Γκόρντον Μπάνσαφτ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
μ Robot: Αφαίρεση κατηγοριών έτους γέννησης/θανάτου |
Lotje (συζήτηση | συνεισφορές) |
||
| Γραμμή 47: | Γραμμή 47: | ||
Image:Yale-beinecke-library.jpg|'''Beinecke Library'''<BR>Yale University, New Haven, CT 1963<BR> |
Image:Yale-beinecke-library.jpg|'''Beinecke Library'''<BR>Yale University, New Haven, CT 1963<BR> |
||
Image:SolowBuilding.jpg|'''Solow Building'''<BR>New York, 1974<BR> |
Image:SolowBuilding.jpg|'''Solow Building'''<BR>New York, 1974<BR> |
||
Image: |
Image:Hirshhorn Museum and Sculpture Garden - exterior.jpg|'''Hirshhorn Museum'''<BR>Washington, D.C. 1974 |
||
Image:Johnson library.jpg|'''Lyndon Baines Johnson Library and Museum|Johnson Presidential Library'''<BR>Austin, Texas, 1971 |
Image:Johnson library.jpg|'''Lyndon Baines Johnson Library and Museum|Johnson Presidential Library'''<BR>Austin, Texas, 1971 |
||
</gallery> |
</gallery> |
||
Έκδοση από την 10:26, 17 Ιουλίου 2019
| Γκόρντον Μπάνσαφτ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Gordon Bunshaft (Αγγλικά) |
| Γέννηση | 9 Μαΐου 1909[1][2][3] Μπάφαλο (Νέα Υόρκη) |
| Θάνατος | 6 Αυγούστου 1990[1][2][3] Νέα Υόρκη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά[4] |
| Σπουδές | Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης Lafayette High School |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αρχιτέκτονας[5] |
| Αξιοσημείωτο έργο | Lever House Solow Building Warren McGuirk Alumni Stadium |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Βραβείο Πρίτσκερ (1988 και 1988) Εταίρος του Αμερικανικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτόνων |
 Σχετικά πολυμέσα | |
O Γκόρντον Μπάνσαφτ (Gordon Bunshaft, 9 Μαΐου 1909- 6 Αυγούστου 1990) ήταν ένας απ’ τους μοντέρνους αρχιτέκτονες που έγιναν γνωστοί μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Αμερική, την ίδια περίοδο με άλλους αρχιτέκτονες όπως ο Αλβάρ Αάλτο (Alvar Aalto) και ο Λούις Καν (Louis I. Kahn).
Βιογραφία
O Γκόρντον Μπάνσαφτ γεννήθηκε στο Μπάφφαλο της Νέας Υόρκης στην Αμερική. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας στην Μασαχουσέτη (Massachusetts Institute of Technology, MIT) από το 1928 παίρνοντας το bachelor πτυχίο του το 1933 και το master δύο χρόνια αργότερα. Η συνεργασία του με τον Λούις Σκίντμουρ (Louis Skidmore) ξεκίνησε το 1937 στο γραφείο των Skidmore & Owings στην Νέα Υόρκη. Μετά το πέρας της στρατιωτικής του θητείας, έγινε το 1949 επίσημος συνεργάτης με την Skidmore Owings & Merrill, αναλαμβάνοντας το γραφείο τους στην Νέα Υόρκη μέχρι την σύνταξή του το 1979.
Στην φίρμα του ο Μπάνσαφτ ήταν ένας δημιουργικός σχεδιαστής, απαιτητικός επαγγελματίας, υπεύθυνος της σχεδιαστικής ομάδας και σύμβουλος, ενώ παράλληλα πιστεύει πολύ στις συνεργασίες και την ομαδικότητα. Από το 1963 μέχρι το 1972 ήταν μέλος της Fine Art Commission στην Νέα Υόρκη. Ο ίδιος ήταν παθιασμένος συλλέκτης έργων τέχνης, ενώ υπηρέτησε και σε επιτροπές ζωγραφικής και γλυπτικής.
Καριέρα
Ο Μπάνσαφτ ήταν ένας μοντερνιστής ο οποίος επηρεάστηκε αρκετά από μεγάλα ονόματα όπως ο Le Corbusier και ο Mies van der Rohe.
Ο ίδιος ήταν η αιτία της πρόωρης φήμης της Skidmore Owings & Merrill (SOM) που μάλιστα άσκησαν μεγάλη επιρροή στην Αμερικανική αρχιτεκτονική. Οι δημιουργίες αυτού και της φίρμας του αντιστέκονται στην κριτική του μοντερνισμού που εξαπλώνεται σε Ευρώπη και Αμερική το δεύτερο μισό του 20ου αι. καθώς εμπνέουν έντονες αντιδράσεις. Οι SOM ασχολήθηκαν με 38 κτίρια με σχεδιαστή τον Μπάνσαφτ, 12 από τα οποία κέρδισαν το 1ο τιμητικό βραβείο απ’ το Αμερικανικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτόνων.
Για το σύνολο του έργου του βραβεύτηκε με το 1ο χρυσό μετάλλιο της Αμερικανικής Ακαδημίας και Ινστιτούτου Γραμμάτων και Τεχνών (Gold Medal of the American Academy and the Institute of Arts and Letters).
