Έλενα Βάλκοβα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Έλενα Βάλκοβα
Υπουργός Δικαιοσύνης της Τσεχικής Δημοκρατίας
Περίοδος
29 Ιανουαρίου 2014 – 1 Μαρτίου 2015
ΠρωθυπουργόςΜποχουσλάβ Σομπότκα
ΠροκάτοχοςΜαρί Μπενέσοβα
ΔιάδοχοςΡόμπερτ Πέλικαν
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση7 Ιανουαρίου 1951 (1951-01-07) (73 ετών), Chlumec nad Cidlinou
Εθνότητα Τσεχία
ΥπηκοότηταΤσεχία
Πολιτικό κόμμαANO 2011 και Κομμουνιστικό Κόμμα Τσεχοσλοβακίας
ΣπουδέςΝομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Καρόλου
ΕπάγγελμαΠολιτικός, καθηγήτρια πανεπιστημίου και δικηγόρος
δεδομένα

Η Έλενα Βάλκοβα (γεννημένη στις 7 Ιανουαρίου 1951[1]) είναι Τσέχα πολιτικός, καθηγήτρια πανεπιστημίου και δικηγόρος, που ειδικεύεται στο ποινικό δίκαιο και την εγκληματολογία. Από τον Ιανουάριο του 2014 έως τον Μάρτιο του 2015 ήταν Υπουργός Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση του Μποχουσλάβ Σομπότκα.[2] Εκλέχτηκε στην Βουλή των Αντιπροσώπων με το κόμμα ANO 2011, αν και τώρα είναι ανεξάρτητη. Στις 10 Φεβρουαρίου 2015, ο Αντρέι Μπάμπις, ο ηγέτης του ANO 2011, ανακοίνωσε ότι η Βάλκοβα θα αντικατασταθεί στην κυβέρνηση από τον δικηγόρο Ρόμπερτ Πέλικαν.[3] Η θητεία της Βάλκοβα έληξε την 1η Μαρτίου.

Ζωή και εκπαίδευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Βάλκοβα παρακολούθησε τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Καρόλου στην Πράγα, όπου ήταν υποψήφια Επιστήμονας στον τομέα του ποινικού δικαίου. Μεταξύ 1975 και 1988 εργάστηκε ως επιστήμονας στο Ινστιτούτο Εγκληματολογικής Έρευνας και στη συνέχεια μέχρι το 1993 στο Ινστιτούτο Κρατικής και Νομικής της Τσεχοσλοβακικής Ακαδημίας Επιστημών. Δίδαξε επίσης από το 1991 στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου του Καρόλου, όπου έθεσε τα θεμέλια για την κοινωνική της εργασία στην ποινική δικαιοσύνη, και από το 1993 δίδαξε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Δυτικής Βοημίας στο Πλζεν, όπου έγινε επικεφαλής του Τμήματος Ποινικού Δικαίου το 1998. Η καριέρα της διακόπηκε προσωρινά το 2009 μετά από την κριτική της για την διεύθυνση της σχολής.[4] Περαιτέρω διαφωνίες την οδήγησαν τελικά να εγκαταλείψει τη σχολή το 2011. Πήρε το διδακτορικό της στο Ποινικό Δίκαιο το 2006 από το Πανεπιστήμιο της Τρνάβα.

Η Βάλκοβα είναι επίσης μέλος του Τμήματος Δημοσίου Δικαίου και Δημόσιας Δικαιοσύνης στο Ινστιτούτο CEVRO στην Πράγα.[5] Το 1993 ίδρυσε το τσεχικό υποκατάστημα του CH Beck, όπου έγινε διευθύντρια εκδόσεων. Αργότερα έγινε αρχισυντάκτης του προγράμματος εκδόσεων και ειδικών περιοδικών. Οργάνωσε και έλαβε μέρος σε ένα διεθνές συνέδριο για το ποινικό δίκαιο και την εγκληματολογία και συμμετείχε σε πολλά ταξίδια μελέτης στο Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ για το ξένο και διεθνές ποινικό δίκαιο στο Φράιμπουργκ. Ασχολήθηκε με τη σύνταξη του νόμου για το δίκαιο ανηλίκων (21 218/2003 Sb.).

