Αστροφωτογραφία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φωτογραφική λήψη του κομήτη Χέιλ-Μποπ (αγγλικά: Hale-Bopp)

Η αστροφωτογραφία είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο στη φωτογραφία που έχει ως στόχο τη φωτογραφική απεικόνιση των αστρονομικών σωμάτων, των ουράνιων φαινομένων και των περιοχών του νυχτερινού ουρανού . Η πρώτη φωτογραφία ενός αστρονομικού αντικειμένου (της Σελήνης) ελήφθη το 1840, αλλά οι τεχνολογικές εξελίξεις επέτρεψαν τη λεπτομερή αστρική φωτογραφία στα τέλη του 19ου αιώνα. Εκτός από τη δυνατότητα καταγραφής των λεπτομερειών των εκτεταμένων αντικειμένων όπως η Σελήνη, ο ήλιος και οι πλανήτες, η αστροφωτογραφία έχει τη δυνατότητα να απεικονίζει αντικείμενα που δεν είναι ορατά με το ανθρώπινο μάτι, όπως τα αμυδρά αστέρια, τα νεφελώματα και τους γαλαξίες . Αυτό γίνεται με το μεγάλο χρονικό διάστημα έκθεσης, καθώς και οι φωτογραφικές μηχανές και οι ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές μπορούν να συσσωρεύσουν και να συγκεντρώσουν φωτόνια σε αυτές τις μεγάλες χρονικές περιόδους.

Η φωτογραφία έφερε επανάσταση στον τομέα της επαγγελματικής αστρονομικής έρευνας, με μακροχρόνιες εκθέσεις που καταγράφουν εκατοντάδες χιλιάδες νέα αστέρια και νεφελώματα που δεν ήταν ορατά με το ανθρώπινο μάτι, οδηγώντας σε όλο πιο εξειδικευμένα και μεγαλύτερα οπτικά τηλεσκόπια που ήταν ουσιαστικά μεγάλες κάμερες σχεδιασμένες να καταγράφουν φως χρησιμοποιώντας φωτογραφικές πλάκες . Η αστροφωτογραφία είχε πρωταρχικό ρόλο στις έρευνες του ουρανού και στην ταξινόμηση των αστέρων, αλλά με την πάροδο του χρόνου έδωσε τη θέση της σε ένα πιο εξελιγμένο εξοπλισμό και τεχνικές σχεδιασμένες για συγκεκριμένους τομείς της επιστημονικής έρευνας.

Σήμερα, η αστροφωτογραφία είναι ως επί το πλείστον μια υποδιαίρεση στην ερασιτεχνική αστρονομία, που συνήθως αποσκοπεί σε αισθητικό αποτέλεσμα και όχι σε λήψεις εικόνων που είναι αξιοποιήσιμες επιστημονικά. Οι ερασιτέχνες χρησιμοποιούν ένα ευρύ φάσμα ειδικού εξοπλισμού και διάφορων τεχνικών.