Έργα
Αρκετά από τα έργα του έμειναν στο χαρτί αλλά ο ίδιος υποστήριζε ότι «ο μόνος τρόπος για να κρίνεις την αρχιτεκτονική σύνθεση είναι να δεις το κτίριο κτισμένο», γι’ αυτόν «τα αρχιτεκτονικά σχέδια δεν είναι αρχιτεκτονική, δείχνουν την κατεύθυνση αλλά όχι το πώς θα είναι στ’ αλήθεια το κτίριο». Στα τέλη του 20ου αι. χρησιμοποιεί συχνά το ενισχυμένο σκυρόδεμα που δίνει στα κτίρια την αίσθηση του βάρους, ενώ αρκετά έργα του βγάζουν μία επισημότητα με απαλά χρώματα και σχολαστικές λεπτομέρειες. Τα τελευταία κτίρια του, που ολοκληρώθηκαν το 1970 με αρχές 1980 είναι μεγάλων διαστάσεων μνημειώδη έργα στα οποία η γεωμετρική φόρμα καλύπτει την εσωτερική πολυπλοκότητα.
Το έργο που του πρόσφερε την παγκόσμια αναγνώριση ήταν το Lever House, στην Νέα Υόρκη, που ολοκληρώθηκε τον Δεκέμβρη του 1951 και άνοιξε 4 μήνες αργότερα, ένα ορόσημο του μεταπολεμικού διεθνούς στυλ ουρανοξυστών επικαλυπτόμενους από τζάμι. Το περιοδικό "Life" ανέφερε πως οδηγοί ταξί και πεζοί μείωναν την ταχύτητα τους καθώς περνούσαν από μπροστά του. Ο συγγραφέας της Bussiness Week θαύμασε ενα νέο είδος εργασιακού περιβάλλοντος όπου ήταν "δύσκολο να πεις αν βρίσκεσαι σε ένα μοντέρνο κτίριο γραφείων ή σε ένα ξενοδοχείο". Το Architectural Record το επέλεξε το 1956 ως το 3ο σημαντικότερο κτίριο που είχε ανεγερθεί τον περασμένο αιώνα. Το 1964 ο ιστορικός αρχιτεκτονικής John Jacobus αξιολόγησε το Lever House ως "μία από τις πρώτες επιτυχημένες εμπορευματοποιησεις της γεωμετρίας του μετάλλου και του τζαμιού του Mies van der Rohe"
Το αντικείμενο αυτού του επαίνου είναι ένα κτίριο που μπορεί μετά βίας να χαρακτηρισθεί ως ουρανοξύστης ανάμεσα στις τόσο ψηλές κατασκευές της Νέας Υόρκης. Καταλαμβάνει το μέτωπο της λεωφόρου Park Avenue, ενώ έχει σαν γενικό χαρακτηριστικό του καθαρές επίπεδες όψες με οριζόντια μακρόστενα ανοίγματα από πράσινο γυαλί. Η είσοδος γίνεται απο μία πλατεία η οποία μάλιστα βρίσκεται στο ισόγειο του κτιρίου, το οποιο στηρίζει περιμετρικά απ' αυτήν τους ορόφους του πάνω σε τετράγωνες κολώνες με ατσάλινη επένδυση. Όπως και άλλα πρωτοποριακά κτίρια γραφείων, έτσι κι αυτό στηρίχθηκε σε ένα πρόγραμμα που θα μπορούσε να είναι ικανοποιητικό με έναν προοδευτικό τρόπο και με μία πελατειακή θέληση να γίνει κάτι καινούργιο.
Μερικά από τα πιο σημαντικά έργα του:
- 1942 - Hostess House, Great Lakes Naval Training Center, Ιλινόις
- 1950 - Manhattan House, Νέα Υόρκη
- 1953 - Manufacturers Hanover Trust Branch Bank, Νέα Υόρκη
- 1958 - Reynolds Metals Company International Headquarters, Ρίτσμοντ, Βιρτζίνια
- 1961 - One Chase Manhattan Plaza, Νέα Υόρκη
- 1962 - CIL House, Μόντρεαλ
- 1962 - Προσθήκη στην Albright-Knox Art Gallery, Buffalo, Νέα Υόρκη
- 1963 - Travertine House- Ανατολικό Χάμπτον, Νέα Υόρκη
- 1963 - Beinecke Library στο πανεπιστήμιο του Γέιλ, New Haven, Connecticut
- 1965 - Τράπεζα Λαμπερτ, Βρυξέλες
- 1967 - Marine Midland Building, Νέα Υόρκη
- 1971 - Lyndon Baines Johnson Βιβλιοθήκη και Μουσείο, Όστιν Τέξας
- 1974 - Solow building, Νέα Υόρκη
- 1974 – W.R. Grace building, Νέα Υόρκη
- 1974 – Hirshhorn Museum and sculpture Garden- Ουάσινγκτον
- 1983 – National Commercial Bank, Jeddah, Saudi Arabia
Γκαλερί
-
Beinecke Library
Yale University, New Haven, CT 1963 -
Solow Building
New York, 1974 -
Hirshhorn Museum
Washington, D.C. 1974 -
Johnson Presidential Library
Austin, Texas, 1971
Βιβλιογραφία
- Gordon Bunshaft of skidmore, Owings & Merrill - Carol Herselle Krinsky
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- Gordon Bunshaft 1988 Laureate βιογραφια (Αγγλικά)
- Art Insitute Chicago (Αγγλικά)
|
- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Gordon-Bunshaft. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w6pc3sgr. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) Discogs. 1805579. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb150484926. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2015.