Πολιτική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μέχρι το 1989, η Βάλκοβα ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Τσεχοσλοβακίας. Μετά τον Νοέμβριο του 1989 ασχολήθηκε με το Πολιτικό Φόρουμ.[4] Στις τσεχικές βουλευτικές εκλογές του 2013, εκλέχτηκε με επιτυχία στο κοινοβούλιο με το κίνημα ANO 2011 του Αντρέι Μπάμπις. Από τις 5 Δεκεμβρίου 2013, κατείχε τη θέση αντιπροέδρου της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων.[6]

Τον Ιανουάριο του 2014, η Βάλκοβα προτάθηκε ως υποψήφια από το ANO 2011 για την θέση του υπουργού Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση του Μποχουσλάβ Σόμποτκα.[7] Διορίστηκε σε αυτήν τη θέση στις 29 Ιανουαρίου 2014. Το επόμενο καλοκαίρι υπέβαλε αίτηση για ένταξη στο κίνημα ANO και έγινε μέλος στις αρχές του 2015.[8]

Στα τέλη Μαΐου 2014, η Βάλκοβα είχε μια διαμάχη με την αναπληρωτή υπουργό της Χάνα Μαρβανόβα, που προκλήθηκε από διαφωνίες σχετικά με τη μείωση των αμοιβών των δικηγόρων και τον διορισμό ορισμένων δικαστικών υπαλλήλων. Στη συνέχεια η Μάρβανοβα παραιτήθηκε.[9] Δύο εβδομάδες αργότερα μπήκε σε μια άλλη διαμάχη με έναν άλλο αναπληρωτή, τον Πάβελ Στερν, σχετικά με τη διαδικασία υποβολής προσφορών για ηλεκτρονικές ετικέτες για εγχώριους κρατουμένους. Η αρμόδια υπηρεσία αρνήθηκε να της παράσχει λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με τη διαδικασία υποβολής προσφορών, στην οποία ισχυρίστηκε ότι δεν είχε δικαίωμα. Στη συνέχεια συμβουλεύτηκε την αστυνομία κατά της διαφθοράς. Η Βάλκοβα ακύρωσε την προσφορά λόγω αμφιβολιών σχετικά με τη διαφάνεια και έδιωξε τον Στερν από τη θέση του. [10] Οι αλλαγές προσωπικού στο Υπουργείο Δικαιοσύνης προκάλεσαν ένα κύμα οργής στους πολιτικούς κύκλους και ο πρωθυπουργός Σομπότκα ανακοίνωσε, ότι «Εάν (η Βάλκοβα) δείξει περαιτέρω δισταγμούς στη διαχείριση του γραφείου της, το ČSSD ως κόμμα συνασπισμού θα απαιτήσει αλλαγές σε ολόκληρο το Υπουργείο Δικαιοσύνης».[11]

Τον Φεβρουάριο του 2015 ανακοίνωσε την παραίτησή της από τη θέση της Τσέχας Υπουργού Δικαιοσύνης, από την 1η Μαρτίου 2015. Απαντώντας σε ορισμένα άρθρα που σχολιάσαν την αποτυχία της στη διαχείριση του υπουργείου, η Βάλκοβα είπε: «Έχω αρχίσει να αισθάνομαι αηδιασμένη με την κατάσταση που αναπτύσσεται γύρω μου». Αντικαταστάθηκε από τον Ρόμπερτ Πέλικαν.[12]

