολογείται στη δεσποινίδα Μπένετ για την απότομη αγένειά του, η ειλικρίνεια του σήμανε ότι η αλλαγή της καρδιάς ήταν ειλικρινής και όχι τα προσεγμένα λόγια ενός λάτρη της καλτ ευαισθησίας. Σε γενικές γραμμές, ο χαρακτήρας του κύριου Ντάρσι έδειξε την εμφάνιση ενός νέου τύπου αρρενωπότητας που δεν μπορούσε να ανεχτεί τις ατέλειες, τις επιφανειακές αξίες του προηγούμενου αιώνα.[6] Ο Νίκολσον αποκάλεσε τον Ντάρσι "το πρότυπο πάνω στο οποίο το σοβαρό και ανελαστικό μοντέλο της Βικτωριανής αρρενωπότητας βρέθηκε".[6] Ο Νίκολσον ολοκλήρωσε με: "Ο υπαινιγμός του μυθιστορήματος είναι ότι υπάρχει κάτι καλύτερο από την ευγένεια και ότι η απλή κοσμιότητα είναι ανεπαρκής...ο Ντάρσι είναι 'ήσυχος, σοβαρός και ασυγκίνητος', λέξεις σε αυτό το νέο ηθικό σύμπαν που σηματοδοτούν την αγνή αποδοχή".[6] Ο Νίκολσον υποστήριξε περαιτέρω ότι ένας χαρακτήρας όπως ο κύριος Ντάρσι αντικατόπτριζε τις αλλαγές στη βρετανική ζωή καθώς η ρομαντική εποχή ήταν μια εποχή που "Αυτό που είχε σημασία ήταν αυθεντικό".[6] Από αυτή την άποψη, το μυθιστόρημα λέει: "Από αυτό αγνοούσε απόλυτα-γι' αυτήν ήταν ο μόνος άνδρας που δεν έκανε τον εαυτό του συμπαθητικό πουθενά, και που δεν τη βρήκε αρκετά όμορφη για να χορέψει μαζί της".[7]

Ο Βρετανός πολιτιστικός κριτικός Ρόμπερτ Άιρβιν περιέγραψε την έλξη του κύριου Ντάρσι στις γυναίκες ως μια "απόλυτη και άνευ όρων αρσενική ανάγκη για μια γυναίκα".[8] Ο Άιρβιν υποστήριξε ότι αυτό ήταν μια γυναικεία "φαντασία" που ήταν δυνατή μόνο σε ένα πλαίσιο γενικής ανικανότητας εκ μέρους των γυναικών.[8] Την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης, όπου η ελίτ σε όλη την Ευρώπη αισθάνθηκε απειλούμενη, υπήρξε μια τάση στη βρετανική λογοτεχνία να δοξάσει τις αριστοκρατικές και υψηλές κοινωνικές τάξεις ως προσωποποίηση των βρετανικών αξιών και σε αντίθεση με τους Γάλλους που αποκεφάλισαν την παλιά τους ελίτ για να δημιουργήσουν την άπληστη, χυδαία νέα ελίτ της ναπολεόντιας Γαλλίας, για τη βρετανική μεσαία τάξη ή "μεσαία τάξη", όπως η Όστεν τους αποκάλεσε να μιμηθούν την προσγειωμένη ελίτ, η οποία όμως διατήρησε την κοινωνική της υπεροχή.[9] Ο χαρακτήρας του κύριου Ντάρσι αντικατόπτριζε εκείνη την τάση.[9] Όταν ο κύριος Μπίνγκλεϊ υποδεικνύει ότι θα ήθελε μια μέρα να οικοδομήσει ένα κτήμα όπως το Πέμπερλι, πληροφορείται από τον κύριο Ντάρσι ότι δεν είναι το ίδιο το κτήμα, αλλά μάλλον αυτό που περιέχει, την πολιτιστική του κληρονομιά όπως η οικογενειακή βιβλιοθήκη που κάνει το Πέμπερλι ιδιαίτερο καθώς ο κύριος Μπίνγκλεϊ δεν μπορεί να είναι ο κληρονόμος μιας οικογενειακής βιβλιοθήκης που δημιουργήθηκε από γενιά σε γενιά όπως ο κύριος Ντάρσι είναι ο κληρονόμος.