Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αντρέι Νικολαΐδης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 13/09/2021.
Αντρέι Νικολαΐδης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1974[1][2][3]
Σαράγιεβο
Χώρα πολιτογράφησηςΒοσνία και Ερζεγοβίνη
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΣερβικά[4]
Βοσνιακά[5]
Κροατικά[6]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδημοσιογράφος
συγγραφέας[7]
δημοσιογράφος άποψης[8]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςEuropean Union Prize for Literature (2011)[9]
δεδομένα

Ο Αντρέι Νικολαΐδης (γεννημένος το 1974, Σεράγεβο, Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης, Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας ) είναι μυθιστοριογράφος, αρθρογράφος και πολιτικός σύμβουλος του Μαυροβουνίου . Το μυθιστόρημά του Sin (Ο γιος) κέρδισε το Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2011. Η αγγλική μετάφραση δημοσιεύθηκε το 2013 από την Istros Books στο Ηνωμένο Βασίλειο.[10]

Από τον Οκτώβριο του 2009 έως τον Φεβρουάριο του 2014 ήταν σύμβουλος του Ράνκο Κριβοκαπίτς, Προέδρου του κοινοβουλίου του Μαυροβουνίου.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Νικολαΐδης γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Σεράγεβο, στην SR Βοσνία-Ερζεγοβίνη, στη SFR Γιουγκοσλαβία σε μια μικτή Μαυροβούνια-Ελληνική οικογένεια. Το 1992, μετά την έξαρση των εθνικών συγκρούσεων στη Βοσνία, που σύντομα εξελίχθηκε σε έναν εξαντλητικό πόλεμο, η οικογένεια του Νικολαΐδη μετακόμισε στην πόλη του Μαυροβουνίου Ούλτσιν, την πατρίδα του πατέρα του, όπου κατέχει μία εξοχική κατοικία. Ένας ένθερμος υποστηρικτής της ανεξαρτησίας του Μαυροβουνίου, αντιπολεμικός ακτιβιστής και υποστηρικτής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ιδίως των μειονοτικών δικαιωμάτων, ο Νικολαΐδης αρχικά έγινε γνωστός για τις πολιτικές του απόψεις και τις δημόσιες διαμάχες, εμφανιζόμενος στην τοπική τηλεόραση και σε εφημερίδες με τα έντονα πολιτικά του σχόλια. Τα γραπτά του για την Monitor και τη Slobodna Bosna προκάλεσαν αντιπαράθεση και "έλαβε απειλές, συμπεριλαμβανομένων απειλών για το θάνατο, μετά τη δημοσίευση αρκετών άρθρων σχετικά με την "αντιμετώπιση του παρελθόντος." Κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας στο Radio Antena M, ένας από τους ακροατές, ενώ ήταν στον αέρα, είπε ότι θα σκότωνε τον Νικολαΐδη. " [11]

Ο Νικολαΐδης έχει δημοσιεύσει τέσσερα μυθιστορήματα στο Μαυροβούνιο και την Κροατία: Mimesis (Μίμηση)(Durieux, OKF, 2003), Sin (Ο γιος) (Durieux, 2006), Η άφιξη (Algoritam, 2009) και Μέχρι να έρθει το βασίλειο (Algoritam, 2012) καθώς και συλλογές διηγήσεων Ο Καθεδρικός ναός στο Σιάτλ, γιατί η Mira Furlan;, Μια σύντομη ιστορία της τρέλας και ένα βιβλίο πολιτιστικής θεωρίας "Homo Sucker: The Poetics of Apocalypse". Το 2012, δύο από τα μυθιστορήματά του («Η άφιξη» και «Ο γιος») δημοσιεύθηκαν στα Αγγλικά από τον βρετανό εκδότη Istros Books . Το 2014, μια γερμανική έκδοση του "Η άφιξη" (Die Ankunft), εκδόθηκε από την Voland & Quist. Το πρώτο του μυθιστόρημα "Μίμηση", που έχει πάρει εξαιρετικές κριτικές, έγινε πολύ καλά δεκτό στην Κροατία, τη Βοσνία και μεταξύ φιλελεύθερων διανοούμενων του Μαυροβουνίου, όπου τα τοπικά ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης συγκρίνουν την έκφραση και τη στάση του με εκείνη του Τόμας Μπέρνχαρντ.  Έγραψε στήλες για εκδόσεις, που ήταν υπέρ της ανεξαρτησίας του Μαυροβούνιου, όπως η καθημερινή εφημερίδα Νέα (Vijesti) , το εβδομαδιαίο περιοδικό Monitor (από το 2002 έως το 2009) και η εβδομαδιαία εφημερίδα Λογοτεχνική λίστα του Μαυροβουνίου (Crnogorski književni), καθώς και το εβδομαδιαίο βοσνιακό περιοδικό ειδήσεων Δωρεάν Βοσνία (Slobodna Bosna) . Τώρα κατοικεί στο Ούλτσιν του Μαυροβουνίου.

