Προβολή πηγαίου κώδικα για τη σελίδα Βασίλειο των Βησιγότθων

{{Πληροφορίες πρώην χώρας 
| επίσημο_πλήρες_όνομα  = Βασίλειο των Βησιγότθων
| ιθαγενές_όνομα        = Gutþiuda Þiudinassus
| έτος_έναρξη           = 418
| έτος_λήξη             = ~720
| εικόνα_θυρεός         = Leovigild CNG 97-722237 (obverse).jpg
| σύμβολο_είδος         = [[Τριτημόριον]]
| εικόνα_χάρτης         = Visigothic Kingdom.png
| εικόνα_χάρτης_λεζάντα = Το Βησιγοτθικό Βασίλειο της Τουλούζης

| ήπειρος         = [[Ευρώπη]]
| πρωτεύουσα      = [[Τουλούζη]] <small>(418-526)</small> <br> [[Ναρμπόν]] <small>(526-531)</small> <br> [[Βαρκελώνη]] <small>(531-542)</small> <br> [[Τολέδο]] <small>(542-711)</small>
| κοινές_γλώσσες  = [[Λατινική]] <br> [[Γοτθική γλώσσα|Γοτθική]] <small>(αριστοκρατία)</small> <br> [[Λαϊκή Λατινική γλώσσα|Δημώδεις λατινικές διάλεκτοι της Ιβηρικής]]
| θρησκεία        = Γερμανικός [[Παγανισμός]] <small>(αρχικά)</small> <br> Χαλκηδονιακός [[Χριστιανισμός]] <br> [[Αρειανισμός]]
| κυβέρνηση_είδος = [[Μοναρχία]]
| τίτλος_ηγέτης   = [[Βασιλιάς]]

| γεγονός_πριν        = [[Άλωση της Ρώμης (410)|Άλωση της Ρώμης]]
| ημερομηνία_πριν     = 410
| γεγονός_έναρξη      = 
| ημερομηνία_έναρξη   = 418
| γεγονός1            = [[Μάχη των Εθνών]]
| ημερομηνία_γεγονός1 = 451
| γεγονός2            = [[Μάχη του Βουγιέ]]
| ημερομηνία_γεγονός2 = 507
| γεγονός3            = Κατάκτηση της [[Επαρχία της Σπανίας|Σπανίας]]
| ημερομηνία_γεγονός3 = 624
| γεγονός4            = Κατάκτηση του [[Τολέδο]] από τους [[Χαλιφάτο των Ομεϋαδών|Ομεϋάδες]]
| ημερομηνία_γεγονός4 = 711
| γεγονός_λήξη        = Κατάκτηση της [[Σεπτιμανία]]ς από τους [[Χαλιφάτο των Ομεϋαδών|Ομεϋάδες]]
| ημερομηνία_λήξη     = ~721

| στατ_έτος1   = 500
| στατ_έκταση1 = 780000
| στατ_πληθ1   = 10000000

| p1        = Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
| σημαία_p1 = Simple Labarum.svg
| p2        = Σουηβικό Βασίλειο
| σημαία_p2 = Sueben-Reich.jpg
| s1        = Χαλιφάτο των Ομεϋαδών
| σημαία_s1 = Umayyad Flag.svg
| s2        = Βασίλειο των Αστουριών
| σημαία_s2 = Asturias in 800.svg
| s3        = Φραγκία
| σημαία_s3 = Frankish Empire 481 to 814-el.png
| σήμερα    = {{SPA}} <br> {{FRA}} <br> {{AND}} <br> {{POR}}
}}

Ο όρος '''Βασίλειο των Βησιγότθων''' περιγράφει το βασίλειο που ιδρύθηκε από τον [[Βάλλιας|Βάλλια]] το 414 στην ρωμαϊκή επαρχία της [[Ακουιτανία (ρωμαϊκή επαρχία)|Ακιτανίας]], αρχικά ως [[Φοιδεράτοι|φοϊδεράτο]] της [[Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] με κέντρο την σημερινή [[Τουλούζη]]<ref>Davies 2012: 32.</ref> κι έπειτα ως ανεξάρτητο κράτος. Έφτασε να ελέγχει μια ευρύτατη περιοχή της Δυτικής Ευρώπης που περιελάμβανε τη σημερινή νότια [[Γαλλία]] και τα δύο τρίτα της [[Ιβηρική χερσόνησος|Ιβηρικής χερσονήσου]]. Μετά τη ήττα από τους [[Φράγκοι|Φράγκους]] στο [[Μάχη του Βουγιέ|Βουγιέ]] το 507, περιορίστηκε στην Ιβηρική χερσόνησο όπου, εν μέσω ενός διαρκούς αγώνα εναντίον των εσωτερικών εριδών (αντιπαλότητα ισπανορωμαίων χριστιανών - [[Αρειανισμός|αρειανικής]] βησιγοτθικής ελίτ) και των εξωτερικών εχθρών ([[Βυζαντινή αυτοκρατορία|Βυζαντινών]], [[Σουηβικό Βασίλειο|Σουηβών]]) κατάφερε να εγκαταστήσει ένα λειτουργικό κράτος που κατέρευσε το 711 από την εισβολή [[Μαυριτανοί|μαυριτανικών]] και αραβικών στρατευμάτων του [[Χαλιφάτο των Ομεϋαδών|Χαλιφάτου της Δαμασκού]].

