Γκριγκόρι Ορλώφ
.jpg)
_1.png)
Ο πρίγκιπας Γκριγκόρι Γκριγκορίεβιτς Ορλώφ (Γρηγόριος κόμης φον Όρλοου) (1734-1783) ήταν Ρώσος στρατιωτικός, που λόγω της προσωπικής εύνοιας της Αικατερίνης της Μεγάλης της Ρωσίας, ηγήθηκε του πραξικοπήματος, που ανέτρεψε τον σύζυγο της Αικατερίνης Πέτρο Γ' της Ρωσίας και εγκατέστησε την Αικατερίνη ως αυτοκράτειρα. Ως εραστής της Αυτοκράτειρας απέκτησε μεγάλη ισχύ αλλά οι επαναλαμβανόμενες απιστίες του και η εχθρότητα των άλλων συμβούλων της Αικατερίνης οδήγησαν στην πτώση του από την εξουσία.
Ανατροπή του Πέτρου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ορλώφ ήταν γιος του Γκριγκόρι Ορλώφ, κυβερνήτη του Μεγάλου Νόβγκοροντ. Είχε έναν μικρότερο αδερφό τον Αλέξιο Γκριγκορίεβιτς Ορλώφ, ο οποίος κέρδισε εξίσου σημαντική στρατιωτική και πολιτική θέση στη Ρωσία. Ο Γκριγκόρι Ορλόφ εκπαιδεύτηκε στο σώμα των δοκίμων της Αγίας Πετρούπολης, ξεκίνησε τη στρατιωτική του καριέρα στον Επταετή Πόλεμο και τραυματίστηκε στο Ζόρντορφ. Ενώ υπηρετούσε στην πρωτεύουσα ως αξιωματικός πυροβολικού, τράβηξε την προσοχή της τότε Μεγάλης Δούκισσας Αικατερίνης Αλεξέγιεβνα και ήταν ο ηγέτης της συνωμοσίας που είχε ως αποτέλεσμα την εκθρόνιση και τον θάνατο του συζύγου της, αυτοκράτορα Πέτρου Γ΄ (1762)[6].
Μετά το γεγονός, η Αυτοκράτειρα Αικατερίνη του έδωσε τον τίτλο του κόμη και τον έκανε γενικό υπασπιστή, γενικό διευθυντή μηχανικών και γενικό στρατηγό. Είχαν έναν νόθο γιο, τον Αλεξέι,[7] που πήρε το όνομά του από το χωριό Μπομπρίκι και από τον οποίο καταγόταν η γενεαλογική γραμμή του κόμη Μπομπρίνκσι. Η επιρροή του Ορλώφ έγινε υψίστης σημασίας μετά την ανακάλυψη της συνωμοσίας του Κίτροβο για τη δολοφονία ολόκληρης της οικογένειας Ορλώφ. Κάποια στιγμή, η αυτοκράτειρα σκεφτόταν να παντρευτεί το αγαπημένο της, αλλά το σχέδιο εγκαταλείφθηκε με την επιρροή του συμβούλου της, Νικίτα Πάνιν[8].
Χρόνια εξουσίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ορλώφ δεν ήταν πολιτικός, αλλά ήταν εύστροφος, είχε μία αρκετά ακριβή εκτίμηση των τρεχόντων γεγονότων και ήταν ένας χρήσιμος και συμπαθητικός σύμβουλος κατά τη διάρκεια της πρώτης περιόδου της βασιλείας της Αικατερίνης. Ασχολήθηκε με ενθουσιασμό, τόσο από πατριωτικά όσο και από οικονομικά κίνητρα, με το ζήτημα της βελτίωσης της κατάστασης των σκλάβων και της μερικής χειραφέτησης τους. Ως πρόεδρος της Ελεύθερης Οικονομικής Εταιρείας, ήταν, επίσης, ο πιο εξέχων υποστηρικτής τους στη μεγάλη επιτροπή του 1767, αν και είχε ως κύριο στόχο να ευχαριστήσει την αυτοκράτειρα, η οποία ήταν αρκετά φιλελεύθερη τα πρώτα χρόνια της βασιλείας της.