Στις 15 Οκτωβρίου 2009, ανακοινώθηκε ότι ο Νικολαΐδης δέχτηκε μια θέση ως σύμβουλος του πολιτικού Ράνκο Κριβοκαπίτς, ο οποίος είναι ο πρόεδρος του κοινοβουλίου του Μαυροβουνίου από το 2003 και είναι πρόεδρος του κόμματος SDP CG - κατώτερος εταίρος του κυβερνώντος συνασπισμού. Η ανακοίνωση ήρθε μερικές εβδομάδες αφότου ο Κριβοκαπίτς υποστήριξε δημοσίως τον Νικολαΐδη ενώ επέκρινε την τελική απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου του Μαυροβουνίου στην Υπόθεση Κουστουρίτσα εναντίον Νικολαΐδης. Ο Νικολαΐδης παραιτήθηκε τον Φεβρουάριο του 2014.[12][13][14]

Αμφισβήτηση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εμίρ Κουστουρίτσα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 28 Μαΐου 2004, το πολύ φορτισμένο άρθρο του Νικολαΐδη με τίτλο "Dželatov šegrt" (Μαθητευόμενος του Εκτελεστή) δημοσιεύθηκε ως μέρος της τακτικής του στήλης στο εβδομαδιαίο περιοδικό Monitor. Σε αυτό, στράφηκε εναντίον του σκηνοθέτη Εμίρ Κουστουρίτσα, καταγγέλλοντάς τον, μεταξύ άλλων, ως ένα από τα «μεγαλύτερα αστέρια των μέσων μαζικής ενημέρωσης της εποχής, όταν η πολεμική προπαγάνδα του Μιλόσεβιτς στήριζε ανθρώπους, που είχαν κάτι ηλίθιο, αλλά πατριωτικό να πουν και δημιούργησε ειδήσεις για ανθρώπους, που δεν ήταν ευαίσθητοι στον ανθρώπινο πόνο, τυφλοί στη δική τους ενοχή, και τελικά αρκετά ανόητοι για να πιστέψουν στη δική τους δικαιοσύνη.»

Στη συνέχεια, ο Νικολαΐδης μηνύθηκε από τον Κουστουρίτσα για δυσφήμηση. Μετά τη δίκη τον Νοέμβριο του 2004, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο (Osnovni sud) στην Ποντγκόριτσα υπό τον προεδρεύοντα δικαστή Έβιτσα Βουρούτοβιτς έδωσε στον Κουστουρίτσα αποζημίωση 5.000 ευρώ. Ωστόσο, μετά από έφεση, η απόφαση εναντίον του Νικολαΐδη είχε ακυρωθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο (Viši sud) τον Δεκέμβριο του 2005 [15] και η υπόθεση επιστράφηκε στο κατώτερο δικαστήριο για επανεκδίκαση.

Στα τέλη Νοεμβρίου 2007, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο (Osnovni sud) επιβεβαίωσε την προηγούμενη ετυμηγορία μετά από νέα δίκη. Ο Νικολαΐδης άσκησε εκ νέου έφεση για την απόφαση του πρωτοδικείου και η υπόθεση εκδικάστηκε για δεύτερη φορά από το Ανώτατο Δικαστήριο (Viši sud) τον Απρίλιο του 2008 και αυτή τη φορά επικύρωσε την απόφαση του πρωτοδικείου, διατάσσοντας τον Νικολαΐδη να πληρώσει την αποζημίωση.[16] Σε αντίδραση στην ετυμηγορία, ο Νικολαΐδης έλαβε ατομική υποστήριξη από τη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, όπου ο ηθοποιός Εμίρ Χατζιχαφιζμπέγκοβιτς (Emir Hadžihafizbegović) και ο δημοσιογράφος Σέμσουντιν Σέκι Ράντοντσιτς (Šemsudin "Šeki" Radončić) συγκέντρωσαν κεφάλαια, για να πληρώσουν το πρόστιμο του Νικολαΐδη.[17]

