Έντουαρντ Λίβινγκστον Τρυντώ
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Έντουαρντ Λίβινγκστον Τρυντώ | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 5 Οκτωβρίου 1848[1] Νέα Υόρκη |
| Θάνατος | 15 Νοεμβρίου 1915[1] Νέα Υόρκη |
| Υπηκοότητα | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| Σπουδές | Κολέγιο Ιατρικής και Χειρουργικής του Πανεπιστημίου Κολούμπια |
| Τέκνα | Dr. Francis Berger Trudeau |
| Γονείς | James De Berty Trudeau και Cephise Trudeau |
| Βραβεύσεις | Distinguished Americans series (2008) |
| Επιστημονική σταδιοδρομία | |
| Ιδιότητα | ιατρός |
| δεδομένα () | |
Ο Έντουαρντ Λίβινγκστον Τρυντώ (Edward Livingston Trudeau) (1848–1915) ήταν Αμερικανός ιατρός που συνέβαλε σημαντικά στη θεραπεία της φυματίωσης.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Έντουαρντ Λίβινγκστον Τρυντώ γεννήθηκε το 1848 στη Νέα Υόρκη από Γάλλους γονείς (ο πατέρας του ήταν γιατρός) και τα παιδικά του χρόνια ήταν ήρεμα και ευτυχισμένα. Η φιλοδοξία του ήταν να γίνει αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού των Η.Π.Α. Όταν όμως διορίστηκε και τοποθετήθηκε στην Αννάπολη, αρνήθηκε να πάει επειδή ήθελε να παρασταθεί στον μεγαλύτερο αδερφό του, Τζέιμς, ο οποίος είχε προσβληθεί από φυματίωση. Ο Τζέιμς πέθανε τρεις μήνες αργότερα και ο Τρυντώ, χωρίς να το καταλάβει, μολύνθηκε από την αρρώστια.
Την εποχή εκείνη πολύ λίγα πράγματα ήταν γνωστά σχετικά με τη φυματίωση. Την θεωρούσαν μη μεταδοτική και πίστευαν πως θεραπεύεται με τη μεγάλη ζέστη. Και οι δύο αυτές απόψεις αποδείχθηκε ότι ήταν λανθασμένες. Ο Τρυντώ, μη ξέροντας πως είχε γίνει φυματικός, παντρεύτηκε και ύστερα σπούδασε Ιατρική. Πήρε το πτυχίο του από την Ιατρική και Χειρουργική Σχολή του Πανεπιστημίου Κολούμπια (τότε Κολέγιο Κολούμπια), το 1871.
Ο Τρυντώ είχε αρχίσει να δημιουργεί μία καλή καριέρα όταν, δύο χρόνια αργότερα, η αρρώστια άρχισε να τον καταβάλλει. Αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πελατεία του και να κατέβει με τη γυναίκα του και τα παιδιά του κατά τα νότια, για να εφαρμοσει την παραδεγμένη τότε θεραπεία της ζέστης. Όμως η κατάστασή του χειροτέρεψε αντί να καλυτερέψει. Την επόμενη άνοιξη αποφάσισε να πάει σε μία κατασκήνωση στο Αντιροντάκ. Εκεί η κατάστασή του βελτιώθηκε, αλλά το χειμώνα ξαναγύρισε στη Νέα Υόρκη. Ο χειμώνας στη Νέα Υόρκη παραλίγο να τον σκοτώσει. Όλη η ευεργετική επίδραση της παραμονής του στα βουνά πήγε χαμένη. Την άνοιξη ξαναπήγε με την οικογένειά του στο Αντιροντάκ. Η κατάστασή του βελτιώθηκε αμέσως και πήρε την απόφαση να μείνει για πάντα εκεί.
