Αβροτέλης Ελευθερόπουλος
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Αβροτέλης Ελευθερόπουλος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1869 ή 1873 Κωνσταντινούπολη |
| Θάνατος | 1963 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διδάσκων πανεπιστημίου φιλόσοφος καθηγητής πανεπιστημίου κοινωνιολόγος |
| Εργοδότης | Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης |
Ο Αβροτέλης Ελευθερόπουλος (1869-1963) υπήρξε καθηγητής φιλοσοφίας και πρύτανης στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, από όπου εκδιώχθηκε στη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά.
Η ζωή του και το έργο του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1869 και σπούδασε στην Μεγάλη του Γένους Σχολή. Έχασε τους γονείς του σε νεαρή ηλικία και υπέστη μεγάλες ταλαιπωρίες σε αναγκαστικές μετακινήσεις προς την Καππαδοκία. Αργότερα, και ενώ προηγουμένως άλλαξε το επίθετό του που ήταν τουρκόηχο σε Ελευθερόπουλος, αναχώρησε για την Ευρώπη. Σπούδασε φιλοσοφία και κοινωνιολογία στο πανεπιστήμιο της Λειψίας και αναγορεύτηκε υφηγητής και, το 1915, καθηγητής κοινωνιολογίας στο πανεπιστήμιο της Ζυρίχης. Από το 1929 και για οχτώ χρόνια ήταν καθηγητής φιλοσοφίας στην Νομική Σχολή Θεσσαλονίκης.
Διετέλεσε πρύτανης του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου το ακαδημαϊκό έτος 1937-38, στη διάρκεια της μεταξικής δικτατορίας οπότε και απολύθηκε. Αιτία της απόλυσής του ήταν το γεγονός ότι κατά τον εορτασμό της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης στις 26 Οκτωβρίου, ο Ελευθερόπουλος, που ως πρύτανης έπρεπε να εκφωνήσει τον πανηγυρικό της ημέρας, εκφώνησε, ενώπιον του βασιλιά Γεωργίου, των αρχών της πόλης, προξενων, καθηγητών και άλλων, τον αρχικό λόγο του, στον οποίον μεταξύ άλλων μνημόνευε και το Βενιζέλο, και όχι τον λογοκριμένο από τον υπουργό–γενικό διοικητή Μακεδονίας Γεώργιο Κυρίμη.
Ο Ελευθερόπουλος υπήρξε ανθρωπιστής και αντίθετος σε κάθε ωφελισμό και περιγράφεται ως άνθρωπος υπερήφανος και ασυμβίβαστος. Κατά τον Δ.Εμμ.Καλιτσουνάκη ήταν «πραγματιστής και μονιστής»[1] και διέκρινε «τρεις κόσμους: Τον κόσμο του Είναι, της Αισθήσεως και τον Ηθικόν» με «φιλοσοφική προέλευση θετικιστική».
Έργα του: Η σχέσις μεταξύ της γνωσιολογίας του Καντίου και του Πλάτωνος (1895), Το ωραίον (γερμ. 1905), Κοινωνιολογία (γερμ. 1925,ελλ.1950),Φιλοσοφία. Γενική άποψις του Κόσμου ή Κοσμοθεωρία (γερμ. και ελλ. 1950), Εισαγωγή εις Επιστημονικήν Φιλοσοφίαν(γερμ. και ελλ. 1952) κ.α. Μελέτες του δημοσιεύθηκαν σε ελληνικά και ξένα περιοδικά. Υπήρξε και ποιητής αλλά το λογοτεχνικό έργο του δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα,τ.19
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Καραφύλης Γρηγόρης, «Η ηθική προσταγή του Ελευθερόπουλου ως ηθική τάση της κοινωνίας», Ελληνική Φιλοσοφική Επιθεώρηση 6 (1989), 262-279.
- Καραφύλλης Γρηγόρης, «Ο οικονομικός παράγοντας στη φιλοσοφία του Α. Ελευθερόπουλου». Ο πολίτης 92-93 (1988), 96-101.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Αβροτελης Ελευθεροπουλος (1869-1963). Library of AUEB-Kalitsunaki.