Μετάβαση στο περιεχόμενο

Άντολφ Βίκλουντ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Άντολφ Βίκλουντ
Γέννηση5  Ιουνίου 1879[1][2][3]
d:Q10572644[4]
Θάνατος2  Απριλίου 1950[5][6][4]
Kungsholm parish[4]
Τόπος ταφήςΒόρειο νεκροταφείο της Σόλινα (59°21′25″ s. š., 18°1′45″ v. d.)[7][8]
Χώρα πολιτογράφησηςΣουηδία[4]
ΣπουδέςΒασιλική Ακαδημία Μουσικής στη Στοκχόλμη
Ιδιότηταδιευθυντής ορχήστρας[5], συνθέτης[5], πιανίστας[5] και οργανίστας[9]
ΑδέλφιαVictor Wiklund[5]
Όργαναπιάνο[5]
Είδος τέχνηςσυμφωνία
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Άντολφ Βίκλουντ (Adolf Wiklund, Λένγκσερουντ 5 Ιουνίου 1879 – Στοκχόλμη 2 Απριλίου 1950) ήταν Σουηδός συνθέτης, πιανίστας και διευθυντής ορχήστρας.

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Βίκλουντ γεννήθηκε στο Λένγκσερουντ (Långserud) της ΝΔ. Σουηδίας, το 1879. Ο πατέρας του ήταν οργανίστας. Σπούδασε στο Βασιλικό Κολλέγιο Μουσικής της Στοκχόλμης και, μεταξύ 1899-1901, αποφοίτησε ως οργανίστας και δάσκαλος μουσικής. Συνέχισε σπουδές στο πιάνο με τον Ρ. Άντερσον (Richard Andersson) και αντίστιξη και σύνθεση με τον Γ. Λίντεγκρεν (Johan Lindegren). Έπειτα, πήρε υποτροφίες για σπουδές πιάνου στη Σουηδία και, στη συνέχεια, στο Παρίσι, όπου ήταν οργανίστας στην εκεί Σουηδική Εκκλησία (1903-4). Το ντεμπούτο του ως σολίστ πιάνου ήρθε το 1902, παίζοντας το δικό του Konsertstycke, Op 1. Κατόπιν, πήγε στο Βερολίνο (1905-7), όπου υπηρέτησε ως μουσικός εκγυμναστής στην όπερα της πόλης.[10]

Μετά το 1911 εργάστηκε, κυρίως, ως διευθυντής ορχήστρας. Διηύθυνε τη Σουηδική Βασιλική Ορχήστρα από το 1911 έως το 1924, ήταν διευθυντής της Βασιλικής Σουηδικής Όπερας το 1923, και υπηρέτησε ως κύριος αρχιμουσικός της Εταιρείας Κοντσέρτων της Στοκχόλμης, μέχρι το 1938.[11][1]

Μουσικολογικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως συνθέτης, ο Βίκλουντ είχε, σχετικά, μικρή, αλλά καλά δομημένη παραγωγή. Η διεύθυνση ορχήστρας τού έδωσε λίγο χρόνο για να αφιερωθεί στη δημιουργική γραφή. Άρχισε να συνθέτει στο πνεύμα των Μπραμς και Β. Στένχαμαρ (Wilhelm Stenhammar) και, σύντομα κέρδισε τη φήμη του για τα λυρικά τραγούδια και τα πιανιστικά του έργα, τα οποία συχνά εμπεριέχουν στοιχεία λαϊκής μουσικής. Ένα από τα πρώτα του αριστουργήματα -πάλι γεμάτο με λαϊκή μουσική - είναι η μεγαλοπρεπής, ρυθμικά ορμητική, σονάτα για βιολί (1906). Τα περισσότερα από τα μεγάλα και σπουδαία ορχηστρικά έργα του, σε σκανδιναβικό ιμπρεσιονιστικό ύφος, γράφηκαν κατά τη διάρκεια των ετών του με την Όπερα της Στοκχόλμης. Τα κοντσέρτα του για πιάνο είναι από τα καλύτερα του είδους που γράφηκαν ποτέ, στη Σουηδία. Η μία και μοναδική συμφωνία του πλησιάζει στο πνεύμα του Σιμπέλιους. Τα ορχηστρικά του ποιήματα Sång till våren και Symfonisk prolog παρουσιάζουν, επίσης, έναν εξωστρεφή σκανδιναβικό ρομαντισμό ο οποίος, στον καιρό του, θεωρήθηκε ήδη ξεπερασμένος. Η ιδιοσυγκρασιακή ενορχήστρωσή του και η δεξιοτεχνία της γραφής του αξίζουν τον σεβασμό.[10][12]

