Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ενωμοτία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ενωμοτία Σπαρτιατών με 36 άνδρες (ο Ενωμοτάρχης κρατάει εδώ μαύρη ασπίδα)

Ενωμοτία ονομαζόταν η μικρότερη στρατιωτική υποδιαίρεση της Φάλαγγας των αρχαίων Ελλήνων. Οι Σπαρτιάτες χρησιμοποιούσαν δύναμη 36 πολεμιστών, ενώ οι άλλες πόλεις χρησιμοποιούσαν δύναμη 25 έως 32 πολεμιστών.

Η ετυμολογία προέρχεται από τις λέξεις ἐν-ώμοτος που σημαίνει έχω δώσει όρκο, και η επεξήγηση είναι ότι οι πολεμιστές έδιναν όρκο υπηρεσίας πριν καταταχθούν στην φάλαγγα. Αρχηγός της ενωμοτίας ήταν ο Ενωμοτάρχης (ἐνωμόταρχος).

Ενωμοτία 25 ανδρών (ενωμοτάρχης = μαύρη ασπίδα, Ουραγός = πράσινη ασπίδα)

Η δύναμη της ενωμοτίας δεν είναι ακριβώς γνωστή, γι´αυτό και οι μελετητές καταφεύγουν σε αριθμητικές συγκρίσεις των πηγών. Είναι γνωστό ότι η αμέσως μεγαλύτερη υποδιαίρεση λεγόταν πεντηκοστύς και αποτελείτο από δύο ενωμοτίες. Άρα η ενωμοτία αρχικά πρέπει να αποτελείτο από δύναμη 25 ανδρών παρατεταγμένους σε τρεις ζυγούς οκτώ πολεμιστών. Στην δεξιά πτέρυγα πρέπει να ήταν ο ενωμοτάρχης, ενώ ο 25ος άνδρας θα ήταν μάλλον ένας παλαίμαχος οπλίτης και γι' αυτό έμπειρος πολεμιστής, ο οποίος επέβλεπε την παράταξη και ονομαζόταν ουραγός. Αργότερα πιθανώς η δύναμη της ενωμοτίας να μειώθηκε στους 24 άνδρες αφού καταργήθηκε ο ουραγός, ή να αυξήθηκε στους 32 άνδρες, ενώ η φάλαγγα υποδιαιρέθηκε σε δύο ζυγούς από 12 άνδρες ή τρεις με ζυγούς από οκτώ άνδρες.

Οι Σπαρτιάτες διέκριναν οκτώ κλάσεις (ηλικίες) πολιτών και κατάρτιζαν τις ενωμοτίες από πέντε πολίτες από κάθε κλάση.[1]

  1. Hackett, John (1989). Warfare in the Ancient WorldΑπαιτείται δωρεάν εγγραφή. Sidgwick and Jackson ltd. σελίδες 255. ISBN 0-283-99591-2. 
  • Θουκυδίδης, Ο Πελοποννησιακός πόλεμος, V,68
  • Ξενοφών, Ελληνικά, VI,4,12
  • Ξενοφών, Λακεδαιμονίων Πολιτεία, V und XI,8
  • Peter Connolly, Greece and Rome at war, London 1981
  • Victor Davis Hanson, Der Krieg in der griechischen Antike, o.O. 2001 (London 1999)
  • Menge-Güthling, Langenscheidts Großwörterbuch Griechisch-Deutsch mit Etymologie, Berlin 1973
  • Der Kleine Pauly