Εκλογές στη Δομινικανή Δημοκρατία
Στη Δομινικανή Δημοκρατία, το πολίτευμα της οποίας είναι αντιπροσωπευτική δημοκρατία, διεξάγονται εκλογές για πρόεδρο, κοινοβούλιο (Βουλή και Γερουσία) και δημοτικές-τοπικές εκλογές.
Ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος εκλέγονται ταυτόχρονα από το λαό για θητεία 4 ετών. Με την αναθεώρηση του συντάγματος του 2010 επιτρέπεται να διεκδικήσει και δεύτερη θητεία ο πρόεδρος ή ο αντιπρόεδρος. Οι εκλογές διεξάγονται σε έτη που διαιρούνται ακριβώς με το 4.
Το Κογκρέσο (Congreso de la República) αποτελείται από δύο σώματα. Η άνω βουλή ή Γερουσία (Senado) αριθμεί 32 μέλη, που εκλέγονται για 4ετή θητεία σε μονοεδρικές περιφέρειες. Η κάτω βουλή ή Βουλή των Αντιπροσώπων (Cámara de Diputados) απαρτίζεται από 178 μέλη, που εκλέγονται επίσης για θητεία 4 ετών με το σύστημα της απλής αναλογικής ανάλογα με την κάθε περιφέρεια: ανά 50.000 κατοίκους εκλέγεται ένας βουλευτής και όχι λιγότεροι από 2 σε κάποιες περιπτώσεις.
Στη χώρα επικρατεί ο πολυκομματισμός.
Προεδρικές εκλογές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Προεδρικές εκλογές έγιναν στη χώρα τα έτη 1866, 1874, 1876, 1878, 1880, 1882, 1884, 1886, 1888, 1892, 1896, 1899, 1903, 1904, 1908, 1912, 1914, 1924, 1930, 1934, 1938, 1942, 1947, 1952, 1957, 1962, 1966, 1970, 1974, 1978, 1982, 1986, 1990, 1994, 1996, 2000, 2004, 2008, 2012 , 2016 και 2020.
Πρόσφατες εκλογές (2020)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Προηγούμενες προεδρικές εκλογές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]2004
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Προεδρικές εκλογές διεξήχθησαν στις 16 Μαΐου 2004.[1] Ο πρώην πρόεδρος Λεονέλ Φερνάντες κέρδισε τον μέχρι τότε πρόεδρο, Ιπόλιτο Μεχία. Η συμμετοχή έφτασε το 72,8%.[2]
| Υποψήφιοι - Κόμματα | Ψήφοι | % | |
|---|---|---|---|
| Λεονέλ Φερνάντες – Δομινικανό Κόμμα Απελευθέρωσης (Partido de la Liberación Dominicana) | 2.063.871 | 57,11 | |
| Ιπόλιτο Μεχία - Δομινικανό Επαναστατικό Κόμμα (Partido Revolucionario Dominicana) | 1.215.928 | 33,65 | |
| Εδουάρδο Εστρέγια – Χριστιανοσοσιαλιστικό Μεταρρυθμιστικό Κόμμα (Partido Reformista Social Cristiano) | 312.493 | 8,65 | |
| Άλλοι | 21.408 | 0,59 | |
| Σύνολο (συμμετοχή 72,8 %) | 3.613.700 | 100,00 | |
| Πηγή: Junta Central Electoral | |||
2008
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις προεδρικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 16 Μαΐου 2008 επανεξελέγη ο κεντροδεξιός Λεονέλ Φερνάντες από το Κόμμα Απελευθέρωσης με ποσοστό περίπου 53% έναντι περίπου 41% για τον κεντροαριστερό επιχειρηματία Μιγκέλ Βάργκας Μαλδονάδο, ηγέτη του Επαναστατικού Δομινικανού Κόμματος[3]. Ο Αρίστι Κάστρο έλαβε 5% και λιγότερο οι λοιποί υποψήφιοι για το προεδρικό αξίωμα. Κατά τη διεξαγωγή των εκλογών τραυματίστηκαν οκτώ άτομα σε σποραδικά περιστατικά βίας.
