Κωνσταντίνος Πανώριος
| Κωνσταντίνος Πανώριος | |
|---|---|
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Κωνσταντίνος Πανώριος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1857 Σίφνος |
| Θάνατος | 1892 Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής «Δρομοκαΐτειο» |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Ελλάδας |
| Σπουδές | Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών |
| Ιδιότητα | ζωγράφος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Κωνσταντίνος Πανώριος ή Πανόριος (Σίφνος, 1857 – Αθήνα, 1892) ήταν Έλληνας ζωγράφος του 19ου αι. που πέθανε σε νεαρή ηλικία εξαιτίας ψυχολογικών προβλημάτων.
Βίος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε το 1857 στον Άγιο Λουκά της Σίφνου. Νέος ακόμα μετακόμισε οικογενειακώς στην Αθήνα και σπούδασε ζωγραφική στο Σχολείον Τεχνών (την μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών) από το οποίο αποφοίτησε το 1878. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του κατάφερε να διακριθεί και να κερδίσει υποτροφία από τον επιχειρηματία Α. Παπούδωφ για συνέχιση των σπουδών του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου. Ο Πανώριος παρέμεινε στη Γερμανία για πάνω από δέκα χρόνια και επέστρεψε στην Ελλάδα γύρω στο 1890. Τον Φεβρουάριο του 1891 πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα, η οποία απέσπασε θετική κριτική και αντιμετώπιση από τον καλλιτεχνικό τύπο της εποχής. Λίγο καιρό αργότερα αποσύρθηκε στη Σίφνο λόγω της εκδήλωσης ψυχοπάθειας και έπειτα εισήχθη στο Δρομοκαΐτειο όπου τον βρήκε ο θάνατος το 1892.[1][2]
Έργο & τεχνοτροπία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σώζονται γύρω στα 25 έργα του Πανώριου, τα περισσότερα από τα οποία είναι προσωπογραφίες ενώ φιλοτέχνησε σε μικρότερο βαθμό ηθογραφίες, νεκρές φύσεις και τοπία. Σημαντική θέση στα έργο του κατέχουν οι πίνακες με παιδιά. Η ζωγραφική του εντάσσεται στην λεγόμενη «Σχολή του Μονάχου» και χαρακτηρίζεται ως πλαστική και έντονη με εξαιρετικές βάσεις σχεδίου.[1][2]
Ο ίδιος εκτός από τη μια και μοναδική ατομική του έκθεση είχε εκθέσει έργα του στο διαγωνισμό των Ολυμπίων του 1875 και στον Καλλιτεχνικό Σύλλογο του Μονάχου τα έτη 1882 και 1883.[2] Τα περισσότερα από τα γνωστά έργα του Πανώριου βρίσκονται στη συλλογή Κουτλίδη της Εθνικής Πινακοθήκης της Ελλάδας.[1]
Γκαλερί
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]-
Χωριατοπούλα με πανέρι, π. 1885-1890. Λάδι σε μουσαμά , 114 x 76 εκ. -
Τιτίκα (π. 1888). Λάδι σε μουσαμά, 140 εκ. x 80 εκ. Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου. -
Πορτραίτο του Μιλτιάδη Βενιζέλου.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Ζίας, Νίκος (2005). Κωνσταντίνος Πανώριος. Ο τραγικός ζωγράφος από τη Σίφνο (PDF). Β'. Αθήνα: Σύνδεσμος Σιφναϊκών Μελετών. σελίδες 221–235.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Πανώριος Κωνσταντίνος (1857 Σίφνος - 1892 Αθήνα)». Εθνική Πινακοθήκη. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2015.