Καταπέλτης εκτέλεσης

Φαίνεται πως στην αρχαιότητα ο καταπέλτης και ειδικότερα ο μείζων χρησιμοποιήθηκε και ως μέσον, ή μέθοδος, εκτέλεσης θανατικής ποινής.

Ο τρόπος αυτός ίσως και να παρείχε υπέρμετρη αγωνία και σχετική αγριότητα θεάματος, ακριβώς λόγω της μεμονωμένης και ειδικής αυτής χρήσης. Στον καταπέλτη αυτό τη θέση του πολεμικού βέλους ή του ακοντίου λάμβανε ο θανατοποινίτης προσδεμένος σε ακόντιο με το οποίο και εξακοντίζονταν. Η διαφορετική αυτή χρήση του καταπέλτη, από εκείνη την πολεμική, ίσως και να αποτελούσε ένα αποτρεπτικό μέσο διάπραξης αδικημάτων την εποχή εκείνη.
Τη χρήση του καταπέλτη ως μέσον τιμωρίας μας παραδίδει ο Διόδωρος ο Σικελιώτης ότι γίνονταν στις Συρακούσες επί εποχής του Αγαθοκλή του Συρακούσιου, ο οποίος τους θανατοποινίτες «εις καταπέλτας ενδεσμεύων κατετόξευεν».

Παραστατικές ως προς αυτό το θέαμα εκτέλεσης ήταν και οι παραστάσεις ατραξιόν «άνθρωπος βλήμα» που παρουσίαζαν παλαιότερα διάφορα περιφερόμενα τσίρκο όπου ζογκλέρ επιχειρούσαν την εκτίναξή τους από βάθρο που έφερε ελατήρια και που συνοδεύονταν με κρότους και καπνούς.