== Ιστορία ==

=== Το Βασίλειο της Τουλούζης ===
Οι Βησιγότθοι, πέντε χρόνια μετά τον θάνατο του [[Αλάριχος Α΄|Αλάριχου Α΄]], το 415 κατέκτησαν προσωρινά τη [[Βαρκελώνη]] υπό την ηγεσία του Αταούλφου που είχε νυμφευθεί την ετεροθαλή αδελφή του αυτοκράτορα [[Ονώριος|Ονώριου]], [[Γάλλα Πλακιδία]]. Τρία χρόνια μετά, με την αποτυχία του περάσματος των στενών του [[Γιβραλτάρ]], κάτω από την καθοδήγηση του Βάλια, υπέγραψαν με την [[Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αυτοκρατορία]] μια συμφωνία βάσει της οποίας μετατρέπονταν σε [[φοιδεράτοι]] της. Εγκαταστάθηκαν στην [[Ακουιτανία]] και έθεσαν την έδρα τους στην τότε [[Τουλούζ|Παλάντια Τολόζα]]· άλλη σημαντική πόλη του πρώτου αυτού πυρήνα του βασιλείου τους ήταν τα [[Μπορντό|Βουρδίγαλα]].

Οι νίκες του Βάλια στην [[Ιβηρική χερσόνησος|Ιβηρική]] εναντίον των [[Αλανοί|Αλανών]] και των [[Βάνδαλοι|Βανδάλων]] δεν είχαν κάποια ιδιαίτερη σημασία πέραν της ισχυροποίησης της αυτοκρατορίκής εξουσίας κατά μήκος της μεσογειακής ακτής που τότε εκπροσωπείτο από τον Κωνστάντιο, τον ''Magister Militum'' της [[Ταρρακωνησία]]ς. Αντίθετα, οι Ρωμαίοι κοιτούσαν με ανησυχία την διαρκώς αυξανόμενη πολεμική δραστηριότητα των λεγόμενων ''Βagaudae'' στα βόρεια του ποταμού [[Λίγηρας|Λίγηρα]]. Για την Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, οι Βησιγότθοι θα έπαιζαν τον ρόλο του αναχώματος εναντίον τους.<ref>Collins 2004: 28.</ref>

Ο πρώτος μετά τον Βάλια μονάρχης ήταν ο [[Θεοδώριχος Α΄]] (419-451). Ήταν αυτός που τον Ιούνιο του 451, με τη συνδρομή του ρωμαίου στρατηγού [[Φλάβιος Αέτιος|Φλάβιου Αέτιου]] νίκησε τα [[Ούννοι|ουννικά]] στρατεύματα του [[Αττίλας|Αττίλα]] στα [[Μάχη των Εθνών|Καταλαυνικά Πεδία]]. Τον διαδέχθηκε ο γιος του Θορισμούνδος που με τη σειρά του δολοφονήθηκε από τον αδερφό του, Θεοδώριχο Β΄.<ref>Davies 2012: 35.</ref> Επί βασιλείας του πραγματοποιήθηκε η μερική κατάκτηση της Ιβηρικής, υπό την πρόφαση της διατήρησης της αυτοκρατορικής εξουσίας.

Κατά το δεύτερο τρίτο του 5<sup>ου</sup> αιώνα, η δυτικορωμαϊκή εξουσία είχε περιοριστεί στην [[Ταρρακωνησία]]. Οι [[Αλανοί]], κυριαρχούσαν στο κέντρο και το νότο και οι [[Σουηβοί]] στη βορειοαδυτική γωνία. Το 456, ο νέος βησιγότθος ηγεμόνας κατανίκησε τον σουηβικό στρατό αλλά, λόγω εσωτερικών αδυναμιών, απέτυχε να εξαφανίσει το βασίλειό τους. Από τότε και μέχρι το 585 οι δύο γερμανικές φυλές θα συμβίωναν στην Ιβηρική· η μεν συγκεντρωμένη στη σημερινή [[Γαλικία (Ισπανία)|Γαλισία]] και βόρεια [[Πορτογαλία]], οι δε ως κυρίαρχοι της υπόλοιπης. Τα [[Κανταβρικά όρη]] και η σημερινή [[Χώρα των Βάσκων (αυτόνομη κοινότητα)|χώρα των Βάσκων]] απέφυγαν την επιβολή της βησιγοτθικής εξουσίας.<ref name=":0">López και Davalillo 2000: 77.</ref> Συνολικά οι Βησιγότθοι δεν πρέπει να αριθμούσαν πάνω από 30.000, ένα αρκετά μικρό μέγεθος σε σχέση με το 1 εκατομμύριο Ιβηρο-ρωμαίων.<ref>Collins 2004: 25.</ref><ref name=":5">Collins 2004: 241.</ref>

