Μάρμαρο Πάρου

Για το Πάριο μάρμαρο, που αφορά αρχαία επιγραφή σε αττική διάλεκτο, δείτε: Χρονικό της Πάρου.

"Η Φτερωτή Νίκη της Σαμοθράκης"

Η Αφροδίτη της Μήλου

Το Μάρμαρο Πάρου είναι ένα από τα πλέον φημισμένα είδη μαρμάρου του κόσμου, ειδικότερα για τη λευκότητά του.

Το μάρμαρο Πάρου που λατομείται στη νήσο Πάρο, εκ της οποίας και το όνομά του, ήταν ήδη γνωστό κατά την αρχαιότητα, που λόγω του πάλευκου χρώματός του προτιμήθηκε ιδιαίτερα στη δημιουργία πολλών γλυπτών αλλά και στην ανοικοδόμηση αρχαίων ναών. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που παρουσιάζει το μάρμαρο της Πάρου, που δικαιολογημένα το καθιστά μοναδικό στο κόσμο είναι η διαύγεια και η διαφάνειά του που φθάνει τα 6 - 7 εκατοστά βάθος, και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και τα 30 εκατοστά, όπου περνώντας έτσι το φως χαρίζει αυτή τη μοναδικότητα. Υπόψη ότι η διαφάνεια του πεντελικού μαρμάρου δεν ξεπερνάει το 1,5 εκατοστό.
Γι΄ αυτό το μάρμαρο τόσο της Πάρου όσο και της Νάξου, που παρουσιάζει λίγο μικρότερη διαφάνεια, προτιμούνταν περισσότερο στη κατασκευή αγαλμάτων και ειδωλίων παρά σε μεγάλες κατασκευές, αν και υπήρξαν περιπτώσεις που χρησιμοποιήθηκε σε τέτοιες περιπτώσεις όπως π.χ. ο "Θησαυρός των Αθηναίων" στους Δελφούς, ή σε Μαυσωλεία.

Η διαφάνεια αυτή του μαρμάρου της Πάρου, της λεγόμενης "Παρίας λίθου" είχε καταστεί τόσο γωστή που λάμβανε και θεϊκό συμβολισμό. Όπως μάλιστα σημειώνει στους λόγους του ο Ευσέβιος:

"Ο Θεός, αρχή φωτεινή, που εδρεύει στο μέσον του πυρός, του πιο ευαίσθητου, μένει για πάντα αόρατη στα μάτια εκείνων που δεν ανυψώνονται υπεράνω της υλικής ζωής. Γι΄ αυτό η θέα των διαφανών σωμάτων, όπως του κρυστάλλου, του παριανού μαρμάρου και ακόμα του ελεφαντοστού οδηγεί στην ιδέα του θεϊκού φωτός, όπως η θέα του χρυσού οδηγεί στην ιδέα της καθαρότητας.".

Σημειώνεται ότι το μάρμαρο Πάρου είναι επίσης γνωστό και με το όνομα Λυχνίτης.

Αριστουργήματα γλυπτικής

Ενδεικτικά αριστουργήματα κατασκευασμένα από παριανό μάρμαρο είναι:

• Τα περίφημα σήμερα κυκλαδικά ειδώλια "ο Αρπιστής" και "ο Αυλητής" (2.800 - 2.300 π.Χ.) που βρέθηκαν στη Κέρο.
• Οι Κούροι της Θάσου, της Κέας και της Μήλου καθώς και της Αναβύσσου.
• Η Φρασίκλεια, έργο του Παριανού γλύπτη Αριστίωνα (540 π.Χ.), (Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο).
• "Ο παίς του Κριτίου" (Μουσείο Ακρόπολης)
• "Η πεπλοφόρος κόρη" (Μουσείο Ακρόπολης)
• "Ο Θησαυρός των Αθηναίων" στους Δελφούς.
• "Το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού"
• "Ο Ναός του Δία" στην Ολυμπία.
• "Η Νίκη της Πάρου" (Αρχαιολογικό Μουσείο Πάρου).
• "Η Νίκη του Παιωνίου" (Μουσείο Ολυμπίας).
• "Η Νίκη της Σαμοθράκης" (Μουσείο του Λούβρου).
• "Ο Ερμής του Πραξιτέλη"
• "Η Αφροδίτη της Μήλου" (Μουσείο του Λούβρου)

Πηγές

• "Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica" τομ.48ος, σελ.220.
• "Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια" τομ.ΙΘ΄, σελ.744.