Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κρατερός Ιωάννου

Προσθήκη συνδέσεων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κρατερός Ιωάννου
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1935
Θεσσαλονίκη
Θάνατος1999
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακαθηγητής πανεπιστημίου
δικαστής
δεδομένα

Ο Κρατερός - Νικόλαος Ιωάννου (1935 - 1999) υπήρξε διαπρεπής και διεθνούς κύρους διεθνολόγος, καθηγητής του Διεθνούς Δικαίου στη Νομική Σχολή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και δικαστής στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 3 Ιουνίου 1935 και καταγόταν από το Μοναστήρι της σημερινής Βόρειας Μακεδονίας[1]. Αφού ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές σπουδές του (με υποτροφία) στο Αμερικάνικο Κολλέγιο ΑΝΑΤΟΛΙΑ[2], σπούδασε νομικά στο ΑΠΘ[3] απ' όπου έλαβε το πτυχίο του το 1959. Για τη διδακτορική του έρευνα στο Στρασβούργο και στη Χάγη[4] έλαβε υποτροφία και το 1971 αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ στο Διεθνές Δίκαιο με επιβλέποντα τον Δημήτριο Κωνσταντόπουλο[5]. Ανακηρύχθηκε πρώτος στις εξετάσεις του Αρείου Πάγου για τους υποψήφιους δικηγόρους και ενεγράφη ως μέλος στον Δικηγορικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης. Άσκησε ενεργή δικηγορία με επιτυχία συμμετέχοντας σε ένα από τα πιο γνωστά δικηγορικά γραφεία της Θεσσαλονίκης, μαζί με τον Δημήτριο Ευρυγένη[6] (μέντοράς του και ιδρυτής της Νομικής Σχολής του ΔΠΘ), τον Αθανάσιο Βουτυρά και τον Στέλιο Νέστωρα. Ήταν από τους πρώτους που ασχολήθηκε και δημοσίευσε εργασίες του, πριν ακόμη αναγορευτεί διδάκτωρ, σχετικά με το νέο για την εποχή εκείνη Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.

Ακαδημαϊκή καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1975, μαζί με τον Καθηγητή Ιδιωτικού Δικαίου Γιάννη Βούλγαρη, προσλαβάνεται ως Ειδικός Επιστήμων στην Νομική Σχολή του ΔΠΘ[7] στην Κομοτηνή, ενώ το 1977 εκλέγεται έκτακτος καθηγητής στην έδρα του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου και λίγο μετά μόνιμος Καθηγητής, θέση που κατείχε ως το θάνατό του το 1999[8]. Δίδαξε κυρίως Διεθνές και Κοινοτικό Δίκαιο και το μάθημα της Οργάνωσης της Διεθνούς Κοινωνίας. Εισηγήθηκε μάλιστα, πολύ πριν την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, την υποχρεωτική διδιασκαλία στο ΔΠΘ του μαθήματος του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Διετέλεσε Πρόεδρος της Νομικής Σχολής του ΔΠΘ στην Κομοτηνή (1η περίοδος 1984 - 1986, 2η περίοδος 1987 - 1991), Αντιπρύτανης (1988 - 1991) και Διευθυντής της Εταιρίας Διαχείρισης της περιουσίας του ΔΠΘ. Το ΔΠΘ τιμώντας την προσφορά του τον τίμησε μετά θάνατο, το 2016, ιδρύοντας (ΦΕΚ Β' 3244/10-10-2016) το Εργαστήριο Διεθνούς Δικαίου και Διεθνών Σχέσεων «Κρατερός Ιωάννου»" (Krateros loannou Research Institute for International Law and International Relations)[9].

Υπήρξε επισκέπτης καθηγητής (visiting professor) στο πολιτειακό πανεπιστήμιο Ohio State University[10] (1995) και στο Capital University[11] (1993 και 1996) στο Columbus Ohio των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Διετέλεσε Πρόεδρος του Κέντρου Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Οικονομικού Δικαίου (ΚΔΕΟΔ)[12], το οποίο ανέδειξε σε αναγνωρισμένο φορέα σε θέματα ευρωπαϊκού δικαίου, ενώ συνέβαλε στη ίδρυση της Εθνικής Σχολής Δικαστών[13] εντός των χώρων του ΚΔΕΟΔ.