Ο νεότερος αδερφός του Θεοδωρίχου Β΄, Ευάριχος, τον διαδέχθηκε εν μέσω εσωτερικής αναρχίας. Βασίλευσε από το 466 μέχρι το 484. Σταδιακά ενσωμάτωσε αρκετές τέως ρωμαϊκές επαρχίες: το 472 την [[Ταρρακωνησία]] και το 474 την [[Προβηγκία]]. Θεωρείται ο συντάκτης του λεγόμενου ''Κώδικα του Ευαρίχου'', του πρώτου γραπτού γερμανικού νομοθετικού έργου που λειτούργησε ως γέφυρα μεταξύ του ρωμαϊκoύ και του πρώιμου μεσαιωνικού δικαίου.<ref name=":1">López και Davalillo 2000: 76.</ref> Με τον θάνατό του, η παρακμάζουσα [[Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία]] απέσυρε την ονομαστική εξουσία, που ασκούσε στο Βασίλειο, που από εκείνη τη στιγμή θεωρείται πλήρως ανεξάρτητο.<ref>Davies 2012: 38.</ref>

==== Η Οστρογοτθική παρένθεση ====
Ο γιος του Ευαρίχου, [[Αλάριχος Β΄]] υπέστη σημαντική για το μέλλον του βασιλείου ήττα το 507 στο [[Μάχη του Βουγιέ|Βουγιέ]] από τον φράγκο ηγεμόνα, [[Κλόβις Α΄]]. Η φραγκική επίθεση περιόρισε τα σύνορά του στα [[Πυρηναία]], αν και η Σεπτιμανία διατηρήθηκε. Η απουσία ηγεμόνα για τα εναπομείναντα βησιγοτθικά εδάφη έδωσε την ευκαιρία στον [[Οστρογότθοι|οστρογότθο]] βασιλιά στην Ιταλία, [[Θεοδώριχος ο Μέγας|Θεοδώριχο]] να επιβληθεί στο Βασίλειο. Αφότου εξουδετέρωσε τον Γεσαλείχο (507-511) που είχε εναντιωθεί στην οστρογοτθική επιρροή και είχε αναζητήσει την βοήθεια των [[Βάνδαλοι|Βανδάλων]] της νότιας Αφρικής, επέβαλε  μια μορφή αντιβασιλείας για δεκαπέντε χρόνια (511-526) στο όνομα του Αμαλάριχου, γιου του Αλάριχου Β΄ και ανιψιού του. Ο οστρογότθος ηγεμόνας έθεσε τις βάσεις του διττού συστήματος λειτουργίας του βασιλείου: οι ισπανορωμαίοι θα αναλάμβαναν την λειτουργία του κράτους και οι Βησιγότθοι τον στρατό.<ref name=":0" /> Εν τούτοις, οι εσωτερικές έριδες και η απουσία ισχυρής κεντρικής εξουσίας δυσκόλεψαν την ομαλή λειτουργία του Βασιλείου.<ref name=":0" /> Η τύποις πανγοτθική πολιτική του [[Θεοδώριχος Α΄|Θεοδώριχου]] κατέρευσε με τον θάνατό του το 526 και την ανάκτηση από την πλευρά της [[Βυζαντινή αυτοκρατορία|Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] του [[Ιουστινιανός Α´|Ιουστινιανού Α΄]] σημαντικού μέρους των τέως αυτοκρατορικών εδαφών στην Ιταλία.<ref>Davies 2012: 42.</ref>

Ο Αμαλάριχος, σύζυγος της φράγκας πριγκίπισσας Χλοθίλδης, βασίλεψε για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Με τη δολοφονία του το 531, εξαφανίστηκε ο οίκος που είχε ιδρύσει ο Θεοδώριχος Α΄ το 419 και που αναγόταν μέχρι τον Αλάριχο Α΄.<ref>Collins 2004: 42.</ref> Έκτοτε η διαδοχή στην θρόνο άλλαξε μορφή: η ανάδειξη του μονάρχη μέσω εκλογής του από την αριστοκρατία του βασιλείου έφερε σε δεύτερη μοίρα την δυναστική διαδοχή, που εφαρμόστηκε μονάχα σε περιόδους αστάθειας.<ref>Collins 2004: 46.</ref>