[9] Με αυτόν τον τρόπο η Όστεν υπονοεί ότι ο Ντάρσι είναι κάτι περισσότερο από υπερήφανος και είρωνας άνδρας στη συνέλευση του Μέριτον, ότι υπάρχει μια βαθύτητα στον ίδιο, μιας και άνθρωποι σαν αυτόν είναι φύλακες του εθνικού πολιτισμού.[9] Ο Άιρβιν ισχυρίστηκε ότι για κάποιον όπως ο Ντάρσι, ο οποίος ζει περίπου τα μισά του χρόνια στο Λονδίνο, που είναι ένα λαμπερό και μακρινό μέρος για τους ανθρώπους του Μέριτον, αυτό αποδεικνύει την κοινωνική ανωτερότητά του, καθώς οι "τρόποι του στο Λονδίνο" περιγράφονται διαφορετικοί στο μυθιστόρημα ως "μοντέρνοι"και" κομψοί".[10] Ο Άιρβινγκ ισχυρίστηκε ότι η ένωση των Μπένετ και Ντάρσι στο τέλος του μυθιστορήματος εννοούνταν από την Όστεν ως σύμβολο της ένωσης των εθνικών και περιφερειακών ελίτ στην Αγγλία, σφυρηλατώντας μαζί ένα ενωμένο έθνος.[10] Μια ακαδημαϊκός, η Ρέιτσελ Μπραουνστάιν, σημείωσε ότι από όλα τα μυθιστορήματα της Όστεν, αυτό με τον Ντάρσι και την Ελίζαμπεθ είναι το μόνο που στην αρχή του βιβλίου μεταξύ τους ήταν εξ' ολοκλήρου άγνωστοι, καθιστώντας το Περηφάνια και Προκατάληψη το πιο ρομαντικό από τα μυθιστορήματα της Όστεν.[11]

Ο Άιρβιν ισχυρίστηκε ότι η Μπένετ δεν είναι κατάλληλη για τον Ντάρσι όχι τόσο για τις διαφορές τους στο εισοδηματικό επίπεδο, αλλά λόγω των διαφορετικών τους τάξεων καθώς η Μπένετ αναλογίζεται τις δόξες του Πέμπερλι.[12] Κατά της ερμηνείας ότι η Περηφάνια και Προκατάληψη είναι πρωτίστως ένα μυθιστόρημα για την τάξη, η Αμερικανή ακαδημαϊκός Σούζαν Μόργκαν υποστήριξε ότι το μυθιστόρημα είναι σχετικά με το χαρακτήρα, δηλώνοντας ότι ο κύριος Γουίκχαμ μπορεί να μην είναι τόσο πλούσιος όσο ο Ντάρσι, αλλά η πρόσληψή του στην πολιτοφυλακή θα τον έκανε έναν αξιοσέβαστο άνθρωπο, που θα μπορούσε να παντρευτεί στην αντιβασιλική Αγγλία.[13] Η Μόργκαν έγραψε για τον Ντάρσι ότι είναι πλούσιος, δεν αντιπροσωπεύει την "κοινωνία" και η Μπένετ τον "ατομικισμό", καθώς ο Ντάρσι είναι επιφυλακτικός, ματαιόδοξος και σχεδόν απομονωμένος από την κοινωνία.[13] Η Μόργκαν υποστήριξε ότι το μήνυμα της Οστεν στην Περηφάνια και Προκατάληψη είναι ότι πρέπει να παντρευτείς για την αγάπη και όχι για τα χρήματα, καθώς ο Γουίκχαμ αποκλείει τον εαυτό του ως υποψήφιο γαμπρό λόγω του κακού του χαρακτήρα του και όχι του εισοδήματός του.[13] Η Μόργκαν παρατήρησε ότι για το μεγαλύτερο μέρος του μυθιστορήματος ο Ντάρσι αγαπάει την Μπένετ παρά τον εαυτό του ενώ εκείνη τον απεχθάνεται και όταν έρχεται για να της ανταποδώσει τα αισθήματά του, η Όστεν γράφει ότι ήταν "ένα κίνητρο μέσα από την καλή της θέληση που δεν μπορούσε να αγνοηθεί. Ήταν ευγνωμοσύνη, όχι μονάχα επειδή την αγάπησε μια φορά, αλλά επειδή την αγαπούσε ακόμη αρκετά, ώστε να συγχωρήσει όλη την οξυθυμία και την καυστικότητα του τρόπου της απορρίπτοντάς τον, και όλες τις άδικες κατηγορίες που συνοδεύουν την απόρριψή της".