| Υποψήφιοι – Κόμματα | Ψήφοι | % | |
|---|---|---|---|
| Λεονέλ Φερνάντες – Δομινικανό Κόμμα Απελευθέρωσης και σύμμαχοι (Partido de la Liberación Dominicana y aliados) | 2.199.734 | 53,83 | |
| Μιγκέλ Βάργκας Μαλδονάδο – Δομινικανό Επαναστατικό Κόμμα και σύμμαχοι (Partido Revolucionario Dominicana y aliados) | 1.654.066 | 40,48 | |
| Αμάμπλε Αρίστι Κάστρο – Σοσιαλιστικό Χριστιανικό Κόμμα Μεταρρυθμιστών (Partido Reformista Social Cristiano) | 187.645 | 4,59 | |
| Εδουάρδο Εστρέγια – Επαναστατικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα και σύμμαχοι (Partido Revolucionario Social Demócrata y aliados) | 19.309 | 0,47 | |
| Γκιγέρμο Μορένο – Κίνημα για Ανάπτυξη, Ενότητα και Αλλαγή (Movimiento Independencia, Unidad y Cambio) | 18.136 | 0,44 | |
| Πέδρο ντε Χεσούς Καντελιέρ – Κόμμα της Λαϊκής Συμμαχίας (Partido Alianza Popular) | 6.118 | 0,15 | |
| Τραχάνο Σαντάνα – Ανεξάρτητο Επαναστατικό Κόμμα (Partido Revolucionario Independiente) | 1.533 | 0,04 | |
| Σύνολο (συμμετοχή 70,67 %) | 4.086.541 | 100,00% | |
| Πηγή: Junta Central Electoral | |||
2012
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι προεδρικές εκλογές του 2012 διεξήχθησαν στις 20 Μαΐου. Ο αριθμός των εγγαγραμμένων ψηφοφόρων ήταν 6,5 εκατομμύρια.[4] Πρόεδρος εξελέγη ο Ντανίλο Μεδίνα με ποσοστό 51,2% από τον πρώτο γύρο.[5]
| Υποψήφιοι – Κόμματα | Ψήφοι | % | |
|---|---|---|---|
| Ντανίλο Μεδίνα – Δομινικανό Κόμμα Απελευθέρωσης και σύμμαχοι | 2.323.150 | 51,21% | |
| Ιπόλιτο Μεχία – Δομινικανό Επαναστατικό Κόμμα και σύμμαχοι | 2.129.997 | 46,95% | |
| Γκιγέρμο Μορένο – Συνασπισμός Χώρα | 62.290 | 1,37% | |
| Εδουάρδο Εστρέγια – Δομινικανοί για την Αλλαγή | 9.340 | 0,21% | |
| Χουλιάν Σερούγιε – Ευρύ Μέτωπο | 6.550 | 0,14% | |
| Μαξ Πουίγ – Συνασπισμός για τη Δημοκρατία | 5.064 | 0,11% | |
| Σύνολο έγκυρων | 4.536.391 | 100,00% | |
| Πηγή: Junta Central Electoral | |||
2016
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι προεδρικές εκλογές του 2016 διεξήχθησαν ταυτόχρονα με τις βουλευτικές.
Βουλευτικές εκλογές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βουλευτικές εκλογές έγιναν τα έτη 1924, 1927, 1929, 1930, 1934, 1938, 1941, 1942, 1946, 1947, 1952, 1955, 1957, 1962, 1966, 1970, 1974, 1978, 1982, 1986, 1990, 1994, 1998, 2002, 2006, 2010 , 2016 και 2020.
2020
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]2006
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Προοδευτικό Μπλοκ αναδείχθηκε νικητής των βουλευτικών εκλογών του 2006. Ο εν λόγω συνασπισμός κομμάτων με επικεφαλής το Δομινικανό Κόμμα Απελευθέρωσης κατέλαβε 96 από τις συνολικά 178 έδρες της Βουλής και 22 από τις συνολικά 32 της Γερουσίας.