Τον διαδέχθηκε ο Οστρογότθος κυβερνήτης της Ιβηρίας επί Θεοδώριχου, Θεύδις (531-548). Έχασε τον έλεγχο της σημερινής [[Θέουτα]] από τους βυζαντινούς το 531 και αντιμετώπισε μια μεγάλη φραγκική εισβολή στην Ταρακωνική το 541. Ο ίδιος ήταν παντρεμένος με μια ισπανορωμαία αριστροκράτισσα, ένα γεγονός που αποδεικνύει την σχετικότητα της θεωρίας περί αυστηρού διαχωρισμού των δύο κοινοτήτων που συμβίωναν στην Ιβηρική.<ref>Collins 2004: 43.</ref> Δολοφονήθηκε το 548 και τον διαδέχθηκε ο Θευδίσηλος (548-549) που επίσης έπεσε θύμα δολοφονίας.

=== Το Βασίλειο του Τολέδο ===

==== Η Βυζαντινή επέμβαση ====
[[File:Iberia 560-es.svg|thumb|259x259px|Η Ιβηρική χερσόνησος το 560 μ.Χ.]]
Ο πρώτος ανεξάρτητος βησιγότθος βασιλέας του περιορισμένου στην Ιβηρική Βησιγοτθικού Βασιλείου, γνωστότερο ως Βασίλειο του Τολέδο, υπήρξε ο Άγιλας. Στην εποχή του το Βασίλειο γνώρισε πολλές εσωτερικές διαμάχες. Σε μία από αυτές, ο Αθαναχίλδος, γότθος ευγενής, επαναστάτησε εναντίον του στη [[Σεβίλλη]]· ως βοήθεια είχε προηγουμένως καλέσει τους [[Βυζαντινή αυτοκρατορία|Βυζαντινούς]], που το 522, υπό την ηγεσία του [[Λιβέριος|Λιβέριου]], αποβιβάστηκαν στο νότο. Ο Άγιλας δολοφονήθηκε από τους οπαδούς του, οι οποίοι αποδέχθηκαν τον Αθαναχίλδο ως νέο βασιλιά. Τα στρατεύματα ωστόσο της Αυτοκρατορίας αρνήθηκαν να αποχωρήσουν από την Ιβηρική και εγκαθίδρυσαν την [[Επαρχία της Σπανίας]], που θα διατηρείτο για 75 χρόνια.<ref name=":2">Cantarino 1999: 49</ref>

==== Η ακμή του βασιλείου και η υιοθέτηση του Καθολικισμού από τη Μοναρχία ====
Ο γιος του, Λεοβίγιλδος, υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους βησιγότθους μονάρχες. Βασίλεψε μεταξύ 572 και 583 Περιόρισε τη δράση των [[Φράγκοι|Φράγκων]] στη [[Σεπτιμανία]], ανέκτησε την [[Κόρδοβα|Κορδούη]] από τους Βυζαντινούς το 572 και το 585<ref>López και Davalillo 2000: 78.</ref>, νίκησε τους [[Σουηβοί|Σουηβούς]] και ενσωμάτωσε οριστικά το έδαφός τους στο Βασίλειο των Βησιγότθων.<ref>López και Davalillo 2000: 75.</ref> Υιοθέτησε το τυπικό των βυζαντινών αυτοκρατόρων για την αυλή του και έκοψε νομίσματα με την μορφή του.<ref name=":2" /> Η προσπάθεια επιβολής του βησιγοτθικού [[Αρειανισμός|αρειανισμού]] στους ισπανορωμαίους προκάλεσε την εξέγερσή τους. Ο γιος του, Ερμενεγίλδος, που είχε υιοθετήσει το [[Πρώτη Σύνοδος της Νίκαιας|δόγμα της Νίκαιας]], ηγήθηκε της εξέγερσης που κατέληξε σε ήττα των εξεγερμένων και τον θάνατο του ηγέτη τους.<ref name=":2" />

