Πριγκιπάτο του Άρβανον: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Epavli1500 (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Epavli1500 (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{σγδ}}
[[Αρχείο:Arbanon location (Albania 11th century AD).png|250px|thumb|Η ιστορική περιοχή Άρβανον.]]
[[Αρχείο:Arbanon location (Albania 11th century AD).png|250px|thumb|Η ιστορική περιοχή Άρβανον.]]



Έκδοση από την 11:16, 16 Μαρτίου 2015

Η ιστορική περιοχή Άρβανον.

Το Άρβανον ή τα Άρβανα,[1] ήταν όνομα για γεωγραφική και ιστορική περιοχή εδαφών που βρίσκονται στη σημερινή Αλβανία είτε κατά μήκος της κοιλάδας του άνω ρου του ποταμού Σκούμπιν. Αναφέρεται ως κοιτίδα των Αλβανών και ότι τον 13 αιώνα έφτανε μέχρι την Κρούγια (Kruje) και τη λίμνη Οχρίδα[2]. Η χρήση της λέξης Άρβανον γινόταν από τους Βυζαντινούς μεταξύ του 11ου και του 15ου αιώνα για τα εδάφη μεταξύ της Κρόιας (Κρούγια) και του Ελμπασάν[3].

Αναφέρθηκε για πρώτη φορά στην Αλεξιάδα της Άννας της Κομνηνής.[4]

Από το 1190 έως το 1255 είχε διοικητική οντότητα, με τοπικούς άρχοντες με τίτλους Άρχων (τίτλος που έφερε ο Πρόγκον, Κύριος της Κρούγια) και πανυπερσέβαστος (τίτλος που έφερε ο γιος του Δημήτριος Προγκόνι). Μετά το 12ο αιώνα, αναφέρεται ως επισκοπή (episcopatus Albanensis).[5]

Παραπομπές

  1. Δίκαιος Βαγιακάκος (1964). Σχεδίασμα περί των τοπωνυμικών και ανθρωπωνυμικών σπουδών εν Ελλάδι 1833-1962. 97. Αθήνα: Σύλλογος προς Διάσωσιν Ωφέλιμων Βιβλίων. σελ. 225. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2015. 
  2. Πληθυσμός και οικισμοί της Πελοποννήσου: 13ος-18ος αιωνας : ανατυπωση, Βασίλης Παναγιωτόπουλος, Ιστορικό Αρχείο, Εμπορική Τράπεζα της Ελλάδος, 1985
  3. Επετηρίς Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών, τόμος 23, σελ. 395, Εταιρεία Βυζαντινών Σπουδών, Αθήνα 1953
  4. Αλεξιάς, Βιβλίο 13, Άννα Κομνηνή, μεταξύ του 1137 και του 1148, 13.5.1
    13.5.1 Ὁ δὲ αὐτοκράτωρ, ἐπεὶ προφθάσας ἀξιόμαχον δύνα μιν ἐν πάσαις ταῖς κλεισούραις κατέθετο μετ' ἐκκρίτων ἡγεμόνων, πᾶσάν γε ἀτραπὸν διὰ τῶν καλουμένων ξυλοκλασιῶν αὖθις τοῖς Κελτοῖς ἀπετάφρευσεν. Εἶχε μὲν γὰρ εὐθὺς ὁ Αὐλών, ἡ Ἱεριχὼ καὶ τὰ Κάνινα ἀνύστακτον φύλακα Μιχαὴλ τὸν Κεκαυμένον, ἡ δὲ Πέτρουλα Ἀλέξανδρον τὸν Καβάσιλαν μετὰ συμμίκτων πεζῶν στρατιωτῶν, ἄνδρα ἐκθυμότατον καὶ πολλοὺς τῶν κατὰ τὴν Ἀσίαν Τούρκων κατατροπωσάμενον· τὴν Δεύρην δὲ Λέων ὁ Νικερίτης μετὰ ἀποχρώσης ἐφρούρει δυνάμεως· τῷ δέ γε Εὐσταθίῳ τῷ Καμύτζῃ τὰς περὶ τὸ Ἄρβανον ἀνατεθείκει κλεισούρας. 13.5.2 Ὁ δέ γε Βαϊμοῦντος ἐκ πρώτης, ὅ φασιν, ἀφετηρίας κατὰ τοῦ Καβασίλα τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ Γίδον καὶ κόμητά τινα Σαρακηνὸν καλούμενον καὶ τὸν Κοντοπαγάνον ἐξέπεμψεν. Ἐπεὶ δέ τινα τῶν ὁμορούντων τῷ Ἀρβάνῳ πολίχνια προέφθασαν τῷ Βαϊμούντῳ προσχωρῆσαι, οἱ τούτων ἔποικοι, τὰς τοῦ Ἀρβάνου ἀτραποὺς ἀκριβῶς ἐπιστάμενοι, προσελθόντες πᾶσαν, ὡς εἶχε, τῆς Δεύρης τὴν θέσιν ἐξη γήσαντο καὶ τὰς λανθανούσας ἀτραποὺς ὑπέδειξαν.
  5. Arbanon, Peter Bartl, Geisteswissenschaftliche Zentrum Geschichte und Kultur Ostmitteleuropas an der Universität Leipzig (GWZO) e. V., ανακτήθηκε 21 Φεβρ. 2015