Εθνοκάθαρση της Φότσα
Ήταν εκστρατεία εξάλειψης του μουσουλμανικού πληθυσμού στην περιοχή της Φότσα που οργανώθηκε από Σέρβους στρατιωτικούς, αστυνομικούς και παραστρατιωτικές δυνάμεις από τις 7 Απριλίου 1992 έως τον Ιανουάριο του 1994 κατά τη διάρκεια του Βοσνιακού Πολέμου. Σύμφωνα με μια εκτίμηση, περίπου 21.000 μουσουλμάνοι έφυγαν από τη Φότσα μετά τον Ιούλιο του 1992.[1]
Σε πολλές αποφάσεις, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία στη Χάγη (ICTY) αποφάνθηκε ότι η εθνοκάθαρση (όλοι οι Βόσνιοι εκδιώχθηκαν), οι δολοφονίες, οι μαζικοί βιασμοί και η σκόπιμη καταστροφή μουσουλμανικών πολιτιστικών και θρησκευτικών χώρων αποτελούσαν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Σύμφωνα με το Κέντρο Έρευνας και Τεκμηρίωσης (IDC), 2.707 άνθρωποι σκοτώθηκαν ή εξαφανίστηκαν στον δήμο της Φότσα κατά τη διάρκεια του πολέμου. Μεταξύ αυτών ήταν 1.513 Βόσνιοι πολίτες και 155 Σέρβοι πολίτες.[2] Επιπλέον, οι Σερβοβόσνιες αρχές εγκαθίδρυσαν διάφορες τοποθεσίες, που συνήθως περιγράφονται ως στρατόπεδα βιασμού, όπου εκατοντάδες μουσουλμάνες γυναίκες βιάστηκαν.[3] [4] Πολλοί Σέρβοι αξιωματικοί, στρατιώτες και άλλοι συμμετέχοντες στις σφαγές της Φότσα κατηγορήθηκαν και καταδικάστηκαν για εγκλήματα πολέμου από το ICTY.
Επίθεση εναντίον του άμαχου πληθυσμού
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στην αρχή του πολέμου της Βοσνίας, οι σερβικές δυνάμεις επιτέθηκαν στον μουσουλμανικό άμαχο πληθυσμό στην Ανατολική Βοσνία. Μόλις οι πόλεις και τα χωριά ήταν πλέον υπό τον έλεγχο τους, οι σερβικές δυνάμεις - δηλ. ο στρατός, η αστυνομία, οι παραστρατιωτικοί και, μερικές φορές, ακόμη και οι Σέρβοι χωρικοί - εφάρμοσαν το ίδιο μοτίβο: λεηλασία και εμπρησμός μουσουλμανικών περιουσιών και σπιτιών, σύλληψη μουσουλμανικού άμαχου πληθυσμού και μερικές φορές ξυλοδαρμός και θανάτωση ατόμων. Άνδρες και γυναίκες χωρίστηκαν, με πολλούς από τους άνδρες να κρατούνται σε τοπικά στρατόπεδα.[4]
Δεκατρία τζαμιά, συμπεριλαμβανομένου του τζαμιού Aladža, καταστράφηκαν και οι 22.500 μουσουλμάνοι που αποτελούσαν την πλειονότητα των κατοίκων διέφυγαν. Μόνο περίπου 10 μουσουλμάνοι παρέμειναν στο τέλος της σύγκρουσης.[5] Τον Ιανουάριο του 1994, οι σερβικές αρχές μετονόμασαν τη Φότσα σε "Srbinje" (Σέρβικα: Србиње), που σημαίνει "τόπος των Σέρβων".
Εκείνοι που κατάφεραν να ξεφύγουν από την εθνοκάθαρση εγκαταστάθηκαν στην πόλη Ρόζαγιε μέχρι το τέλος του πολέμου.