Ο διάδοχος του Λεοβιγίλδου, Ρικαρίδος, ασπάστηκε τον [[Πρώτη Σύνοδος της Νίκαιας|νικαιϊκό]] χριστιανισμό το 589<ref name=":2" /> με τη λεγόμενη Γ΄ Σύνοδο του Τολέδο.<ref name="López και Davalillo 2000: 81">López και Davalillo 2000: 81.</ref> Ως αποτέλεσμα, η εκκλησία του βασιλείου άρχισε να εμπλέκεται ενεργά στη δημόσια ζωή.<ref name=":2" /> Ο μονάρχης έλαβε τον τίτλο του προστάτη της Εκκλησίας, όποτε και χαρακτηρίστηκε, βάσει των βυζαντινών προτύπων, ''orthodoxus rex''. Ο Σισηβούτος διέταξε το 612 τον διωγμό του αρειανισμού και την επιβολή του επίσημου χριστιανισμού σε όλους του κατοίκους του βασιλείου.<ref name=":3">Cantarino 1999: 50.</ref> Ο ίδιος θεωρείται ο πιο καλλιεργημένος από τους βησιγότθους μονάρχες της Ιβηρικής· στην εποχή του έδρασε ο σημαντικότερος διανοούμενος της βησιγοτθικής εποχής, [[Ισίδωρος της Σεβίλλης]] (570-636).

Περιόρισε την παρουσία των βυζαντινών στο σημερινό [[Αλγκάρβε]], σηματοδοτώντας ουσιαστικά την εξαφάνιση της [[Επαρχία της Σπανίας|Επαρχίας της Σπανίας]], που θα ολοκληρωνόταν επί Σουϊντίλα (623-631).<ref>López και Davalillo 2000: 79.</ref> Το σημαντικότερο βήμα για την οριστική ταύτιση της βησιγοτθικής μοναρχικής ελίτ και των ίβηρων υπηκόων της θεωρείται ότι επιτεύχθηκε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ρεκεσβίντου, με το ''Liber Judiciorum'' (‘Βιβλίων των Κρίσεων’, 654), έναν νομικό κώδικα που ίσχυε σε όλη την ιβηρο-βησιγοτθική επικράτεια για όλους τους υπηκόους του βασιλείου ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής.<ref name=":3" />

Από τα μέσα ήδη του 7ου αιώνα μάλλον είναι πολύ πιθανή η ύπαρξη μιας κοινής γοτθικής ταυτότητας για το σύνολο των ελίτ της Ιβηρικής.<ref name=":5" /> Η ισπανορωμαϊκή ταυτότητα είχε μάλλον ατονίσει λόγω της απόστασης που χώριζε πλέον χρονικά το βασίλειο του Τολέδο από την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Αντίστοιχα είχαν εξαφανιστεί και τα ρωμαϊκά ονόματα με τα βησιγοτθικά να είναι αυτά που επιβίωσαν ακόμη και της μουσουλμανικής κατάκτησης.<ref>Collins 2004: 243.</ref> Παρότι η επικράτεια του βασιλείου συνέχισε να αποκαλείται Ιβηρία (Hispania), οι κάτοικοί του ονομαζόταν αποκλειστικά Γότθοι.<ref>Collins 2004: 246.</ref>

=== Η μουσουλμανική κατάκτηση ===
Το Βασίλειο  των Βησιγότθωνέπεσε θύμα μιας από τις πολλές μαυριτανικές επιθέσεις που είχε αρχίσει να δέχεται η Ιβηρική ήδη από το 680. Μετά από μια πρώτη, διερευνητική επέμβαση του ομεϋάδη κυβερνήτη της βόρειας Αφρικής το 710, Ταρίφ μπεν Μαλούκ, τον επόμενο χρόνο ο Ταρίκ μπεν Ζιγιάντ απεβίβασε 12.000 στρατιώτες αραβικής και βερβερικής προέλευσης. Ο τελευταίος βησιγότθος μονάρχης, Ροδερίχος, υπέστη μια καταστρεπτική ήττα στη μάχη του ποταμού [[Μάχη του Γουαδαλέτε|Γουαδαλέτε]]. Ο θάνατός του άφησε ανοικτό το δρόμο των μουσουλμάνων που τον Οκτώβριο του ίδιου έτους κατέλαβαν το Τολέδο. Η πορεία τους συνεχίστηκε προς το βορά· τον επόμενο χρόνο ο στρατηγός Μούζα μπεν Νουσαΐρ ενίσχυσε αριθμητικά το μουσουλμανικό στρατό με την εκ νέου απόβαση 18.000 στρατιωτών. Η κατάλυση του Βασιλείου του Τολέδο ολοκληρώθηκε το 725, με την κατάκτηση της [[Σεπτιμανία]]ς.<ref>López και Davalillo 2000: 84.</ref>

