Ζαφειράκαινα
| Ζαφειράκαινα | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 1822 Νάουσα Ημαθίας |
| Αιτία θανάτου | βασανιστήριο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | επαναστάτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ζαφειράκης Θεοδοσίου |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Ελληνική Επανάσταση του 1821 και Καταστροφή της Νάουσας |
Η Ζαφειράκαινα, ήταν αγωνίστρια της επανάστασης του 1821.
Είναι άγνωστο το μικρό της όνομα, ήταν γυναίκα του Ζαφειράκη Θεοδοσίου οπλαρχηγού άρχοντα της Νάουσας[1]. Το 1822 κατά την Καταστροφή της Νάουσας ,έπειτα από την ηρωική αντίσταση των κατοίκων της, πιάστηκε αιχμάλωτη μαζί με την μια κόρη της. Την μετέφεραν αιχμάλωτη στην Θεσσαλονίκη όπου αρνούμενη να αλλαξοπιστήσει πέθανε μετά από βασανιστήρια, όπως αναφέρεται την έβαλαν γυμνή σε ένα σάκο με φίδια[2][3].
Η θυσία της υμνήθηκε από το δημοτικό τραγούδι "Μακρυνίτσα":
- Τρία πουλάκια, αμάν αμάν, καθόντανε,
- τρία πουλάκια, αμάν αμάν, καθόντανε,
- στης Νάουσας το κάστρο,
- Μακρυνίτσα μου
- καημό που 'χει η καρδίτσα μου.
- Το 'να κοιτάει κι αμάν αμάν τα Βοδινά,
- το 'να κοιτάει κι αμάν αμάν τα
- Βοδενά και τ' άλλο Σαλονίκη,
- Μακρυνίτσα μου
- καημό που 'χει η καρδίτσα μου.
- Το τρίτο το κι αμάν αμάν μικρότερο,
- το τρίτο το κι αμάν αμάν μικρότερο,
- μοιρολογεί και λέγει,
- Μακρυνίτσα μου
- καημό που 'χει η καρδίτσα μου.
- Μας πάτησαν κι αμάν αμάν τη Νάουσα,
- μας πάτησαν κι αμάν αμάν τη Νάουσα,
- την πολυξακουσμένη,
- Μακρυνίτσα μου
- καημό που 'χει η καρδίτσα μου.[4]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Μπλιάτκας Θωμάς, Νάουσα, σελ. 258
- ↑ Γ.Α. Μαραβέσας, Η επανάσταση του 21 σε σαράντα μονογραφίες, 1983, σελ. 223
- ↑ Γουσταύδου Φρειδερίκου Χερτσβέγ, Ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης, μετάφραση Παύλου Καρολίδου, Τόμος Β΄, Εκδοτικός οίκος Γ.Δ. Φέξη, 1916, σελ. 20
- ↑ Στίχοι Δημοτικών Τραγουδιών