Υποψηφιότητα για Δημόσιος Διαμεσολαβητής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Δεκέμβριο του 2019, ο Τσέχος πρόεδρος Μίλο Ζέμαν την πρότεινε για το γραφείο του Διαμεσολαβητή.[13] Τον Ιανουάριο του 2020, ο ειδησεογραφικός ιστότοπος Info.cz αναδημοσίευσε και συζήτησε ένα άρθρο του 1979 που συνέταξε η Βάλκοβα μαζί με τον κομμουνιστή εισαγγελέα Γιόζεφ Ούρβαλεκ,[14] που την κατηγόρησε για υπεράσπιση νόμων που χρησιμοποιήθηκαν εναντίον των αντιφρονούντων κατά την εποχή της ομαλοποίησης. [15] Η διαμάχη είχε ως αποτέλεσμα την απόσυρση του διορισμού της από τον πρόεδρο.[16]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «prof. JUDr. Helena Valkova, CSc». Chamber of Deputies. Parliament of the Czech Republic. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2018. 
  2. ↑ «Helena Válková» (στα Τσεχικά). Government of the Czech Republic. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2014. 
  3. ↑ «Pelikánovu nominaci již dostal Sobotka. Jeho jméno vyvolává nemalý rozruch» (στα Τσεχικά). Czech Television. 10 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2015. 
  4. ↑ 4,0 4,1 Bílá, Klára (7 January 2014). «Ministerstvo spravedlnosti by mohla vést Helena Válková, odbornice na trestní právo» (στα cs). Český rozhlas. http://www.rozhlas.cz/zpravy/politika/_zprava/ministerstvo-spravedlnosti-by-mohla-vest-helena-valkova-odbornice-na-trestni-pravo--1300467. Ανακτήθηκε στις 28 January 2015. 
  5. ↑ Katedra veřejného práva a veřejné správy. Prague: CEVRO Institute. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2014. Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2015. 
  6. ↑ «Sněmovní ústavněprávní výbor si do čela zvolil Tejce» (στα cs). Aktuálně.cz. 5 December 2013. http://aktualne.centrum.cz/domaci/politika/clanek.phtml?id=797049. Ανακτήθηκε στις 5 December 2013. 
  7. ↑ Koalice podepsala smlouvu. Politické výhrady od Zemana Sobotka nebere. iDNES.cz. 6 January 2014. http://zpravy.idnes.cz/lidri-cssd-ano-a-lidovcu-podepsali-koalicni-smlouvu-fha-/domaci.aspx?c=A140106_121916_domaci_kop. Ανακτήθηκε στις 10 January 2014. 
  8. ↑ «Ministryně Válková byla přijata do hnutí ANO». Česká justice. 22 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2015. 
  9. ↑ «Marvanová na spravedlnosti končí, vrací se do advokacie». Aktuálně.cz. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2014. 
  10. ↑ «Náměstek Štern si stěžoval na ministryni Válkovou na policii. Ta jej odvolala». iHNed.cz. 18 Ιουνίου 2014. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2014. 
  11. ↑ «Sobotka: Ministryně Válková má poslední šanci, příště už ji odvolám». iDNES.cz. 17 Ιουνίου 2014. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2014. 
  12. ↑ «Novým ministrem spravedlnosti jmenoval Zeman Roberta Pelikána». Novinky.cz. 12 Μαρτίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2015. 
  13. ↑ «Zeman navrhl na ombudsmanku bývalou ministryni spravedlnosti Helenu Válkovou». Aktuálně.cz. 13 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2020. 
  14. ↑ «Válková se v KSČ podílela na šikaně disidentů. S mužem, který poslal na smrt Horákovou». info.cz. 9 Ιανουαρίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2020. 
  15. ↑ «Human rights commissioner faces allegations of supporting the bullying of dissidents during communist era». Radio Prague Int. 10 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2020. 
  16. ↑ «Election of new Czech ombudsman mired in controversy». Radio Prague Int. 16 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2020. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Έλενα_Βάλκοβα&oldid=10262776"