Είναι γενικά αποδεκτό από την ιστοριογραφία ότι οι περισσότερες πόλεις του Βησιγοτθικού Βασιλείου υποτάχθηκαν βάσει συμφωνίας με τους νέους κατακτητές. Οι ελάχιστοι πυρήνες αντίστασης που προέκυψαν είτε κατέρευσαν μπροστά στην ακαταμάχητη ισχύ των μουσουλμάνων, είτε πέρασαν απαρατήρητες. Στην δεύτερη κατηγορία ανήκει και η περίφημη μάχη της Κοβαδόνγκα, όπου ο [[Πελάγιο]], ένας βησιγότθος ευγενής, φέρεται να επιβλήθηκε σε ένα μουσουλμανικό στράτευμα. Από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα, μικροί χριστιανικοί πυρήνες στα [[Κανταβρικά όρη|Κανταβρικά]] και τα [[Πυρηναία]] όρη θα πολεμούσαν για την ανεξαρτησία τους, δίνοντας αφορμή για την εμφάνιση στην ιστοριογραφία του φαινομένου της λεγόμενης «[[Ανακατάκτηση]]ς» της Ιβηρικής.<ref>López και Davalillo 2000: 89.</ref>

== Διοίκηση ==
Η διοικητική οργάνωση του βησιγοτθικού βασιλείου πήρε την οριστική της μορφή επί Λεοβιγίλδου και Ριχάρδου.<ref name=":4">López και Davalillo 2000: 80.</ref> Η βησιγοτθική εξουσία απλωνόταν σε όλη την Ιβηρική και τη Σεπτιμανία· έξω από τον έλεγχό της βρίσκονταν οι Βαλεαρίδες νήσοι που ανήκαν στους Βυζαντινούς μέχρι την κατάκτησή τους από τους Μαυριτανούς. Στο κράτος του Λεοβιγίλδου ανήκε και η σημερινή Θέουτα. Όσον αφορά την εκκλησιαστική δομή, επί Βησιγότθων παρέμεινε ίδια με αυτή που είχαν επιβάλει στη ρωμαϊκή Ιβηρία οι αυτοκράτορες [[Θεοδόσιος Α΄|Θεοδόσιος]] και [[Κωνσταντίνος Α΄|Κωνσταντίνος]].<ref name="López και Davalillo 2000: 81"/> Οι επαρχίες ήταν οι εξής:<ref name=":4" />
{| class="wikitable"
!Επαρχία
!Κύρια πόλη
|-
|Σεπτιμανία
|[[Ναρμπόν|Νάρμπο]]
|-
|Ιβηρία
|[[Τάρρακο|Τάρακο]]
|-
|Ωτριγονία
|[[Αστόργα|Αστούρικα Αουγκούστα]]
|-
|Γαλικία
|[[Μπράγκα|Μπράκαρα]]
|-
|Λουζιτανία
|[[Μέριδα (Ισπανία)|Εμέριτα]]
|-
|Ωραριόλα
|[[Τολέδο|Τολέτουμ]]
|-
|Ίσπαλις
|[[Σεβίλλη|Ίσπαλις]]
|-
|Βαιτική
|[[Κόρδοβα|Κορδούη]]
|}

Κάθε επαρχία κυβερνιόταν από έναν δούκα και κάθε πόλη από έναν κόμη. Όσον αφορά την πρωτεύουσα, αρχικά η βασιλική αυλή ήταν περιοδεύουσα· ο Ευρίχος χρησιμοποίησε τόσο τα [[Μπορντό|Βουρδίγαλα]], όσο και την [[Αρλ|Αρελάτη]] και την [[Τουλούζ|Τολόζα]]<ref name=":1" /> ως πρωτεύουσες ενώ ο Θεύδις (531-548) είχε διαμείνει στη [[Βαρκελώνη]] και τη [[Σεβίλλη]].<ref name=":0" /> Από ένα σημείο και μετά, το [[Τολέδο]] φέρεται να λειτούργησε ως σταθερή πρωτεύουσα, ένα ρόλο που συνδύαζε με αυτό της μοναδικής Αρχιεπισκοπής του Βασιλείου.

== Τέχνη ==
Η αρχιτεκτονική της περιόδου αυτής παρουσιάζει μια συνέχεια των σχεδίων της επαρχιακής αρχιτεκτονικής των ρωμαϊκών χρόνων που συνδυάζεται με μια σταδιακά αυξανούμενη βυζαντινή επιρροή. Ο διάκοσμος των εκκλησιών ακολουθεί φυτικά μοτίβα. Εν τούτοις, τα μοναδικά αρχαιολογικά κατάλοιπα βησιγοτθικής αρχιτεκτονικής περιορίζονται σε δύο χώρους, την εκκλησία της Αγίας Λουκίας του Τρανπάλ και της Αγίας Μαρίας του Μέλκε στην σημερινή [[Καστίλλη-Λα Μάντσα|Καστίλη-Λα Μάντσα]]. Σπάνια αποτυπώνονται ανθρώπινες μορφές, που μάλλον αποδίδονται σε βυζαντινή επιρροή.<ref>Cantarino 1999: 52.</ref> Ιδιαίτερη ανάπτυξη είχε η αργυροχρυσοχοΐα.

