Υπόθετο
Το υπόθετο είναι μια μορφή δοσολογίας που χρησιμοποιείται για την λήψη φαρμάκων από άνοιγμα του σώματος όπου διαλύεται ή λιώνει για να δράσει τοπικά ή ακόμα και γενικευμένα. Υπάρχουν τρεις τύποι υποθέτων, εκ των οποίων το καθένα εισάγεται από διαφορετικό άνοιγμα: υπάρχουν τα υπόθετα του ορθού που χορηγούνται στο ορθό, τα κολπικά υπόθετα που χορηγούνται στον κόλπο και τα υπόθετα ουρήθρας που χορηγούνται στην ουρήθρα του άρρενος.
Σύνθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μπορούν να χρησιμοποιηθούν πολλά συστατικά για να σχηματιστεί η βάση ενός υπόθετου (π.χ. βούτυρο κακάο ή ένα παρόμοιο υποκατάστατο, γλυκόλη πολυαιθυλενίου, υδρογέλες, γλυκερινοποιημένη ζελατίνη). Το είδος του υλικού που χρησιμοποιείται εξαρτάται από τον τύπο του υπόθετου, το είδος του φαρμάκου και τις συνθήκες αποθήκευσης του υποθέτου.[1]
Υπόθετα του ορθού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1991, μια μελέτη σχετικά με την εισαγωγή ενός υπόθετου που δημοσίευσε το The Lancet διαπίστωσε ότι το σχήμα "τορπίλης" βοηθά τη συσκευή να διεισδύσει στο εσωτερικό του σώματος, αυξάνοντας την αποτελεσματικότητά της.[2] Τα ευρήματα αυτής της μελέτης έχουν αμφισβητηθεί, καθώς δεν υπάρχουν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία για να υπάρξει βάση για κλινική χρήση των ευρημάτων.[3]
Υπόθετα ουρήθρας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα σφαιρίδια αλπροσταδίλης είναι υπόθετα ουρήθρας τα οποία χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της σοβαρής στυτικής δυσλειτουργίας. Στις Ηνωμένες Πολιτείες το σκεύασμα διατίθεται με την εμπορική ονομασία Muse.[4] Η χρήση της έχει μειωθεί λόγω της ανάπτυξης πόσιμων φαρμάκων.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Troy, David B.· Beringer, Paul (2006). Remington: The Science and Practice of Pharmacy. Lippincott Williams & Wilkins. σελίδες 884–885. ISBN 9780781746731.
- ↑ Abd-El-Maeboud, K. H.; T. El-Naggar; E. M. M. El-Hawi; S. A. R. Mahmoud; S. Abd-El-Hay (28 September 1991). «Rectal suppository: commonsense and mode of insertion». The Lancet 338 (8770): 798–800. doi:. PMID 1681170. https://archive.org/details/sim_the-lancet_1991-09-28_338_8770/page/798.
- ↑ Bradshaw, Ann; Lynda Price (20 December 2006). «Rectal suppository insertion: the reliability of the evidence as a basis for nursing practice». Journal of Clinical Nursing 16 (1): 98–103. doi:. PMID 17181671. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2020-02-29. https://web.archive.org/web/20200229174541/https://s3.amazonaws.com/academia.edu.documents/48198397/Rectal_suppository_insertion_the_reliabi20160820-21954-12vnm39.pdf?response-content-disposition=inline%3B%20filename%3DRectal_suppository_insertion_the_reliabi.pdf&X-Amz-Algorithm=AWS4-HMAC-SHA256&X-Amz-Credential=AKIAIWOWYYGZ2Y53UL3A%2F20200229%2Fus-east-1%2Fs3%2Faws4_request&X-Amz-Date=20200229T174503Z&X-Amz-Expires=3600&X-Amz-SignedHeaders=host&X-Amz-Signature=bba7b820f124c0dd1a70b15dd093db59f4037667e652a3d2bf0500900d2cbb6f.
- ↑ «Muse Suppository - Facts and Comparisons». Drugs.com. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2013.
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Doyle, D., "Per Rectum: A History of Enemata", Journal of the Royal College of Physicians of Edinburgh, Vol.35, No.4, (December 2005), pp. 367–370.
- Payer, L., "Borderline Cases: How Medical Practice Reflects National Culture" Αρχειοθετήθηκε 2020-10-13 στο Wayback Machine., The Sciences, Vol.30, No.4, (July–August 1990), pp. 38–42.