Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κάστρο του Σαρέιγ-Σαντρά

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 46°15′57″N 3°13′27″E / 46.26583°N 3.22417°E / 46.26583; 3.22417

Κάστρο του Σαρέιγ-Σαντρά
Άποψη του κάστρου.
Χάρτης
Είδοςσατώ[1]
Γεωγραφικές συντεταγμένες46°15′57″N 3°13′27″E
Διοικητική υπαγωγήΣαρέιγ-Σαντρά[1]
ΧώραΓαλλία[1]
Έναρξη κατασκευής15ος αιώνας
ΙδιοκτήτηςΚέντρο εθνικών μνημείων
Προστασίακατηγοριοποιημένο ιστορικό μνημείο στη Γαλλία (από 1958)[1]
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα

Το Κάστρο του Σαρέιγ-Σαντρά (γαλλικά: Château de Chareil-Cintrat) είναι κάστρο χρονολογούμενο από τέλη του 6ου αιώνα στην κοινότητα του Σαρέιγ-Σαντρά, στον νομό του Αλλιέ, στη Γαλλία.

Καταγεγραμμένο, αρχικώς, το 1930, το κάστρο (συμπεριλαμβανομένων των κήπων και των γειτονικών του εδαφών) κατηγοριοποιήθηκε ως ιστορικό μνημείο στις 3 Νοεμβρίου 1958[2]. Σήμερα, η διαχείρισή του γίνεται από το κέντρο ιστορικών μνημείων.

Το συγκεκριμένο κάστρο βρίσκεται στους πρόποδες λόφου ο οποίος ήταν παλαιότερα καλυμμένος από αμπέλια, γνωστού ως Κτήμα του Σαρέιγ (γαλλικά: Domaine de Chareil), ο οποίος, αρχικώς, αποτέλεσε ένα εκ των φέουδων του Οίκου των Βουρβόνων.

Το κάστρο ανήκε, στα μέσα του 16ου αιώνα, στον Κλωντ Μορέν, οικονομικό ελεγκτή επί των πολέμων, ο οποίος προχώρησε στην διακόσμησή του με τοιχογραφίες όπου αναπαριστώνταν μυθολογικές και αστρολογικές θεματολογίες εμπνεόμενες από την Αρχαιότητα.

Το 1589, κατά την διάρκεια των Θρησκευτικών Πολέμων, το κάστρο πολιορκήθηκε.

Μετά το 1752, η Οικογένεια Λανγκλουά ντε Ραμαντιέρ[3] κατέστη ιδιοκτήτης του κάστρου, εκ της οποίας ο Λουί Ζαν Πιερ Λανγκλουά ντε Ραμαντιέρ διετέλεσε ο πρώτος δήμαρχος του Σαρέιγ. Μετά τον θάνατο του υιού του, Κλωντ, τον Απρίλιο του 1815, οι κληρονόμοι προχώρησαν στην πώληση του κάστρου στην Οικογένεια Τονιέ.

Το Κράτος προχώρησε στην αγορά του Σαρέιγ το 1958.

  • (Γαλλικά) Annie Regond, Le château de Chareil à Chareil-Cintrat, Allier, Chamalières, Canope, 1991, 32 σ., ill. (ISBN 2-906320-14-5)
  • (Γαλλικά) Germain, René· Laurent, Dominique· Piboule, Maurice· Regond, Annie· Thévenet, Michel (2004). René Germain, επιμ. Châteaux, fiefs, mottes, maisons fortes et manoirs en Bourbonnais. Éd. de Borée. σελ. 684. ISBN 2-84494-199-0. , σ. 54-55.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]