Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αγαπητέ Δολοφόνε

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αγαπητέ Δολοφόνε
(Dear Murderer)
ΣκηνοθεσίαΆρθουρ Κράμπτρι
ΠαραγωγήΜπέτι Μποξ
ΣενάριοMuriel Box
ΠρωταγωνιστέςΈρικ Πόρτμαν, Γκρέντα Γκυντ, Ντένις Πράις, Τζακ Γουόρνερ και Χέιζελ Κορτ
ΜουσικήΜπέντζαμιν Φράνκελ
ΦωτογραφίαΣτίβεν Ντέιντ
ΔιανομήGeneral Film Distributors
Πρώτη προβολή1947
Διάρκεια90 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένο Βασίλειο
ΓλώσσαΑγγλικά

Το Αγαπητέ Δολοφόνε (Αγγλικά: Dear Murderer) είναι φιλμ νουάρ Βρετανικής παραγωγής του 1947 σε σκηνοθεσία Άρθουρ Κράμπτρι και σενάριο από τους Μύριελ και Σίντνεϊ Μποξ, και Πήτερ Ρότζερς βασισμένο σε θεατρικό έργο του Τζον Λη Κλόους. Πρωταγωνιστούν ο Έρικ Πόρτμαν και η Γκρέντα Γκυντ.

Ο Λη και η Βίβιαν Γουάρεν είναι παγιδευμένοι σε έναν εφιαλτικό γάμο. Η Βίβιαν είναι καταφρονημένη, δόλια και άπιστη, ενώ ο Λη είναι παθολογικά ζηλιάρης. Με την επιστροφή του από ένα μακρύ επαγγελματικό ταξίδι στη Νέα Υόρκη, ο Λη βρίσκει πολλές κάρτες που απευθύνονται στην Βίβιαν με την υπογραφή "Αγάπη για Πάντα" και αποφασίζει να σκοτώσει τον τελευταίο εραστή της, Ρίτσαρντ Φέντον. Αντιμετωπίζει τον Φέντον, ο οποίος παραδέχεται τη σχέση του με την Βίβιαν, και τον πείθει να διακόψει τη σχέση του με αυτήν, με το να γράψει ένα αποχαιρετιστήριο γράμμα. Στη συνέχεια σκοτώνει τον Φέντον, ετσι ώστε να φανεί πως μοιάζει με αυτοκτονία, πιστεύοντας ότι έχει διαπράξει το τέλειο έγκλημα, καθώς το γράμμα που ο Φέντον μόλις έγραψε καθ' υπαγόρευση του εμφανίζεται ως σημείωμα αυτοκτονίας...

Το σχέδιό του Λη πάει στραβά όταν ανακαλύπτει αμέσως μετά το γεγονός ότι η Βίβιαν και ο Φέντον είχαν πράγματι διαλύσει την σχέση τους κάποια στιγμή νωρίτερα και τώρα η Βίβιαν έχει έναν νέο εραστή, ονόματι Τζίμι Μάρτιν. Ενοχλημένος που σκότωσε τον Φέντον άσκοπα και συνειδητοποιεί ότι οποιαδήποτε σημείωμα αυτοκτονίας από την πλευρά του Φέντον να είναι σε απόγνωση για την Βίβιαν θα φαίνεται τώρα παράλογο για την αστυνομία. Έτσι ο Λη αποφασίζει να ενοχοποιήσει τον Τζίμι Μάρτιν για το έγκλημα, θεωρώντας ότι αυτό θα εξυπηρετήσει τον διπλό σκοπό της απομάκρυνσης της υποψίας από τον εαυτό του, ενώ ταυτόχρονα απομακρύνει τον σημερινό εραστή της Βίβιαν. Ενώ τακτοποιεί τα ζητήματα έτσι ώστε όλα τα αποδεικτικά στοιχεία να δείχνουν τον Μάρτιν, ο Επιθεωρητής Πένμπουρι που είναι υπεύθυνος για την υπόθεση, έχει τις αμφιβολίες του για την υπόθεση, αλλά δεν είναι σε θέση να πιάσει τον Λη.

Η Βίβιαν ικετεύει τον σύζυγό της να μεσολαβήσει για λογαριασμό του Μάρτιν, υποσχόμενη να παραμείνει πιστή στο μέλλον εάν μπορεί να επινοήσει έναν τρόπο να σώσει τον Μάρτιν, από την αγχόνη χωρίς να ενοχοποιεί τον εαυτό του. Ο Λη αλλάζει την κατάθεσή του στην αστυνομία για να πει ότι ο Φέντον πέθανε από αυτοκτονία, αλλά ότι αργότερα χειρίστηκε τη σκηνή του εγκλήματος για να μοιάζει να δολοφονήθηκε από τον Μάρτιν. Η Βίβιαν πείθει τον Λη να γράψει ένα γράμμα χωρίς αυτός να γνωρίζει το περιεχομένο του, που προορίζεται να ενεργήσει ως σημείωμα αυτοκτονίας. Του δίνει ένα ποτό που περιέχει υπερβολική δόση των τακτικών φαρμάκων του. Ενώ ο Λι πεθαίνει, η Βίβιαν ομολογεί ότι του είπε ψέματα και ότι αγαπούσε μόνο τον Μάρτιν. Προσπαθεί να επανενωθεί με τον Μάρτιν, ο οποίος όμως αρνείται να κάνει οτιδήποτε μαζί της. Η Βίβιαν επιστρέφει απεγνωσμένα στο διαμέρισμά της και συλλαμβάνεται από τον Επιθεωρητή Πένμπουρι για τη δολοφονία του Λη.

Η ταινία βασίστηκε σε ένα θεατρικό έργο που ανέβηκε σε ένα μικρό θέατρο στο Λονδίνο και που είχε ειδικευτεί σε έργα του Grand Guignol, το οποίο ήταν τόσο δημοφιλές που μεταφέρθηκε στο West End το 1946, όπου ήταν επιτυχία.[1] [2] Ο σκηνοθέτης Σαμ Γουντς ήθελε να αγοράσει τα δικαιώματα της ταινίας.[3] αλλά τελικά αγοράστηκαν από τον Σίντνεϊ Μποξ.[4]

  1. LEWIS B. FUNKE. (Feb 17, 1946). «NEWS AND GOSSIP GATHERED ALONG THE RIALTO». New York Times: σελ. 47. https://archive.org/details/sim_new-york-times_1946-02-17_95_32166/page/47. 
  2. Trewin, J C. (Aug 4, 1946). «THEATRE AND LIFE». The Observer: σελ. 2. 
  3. Schallert, Edwin (Sep 6, 1946). «Wyatt 'Boomerang' Deal Hovers at Signing Stage». Los Angeles Times: σελ. A7. 
  4. film/DVD review«MESSRS. BOX & BOX WRITE A FILM DIARY». The Tatler and Bystander (London) 181 (2361): σελ. 400–401. Sep 25, 1946. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]