[13] Η Μόργκαν υποστήριξε ότι η ανάπτυξη των συναισθημάτων της Μπένετ για τον Ντάρσι είναι ένδειξη της πνευματικής της ανάπτυξης, καθώς καταλαβαίνει ότι ελευθερία σημαίνει η ελευθερία να εκτιμάς και να κατανοείς την αξία της αγάπης.[13] Με αυτή την έννοια, ο Ντάρσι, επιδιώκοντας να βελτιώσει τον εαυτό του, αγνοώντας επαναλαμβανόμενες αγένειες και προσβολές, και πληρώνοντας τα χρέη του Γουίκχαμ για να διασώσει τη Λυδία από τον κακοσχεδιασμένο γάμο της για να την εντυπωσιάσει, αποδεικνύεται άξιος της αγάπης της Μπένετ.[13] Η Μόργκαν έγραψε ότι η ευγνωμοσύνη που σήμανε η Όστεν για τα αισθήματα της Μπένετ για τον Ντάρσι "...είναι μια ευγνωμοσύνη που, παρά τα εμπόδια που μπορεί να προσφέρει ο ρεαλισμός, παρά το χρόνο, τις συμβάσεις και την παρανόηση, παρά τα λάθη και τους δικούς του περιορισμούς, ο κύριος Ντάρσι μπορεί να διακρίνει στην Ελίζαμπεθ ειλικρίνεια και να την αγαπάει επίσης".[13] Ένας κριτικός, ο Γουίλμπουρ Κρος, έγραψε αρχικά ότι ο Ντάρσι εμφανίζει εξωφρενική υπεροψία στην Ελισάβετ, αλλά το μυθιστόρημα τελειώνει με μια "σχεδόν πεισματική εξαθλίωση του Ντάρσι", η οποία ήταν μαρτυρία της εξουσίας των γυναικών να δαμάσουν τους άντρες.[14]

Πολιτιστική επιρροή και κληρονομιά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο χαρακτήρας του Φιτζγουίλιαμ Ντάρσι έχει εμφανιστεί και έχει γίνει αντικείμενο έμπνευσης σε πολυάριθμες δουλειές. Τόσο Κύριος Ντάρσι όσο και η Ελίζαμπεθ Μπένετ έχουν πάρει μέρος στο 'Wold Newton family' του συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Φίλιπ Χοσέ Φάρμερ, στο οποίο εμφανίστηκαν πολυάριθμοι λογοτεχνικοί χαρακτήρες (όπως ο Ταρζάν και ο Σέρλοκ Χολμς) μέσω ενός συνδεδεμένου οικογενειακού δέντρου ανθρώπων και γεγονότων. Σύμφωνα με τις δουλειές του Φάρμερ, και οι δύο εκτέθηκαν σε ακτινοβολία από έναν μετεωρίτη που έπληξε το Γουόρλντ Νιούτον στο Γιορκσάιρ το 1790 (ένα τεκμηριωμένο γεγονός). Αυτό τους επέτρεψε να γίνουν πρόγονοι πολλών άλλων δημοφιλών λογοτεχνικών χαρακτήρων, κάποιοι από τους οποίους κατείχαν ασυνήθιστα ή ακόμη και υπερφυσικά χαρίσματα και ικανότητες. Έχουν επίσης δημοσιευθεί πολυάριθμες επαναδημιουργίες του πρωτότυπου έργου που γράφτηκαν από την πλευρά του κύριου Ντάρσι, μεταξύ των οποίων η τριλογία Fitzwilliam Darcy της αμερικανίδας συγγραφέως Πάμελα Έινταν και η επιτυχημένη μυθιστοριογραφία της Αγγλίδας συγγραφέως Τζάνετ Έιλμερ Darcy's Story (ISBN 9780952821021) και αργότερα στις Ηνωμένες Πολιτείες (ISBN 9780061148705).

