Φάλαγγας

Ο φάλαγγας (ή και η φάλαγγα) υπήρξε μέθοδος σωματικού σωφρονισμού στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Συχνά αναφέρεται ως τιμωρία στα σχολεία, αλλά και στις φυλακές. Στην Ελλάδα, τελευταία φορά επιβλήθηκε ως φρικτό βασανιστήριο επί δικτατορίας.

Περιγραφή

Ο φάλαγγας ήταν ένα ξύλο χοντρό και μακρύ σαν σκουπόξυλο. Είχε μέγεθος περίπου ένα μέτρο. Στο ένα άκρο του υπήρχαν δυο τρύπες, από τις οποίες περνούσε ένα σχοινί. Με το σχοινί έδεναν τους αστραγάλους του τιμωρημένου, και το έστριβαν για να σφίξει. Στην συνέχεια τον τιμωρημένο τον κρέμαγαν με τα πόδια ψηλά, έτσι ώστε με τις πλάτες να ακουμπάει στο χώμα, ενώ μερικές φορές περιγράφεται ότι όλο το σώμα αιωρείτο, με το κεφάλι πάνω από το έδαφος. Στην θέση αυτή ο τιμωρημένος δεχόταν αλλεπάλληλα χτυπήματα με ραβδί στις πατούσες. Οι πόνοι σε αυτό το σημείο του σώματος περιγράφονται ως αφόρητοι. Η αγριότητα του βασανιστηρίου κυμαίνονταν από «απλές» ξυλιές, μέχρι την πλήρη εξουθένωση του κρεμασμένου ανάποδα ώσπου λιποθυμούσε ή πέθαινε.

Πηγές

• Παναγής Σκουζές (1777 - 1847) (1948). Χρονικό της σκλαβωμένης Αθήνας στα χρόνια της τυρανίας του Χατζή Αλή (1774 - 1796). Αθήνα: Α. Κολολού. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2011.