Διονύσιος Ζακυθηνός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
Ο '''Διονύσιος Ζακυθηνός''' (1905- 1993) υπήρξε ιστορικός που ασχολήθηκε με την βυζαντινή περίοδο και τα μεταβυζαντινά χρόνια, καθηγητής πανεπιστημίου και ακαδημαϊκός, αλλά και υπουργός [[Υπηρεσιακή κυβέρνηση Ιωάννη Παρασκευόπουλου 1963|της υπηρεσιακής κυβέρνησης Παρασκευόπουλου το 1963]].
Ο '''Διονύσιος Ζακυθηνός''' ([[Ληξούρι]], 1905 - 1993) υπήρξε ιστορικός που ασχολήθηκε με την βυζαντινή περίοδο και τα μεταβυζαντινά χρόνια, καθηγητής πανεπιστημίου και ακαδημαϊκός, αλλά και υπουργός [[Υπηρεσιακή κυβέρνηση Ιωάννη Παρασκευόπουλου 1963|της υπηρεσιακής κυβέρνησης Παρασκευόπουλου το 1963]].


==Βιογραφικά στοιχεία==
==Βιογραφικά στοιχεία==
Γραμμή 22: Γραμμή 22:
[[Κατηγορία:Γεννήσεις το 1905]]
[[Κατηγορία:Γεννήσεις το 1905]]
[[Κατηγορία:Θάνατοι το 1993]]
[[Κατηγορία:Θάνατοι το 1993]]
[[Κατηγορία:Κεφαλλονίτες]]
[[de:Dionysios Zakythinos]]
[[de:Dionysios Zakythinos]]
[[en:Dionysios Zakythinos]]
[[en:Dionysios Zakythinos]]

Έκδοση από την 12:51, 2 Νοεμβρίου 2012

Ο Διονύσιος Ζακυθηνός (Ληξούρι, 1905 - 1993) υπήρξε ιστορικός που ασχολήθηκε με την βυζαντινή περίοδο και τα μεταβυζαντινά χρόνια, καθηγητής πανεπιστημίου και ακαδημαϊκός, αλλά και υπουργός της υπηρεσιακής κυβέρνησης Παρασκευόπουλου το 1963.

Βιογραφικά στοιχεία

Η δράση του Ζακυθηνού εκτείνεται σε πολλούς τομείς. Κατά τη διαμονή του στο Παρίσι (1928-1935) διατέλεσε γραμματέας του Νεοελληνικού Ιννστιτούτου της Σορβόνης (1931-1932) και πρώτος διευθυντής της Fondation Hellenique της Παρισινής Πανεπιστημιούπολης (1932-1935). Μετά την επιστροφή του στη Ελλάδα, διορίστηκε διευθυντής των Γενικών Αρχείων του Κράτους, όπου επί μια δεκαετία (1937-46) εργάστηκε για την οργάνωση, την ταξινόμηση και τον εμπλουτισμό της παραμελημένης τότε κρατικής και επιστημονικής αυτής υπηρεσίας. Διατέλεσε καθηγητής της ιστορίας του Βυζαντινού Κράτους στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών (1939-70), καθηγητής της Ιστορίας του Πολιτισμού (1951-57) και κατόπιν της ιστορίας της Νεωτέρας Ελλάδος (1957-65) στην Πάντειο Σχολή Πολιτικών Επιστημών και πρύτανης της ίδιας Σχολής (1962-63).[1]

Εργογραφία

  • Το ελληνικό δεσποτάτο του Μορέως, Παρίσι 1932
  • Το χρυσόβουλλο του αυτοκράτορα της Τραπεζούντας Αλεξίου Γ΄υπέρ Βενετών, 1932
  • Οι Σλάβοι εν Ελλάδι (1945)
  • Η βυζαντινή ιδέα και η Ελληνική Επανάστασις (946)
  • Η Ελλάς και τα Βαλκάνια (1947)
  • Η ιστορία του Βυζαντινού κράτους (1953)
  • Η Τουρκοκρατία (1957) κ.α.

Παραπομπές

  1. Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, τόμ. 3, σ. 402, Εκδοτική Αθηνών 1985

Πηγές