Η Χέλεν Φίλντινγκ παραδέχτηκε ότι "λεηλάτησε την πλοκή της"[15] για το βιβλίο Bridget Jones's Diary από το Pride and Prejudice. Στο Bridget Jones's Diary και στο σίκουέλ του Bridget Jones: The Edge of Reason, η Μπρίτζετ Τζόουνς συνέχεια αναφέρει την τηλεοπτική σειρά του 1995 του BBC και επαναλαμβανόμενα βλέπει τη σκηνή του τέταρτου επεισοδίου όπου ο Ντάρσι (Κόλιν Φερθ) ξεπροβάλλει από μια λίμνη φορώντας μια μουσκεμένη άσπρη μπλούζα,[16] και αναφέρει τους Ντάρσι και Ελίζαμπεθ της τηλεοπτικής σειράς ως "τους εκλεκτούς μου αντιπροσώπους στον τομέα του πηδήματος, ή μάλλον, της ερωτοτροπίας".[17] Όταν στο The Edge of Reason η Μπρίτζετ γίνεται συγγραφέας, πετάει στην Ιταλία όπου πρέπει να πάρει συνέντευξη από τον Φερθ για την προσεχώς του ταινία Fever Pitch (Πυρετώδης Κατάσταση), αλλά βρίσκει τον εαυτό της να του κάνει μόνο ερωτήσεις για τον Κύριο Ντάρσι και τα γυρίσματα της σκηνής στη λίμνη.[16] Αυτή η σκηνή γυρίστηκε, αλλά δε συμπεριλήφθηκε στην κινηματογραφική προσαρμογή Bridget Jones: The Edge of Reason. Αυτή η σκηνή μπορεί να προβληθεί στα εξτρά περιεχόμενα του DVD. Η σκηνή στη λίμνη με τον Κόλιν Φερθ μπήκε στις κορυφαίες 100 τηλεοπτικές στιγμές του Channel 4.[18] Ο Κόλιν Φερθ δυσκολεύτηκε να αποφύγει την εικόνα του Ντάρσι,[19] και σκέφτηκε ότι το να παίξει το χαρακτήρα του Μαρκ Ντάρσι στην ταινία Bridget Jones's Diary, ένας χαρακτήρας εμπνευσμένος από τον άλλον Ντάρσι, θα ήταν και κοροϊδευτικό και θα τον ελευθέρωνε μια για πάντα από τον εικονικό χαρακτήρα.[20]

Το κύρος του Ντάρσι ως ρομαντικός ήρωας υπερβαίνει τη λογοτεχνία. Το 2010 μια φερορμόνη σε πρωτεϊνικό φύλο σε αρσενικά ούρα ποντικού, που είναι σεξουαλικά ελκυστική για θηλυκά ποντίκια, ονομάστηκε Darcin προς τιμήν του χαρακτήρα.[21][22][23]

Στις 9 Ιουλίου του 2013, ένα άγαλμα από γυάλινες ράβδους μήκους 12 ποδιών (3,7 μέτρων) Του κύριου Ντάρσι που αναδύθηκε από το νερό εγκαταστάθηκε στη λίμνη Σερπεντίν του Χάιντ Παρκ στο Λονδίνο, για την προώθηση του καναλιού UKTV της βρετανικής τηλεόρασης. Με βάση τον ηθοποιό Κόλιν Φερθ, ο οποίος έπαιξε το ρόλο του Ντάρσι στη μικρού μήκους τηλεοπτική σειρά του BBC το 1995, το άγαλμα θα κάνει το γύρο πολλών αγγλικών λιμνών πριν την τελική εγκατάστασή του στο Λάιμ Παρκ, μια τοποθεσία όπου το πρόγραμμα ήταν εν μέρει κινηματογραφημένο και ήδη ένα προσκύνημα για τους λάτρεις της Περηφάνιας και Προκατάληψης.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Pride and Prejudice. Chapters 25 and 35.