Ήταν ένας από τους πρώτους προπαγανδιστές της σλαβόφιλης ιδέας για τη χειραφέτηση των Χριστιανών από την οθωμανική κυριαρχία. Το 1771, στάλθηκε ως πρώτος Ρώσος πληρεξούσιος στο ειρηνευτικό συνέδριο στη Φωξάνη[7], αλλά απέτυχε στην αποστολή του, εν μέρει λόγω του πείσματος των Οθωμανών και εν μέρει (σύμφωνα με τον Πάνιν) λόγω της εξωφρενικής του αυθάδειας.
Πτώση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εν τω μεταξύ, οι εχθροί του Ορλώφ, με επικεφαλής τον Πάνιν, προσπαθούσαν να διαλύσουν τη σχέση του με την Αυτοκράτειρα. Ενημέρωσαν την Αικατερίνη ότι ο Ορλώφ είχε αποπλανήσει μία 13χρονη συγγενή του. Ένας νέος όμορφος αξιωματικός, ο Αλέξανδρος Βασίλιτσικοφ, εγκαταστάθηκε ως νέος εραστής της.[9]
Για να αναζωπυρώσει την αγάπη της Αικατερίνη, ο Γκριγκόρι της παρουσίασε ένα από τα μεγαλύτερα διαμάντια του κόσμου, γνωστό έκτοτε ως το διαμάντι Ορλώφ.[10] Όταν επέστρεψε - χωρίς άδεια - στο Μαρμάρινο Παλάτι του στην Αγία Πετρούπολη, ο Όρλοφ ανακάλυψε ότι την εύνοια της αυτοκράτειρας είχε, πλέον, ο νεότερος Γκριγκόρι Ποτέμκιν. Όταν ο Ποτέμκιν, το 1774, αντικατέστησε τον Βασίλιτσικοφ ως εραστής της βασίλισσας, ο Ορλώφ έγινε ασήμαντος στην αυτοκρατορική αυλή και έφυγε στο εξωτερικό για μερικά χρόνια. Επέστρεψε στη Ρωσία λίγους μήνες πριν από το θάνατό του στη Μόσχα το 1783.
Μετέπειτα χρόνια και θάνατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1777, σε ηλικία 43 ετών, παντρεύτηκε τη 18χρονη συγγενή του, την Αικατερίνη Ζινοβίεβα, η οποία περιγράφεται από πηγές ως ανιψιά ή ξαδέλφη, αλλά δεν απέκτησε παιδιά από αυτόν τον γάμο. Η Αικατερίνη πέθανε από φυματίωση το 1781, σε ηλικία 23 ετών, στη Λωζάνη της Ελβετίας. Ο τάφος της, από τον οποίο αφαιρέθηκαν τα λείψανα της το 1910, παραμένει ακόμη στον Καθεδρικό Ναό Νοτρ- Νταμ στη Λωζάνη.
Για ένα διάστημα πριν από το θάνατό του, υπέφερε από μία σοβαρή ψυχική ασθένεια, πιθανώς μία μορφή άνοιας, η οποία εξελίχθηκε σε πλήρη ψυχική κατάρρευση. Μετά το θάνατό του, η αυτοκράτειρα Αικατερίνη έγραψε: «Αν και είμαι από καιρό προετοιμασμένη για αυτό το θλιβερό γεγονός, με συγκλόνισε ωστόσο στα βάθη της ύπαρξής μου. Οι άνθρωποι μπορεί να με παρηγορήσουν, μπορώ ακόμη και να επαναλάβω στον εαυτό μου όλα αυτά τα πράγματα που είναι συνηθισμένο να λέει κανείς σε τέτοιες περιπτώσεις - η μόνη απάντησή μου είναι τα πνιγμένα δάκρυα. Υποφέρω αφόρητα." [11]
Βιβλιογραφικές αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118641433. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. js2012678280. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 17 Ιουνίου 2019.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. js2012678280. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Chang, Rachel. «Catherine the Great: The True Story Behind Her Real and Rumored Love Affairs». Biography (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2021.
- ↑ 7,0 7,1 «Orlov, Grigory Grigorievich | Encyclopedia.com». www.encyclopedia.com. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2021.
- ↑ «Grigory Orlov | Biography & Facts». Encyclopedia Britannica (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2021.
- ↑ June Head, Catherine: The Portrait of An Empress, Viking Press, New York, 1935, pp.312-13.
- ↑ Malecka, Anna " Did Orlov buy the Orlov ?", Gems and Jewellery, July 2014, vol. 23, no. 6, pp. 10–12.
- ↑ Kaus, Gina (trans June Head), Catherine: The Portrait of An Empress, Viking Press, New York, 1935, p.314.