| Κόμματα | Ψήφοι | % | Βουλευτές | Γερουσιαστές | |
|---|---|---|---|---|---|
| Προοδευτικός Συνασπισμός (Bloque Progresista) |
Δομινικανό Κόμμα Απελευθέρωσης (Partido de la Liberación Dominicana) | 1.387.878 | 46,4 | 96 | 22 |
| Θεσμικός Σοσιαλδημοκρατικός Συνασπισμός (Bloque Institucional Socialdemócrata) | 75.872 | 2,54 | |||
| Συμμαχία για τη Δημοκρατία (Alianza por la Democracia) | 46.573 | 1,56 | |||
| Χριστιανική Δημοκρατική Ένωση (Unión Demócrata Cristiana) | 24.868 | 0,83 | |||
| Δομινικανό Κόμμα Εργατών (Partido de los Trabajadores Dominicanos) | 16.684 | 0,56 | |||
| Φιλελεύθερο Κόμμα της Δομινικανής Δημοκρατίας (Partido Liberal de República Dominicana) | 14.456 | 0,48 | |||
| Μέγας Εθνικός Συνασπισμός (Gran Alianza Nacional) |
Δομινικανό Επαναστατικό Κόμμα (Partido Revolucionario Dominicana) | 931.151 | 31,13 | 60 | 7 |
| Χριστιανοσιαλιστικό Κόμμα Μεταρρυθμίσεων (Partido Reformista Social Cristiano) | 326.893 | 10,93 | 22 | 3 | |
| Κόμμα Εθνικής Ενότητας (Partido de Unidad Nacional) | 34.755 | 1,16 | |||
| Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα Κισκεγιάνο (Partido 'Quisqueyano Demócrata Cristiano') | 23.929 | 0,80 | |||
| Κόμμα Πρασίνων της Δημοκρατικής Ενότητας (Partido Verde de la Unidad Democrática) | 14.623 | 0,49 | |||
| Εθνικό Κόμμα Βετεράνων Πολιτών (Partido Nacional de Veteranos y Civiles) | 11.984 | 0,40 | |||
| Δομινικανή Σοσιαλιστική Συμμαχία (Alianza Social Dominicana) | 6.033 | 0,20 | |||
| Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα (Partido Demócrata Popular ) | 5.400 | 0,18 | |||
| Χριστιανικό Κόμμα του Λαού (Partido Popular Cristiano) | 4.793 | 0,16 | |||
| 'Αλλοι | Επαναστατικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (Partido Revolucionario Social Demócrata) | 45.744 | 1,53 | - | - |
| Κίνημα για Ανεξαρτησία, Ενότητα και Αλλαγή (Movimiento Independencia, Unidad y Cambio) | 8.538 | 0,29 | - | - | |
| Ανεξάρτητο Επαναστατικό Κόμμα (Partido Revolucionario Independiente) | 5.458 | 0,19 | - | - | |
| Εθνικό Κόμμα Αναγέννησης (Partido Renacentista Nacional ) | 2.914 | 0,10 | - | - | |
| Δομινικανό Ανθρωπιστικό Κόμμα (Partido Humanista Dominica) | 2.485 | 0,08 | - | - | |
| Σύνολο (συμμετοχή 56,5 %) | 2.991.031 | 178 | 32 | ||
| Πηγή: Junta Central Electoral και E-Polityka.pl | |||||
2010
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις βουλευτικές εκλογές που διενεργήθηκαν στις 16 Μαΐου 2010, το Δομινικανό Κόμμα Απελευθέρωσης κέρδισε την πλειοψηφία τόσο στη Βουλή (105 επί συνόλου 183 εδρών) όσο και στη Γερουσία (31 επί συνόλου 32 εδρών).[6]
| Κόμματα και συνασπισμοί | Ψήφοι | % | Βουλευτές | Γερουσιαστές | |
|---|---|---|---|---|---|
| Δομινικανό Κόμμα Απελευθέρωσης (Partido de la Liberación Dominicana) και σύμμαχοι | 1.804.727 | 54,62 | 105 | 31 | |
| Δομινικανό Επαναστατικό Κόμμα (Partido Revolucionario Dominicana) και σύμμαχοι | 1.384.206 | 41,89 | 75 | 0 | |
| Σοσιαλιστικό Χριστιανικό Κόμμα Μεταρρυθμιστών (Partido Reformista Social Cristiano) | 48.308 | 1,46 | 3 | 1 | |
| Επαναστατικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (Partido Revolucionario Social Demócrata) | 20.482 | 0,62 | — | — | |
| Κίνημα για Ανεξαρτησία, Ενότητα και Αλλαγή (Movimiento Independencia, Unidad y Cambio) | 15.821 | 0,48 | — | — | |
| Δομινικανοί για την Αλλαγή (Dominicanos por el Cambio) | 15.392 | 0,48 | — | — | |
| Ανεξάρτητο Επαναστατικό Κόμμα (Partido Revolucionario Independiente) | 7.976 | 0,24 | — | — | |
| Χριστιανική Δημοκρατική Ένωση (Unión Demócrata Cristiana) | 3.915 | 0,12 | — | — | |
| Δημοκρατικό Θεσμικό Κόμμα (Partido Demócrata Institucional) | 1.734 | 0,05 | — | — | |
| Δομινικανός Σοσιαλιστικός Συνασπισμός (Alianza Social Dominicana) | 553 | 0,02 | — | — | |
| Πράσινο Κόμμα Δημοκρατικής Ενότητας (Partido Verde de la Unidad Democrática) | 520 | 0,02 | — | — | |
| Σύνολο (συμμετοχή ~58%) | 3.304.174 | 100,00 | 183 | 32 | |
| Πηγές: Junta Central Electoral, european pressphoto agency | |||||
2016
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Δημοψηφίσματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στη Δομινικανή Δημοκρατία διεξήχθησαν και τρία δημοψηφίσματα, όλα τον 19ο αιώνα.