Μαζικοί βιασμοί
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βόσνιες μουσουλμάνες γυναίκες κρατήθηκαν σε διάφορα κέντρα κράτησης όπου ζούσαν σε άθλιες συνθήκες και κακοποιούνταν με πολλούς τρόπους, συμπεριλαμβανομένου του συστηματικού βιασμού .Σέρβοι στρατιώτες και αστυνομικοί θα έρχονταν σε αυτά τα κέντρα κράτησης, θα επέλεγαν μία ή περισσότερες γυναίκες, θα τις οδηγούσαν έξω και θα τις βίαζαν. Όλα αυτά έγιναν σε πλήρη γνώση και συχνά με την άμεση συμμετοχή των σερβικών τοπικών αρχών, ιδίως των αστυνομικών δυνάμεων. Ο επικεφαλής των αστυνομικών δυνάμεων της Φότσα, Ντράγκαν Γκάγκοβιτς, αναγνωρίστηκε προσωπικά ως ένας από τους άνδρες που πήγαιναν σε αυτά τα κέντρα κράτησης για να παίρνουν γυναίκες και να τις βιάζουν. Υπήρχαν πολλά στρατόπεδα βιασμού στη Φότσα. Το σπίτι του Καραμάν ήταν μία από τις πιο διαβόητες τοποθεσίες ,όπου γυναίκες που κρατούνταν σε αυτό το σπίτι βιάζονταν επανειλημμένα.[6] Μεταξύ των γυναικών που κρατούνταν ήταν ανήλικα κορίτσια ακόμη και 15 ετών.[4]
Βόσνιες γυναίκες βιάζονταν από τους Σέρβους στο πλαίσιο μιας μεθοδικής εκστρατείας εθνοκάθαρσης. Για παράδειγμα, τα κορίτσια και οι γυναίκες που έγιναν προστατευόμενες μάρτυρες στη δίκη του καταδικασθέντα εγκληματία πολέμου Dragoljub Kunarac, μεταφέρονταν συστηματικά στη βάση των στρατιωτών του, σε ένα σπίτι που βρίσκεται στην οδό Osman Đikić 16. Εκεί, οι γυναίκες και τα κορίτσια (μερικά ακόμα και 14 ετών) βιάζονταν επανειλημμένα. Σέρβοι στρατιώτες έπαιρναν τακτικά μουσουλμανικά κορίτσια από διάφορα κέντρα κράτησης και τα κρατούσαν σαν σεξουαλικές σκλάβες τους.[4]
Ο Ράντομιρ Κόβατς, ο οποίος καταδικάστηκε επίσης από το ICTY, κρατούσε αιχμάλωτα τέσσερα κορίτσια στο διαμέρισμά του, κακοποιώντας τα σεξουαλικά .[7]Ο Κόβατς καλούσε επίσης φίλους στο σπίτι του και τους επέτρεπε να βιάζουν τα κορίτσια.[8] Αργότερα πούλησε τρία από αυτά τα κορίτσια σε άλλους στρατιώτες. Πριν τα πουλήσει, έδωσε δύο από αυτά σε άλλους Σέρβους στρατιώτες για να τα βιάζουν ομαδικά για περισσότερες από τρεις εβδομάδες. Τα κορίτσια μεταφέρθηκαν στη συνέχεια πίσω σε αυτόν, ο οποίος πούλησε αμέσως τη μία κοπέλα και έδωσε την άλλη ως δώρο σε φίλο του. [4]
Εγκληματίες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Καταδικασμένοι από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το ICTY έκρινε ότι οι σερβικές δυνάμεις ήταν ένοχες για δίωξη, βασανιστήρια , δολοφονίες , βιασμούς και δουλεία ( εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας ), καθώς και κακομεταχείριση :
- Ο Ράντοβαν Κάραντζιτς , πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας της Σέρπσκα, καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη[9]
- Dragoljub Kunarac (γεννημένος στις 15 Μαΐου 1960) : 28 χρόνια φυλάκισης[10]
- Radomir Kovač (γεννημένος στις 31 Μαρτίου 1961) : 20 χρόνια φυλάκισης [11]
- Zoran Vuković (γεννημένος στις 6 Σεπτεμβρίου 1955) : 12 χρόνια φυλάκισης. Η πρόωρη αποφυλάκιση χορηγήθηκε μετά την εκτέλεση περίπου των 2/3 της ποινής του[11]
- Milorad Krnojelac (γεννημένος 25 Ιούλιου 1940) : 12 χρόνια στη φυλακή ,του χορηγήθηκε πρόωρη αποφυλάκιση στις 9 Ιουλίου 2009[12]