Υπήρξε μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου του Υπουργείου Εξωτερικών[14] και προσέφερε πολλάκις τις γνώσεις του στους εκάστοτε Υπουργούς Εξωτερικών σε κρίσιμα ζητήματα όπως το Κυπριακό, την ΠΓΔΜ και τα ελληνοτουρκικά (συμμετείχε μαζί με τον καθηγητή Αργύρη Φατούρο στην ομάδα εμπειρογνωμόνων για τον ελληνοτουρκικό διάλογο). Ως αναγνώριση της πολυετούς, επιτυχούς και με πάθος προσφοράς του, του απονεμήθηκε ο τίτλος του Επίτιμου Συμβούλου του Υπουργείου Εξωτερικών.

Ειδικότερα με το ζήτημα της αναγνώρισης της μετέπειτα Βόρεια Μακεδονίας ασχολήθηκε ενεργά, ως επικεφαλής της ομάδας συνηγόρων (μαζί με τον Βασίλειο Σκουρή, τον Στέλιο Περάκη και τον Γιάννο Κρανιδιώτη) της Ελληνικής Δημοκρατίας στην αίτηση λήψης ασφαλιστικών μέτρων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά της Ελλάδας για τα αντίμετρα (το γνωστό εμπάργκο) που έλαβε η Ελλάδα τον Φεβρουάριο του 1994 σε βάρος της χώρας αυτής, αίτηση που απορρίφθηκε από Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Στις 13 Σεπτεμβρίου του 1995 ήταν ο νομικός σύμβουλος της ελληνικής κυβέρνησης (Υπουργός Εξωτερικών ο Κάρολος Παπούλιας) κατά την κατάρτιση και υπογραφή της ενδιάμεσης συμφωνίας με τη Βόρεια Μακεδονία.

Εκπροσώπησε την Ελλάδα (από το 1983) ως σύμβουλος της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ[15], μέλος της Επιτροπής του Δικαίου του Διαστήματος του ΟΗΕ, ως πρόεδρος (1989-1992) της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων για τη βελτίωση της διαδικασίας στο πλαίσιο της ΕΣΔΑ του Συμβουλίου της Ευρώπης[16], ενώ συμμετείχε σε όργανα διεθνών οργανισμών, όπως του ΟΑΣΕ. Ορίσθηκε δικαστής στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.[17]

Συγγραφικό έργο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πλούσιο συγγραφικό του έργο στην ελληνική, την αγγλική και την γαλλική γλώσσα εκτείνεται στους τομείς του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου, του Δικαίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, στα ανθρώπινα δικαιώματα και στην εξωτερική πολιτική.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Αντώνης Μιχ. Κολτσίδας, Κουτσόβλαχοι, οι βλαχόφωνοι Έλληνες. Εθνολογική, λαογραφική και γλωσσολογική μελέτη, Εκδοτικός οίκος Αδελφών Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη 1993, σελ. 515.
  2. ↑ «Καλώς ήρθατε στο Κολλέγιο Ανατόλια - Anatolia College». anatolia.edu.gr. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2018. 
  3. ↑ «ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ». www.auth.gr. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2018. 
  4. ↑ «The Hague Academy of International Law». The Hague Academy of International Law (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2018. 
  5. ↑ «Δημήτριος Κωνσταντόπουλος». Βικιπαίδεια. 2017-05-10. https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82&oldid=6457701. 
  6. ↑ «Δημήτριος Ευρυγένης». Βικιπαίδεια. 2017-05-10. https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%95%CF%85%CF%81%CF%85%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B7%CF%82&oldid=6458660. 
  7. ↑ «Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης». duth.gr. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2018. 
  8. ↑ «PRESS RELEASE No 13/99 : ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗ ΚΡΑΤΕΡΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ». curia.europa.eu. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2018. 
  9. ↑ «Εργαστήρια Τμήματος | Τμήμα Νομικής». law.duth.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2018. 
  10. ↑ «Moritz College of Law - Home». Moritz College of Law (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2018. 
  11. ↑ «Capital University Law School». law.capital.edu. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2018. 
  12. ↑ «Cieel». www.cieel.gr. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2018. 
  13. ↑ «Εθνική Σχολή Δικαστικών Λειτουργών - Αρχική». www.esdi.gr. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2018. 
  14. ↑ «Επιστημονικό προσωπικό Ειδικής Νομικής Υπηρεσίας - Δυνατότητες επαγγελματικής σταδιοδρομίας στο ΥΠΕΞ». www.mfa.gr. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2018. 
  15. ↑ «General Assembly of the United Nations». www.un.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2018. 
  16. ↑ «Council of Europe». www.coe.int (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2018. 
  17. ↑ «Το θεσμικό όργανο». curia.europa.eu. Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2018. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κρατερός_Ιωάννου&oldid=10772144"