== Κατάλογος των βησιγότθων και οστρογότθων μοναρχών των δύο βασιλείων ==
===[[Δυναστεία των Βάλτων|Δυναστεία των Βαλτών]]/Μπαλτ===

{| class="wikitable"
!Όνομα
!Περίοδος βασιλείας
|-
|[[Αλάριχος Α΄]]
|395–410
|-
|[[Αταούλφος]]
|410–415
|-
|[[Σιγέριχος]] ([[Δυναστεία των Αμαλών]])
|415
|-
|[[Βάλλιας]]
|415–419
|-
|[[Θεοδώριχος Α΄]]
|419–451
|-
|[[Θορισμούνδος]]
|451-453
|-
|[[Θεοδώριχος Β΄]]
|453-466
|-
|[[Ευάριχος]]
|466-485
|-
|[[Αλάριχος Β΄]]
|485-507
|-
|[[Γεζάλεχος]]
|507-511
|-
|[[Θεοδώριχος ο Μέγας]] ως Θεοδώριχος Γ΄
|511-526
|-
|[[Αμαλάριχος]]
|526-531
|}

===Εκλεγόμενη μοναρχία===
{| class="wikitable"
!Όνομα μονάρχη
!Περίοδος βασιλείας
|-
|[[Θεύδις]]
|531–548
|-
|[[Θευδίγιζελ]]
|548–549
|-
|[[Αγίλα Α΄]]
|549–554
|-
|[[Αθαναγίλδος]]
|554–568
|-
|[[Λιούβα Α΄]]
|568–572
|-
|[[Λιουβιγγέλδος]]
|553–586
|-
|[[Ρεκαρέδος Α΄]]
|586-601
|-
|[[Λιούβα Β΄]]
|601-603
|-
|[[Βιτέριχ]]
|603-610
|-
|[[Γουνδέμαρ]]
|610-612
|-
|[[Σισεβούτος]]
|612-621
|-
|[[Ρεκαρέδος Β΄]]
|621
|-
|[[Σουιντίλα]]
|621-631
|-
|[[Σισενάνδ]]
|631-636
|-
|[[Σιντίλα]]
|636-639
|-
|[[Τούλγα]]
|639-642
|-
|[[Σινδάσβινθ]]
|642-649
|-
|[[Σινδάσβινθ]] και [[Ρεκέσβινθ]]
|649-653
|-
|[[Ρεκέσβινθ]]
|653-672
|-
|[[Βάμπα (βασιλιάς)|Βάμπα]]
|672-680
|-
|[[Έρβιγ]]
|680-687
|-
|[[Εγίκα]] 
|687-698
|-
|[[Εγίκα]] και [[Βιτίζα]]
|698-702
|-
|[[Βιτίζα]]
|702-710
|-
|[[Ροδέριχ]]
|710-711
|-
|[[Αγίλα Β΄]]
|711-714
|-
|[[Άρδο]]
|714-721
|-
|}