Κυριότερα έργα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ορχήστρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Κομμάτι Κοντσέρτου για πιάνο και ορχήστρα (1902)
  • Ορχηστρική Εισαγωγή (1903)
  • Κοντσέρτο για πιάνο No. 1 σε Μι Ελάσσονα, opus 10 (περίπου 1906-1907, αναθ. 1935)
  • Κοντσέρτο για πιάνο No. 2 σε Σι Ελάσσονα, opus 17 (1917)
  • Καλοκαίρι και Ανατολή του Ηλίου, συμφωνικό ποίημα, έργο 19 (1918)
  • Συμφωνία op. 20, (1921 - 1922)
  • Τρία κομμάτια για ορχήστρα εγχόρδων και άρπα (1924)
  • Μικρή Σουίτα (1928)
  • Συμφωνικός πρόλογος (1934)
  • Δύο μελωδίες

Μουσική δωματίου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Σονάτα για βιολί σε Λα Ελάσσονα (1906)
  • 3 κομμάτια για πιάνο
  • Διαθέσεις, op. 15 για πιάνο
  • Απο το Παράθυρό μου, για πιάνο

Φωνητική μουσική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 4 λιντ, op. 9
  • 4 τραγούδια, op. 12
  • En solvisa
  • Βράδυ, για ανδρική χορωδία

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb148472601. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ (Αγγλικά) SNAC. w64b3npg. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ «Långserud (S) CI:11 (1870-1894) Image 60 (AID: v7891.b60, NAD: SE/VA/13352)». Swedish church birth records. Ανακτήθηκε στις 5  Δεκεμβρίου 2017.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 «Sveriges dödbok 1860–2017» (Σουηδικά) Sveriges släktforskarförbund. Νοέμβριος 2018. Ανακτήθηκε στις 27  Αυγούστου 2021.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 wiklund-adolf. Ανακτήθηκε στις 13  Δεκεμβρίου 2017.
  6. ↑ International Music Score Library Project. Category:Wiklund,_Adolf. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  7. ↑ 7,0 7,1 «Wiklund, ADOLF». Svenskagravar.se. Ανακτήθηκε στις 30  Ιουνίου 2017.
  8. ↑ 8,0 8,1 «Sten nr 525 – Victor Wiklund». norrabegravningsplatsen.se. Ανακτήθηκε στις 14  Ιουλίου 2017.
  9. ↑ Ανακτήθηκε στις 20  Ιουνίου 2019.
  10. ↑ 10,0 10,1 Μαγγιώρος
  11. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2017. 
  12. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2017. 

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • «Λεξικό Μουσικής και Μουσικών» (Dictionary of Music and Musicians) του George Grove, D. C. L (Oxford, 1880)
  • Baker’s biographical dictionary of musicians, on line
  • Rob. Eitner, Biographisch-bibliographisches Quellen-LexiKon, on line
  • Kennedy, Michael Λεξικό Μουσικής της Οξφόρδης (Oxford University Press Αθήνα: Γιαλλέλης, 1989) ISBN 960-85226-1-7
  • Νάσος Μαγγιώρος, επιμέλεια λήμματος στην εγκυκλοπαίδεια «Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα», έκδοση 1991, τόμος 14, σ. 243
  • Enciclopedia Bompiani-Musica, Milano (εκδ. ΑΛΚΥΩΝ, 1985)
  • Eric BlomThe New Everyman Dictionary of Music (Grove Weidenfeld, N. York, 1988)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Άντολφ_Βίκλουντ&oldid=10761553"