Δημοκρατία Σέρπσκα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε ένα άρθρο της 11ης Ιανουαρίου 2012 στον ιστότοπο της Analitika (portalanalitika.me) με τίτλο "Τι απομένει από τη Μεγάλη Σερβία", ο Νικολαΐδης έγραψε ότι "θα ήταν ένα πολιτιστικό βήμα προς τα εμπρός, αν είχαν εισαχθεί δυναμίτης και τουφέκια στην αίθουσα, όπου γιορτάστηκε πρόσφατα η 20η επέτειος της Δημοκρατίας Σρπσκα. "  

Δημοσιευμένα Έργα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Mimesis (Μίμηση), 2003
  • Sin (Ο γιος), 2006
  • Balkanska Rapsodija (Βαλκανική Ραψωδία), 2007
  • Mimesis i drugi skandali (Μίμηση και άλλα σκάνδαλα), 2008
  • Dolazak (Η άφιξη), 2009
  • Χόμο Σούκερ : Poetika Apokalipse (Χόμο Σούκερ: Οι Ποιητικές της Αποκάλυψης), 2010
  • Odlaganje. Parezija(Διάθεση. Μερική Παράλυση), 2012
  • Mala enciklopedija ludila (Η μικρή εγκυκλοπαίδεια της τρέλας), 2013
  • Devet (Εννέα), 2014
  • Smjena straže (Η αλλαγή της φρουράς), 2015
  • Mađarska rečenica (Η ουγγρική πρόταση), 2017

Έργα Μεταφρασμένα στα Αγγλικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έργα Μεταφρασμένα στα Γερμανικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βραβεία και τιμές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 2011: Βραβείο λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, νικητής Μαυροβούνιο, Sin (The Son) [18]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 js2007409712.
  2. ↑ 2,0 2,1 NUKAT. n2013149433.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Πολωνικά) MAK. 9810618552205606.
  4. ↑ «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 170380939. Ανακτήθηκε στις 13  Μαΐου 2020.
  5. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. js2007409712. Ανακτήθηκε στις 8  Φεβρουαρίου 2023.
  6. ↑ CONOR.SI. 27786595.
  7. ↑ Ανακτήθηκε στις 20  Ιουνίου 2019.
  8. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. js2007409712. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2022.
  9. ↑ www.euprizeliterature.eu/sites/default/files/EUPL_2011_Andrej_Nikolaidis_Montenegro.pdf. Ανακτήθηκε στις 19  Δεκεμβρίου 2019.
  10. ↑ «The Son». istrosbooks.com (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2018. 
  11. ↑ Extract from the IHF report: "Human Rights in the OSCE Region: Europe, Central Asia and North America" - Report 2005
  12. ↑ Nezavisni intelektualac, kolumnista Monitora i Vijesti, književnik Andrej Nikolaidis savjetnik Ranka Krivokapića, DNMN, October 15, 2009
  13. ↑ «Svi savjetnici Ranka Prvog Krivokapića, SEEbiz.eu, October 17, 2009». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2021. 
  14. ↑ Savjetnicka stolica;Oslobodnjenje, 3 November 2009
  15. ↑ «NIJE NAPLATIO DUŠEVNI BOL, Kurir, December 16, 2005». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2021. 
  16. ↑ «Kusturici 12.000 eura». Dan. 2008-04-05. http://www.dan.co.me/?nivo=3&rubrika=Hronika&datum=2008-04-05&clanak=142276. Ανακτήθηκε στις 2010-06-07. 
  17. ↑ «Otvoren žiro-račun za prikupljanje novca Andreju Nikolaidisu». sarajevo-x.com. 2008-04-10. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-01-20. https://web.archive.org/web/20100120101632/http://www.sarajevo-x.com/bih/clanak/080410093. Ανακτήθηκε στις 2010-11-07. 
  18. ↑ «EU Prize for Literature - Andrej Nikolaidis». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αντρέι_Νικολαΐδης&oldid=10582373"