==Γενεαλογία των εκλεγμένων μοναρχών των Βησιγότθων==
{{chart/start}}
{{chart| | | | | | | | | | | | | | | | | |,|-|-|-|.| }}
{{chart| | | | | | | | | Αθα |~| Γοϊ |~| Λιο | | ΛιΑ |Αθα=[[Αθαναγίλδος]]<br>βασ. των Βησιγότθων<br>ΟΙΚΟΣ|Γοϊ=2.[[Γοϊσβίνθα]]|Λιο=[[Λιουβιγγέλδος]]<br>βασ. των Βησιγότθων<br>ΟΙΚΟΣ<br><small>∞1.Θεοδοσία|ΛιΑ=[[Λιούβα Α΄]]<br>βασ. των Βησιγότθων}}
{{chart| | | | | |,|-|-|-|(| | | |,|-|-|-|(|}}
{{chart| | | | | Μπρ | | Γκα | | Ερμ | | ΡεΑ | | | | | | Σισ |Μπρ=[[Μπρουνχίλντα της Αυστρασίας]]<br><small>∞ [[Σιγιβέρτος Α΄]]<br>βασ. της Αυστρασίας<br>ΟΙΚΟΣ ΜΕΡΟΒΙΓΓΕΙΩΝ|Γκα=[[Γκαλσβίνθα]]<br><small>∞ [[Χιλπέριχος Α΄]]<br>βασ. της Νευστρίας<br>ΟΙΚΟΣ ΜΕΡΟΒΙΓΓΕΙΩΝ|Ερμ=(1) [[Ερμινίγγελδος]]<br>άγιος|ΡεΑ=(1) [[Ρεκαρέδος Α΄]]<br>βασ. των Βησιγότθων<br><small>∞ [[Μπάντο (βασίλισσα)|Μπάντο]]|Σισ=[[Σισεβούτος]]<br>βασ. των Βησιγότθων<br>ΟΙΚΟΣ}}
{{chart| | | | | |)|-|-|-|.| | | |:| | | |)|-|-|-|.| | | |)|-|-|-|.| }}
{{chart| Βιτ | | ΧιΒ | | Ινγ |~|~|J| | | ΛιΒ | | Σου |~| Θεο | | ΡεΒ |Βιτ=[[Βιτέριχ]]<br>βασ. των Βησιγότθων<br>ΟΙΚΟΣ|ΧιΒ=[[Χιλδεβέρτος Β΄]]<br>βασ. της Αυστρασίας|Ινγ=[[Ινγούνδη (σύζυγος του Ερμινίγγελδου)|Ινγούνδη]]|ΛιΒ=[[Λιούβα Β΄]]<br>βασ. των Βησιγότθων|Σου=[[Σουιντίλα]]<br>βασ. των Βησιγότθων|Θεο=Θεοδώρα|ΡεΒ=[[Ρεκαρέδος Β΄]]<br>βασ. των Βησιγότθων}}
{{chart| |!| | | |!| | |}}
{{chart| Ερμ |~| ΘεΒ | | Γου | | Σιν | | | | | | Σδφ | | Ερβ |Ερμ=[[Ερμενβέργα]]|ΘεΒ=[[Θευδέριχος Β΄]]<br>βασ. της Αυστρασίας|Γου=[[Γουνδέμαρ]]<br>βασ. των Βησιγότθων<br>ΟΙΚΟΣ<br><small>∞ [[Χιλδοάρα]]|Σιν=[[Σιντίλα]]<br>βασ. των Βησιγότθων<br>ΟΙΚΟΣ|Σδφ=[[Σινδάσβινθ]]<br>βασ. των Βησιγότθων<br>ΟΙΚΟΣ<br><small>∞ [[Ρεκιβέργα]]|Ερβ=[[Έρβιγ]]<br>βασ. των Βησιγότθων<br>ΟΙΚΟΣ<br><small>∞ [[Λιουβιγότο]]}}
{{chart| | | | | | | | | | | | | |!| | | |,|-|-|-|(| | | |!| }}
{{chart| | | | | | | | | | | | | Του | | Ρεκ | | Θεο | | Σιξ |~| Εγι |Του=[[Τούλγα]]<br>βασ. των Βησιγότθων|Ρεκ=[[Ρεκέσβινθ]]<br>βασ. των Βησιγότθων|Θεο=Θεόδεφρεδ|Σιξ=[[Σιξίλο]]|Εγι=[[Εγίκα]]<br>βασ. των Βησιγότθων<br>ΟΙΚΟΣ}}
{{chart| | | | | | | | | | | | | |!| | | | | | | |!| | | | | | | |!| }}
{{chart| | | | | | | | | | | | | Βαμ | | | | | | Ροδ | | | | | | Βιτ |Βαμ=[[Βάμπα (βασιλιάς)|Βάμπα]]<br>βασ. των Βησιγότθων|Βιτ=[[Βιτίζα]]<br>βασ. των Βησιγότθων|Ροδ=[[Ροδέριχ]]<br>βασ. των Βησιγότθων<br><small>∞ [[Εγιλόνα]]}}
{{chart| | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | |!| }}
{{chart| | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | ΑγΒ |ΑγΒ=[[Αγίλα Β΄]]<br>βασ. των Βησιγότθων}}
{{chart/end}}

== Παραπομπές ==
<references />

{{commonscat}}

== Βιβλιογραφία ==
* Cantarino, Vicente (1999), ''Civilización y cultura de España. Τέταρτη έκδοση.'' Prentice-Hall, Upper Saddle River, Νιου Τζέρσεΐ
* Collins, Roger (2004), ''Visigothic Spain 409-711''. Blackwell, Malden, Οξφόρδη, Carlton.
* Davies, Simon (2012), ''Vanished Kingdoms: The Rise and Fall of States and Nations''. Penguin.
* López, Julio και Larrea, Davalillo (2000), ''Atlas histórico de España y Portugal'', Sintesis, Μαδρίτη.


{{Authority control}}

{{DEFAULTSORT:Βασιλειο των Βησιγοτθων}}
[[Κατηγορία:Βησιγότθοι]]
[[Κατηγορία:Μεσαιωνικά βασίλεια της Ιβηρικής]]
[[Κατηγορία:Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία]]
[[Κατηγορία:Χαλιφάτο των Ομεϋαδών]]
[[Κατηγορία:Ιστορία της Γαλλίας]]