  2. ↑ Pride and Prejudice. Chapter 59.
  3. ↑ Jones, Vivien· Austen, Jane· Tanner, Tony (2003). Pride and prejudice (2003 Penguin έκδοση). New York: Penguin Books. σελίδες xi–xii. ISBN 978-0-14-143951-8. 
  4. ↑ Sherry, James (1979). «Pride and Prejudice: The Limits of Society». Studies in English Literature, 1500-1900 19 (4): 609. doi:10.2307/450251. https://archive.org/details/sim_studies-in-english-literature-1500-1900_autumn-1979_19_4/page/609. 
  5. ↑ Brownstein, Rachel "Northanger Abbey, Sense and Sensibility, Pride and Prejudice" pages 32-57 from The Cambridge Companion to Jane Austen, Cambridge: Cambridge University Press, 1997 page 52.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 6,7 6,8 Nicolson, Adam (2005). «Chapter 5. Boldness». Seize the Fire: Heroism, Duty, and the Battle of Trafalgar. HarperCollins. σελίδες 157–208. ISBN 978-0-06-075361-0. 
  7. ↑ Brownstein, Rachel "Northanger Abbey, Sense and Sensibility, Pride and Prejudice" pages 32-57 from The Cambridge Companion to Jane Austen, Cambridge: Cambridge University Press, 1997 page 54.
  8. ↑ 8,0 8,1 Irvine, Robert Jane Austen, London: Routledge, 2005 page 152.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 Irvine, Robert Jane Austen, London: Routledge, 2005 page 61.
  10. ↑ 10,0 10,1 Irvine, Robert Jane Austen, London: Routledge, 2005 page 60.
  11. ↑ Brownstein, Rachel "Northanger Abbey, Sense and Sensibility, Pride and Prejudice" pages 32-57 from The Cambridge Companion to Jane Austen, Cambridge: Cambridge University Press, 1997 page 51.
  12. ↑ Irvine, Robert Jane Austen, London: Routledge, 2005 page 59.
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 13,4 13,5 13,6 Morgan, Susan (1975). «Intelligence in 'Pride and Prejudice'». Modern Philology 73 (1): 54–68. doi:10.1086/390617. ISSN 0026-8232. https://archive.org/details/sim_modern-philology_1975-08_73_1/page/54. 
  14. ↑ Bloom, Harold Jane Austen's Pride and Prejudice, , New York: Chelsea House Publishing, 1996 page 28-29.
  15. ↑ Penguin Reading Guides - Bridget Jones's Diary Αρχειοθετήθηκε 2014-03-02 στο Wayback Machine. Retrieved on January 4-2008.
  16. ↑ 16,0 16,1 "Bridget Jones: The Edge of Reason" Helen Fielding. Penguin Books, 1999. ((ISBN 014303443X))
  17. ↑ MTV.com - 'Pride & Prejudice': The Way They Were (Nov 23 2005) Retrieved on January 4-2008.
  18. ↑ The Independent - There's no escaping Mr. Darcy (9 June 2000) Αρχειοθετήθηκε 2012-02-09 στο Wayback Machine. Retrieved on January 4-2008.
  19. ↑ BBC News - Star takes pride in new Prejudice Retrieved on January 4-2008.
  20. ↑ Vanity Fair (Italy) - Me Sexy? only to that crazy Bridget Jones (Oct 16, 2003) Retrieved on January 4-2008.
  21. ↑ Brennan PA (May 2010). «On the scent of sexual attraction». BMC Biol 8 (1): 71. doi:10.1186/1741-7007-8-71. PMID 20504292. PMC 2880966. http://www.biomedcentral.com/1741-7007/8/71. 
  22. ↑ «Darcin: a male pheromone that stimulates female memory and sexual attraction to an individual male's odour». BMC Biol 8 (1): 75. June 2010. doi:10.1186/1741-7007-8-75. PMID 20525243. 
  23. ↑ Moskowitz, C (3 Ιουνίου 2010). «Biologists Learn Why Mice Go Gaga for Urine». FoxNews.com. FOX News Network. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2010. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Mr. Darcy στο Wikimedia Commons


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κύριος_Ντάρσι&oldid=10325918"