Η Ψυχομάνα (Γύζης)
Η Ψυχομάνα είναι ελαιογραφία σε μουσαμά του Νικόλαου Γύζη που φιλοτεχνήθηκε μεταξύ 1882 και 1883. Οι διαστάσεις του είναι 1,05 × 0,73. Το έργο ανήκει στη συλλογή Ιδρύματος Ε. Κουτλίδη στην Αθήνα.[1]
Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μέσα σε ένα απλό σπίτι , με την εικόνα της Παναγιάς στον τοίχο, κάθεται μια καλοσυνάτη νέα γυναίκα και θηλάζει ένα ορφανό παιδί, ενώ το δικό της έχει ανέβει σε ένα καρεκλάκι και επιχειρεί να τη φτάσει. Το βλέμμα της είναι στραμμένο στοργικά προς το παιδί που θηλάζει και το πρόσωπό της ήρεμο βγάζει μια προσωπική ευτυχία. Η κόκκινη ζακέτα της αποπνέει τόνο αισιοδοξίας μέσα στην όλη τραγικότητα της ζωής. Στο αριστερό τμήμα της εικόνας, κάθεται παράμερα στην πόρτα μαυροφορεμένη η δυστυχισμένη μεγάλη ορφανή αδελφή και κρατάει το σκουφάκι του μωρού, με λυπημένο ύφος και συναισθανόμενο την τραγικότητα της ζωής της.[2]
Είναι χαρακτηριστική η χρήση του φωτός, το οποίο πέφτει πάνω στο λευκό σκέπασμα του παιδιού, δίνοντας ένα τόνο αισιοδοξίας.[3]
Εδώ αντιπαραβάλεται η ευτυχία (η ευτυχισμένη μάνα με τα δυο ευτυχισμένα της παιδιά) προς τη δυστυχία (το ορφανό κοριτσάκι παράμερα). Ο θεατής αναγκάζεται να να συλλογιστεί τη διπλή πλευρά του κόσμου στην οποία η δυστυχία και η ευτυχία μοιράζονται ανάλογα με την τύχη του καθενός. Η διάρθρωση της εικόνας είναι ικανοποιητική με λαμπρά χρώματα.[4]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Μισιρλή 1996, σελ. 165
- ↑ Μισιρλή 1993, σελ. 52
- ↑ Μισιρλή 1996, σελ. 128
- ↑ Λιδάκης 1976, σελ. 192
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μισιρλή, Νέλλη (1993). «Νικόλαος Γύζης - Η ψυχομάνα». Το παιδί στη νεοελληνική τέχνη. Αθήνα: Εκδόσεις Αδάμ. σελ. 52-53.
- Μισιρλή, Νέλλη (1996). Γύζης. Αθήνα: Εκδόσεις Αδάμ.
- Λιδάκης, Κώστας (1976). Η ιστορία της νεοελληνικής ζωγραφικής. Αθήνα: Εκδόσεις Μέλισσα.