Ο Τρυντώ έγινε γιατρός-ορειβάτης. Πολλές φορές έκανε πορεία μία ολόκληρη μέρα καβάλα στο άλογο, αψηφώντας τις χιονοθύελλες για να πάει σε μία ιατρική επίσκεψη. Τον λίγο χρόνο που του έμενε, τον χρησιμοποιούσε για να πλουτίσει τις γνώσεις του σχετικά με τη φυματίωση. Στο πρόχειρο εργαστήριό του πάνω στα βουνά, ο Τρυντώ έγινε ο πρώτος Αμερικανός γιατρός που απομόνωσε τον βάκιλο της φυματίωσης.[2]
Προβάλλοντας σαν επιχείρημα τη δική του περίπτωση, ο Τρυντώ υποστήριζε πως έπρεπε να αλλάξει ο τρόπος θεραπείας των φυματικών. Οι γιατροί έκαναν λάθος που συνιστούσαν τη ζέστη και την σκοτεινή απομόνωση. Ο άρρωστος χρειαζόταν άφθονο καθαρό αέρα και ήλιο. Όμως οι περισσότεροι γιατροί ήταν ισχυρογνώμονες και θεωρούσαν τον Τρυντώ τσαρλατάνο. Για να αποδείξει πως η θεραπεία που εφαρμόζανε οι άλλοι γιατροί ήταν λανθασμένη, ο Τρυντώ αποφάσισε να χτίσει ένα σανατοριο για τους αρρώστους που ήθελαν να εφαρμόσουν τη δική του θεραπεία. Επειδή είχε πολύ λίγα χρήματα και πρόσφερε δωρεάν τις υπηρεσίες του, ο Τρυντώ έχτισε το πρώτο του σπίτι στο Σάρανακ της Νέας Υόρκης. Οι άρρωστοι άρχισαν να μαζεύονται πολύ γρήγορα και έπρεπε να βρεθούν και άλλα οικήματα για να τους χωρέσουν. Μάλιστα ένας από τους πρώτους ασθενείς του Τρυντώ ήταν ο συγγραφέας Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον.
Το 1894, μετά από μία πυρκαγιά που κατέστρεψε το μικρό του εργαστήριο και ένα πλήθος επιστημονικών σημειώσεων, ο Τρυντώ οργάνωσε το Εργαστήριο Σάρανακ για τη Μελέτη της Φυματίωσης με δωρεά της Ελίζαμπεθ Μίλμπανκ Άντερσον.[3] Ήταν το πρώτο εργαστήριο στις Η.Π.Α. για τη μελέτη της φυματίωσης (μετά το θάνατο του Τρυντώ μετονομάστηκε σε Ινστιτούτο Τρυντώ και λειτουργεί μέχρι σήμερα).
Η τραγωδία παραμόνευε τον Τρυντώ σ' όλη του τη ζωή. Ο ένας του γιος, ο Έντουαρτ Λίβινγκστον Τρυντώ Τζούνιορ, πέθανε από φυματίωση ενώ ο ίδιος πάλευε καθημερινά με την ίδια αρρώστια. Όμως ο Τρυντώ συνέχισε να αγωνίζεται με αδάμαστο θάρρος ως το τέλος της ζωής του, το 1915. Ο άλλος του γιος, ο Φράνσις Τρυντώ, τον διαδέχτηκε στη θέση του διευθυντή του σανατόριου μέχρι το 1954.
Στις 12 Μαΐου 2008 η Ταχυδρομική Υπηρεσία των Η.Π.Α. εξέδωσε ως φόρο τιμής γραμματόσημο που απεικονίζει τον Έντουαρντ Λίβινγκστον Τρυντώ.
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 (Αγγλικά) SNAC. w68w43g9. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ "Πρωτοπόροι της επιστήμης: Έντουαρντ Λίβινγκστον Τρυντώ", Κλασικά Εικονογραφημένα Νο 1020, Εκδόσεις Μ. Πεχλιβανίδη & Σία, σελ.47
- ↑ "Μία Αυτοβιογραφία" του Έντουαρντ Λίβινγκστον Τρυντώ, Garden City, New York, Doubleday, Doran and Co. 1944 copywrite 1915
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Η ιστορία του Ινστιτούτου Τρυντώ
- Το ιστορικό Σάρανακ Λέικ - το Εργαστήριο Σάρανακ
- Περιγραφή του σανατόριου
- Άρθρο των New York Times, "DOINGS IN THE ADIRONDACKS; Prominent Women Devoting Much of their time to Charity Work", 23 Ιουλίου 1905
- Το γραμματόσημο του Τρυντώ