- Dragan Zelenović (γεννημένος στις 12 Φεβρουαρίου 1961) : 15 χρόνια φυλάκισης. Η πρόωρη αποφυλάκιση του χορηγήθηκε στις 28 Αυγούστου 2015
- Μπιλιάνα Πλάβσιτς : (11 χρόνια φυλάκιση) ,η πρόωρη αποφυλάκιση της χορηγήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 2009
- Momčilo Krajišnik (20 χρόνια στη φυλακή ,απελευθερώθηκε στις αρχές Σεπτεμβρίου 2013)
- Ο Ντράγκαν Γκάγκοβιτς και ο Janko Janjić κατηγορήθηκαν από το ICTY, αλλά πέθαναν το 1999 και το 2000 αντίστοιχα .
Καταδικασμένοι από το δικαστήριο της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Radovan Stanković 20 χρόνια στη φυλακή , δραπέτευσε από τη φυλακή και συνελήφθη πέντε χρόνια αργότερα
- Neđo Samardžić: 24 χρόνια φυλάκισης
- Gojko Janković: 34 χρόνια φυλάκισης
- Savo Todorović: 12 χρόνια και 6 μήνες στη φυλακή
- Mitar Rašević: 8 χρόνια και 6 μήνες στη φυλακή
- Ο Radmilo Vuković καταδικάστηκε από το Δικαστήριο της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης σε ποινή φυλάκισης πέντε ετών και έξι μηνών. Αργότερα αθωώθηκε με έφεση .[13]
Ο Momčilo Mandić απαλλάχθηκε από όλες τις κατηγορίες.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Blumenthal, David A.· McCormack, Timothy L. H. (2008). The legacy of Nuremberg : civilising influence or institutionalised vengeance?. Leiden: Martinus Nijhoff Publishers. σελ. 55. ISBN 978-90-474-2336-2. 307619390.
- ↑ Prometej. «Pojedinačan popis broja ratnih žrtava u svim općinama BiH». www.prometej.ba (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ https://www.icty.org/x/cases/stankovic/cis/en/cis_jankovic_stankovic_en.pdf
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 https://www.icty.org/x/cases/kunarac/acjug/en/kun-aj020612e.pdf
- ↑ https://www.icty.org/x/file/Outreach/view_from_hague/jit_foca_en.pdf
- ↑ «Witness 87 | International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia». www.icty.org. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ Brouwer, Anne-Marie de (2005). Supranational Criminal Prosecution of Sexual Violence: The ICC and the Practice of the ICTY and the ICTR. Intersentia nv. ISBN 978-90-5095-533-1.
- ↑ «4. The perpetrator caused such person or persons to engage in one or more acts of a sexual nature.: Case Matrix Network». www.casematrixnetwork.org. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ «Bosnia-Herzegovina: Karadžić life sentence sends powerful message to the world». www.amnesty.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ «Kunarac et al. (IT-96-23 & 23/1) | International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia». www.icty.org. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ 11,0 11,1 Refugees, United Nations High Commissioner for. «Refworld | Prosecutor v. Dragoljub Kunarac, Radomir Kovac and Zoran Vukovic (Trial Judgment)». Refworld (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ «Krnojelac (IT-97-25) | International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia». www.icty.org. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ «Vuković Radmilo». Sud Bosne i Hercegovine (στα Κροατικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2021.