Βαροκλινικότητα
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Στη Μηχανική των ρευστών, καλούμενη και Ρευστομηχανική, με τον όρο βαροκλινικότητα (κατ΄ επίσημη απόδοση του αγγλικού όρου baroclinity ή baroclinicity) χαρακτηρίζεται η κατάσταση εκείνη των ρευστών (γενικότερα) όπου οι επιφάνειες σταθερής πίεσης τέμνουν τις επιφάνειες της σταθερής πυκνότητας. Έτσι υπό αυτή την κατάσταση η πυκνότητα σε οποιαδήποτε δοσμένη πίεση μεταβάλλεται σύμφωνα με την οριζόντια θέση σε μια κατακόρυφη διατομή. Η μέση θερμοκρασία τέτοιας μορφής διατομής εξαρτάται από τη μέση πυκνότητα του αυτού σημείου.
Η Βαροκλινικότητα αποτελεί ένα μέτρο διαστρωμάτωσης των ρευστών και κυρίως των αερίων, ιδιαίτερη χρήση της οποίας κάνει η Μετεωρολογία. Η μηδενική βαροκλινικότητα χαρακτηρίζει την βαροτροπικότητα.
Ειδικότερα για τις ανάγκες πρόβλεψης του καιρού με καθαρά αριθμητικές διαδικασίες η ατμόσφαιρα θεωρητικά εκλαμβάνεται ως βαροτροπική (μεταβολή καθ΄ ύψους της ασκούμενης πίεσης). Έτσι αν σε γενόμενες παρατηρήσεις επί του αυτού καθ΄ ύψους επιπέδου από το έδαφος διαπιστωθούν σε ευρύτερη οριζόντια κλίμακα διαφορές στη θερμοκρασία και την πίεση τότε το πεδίο αυτό είναι βαροκλινικό που σημαίνει μεταβολή των καιρικών φαινομένων λόγω «βαροκλινικής αστάθειας».
Συνηθέστερα οι παρατηρήσεις αυτές γίνονται σε ύψος 5.700 μέτρων όπου ο γεωστροφικός άνεμος αποτελεί την καλλίτερη προσέγγιση του πραγματικού. Το δε υψομετρικό αυτό επίπεδο χαρακτηρίζεται ως βασικό μετεωρολογικό επίπεδο της κατανομής του ανέμου στην ατμόσφαιρα. Κύριο μετεωρολογικό όργανο που καταγράφει την βαροκλινικότητα είναι ο βαροθερμογράφος.
- Η Βαροκλινικότητα είναι το κυρίαρχο αίτιο αλλά και μηχανισμός της δημιουργίας των κυκλώνων και αντικυκλώνων.
- Σημειώνεται ότι και η Ωκεανογραφία κάνει χρήση του όρου αυτού στις μελέτες διαστρωμάτωσης των ωκεανών και θαλασσών.