Βασιλική Σαν Φραντσέσκο ντι Πάολα
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Συντεταγμένες: 40°50′7.08″N 14°14′51.00″E / 40.8353000°N 14.2475000°E
| Βασιλική Σαν Φραντσέσκο ντι Πάολα | |
|---|---|
_exterior.jpg) | |
 | |
| Είδος | ελάσσονα βασιλική και εκκλησία |
| Αρχιτεκτονική | νεοκλασική αρχιτεκτονική |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 40°50′7″N 14°14′51″E |
| Θρήσκευμα | Καθολικισμός[1] |
| Θρησκευτικό τάγμα | Order of the Minims |
| Θρησκευτική υπαγωγή | Αρχιεπισκοπή της Νεαπόλεως |
| Διοικητική υπαγωγή | Νάπολη[2] |
| Χώρα | Ιταλία[2] |
| Έναρξη κατασκευής | 1816 |
| Αρχιτέκτονας | Pietro Bianchi |
| Προστασία | τμήμα μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς (από 1995) και ιταλικό πολιτισμικό αγαθό[2] |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Η Βασιλική Σαν Φραντσέσκο ντι Πάολα (ιταλικά: Basilica di San Francesco di Paola) είναι εκκλησία της Νάπολι, που βρίσκεται στην δυτική πλευρά της Piazza del Plebiscito, της κεντρικής πλατείας της πόλης. Αποτελεί μια βασιλική νεοκλασικού ρυθμού.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις αρχές του 19ου αιώνα, ο Ζοακίμ Μυρά, βασιλιάς της Νάπολι, κατασκευάζει το μεγάλο κτίριο με κολόνες προς τιμή του αυτοκράτορα Ναπολέων Α'. Με το τέλος της Ναπολεόντιας Αυτοκρατορίας, οι Βουρβόνοι έλαβαν πίσω το Βασίλειο της Νάπολι και το 1815 ο Φερνινάνδος Α' συνεχίζει την κατασκευή και την αφιερώνει στον Άγιο Φραγκίσκο της Πάολα, ο οποίος είχε διαμείνει σε ένα μοναστήρι που βρισκόταν σε αυτή την τοποθεσία τον 16ο αιώνα. Οι εργασίες ολοκληρώθηκαν το 1824, αλλά τα εγκαίνια της εκκλησίας γίνονται μόλις το 1836 από τον Πάπα Γρηγόριο ΙΣΤ', που της δίνει τον τίτλο της βασιλικής, την καθιστά ανεξάρτητη από την επισκοπή της Νάπολι και της δίνει το προνόμιο το ιερό της να βρίσκεται γυρισμένο προς τους πιστούς.
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εξωτερικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η εξωτερική όψη της εκκλησίας είναι λογικό να θυμίζει έντονα το Πάνθεον της Ρώμης. Εμπρός στην πρόσοψη βρίσκεται ένας νάρθηκας που στηρίζεται από έξι κολόνες και δύο ιωνικούς ημικίονες που στηρίζουν ένα επιστήλιο πάνω στο οποίο βρίσκεται χαραγμένη η επιγραφή : « DOMD FRANCISCO DE PAULA FERDINANDUS I EX VOTO A MDCCCXVI ». Το εσωτερικό της εκκλησίας είναι κυκλικό με δύο πλαϊνά παρεκκλήσια. Ο τρούλος έχει ύψος 53 μέτρα.
Ο νάρθηκας καλύπτεται από ένα αρχιτεκτονικό τύμπανο στην κορυφή του οποίου βρίσκονται τα αγάλματα που αναπαριστούν την Θρησκεία/Πίστη ανάμεσα στον Άγιο Φραγκίσκο της Πάολα (τον τιμώμενο άγιο της βασιλικής, στα αριστερά) και τον Άγιο Φερνινάνδο (στα δεξιά προς τιμήν του βασιλιά Φερνινάνδου).
Ο νάρθηκας είναι προσβάσιμος τόσο από το προστώο όσο και από τα σκαλοπάτια της αυλής. Στο προστώο βρίσκονται τα αγάλματα των τεσσάρων βασικών και των τριών θεολογικών αρετών.
Στην οροφή της βασιλικής υπάρχουν τρεις τρούλοι. Αυτός του κέντρου έχει 53 μέτρα ύψος κα είναι χτισμένος πάνω σε ένα αρχιτεκτονικό τύμπανο μεγάλο σε ύψος και ταυτόχρονα πλατύ.
Εσωτερικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Φτάνουμε σε ένα αίθριο, το οποίο πλαισιώνεται από δύο παρεκκλήσια εκ των οποίων το δεξιό περιλαμβάνει ένα Sant΄ Onofrio orante, ένα νεανικό έργο του Λούκα Τζιορντάνο.
Στο κέντρο μια ροτόντα διαμέτρου 34 μέτρων καλύπτεται από τον θόλο, ο οποίος στηρίζεται από 34 κολόνες κορινθιακού ρυθμού ύψους 11 μέτρων με αρχιτεκτονικά τύμπανα από μάρμαρο Μοντραγκόν, που εναλλάσονται με πυλώνες.
Πάνω από την κυονοστοιχία βρίσκονται οι θέσεις που χρησιμοποιούνταν από την βασιλική αυλή και κατά μήκος των δεξιών τοιχών οχτώ αγάλματα:
- San Giovanni Crisostomo του Τζεννάρο Κάλι,
- Sant'Ambrogio του Τίτο Αντζελίνι,
- San Luca του Αντόνιο Κάλι,
- San Matteo του Κάρλο Φινέλι,
- San Giovanni Evangelista του Πιέτρο Τενεράνι,
- San Marco του Τζιουζέπε ντε Φάμπρις,
- Sant'Agostino του Τομάσσο Αρνό,
- Sant'Attanasio του Άντζελο Σολάνι.
Στα ιερά των παρεκκλησίων βρίσκονται, από τα δεξιά προς τα αριστερά, οι παρακάτω πίνακες :
- San Nicola da Tolentino et San Francesco di Paola qui reçoit d'un ange l'emblême de la charité, του Νίκολα Κάρτα,
- Ultima comunione di San Ferdinando di Castiglia, του Πιέτρο Μπενβενούτι,
- Transito de San Giuseppe του Καμίλο Γκέρα,
- Immacolata e morte di Sant'Andrea Avellino, του Τομάσσο ντε Βίβο.
Απέναντι από την είσοδο του θόλου βρίσκεται το κυρίως ιερό, έργο του Ανσέλμο Κανγκιάνο (1641), το οποίο μεταφέρθηκε το 1835 από την εκκλησία Santi Apostoli, πλούσιο από λάπις λάζουλι και πολύτιμους λίθους. Στα πλάγια δύο άγγελοι Θεοφόροι σε επιχρυσωμένο συμπιεσμένο χαρτόνι.
Στην αψίδα: Saint François de Paule ressuscite un mort, πίνακας του Βιτσέντζο Καμουτσίνι.
Στο σκευοφυλάκιο : Immaculée, του Γκασπάρε Λάντι και μια Circoncision του Αντόνιο Κάμπι.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- R. Middleton, D. Watkin, Architettura dell'Ottocento, Martellago (Venise), Electa, 2001.
- Vincenzo Regina, Le chiese di Napoli. Viaggio indimenticabile attraverso la storia artistica, architettonica, letteraria, civile e spirituale della Napoli sacra, Newton e Compton editore, Naples, 2004.
Σχετικά Λήμματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2021.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 catalogo.beniculturali.it.