Εμβόλιο πολιομυελίτιδας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το εμβόλιο της πολιομυελίτιδας χρησιμοποιείται για την πρόληψη της πολιομυελίτιδας.[1] Υπάρχουν δυο τύποι: ο απενεργοποιημένος ιός της πολιομυελίτιδας που χορηγείται με ένεση και ο εξασθενημένος ιός της πολιομυελίτιδας που χορηγείται από το στόμα.[1] Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συνιστά σε όλα τα παιδιά να εμβολιάζονται κατά της πολιομυελίτιδας.[1] Τα δυο ανωτέρω εμβόλια έχουν εξαλείψει την πολιομυελίτιδα στο μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού[2][3] και έχουν μειώσει τον αριθμό των ασθενών που πάσχουν από αυτήν κάθε χρόνο από 350.000 το 1988 σε 33 το 2018.[4][5]

Τα απενεργοποιημένα εμβόλια της πολιομυελίτιδας θεωρούνται αρκετά ασφαλή.[6] Μια ήπια ερυθρότητα ή πόνος ενδέχεται να εμφανιστεί στο σημείο της ένεσης.[6] Τα εμβόλια πολιομυελίτιδας που λαμβάνονται από το στόμα έχουν περίπου τρεις πιθανότητες να προκαλέσουν παραλυτική πολιομυελίτιδα, η οποία σχετίζεται με ένα εμβόλιο ανά ένα εκατομμύριο δόσεις.[6] Αυτή η περίπτωση προκύπτει από την σύγκριση 5000 περιστατικών ανά ένα εκατομμύριο ασθενών, οι οποίοι νιώθουν παράλυση μετά από λοίμωξη πολυομυελίτιδας.[7] Και τα δυο εμβόλια θεωρούνται γενικώς ασφαλή να δοθούν στις εγκύους και σε όσους πάσχουν από AIDS.[6]

Ο πρώτος επιτυχημένος εμβολιασμός κατά της πολιομυελίτιδας έγινε από την Χίλαρυ Κοπρόβσκι το 1950, μετά την πόση ενός ζωντανού εξασθενημένου ιού.[8] Το εμβόλιο δεν εγκρίθηκε για χρήση στις ΗΠΑ αλλά χρησιμοποιήθηκε με επιτυχία σε άλλες χώρες.[8] Ένα απενεργοποιημένο εμβόλιο κατά της πολιομυελίτιδας, που αναπτύχθηκε λίγα χρόνια αργότερα από τον Γιόνας Σαλκ, τέθηκε σε χρήση το 1955.[9] Ένα ζωντανό εξασθενημένο εμβόλιο κατά της πολιομυελίτιδας, με χορήγηση από το στόμα, αναπτύχθηκε από τον Άλμπερτ Σάμπιν και τέθηκε σε εμπορική χρήση το 1961.[10]

Το εμβόλιο κατά της πολιομυελίτιδας περιλαμβάνεται στον κατάλογο βασικών φαρμάκων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.[11]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 «WHO | 25 March 2016, vol. 91, 12 (pp. 145–168)». WHO. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2021. 
  2. Aylward, R. B. (2006-08-01). «Eradicating polio: today's challenges and tomorrow's legacy». Annals of Tropical Medicine & Parasitology 100 (5-6): 401–413. doi:10.1179/136485906X97354. ISSN 0003-4983. PMID 16899145. https://doi.org/10.1179/136485906X97354. 
  3. https://academic.oup.com/cid/article-abstract/6/Supplement_2/S424/367837?redirectedFrom=fulltext
  4. https://polioeradication.org/wp-content/uploads/2019/02/global-wild-poliovirus-2013-2018-20190201.pdf
  5. «Poliomyelitis: Does polio still exist? Is it curable?». www.who.int (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2021. 
  6. 6,0 6,1 6,2 6,3 https://www.who.int/wer/2016/wer9112/en/
  7. «Poliomyelitis». www.who.int (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2021. 
  8. 8,0 8,1 Fox, Margalit (2013-04-20). «Hilary Koprowski, Who Developed First Live-Virus Polio Vaccine, Dies at 96» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2013/04/21/us/hilary-koprowski-developed-live-virus-polio-vaccine-dies-at-96.html. Ανακτήθηκε στις 2021-05-15. 
  9. Bazin, H. (2011). Vaccination: A History from Lady Montagu to Genetic Engineering. John Libbey Eurotext. ISBN 978-2-7420-0775-2. 
  10. Smith, Derek R.; Leggat, Peter A. (2005). «Pioneering Figures in Medicine: Albert Bruce Sabin- Inventor of the Oral Polio Vaccine». The Kurume Medical Journal 52 (3): 111–116. doi:10.2739/kurumemedj.52.111. https://www.jstage.jst.go.jp/article/kurumemedj/52/3/52_3_111/_article. 
  11. World Health Organization (2019) (στα αγγλικά). World Health Organization model list of essential medicines: 21st list 2019. World Health Organization. https://apps.who.int/iris/handle/10665/325771. 

Περαιτέρω μελέτη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]