1870
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο πρώτο δημοψήφισμα που διεξήχθη στην ιστορία της χώρας, στις 19 Φεβρουαρίου 1870, οι κάτοικοι ερωτήθηκαν για την προσάρτηση της χώρας τους στις ΗΠΑ.[7] Η πρόταση υπερψηφίστηκε από το 99,93% των ψηφοφόρων, παρότι η συμμετοχή ήταν μόλις 30%. Ωστόσο, η προσάρτηση απορρίφθηκε από τη Γερουσία των ΗΠΑ με ψήφους 28-28, στις 30 Ιουνίου 1870.[8]
1874
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο επόμενο δημοψήφισμα, που έγινε στις 19 Φεβρουαρίου 1873, οι πολίτες ψήφισαν σε ποσοστό 99,91% την πρόταση να επινοικιαστεί η χερσόνησος Σαμανά προς τις ΗΠΑ, για 99 χρόνια.[9] Η πρόταση δεν εφαρμόστηκε ποτέ, καθώς ο πρόεδρος Μπουεναβεντούρα Μπάες ανατράπηκε στις 2 Ιανουαρίου 1874.
1875
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το τελευταίο μέχρι στιγμής δημοψήφισμα στην ιστορία της χώρας διεξήχθη στις 2 Ιουνίου 1895.[10] Οι ψηφοφόροι ρωτήθηκαν για το αν έπρεπε να ιδρυθεί ένα δικαστήριο διαιτησίας, αν ο Πάπας θα ήταν ένας κατάλληλος διαιτητής, τι αποζημίωση θα δινόταν στην Αϊτή σε περίπτωση που η έκβαση του δημοψηφίσματος ήταν θετική και εάν η κυβέρνηση όφειλε να συμμορφωθεί με τις αποφάσεις του δικαστηρίου εάν δεν ήταν ευνοϊκές για τη Δομινικανή Δημοκρατία. Και οι 4 προτάσεις εγκρίθηκαν από τους ψηφοφόρους.
Ως αποτέλεσμα, οι 2 χώρες υπέγραψαν συμφωνία διαιτησίας στις 3 Ιουλίου 1895. Ωστόσο το Βατικανό αρνήθηκε να εφαρμόσει τη συμφωνία, σημειώνοντας ότι "περιοριζόταν στην απλή ερμηνεία του Άρθρου 4 της Συνθήκης του 1874." Συνακόλουθα οι χώρες συμφώνησαν στη σύσταση μιας μικτής επιτροπής για τη χάραξη των συνόρων στις 28 Μαΐου 1899.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Nohlen, D (2005) Elections in the Americas: A data handbook, Volume I, p247 ISBN 978-0-19-928357-6
- ↑ Nohlen, p248
- ↑ Ελεύθερος Τύπος[νεκρός σύνδεσμος], Επανεκλογή του προέδρου Φερνάντες, 17 Μαΐου 2008
- ↑ «Dominican Republic Holds Presidential Election». Latin American Herald Tribune. 20-5-2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-10-22. https://web.archive.org/web/20171022141343/http://www.laht.com/article.asp?ArticleId=508151&CategoryId=14092. Ανακτήθηκε στις 23-10-2013.
- ↑ Προεδρικές εκλογές στην Δομινικανή Δημοκρατία, madata.gr, 21-5-2012, ανάκτηση 16-5-2016.
- ↑ «Vega rails the Government's corruption; too many provinces». Dominican Today. 19-5-2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-05-23. https://web.archive.org/web/20100523063417/http://dominicantoday.com/dr/local/2010/5/19/35751/Vega-rails-the-Governments-corruption-too-many-provinces. Ανακτήθηκε στις 23 May 2010.
- ↑ Dominican Republic: Integration with the USA Direct Democracy (Γερμανικά)
- ↑ The Senate's Role in Treaties United States Senate
- ↑ Dominican Republic: Leasing the Samaná Peninsula for 99 years Direct Democracy (Γερμανικά)
- ↑ Referendums in the Dominican Republic Direct Democracy (Γερμανικά)